Μελιάδες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
Στην [[ελληνική μυθολογία]] με το συλλογικό όνομα '''Μελιάδες''' είναι γνωστές οι [[Νύμφες]] των δένδρων που γεννήθηκαν από τις σταγόνες του αίματος το οποίο έτρεξε από τα ακρωτηριασμένα γεννητικά όργανα του [[Ουρανός (μυθολογία)|Ουρανού]] (βλ. Ησιόδου ''[[Θεογονία]]'', 178-187). Σε ανάμνηση της γεννήσεώς τους, το ξύλο του δέντρου [[μελία (δένδρο)|μελιά]] το χρησιμοποιούσαν στην αρχαία Ελλάδα για να κατασκευάζουν [[δόρυ|δόρατα]]. Από τις Μελιάδες καταγόταν το πολεμοχαρές «χαλκούν γένος» (= χάλκινο γένος). |
Στην [[ελληνική μυθολογία]] με το συλλογικό όνομα '''Μελιάδες''' είναι γνωστές οι [[Νύμφες]] των δένδρων που γεννήθηκαν από τις σταγόνες του αίματος το οποίο έτρεξε από τα ακρωτηριασμένα γεννητικά όργανα του [[Ουρανός (μυθολογία)|Ουρανού]] (βλ. Ησιόδου ''[[Θεογονία]]'', 178-187). Σε ανάμνηση της γεννήσεώς τους, το ξύλο του δέντρου [[μελία (δένδρο)|μελιά]] το χρησιμοποιούσαν στην αρχαία Ελλάδα για να κατασκευάζουν [[δόρυ|δόρατα]]. Από τις Μελιάδες καταγόταν το πολεμοχαρές «χαλκούν γένος» (= χάλκινο γένος). |
||
== Πηγές == |
|||
=== Πηγή === |
|||
* Emmy Patsi-Garin: ''Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας'', εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969 |
* Emmy Patsi-Garin: ''Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας'', εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969 |
||
{{Ελληνική μυθολογία (θεότητες)}} |
{{Ελληνική μυθολογία (θεότητες)}} |
||
Έκδοση από την 12:23, 6 Ιανουαρίου 2014
Στην ελληνική μυθολογία με το συλλογικό όνομα Μελιάδες είναι γνωστές οι Νύμφες των δένδρων που γεννήθηκαν από τις σταγόνες του αίματος το οποίο έτρεξε από τα ακρωτηριασμένα γεννητικά όργανα του Ουρανού (βλ. Ησιόδου Θεογονία, 178-187). Σε ανάμνηση της γεννήσεώς τους, το ξύλο του δέντρου μελιά το χρησιμοποιούσαν στην αρχαία Ελλάδα για να κατασκευάζουν δόρατα. Από τις Μελιάδες καταγόταν το πολεμοχαρές «χαλκούν γένος» (= χάλκινο γένος).
Πηγές
- Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||