Βαβυλώνα

Βαβυλώνα
	Babili(m)
	Άποψη των τειχών της αρχαίας Βαβυλώνας
Είδος	πρώην χώρα
Γεωγραφικές συντεταγμένες	32°32′33″N 44°25′16″E
Διοικητική υπαγωγή	Χίλλα
Χώρα	Αχαιμενική Αυτοκρατορία, Μακεδονία, Αυτοκρατορία των Σελευκιδών, Παρθική Αυτοκρατορία, Αυτοκρατορία των Σασσανιδών, Χαλιφάτο των Ρασιντούν, Αρχαία Ρώμη, Βαβυλωνία, Neo-Assyrian Empire, Neo-Babylonian Empire και Ιράκ
Κατεδάφιση	0η χιλιετία
	Πολυμέσα
	δεδομένα (π)

Συντεταγμένες: 32°32′30″N 44°25′24″E / 32.5417°N 44.4233°E / 32.5417; 44.4233

Η Βαβυλώνα, ήταν αρχαία περίφημη πόλη που για ολόκληρους αιώνες ήταν η πρωτεύουσα του Βαβυλωνιακού κράτους. Ήταν κτισμένη πάνω στις δύο όχθες του ποταμού Ευφράτη, στην επαρχία της Βαβυλωνίας του σημερινού Ιράκ περίπου 85 χιλιόμετρα νότια της σημερινής πρωτεύουσας της χώρας Βαγδάτης στην πόλη Χιλάχ.

Περιτριγυρισμένη από ένα τεράστιο τείχος, που είχε συνολικό μήκος 85χλμ., ύψος που έφθανε τα 50 μ. και κάπου τριακόσιους εξήντα πύργους σε απόσταση πενήντα μέτρων ο ένας από τον άλλον, υπήρξε η μεγαλύτερη οχυρωμένη πόλη ολόκληρης της Ανατολής.

Θρησκεία της Βαβυλώνας

Το όνομα Βαβυλώνα προέρχεται από το Ακκαδικό Μπαμπ-Ιλάνι που σημαίνει "πύλη των θεών".^{[εκκρεμεί παραπομπή]} Μέγιστη θεότητα της Βαβυλώνας ήταν ο Μαρδούκ ο οποίος καθιερώθηκε τον 18ο αιώνα π.Χ. την εποχή του Χαμουραμπί. Βασικά όλες οι θεότητες τους ήταν αντιγραφές των θεών του Σουμερικού πάνθεου ή Ανουνάκι επειδή οι Σημίτες δεν είχαν δικούς τους θεούς. Ο Σάμας προερχόμενος από τον Ούτου θεό του ηλίου των Σουμερίων πιθανότατα ήταν η κορυφαία θεότητα για τους Βαβυλωνίους πριν τον Χαμουραμπί όπως φαίνεται από τη στήλη του μεγάλου βασιλιά στον οποίο παραδίδει τους νόμους, ο Σάμας στους Ασσύριους συγγενείς φυλετικά με τους Βαβυλώνιους και απογόνους των Ακκάδιων έγινε ο κορυφαίος θεός τους Ασσούρ. Ο Μαρδούκ γιος του Ένκι θεού των υδάτων των Σουμερίων έγινε ο μέγιστος θεός από τους Σημίτες Ακκάδιους τον 23ο αιώνα την εποχή του Σαργών του Μέγα επειδή σύμφωνα με την παράδοση βοήθησε τον ίδιο τον Σαργών να γίνει αυτοκράτορας σε ολόκληρη την Ασία. Από τους Ακκάδιους μεταφέρθηκε στους απογόνους τους Βαβυλώνιους. Άλλες δευτερεύουσες θεότητες ήταν ο Ναμπού γιος του Μαρδούκ θεός της σοφίας και της γραφής, και η Ιστάρ θεά του έρωτα προερχόμενη από την Ινάννα των Σουμερίων κοινοί σε Ασσύριους και Βαβυλώνιους.

Ο μεγάλος ναός του Βήλου (Μπελ Μαρντούκ) υψωνόταν στο δυτικό μέρος της πόλης πάνω σε τεράστιες ταράτσες που ήταν εφτά στον αριθμό, ο περίφημος πύργος της Βαβέλ. Μπορούμε με τη φαντασία μας να δούμε το ασύγκριτο αυτό κατασκεύασμα που για να χτιστεί χρειάστηκαν ογδόντα πέντε εκατομμύρια τούβλα, που είχε ύψος ενενήντα μέτρων και τα θεμέλιά του είχαν πλάτος πενήντα μέτρα. Τριάντα έξι μέτρα ήταν το ύψος του πρώτου πατώματος, δεκαοχτώ του δεύτερου, έξι μέτρα του τρίτου, του τέταρτου, του πέμπτου και του έκτου και δεκαπέντε μέτρα ο ναός του Μαρντούκ, του θεού της Βαβυλώνας, στην κορφή, σκεπασμένος με χρυσάφι και στολισμένος από γαλανά τούβλα, λάμποντας πέρα, μακριά και χαιρετώντας τους ταξιδιώτες. Τα βασιλικά ανάκτορα ήταν χτισμένα στο ανατολικό τμήμα της πόλης, όπου βρίσκονταν και οι περίφημοι κρεμαστοί κήποι, ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου, που ποτίζονταν με έναν ειδικό τρόπο και ήταν πάντα ανθισμένοι.

Ο Qingu, που γράφεται επίσης Kingu (kin-gu) (που σημαίνει ανειδίκευτος εργάτης), ήταν θεός στη Βαβυλωνιακή μυθολογία και γιος των θεών Abzu και Tiamat. Μετά τη δολοφονία του πατέρα του, Apsu, υπηρέτησε ως σύζυγος της μητέρας του, Tiamat, η οποία ήθελε να τον καθιερώσει ως ηγέτη και αρχηγό όλων των θεών πριν σκοτωθεί από τον Marduk. Ο Tiamat έδωσε στον Qingu το Tablet of Destinies, το οποίο φορούσε ως θώρακα το οποίο του έδινε μεγάλη δύναμη. Τον τοποθέτησε ως στρατηγό του στρατού της. Ωστόσο, όπως και ο Tiamat, ο Qingu σκοτώθηκε τελικά από τον Marduk. Ο Marduk χρησιμοποίησε το αίμα του Qingu για να δημιουργήσει τα πρώτα ανθρώπινα όντα, ενώ το σώμα του Tiamat δημιούργησε τη γη και τους ουρανούς. Κατά τη Βαβυλωνιακή Μυθολογία με αυτόν τον τρόπο ξεκίνησε η δημιουργία της γης και του πρώτου αρχαϊκού πολιτισμού και των πρώτων ανθρώπινων όντων.

Πρώτη αυτοκρατορία της Βαβυλώνας

Πρώτη δυναστεία της Βαβυλώνας

Σύμφωνα με τη Βίβλο ιδρυτής της Βαβυλώνας ήταν ο Νεμρώδ εγγονός του Χαμ δισέγγονος του Νώε ο οποίος είχε μεταναστεύσει στην περιοχή της Μεσοποταμίας από την κοιτίδα των απογόνων του Χαμ την Αιθιοπία στην Αφρική. Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά δεδομένα ιδρυτής της Βαβυλώνας ήταν ο Σουμού Αμπούμ (1894 π.Χ.) πρώτος βασιλιάς της πρώτης δυναστείας της Βαβυλώνας Αμορρίτης Σημιτικής καταγωγής από τους απογόνους του νότιου τμήματος της παλιότερης μεγάλης Σημίτικης αυτοκρατορίας των Ακκάδων του Σαργών του Μέγα την 3η χιλιετία π.Χ. Άμεσος απόγονος του Σουμού Αμπούμ ήταν ο έκτος βασιλιάς της πρώτης δυναστείας Χαμουραμπί ένας από τους κορυφαίους βασιλείς της Βαβυλώνας στην αρχαιότητα και ένας από τους κορυφαίους βασιλείς την 2η χιλιετία π.Χ., βασίλευσε 42 χρόνια δείχνοντας εκπληκτικές στρατιωτικές και διοικητικές ικανότητες μετατρέποντας τη Βαβυλώνα στην κοσμοκρατορία της εποχής του. Κατέκτησε ολόκληρη τη Μεσοποταμία, τη Συρία, την Παλαιστίνη, την Ασσυρία και το Ελάμ, κατέγραψε την πρώτη νομοθεσία της αρχαιότητας τον γνωστό Κώδικα του Χαμουραμπί ο οποίος περιείχε πολύ σκληρούς νόμους και αυστηρότατες ποινές, ήταν το πρότυπο του Μωσαϊκού νόμου των Εβραίων. Η ολοκλήρωση της κατάκτησης της Μεσοποταμίας έγινε με την κατάληψη της Λάρσα (1763) π.Χ. καθιερώνοντας τον Χαμουραμπί ως κοσμοκράτορα τον 18ο αιώνα π.Χ. ήταν πολύ σκληρός απέναντι στις επαναστάσεις με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την ισοπέδωση της πρώην συμμάχου του πόλη της Μαρί (1759 π.Χ.). Την εποχή του Χαμουραμπί ο Μαρδούκ γιος του Ένκι καθιερώθηκε σαν ο μέγιστος θεός στη Βαβυλώνα ξεπερνώντας όλους τους προηγούμενους οι οποίοι ανήκαν στο πανάρχαιο Σουμερικό πάνθεον. Οι κατακτήσεις του Χαμουραμπί όμως ήταν πολύ εύθραυστες επειδή αδιαφόρησε να τις εξασφαλίσει για τους απογόνους του διατηρήθηκαν μονάχα όσο ζούσε, με τον θάνατο του η αυτοκρατορία αμέσως κατέρρευσε ο γιος του Σαμσού Ιλουνά αν και εξαιρετικά δυναμικός έχασε όλες τις κατακτήσεις του πατέρα του η παρακμή συνεχίστηκε και με τους επόμενους η δυναστεία έδειχνε ότι πλησιάζει στο τέλος της.

Δεύτερη δυναστεία της Βαβυλώνας

Την εποχή του Σαμσού Ιλουνά ένας σφετεριστής από την Ίσιν ο Ιλουμά Ιλού που ισχυρίστηκε ότι είναι απόγονος των προηγούμενων βασιλέων θα επαναστατήσει και θα κατορθώσει να κηρύξει την ανεξαρτησία του από την κεντρική εξουσία θα γίνει με αυτόν τον τρόπο ο ιδρυτής της δεύτερης δυναστείας της Βαβυλώνας.

Οι Κασσίτες κυρίαρχοι της Βαβυλώνας

Τρίτη δυναστεία της Βαβυλώνας

Τελευταίος βασιλιάς της αρχαίας αυτοκρατορίας της Βαβυλώνας ήταν ο Σαμσού Ντιτάνα ενδέκατος βασιλιάς της πρώτης δυναστείας. Στα τέλη της βασιλείας του (1595 π.Χ.) περίπου 150 χρόνια μετά τον θάνατο του Χαμουραμπί οι Χετταίοι με τον βασιλιά Μουρσίλις Α΄ κατέκτησαν τη Βαβυλώνα και την παρέδωσαν στους υποτελείς τους Κασσίτες. Οι Κασσίτες ήταν μια φυλή προερχόμενη από τα βουνά του Ζάγρος στο Ιράν. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά τον 18ο αιώνα π.Χ. από την εποχή του διαδόχου του Χαμουραμπί Σαμσού Ιλουνά έκαναν σποραδικές επιθέσεις στη Βαβυλώνα τελικά την κατέκτησαν έναν αιώνα αργότερα με τη βοήθεια των Χετταίων. Μιλούσαν μια μορφή γλώσσας συγγενή με τη Χουρρίτικη οι γλωσσολόγοι την κατατάσσουν στις Ινδοευρωπαικές όπως φαίνεται δεν ήταν συγγενείς με τους προηγούμενους κατοίκους της Βαβυλώνας που ήταν κατά βάση Σημίτες. Οι Κασσίτες αν και θεωρητικά κατακτητές αποτελούν την τρίτη δυναστεία της Βαβυλώνας. Η Βαβυλώνα παρέμεινε υπό τη διοίκηση των Κασσιτών περίπου 450 χρόνια ώς τα μέσα του 12ου αιώνα π.Χ. Τότε το κράτος τους καταλύθηκε ύστερα από επιθέσεις των Ελαμιτών, αν και η Βαβυλώνα ήταν πολυφυλετική πόλη οι Κασσίτες δεν κατόρθωσαν να προσαρμοστούν παρέμειναν πάντα στην ιστορία της πόλης ως κατακτητές. Τελευταίος Κασσίτης βασιλιάς ήταν ο Ενλί ναντίν αχέ. Η δυναστεία των Κασσιτών καταγράφεται ως η τρίτη δυναστεία της Βαβυλώνας. Διαλύθηκαν από τις σκληρές επιδρομές των Ελαμιτών που λεηλάτησαν άγρια την πόλη αναγκάζοντας τους Κασσίτες να αποχωρήσουν αν και δεν φαίνεται οι ίδιοι οι Ελαμίτες να κατέκτησαν ολοκληρωτικά την πόλη. Ταυτόχρονα οι Ελαμίτες λεηλάτησαν πολλά πολύτιμα αντικείμενα από τη Βαβυλώνα όπως τον θρόνο του Μαρδούκ από τον ναό του στην Εσαγκίλα, τη στήλη του Χαμουραμπί τα μετέφεραν όλα στην πρωτεύουσα τους στα Σούσα.

Η Βαβυλώνα μετά τους Κασσίτες - επιδρομές των Αραμαίων και εγκατάσταση των Χαλδαίων

Τέταρτη δυναστεία της Βαβυλώνας

Μια νέα τοπική δυναστεία από την Ίσιν αναδείχθηκε μετά την πτώση των Κασσιτών η τέταρτη δυναστεία της Βαβυλώνας ή δεύτερη δυναστείας της Ισίν (1157 π.Χ.) με πρώτο βασιλιά τον Μαρδούκ καμπίτ αχεσού με την πόλη να παραμένει υπό τον έλεγχο των Ελαμιτών. Ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ Α΄ τέταρτος βασιλιάς της Βαβυλώνας από την τέταρτη δυναστεία αποδείχθηκε η μεγάλη μορφή της Βαβυλώνας τον 12ο αιώνα π.Χ. κατάφερε να συντρίψει τους Ελαμίτες, να απελευθερώσει τη Βαβυλώνα από κάθε κυριαρχία τους ταυτόχρονα λεηλάτησε την πρωτεύουσα τους Σούσα μεταφέροντας πίσω όλα τα κλεμμένα από τη Βαβυλώνα ιερά αντικείμενα. Στη συνέχεια δύο νέες φυλές αναδείχθηκαν στη νότια Μεσοποταμία κοντά τις ακτές του Περσικού κόλπου οι Αραμαίοι και οι Χαλδαίοι Σημιτικής καταγωγής απόγονοι των νότιων Ακκάδων αλλά ξένοι με τον προηγούμενο πληθυσμό της Βαβυλώνας. Οι Αραμαίοι ξεκίνησαν τον 11ο αιώνα μετά τον Ναβουχοδονόρα Α' με σκληρές επιδρομές που έφεραν μεγάλη σύγχυση στο βασίλειο της Βαβυλώνας οδήγησαν στην πτώση της τέταρτης δυναστείας με τελευταίο βασιλιά τον ενδέκατο βασιλιά της δυναστείας Ναβού σουμ λιμπούρ.

Πέμπτη δυναστεία της Βαβυλώνας

Η πέμπτη δυναστεία της Βαβυλώνας ξεκίνησε με τον Σιμπάρ Σιπάκ (1025 π.Χ.) αλλά και αυτή κατέρρευσε σύντομα ανεβάζοντας στην εξουσία μονάχα τρεις βασιλείς.

Έκτη δυναστεία της Βαβυλώνας

Τις ταραχές από τις επιδρομές των Αραμαίων εκμεταλλεύτηκε στη συνέχεια ένας απόγονος των Κασσιτών ο Εουλμάς σακίν σουμί για να ιδρύσει την έκτη δυναστεία της Βαβυλώνας αλλά και αυτή κράτησε λίγο ανεβάζοντας επίσης μόνο τρεις βασιλείς στην εξουσία όπως η πέμπτη.

Έβδομη δυναστεία της Βαβυλώνας

Μοναδικός βασιλιάς της έβδομης δυναστείας ήταν ο Μαρ μπιτί απλά ουσούρ απόγονος Ελαμιτών την ίδια εποχή εκτός από τις επιδρομές των Αραμαίων που έφτασαν στο αποκορύφωμα τους ξεκίνησαν τις επιδρομές και οι Χαλδαίοι που εγκαταστάθηκαν στη Βαβυλώνα και θα πάρουν σύντομα το πάνω χέρι.

Όγδοη δυναστεία της Βαβυλώνας

Ιδρυτής της όγδοης δυναστείας ο βασιλιάς Ναβού μουκίν απλί, την εποχή των Σαμάς μουνταμίκ, Ναβού σουμά ουκίν Α΄ τετάρτου και πέμπτου βασιλιά αντίστοιχα της ίδιας δυναστείας οι Ασσύριοι με επικεφαλής τον βασιλιά Αντάντ Νιραρί Β΄ πραγματοποίησαν πολλές επιδρομές στην πόλη. Τα προβλήματα με την Ασσυρία λύθηκαν προσωρινά την εποχή του Μαρδούκ ζακίρ σουμί Α΄ εβδόμου βασιλιά της όγδοης δυναστείας ο οποίος συμμάχησε με τον ισχυρότατο Ασσύριο βασιλιά Σαλμανασέρ Γ΄ δίνοντας την κόρη του Σεμιραμάτ στον γιό του Σαλμανασέρ και διάδοχο του Ασσυριακού θρόνου Σαμσί Αντάντ Ε΄. Ακολούθησε περίοδος προσωρινής ευημερίας για τη Βαβυλώνα αφού οι επιδρομές των Αραμαίων είχαν λήξει και οι Χαλδαίοι οι οποίοι εγκαταστάθηκαν μόνιμα ενσωματώθηκαν στον πληθυσμό της Βαβυλώνας τα επόμενα χρόνια μάλιστα θα γίνουν οι πρωταγωνιστές στη ζωή της πόλης με αποκορύφωμα τη βασιλεία του Ναβουχοδονόσορα. Την εποχή του Μαρδούκ βαλασσού ικμπί όγδοου βασιλιά της όγδοης δυναστείας της Βαβυλώνας γιου και διαδόχου Μαρδούκ ζακίρ σουμί Α΄ ο Ασσύριος βασιλιάς Σαμσί Αντάντ Ε΄ παραβιάζοντας τη συνθήκη ειρήνης του πατέρα του αν και ο Βαβυλώνιος βασιλιάς ήταν γαμπρός του ξεκίνησε νέες σκληρότερες επιδρομές στην πόλη. Ο Σαμσί Αντάντ Ε' πραγματοποίησε συνολικά επτά επιδρομές στη Βαβυλώνα με αποτέλεσμα να υπάρξει ένα διάστημα 12 ετών (812 - 810 π.Χ.) χωρίς καθόλου πηγές γι'αυτήν, η δυναστεία συνεχίστηκε στη συνέχεια με τον Νινουρτά απλά Χ, ο Σαμσί Αντάντ Ε' τότε έκανε την έβδομη εκστρατεία στη συνέχεια πέθανε χωρίς να την καταλάβει. Στη συνέχεια η δυναστεία συνεχίστηκε ως τον Ναβονάσσαρο με διαφορετικές οικογένειες και έντονη συμμετοχή των Χαλδαίων οι οποίοι πήραν το πάνω χέρι στη ζωή της πόλης.

Ασσυριακή Κατάκτηση

Ένατη δυναστεία της Βαβυλώνας, οι Ασσύριοι

Τελευταία αναλαμπή τον 8ο αιώνα π.Χ. για τη Βαβυλώνα ήταν η βασιλεία του Χαλδαίου Ναβονάσσαρου του βασιλιά που θεμελίωσε την αστρονομία στην αρχαία Βαβυλώνα αλλά την εποχή του ξεκίνησε η στρατιωτική παρακμή με τον βασιλιά της Ασσυρίας Τιγκλάθ Πιλεσέρ Γ΄ ο οποίος έβαλε στόχο την κατάκτηση της να λεηλατεί τις επαρχίες του κράτους. Μετά τον θάνατο του Ναβονάσσαρου ξέσπασαν εμφύλιες συγκρούσεις ανάμεσα στους Χαλδαίους και τους Αραμαίους που εξασθένησαν σημαντικά τη Βαβυλώνα, ανέβαιναν στον θρόνο σφετεριστές βασιλείς ανίκανοι να προστατέψουν αμυντικά την πόλη. Ο Τιγκλάθ Πιλεσέρ Γ' της Ασσυρίας βρήκε την ευκαιρία να καταλάβει τη Βαβυλώνα (729 π.Χ.) τον τρίτο χρόνο μετά τον θάνατο του Ναβονάσσαρου όταν βασιλιάς της ήταν ο Χαλδαίος σφετεριστής Ναβού μουκίν ζερί μετατρέποντας την σε Ασσυριακή επαρχία, ο ίδιος ορκίστηκε βασιλιάς της Βαβυλώνας εκτός από βασιλιάς της Ασσυρίας. Με την άνοδο τον θρόνο της Ασσυρίας του βασιλιά Σαργών Β΄ (722 π.Χ.) ένας Χαλδαίος σφετεριστής ο Μαρδούκ απλά Ιντινά Β΄ επαναστάτησε και ανακηρύχθηκε βασιλιάς, ο Σαργών της Ασσυρίας ύστερα από σκληρούς αγώνες που κράτησαν περισσότερο από 10 χρόνια κατάφερε να την ανακαταλάβει (710 π.Χ.). Μετά τον θάνατο του Σαργών ο ίδιος Χαλδαίος σφετεριστής ανακατέλαβε τον θρόνο (703 π.Χ.) αλλά σε έναν χρόνο ο γιος και διάδοχος του Σαργών Σενναχειρείμ κατέπνιξε με βία την επανάσταση, στη συνέχεια τοποθέτησε στον θρόνο της πόλης υποτελείς βασιλείς ένας από τους οποίους ήταν ο ίδιος ο γιος του Ασούρ ναδίν σουμί. Το 694 π.Χ. οι Ελαμίτες κατέλαβαν την πόλη από την Ασσυρία σε συνεργασία με τους Χαλδαίους, σκότωσαν τον Ασούρ ναδίν σουμί τοποθετώντας στη συνέχεια δικούς τους υποτελείς βασιλείς, ο Σεναχειρίμπ ύστερα από πολιορκία που κράτησε 5 χρόνια την ανακατέλαβε (689 π.Χ.) από τον βασιλιά Μουσεζίμπ Μαρδούκ, εξοργισμένος για τον φόνο του γιου του κατέστρεψε εκ θεμελίων την πόλη και λεηλάτησε όλα τα ιερά. Ο γιος και διάδοχος του Σεναχειρίμπ Εσαραδδών κράτησε για τον εαυτό του τη βασιλεία της Βαβυλώνας, αποκατέστησε τις καταστροφές του ναού του Μαρδούκ στην Εσαγκίλα που είχε προκαλέσει ο πατέρας του, πριν τον θάνατο του παρέδωσε τη βασιλεία της πόλης στον δεύτερο γιό του Σαμάς σουμ ουκίν. Ο Σαμάς σουμ ουκίν πιθανώς ενοχλημένος επειδή αν και μεγαλύτερος αδελφός έχασε τον θρόνο της Ασσυρίας από τον Σαρδανάπαλο επαναστάτησε (652 π.Χ.) με την υποστήριξη των παραδοσιακών εχθρών της Ασσυρίας Χαλδαίων και Ελαμιτών, ο Σαρδανάπαλος αν και μικρότερος αδελφός δεν του χαρίστηκε καταπνίγοντας την εξέγερση με πρωτοφανή βιαιότητα (648 π.Χ.). Ο Σαρδανάπαλος τοποθέτησε νέο υποτελή βασιλιά της Βαβυλώνας τον Κανδαλανού, ο Χαλδαίος στρατηγός Ναβοπολάσσαρ μετά τον θάνατο του Κανδαλανού ανακήρυξε εύκολα την ανεξαρτησία της Βαβυλώνας από την Ασσυρία που είχε εξασθενήσει σημαντικά μετά τον θάνατο του Σαρδανάπαλου.

Η μεγάλη αυτοκρατορία των Χαλδαίων

Δέκατη δυναστεία της Βαβυλώνας

Ο Χαλδαίος στρατηγός Ναβοπολάσσαρ σταδιακά κατέλαβε όλες τις επαρχίες της Ασσυρίας που εξασθενούσε συνεχώς, τελευταία επαρχία που παρέμεινε ήταν η Χαρράν η οποία καταλήφθηκε από τον Ναβοπολάσσαρ την εποχή του τελευταίου βασιλιά Ασούρ Ουμπαλίτ Β΄ εγγονού του Σαρδανάπαλου, η Ασσυρία τότε διαλύθηκε έγινε επαρχία της Βαβυλώνας. Τον Ναβοπολάσσαρ διαδέχθηκε ο γιος του Ναβουχοδονόσορας ο μεγαλύτερος βασιλιάς της Βαβυλωνιακής ιστορίας και ένας από τους πιο ένδοξους αρχαίους βασιλείς της Ασίας μεγάλος στρατηγός και διπλωμάτης γνωστός περισσότερο από τη Βίβλο. Κατέκτησε τη Φοινίκη, τη Συρία, την Παλαιστίνη, και προπαντώς το βασίλειο του Ιούδα των απογόνων του Δαβίδ το οποίο δεν είχαν κατορθώσει ποτέ να καταλάβουν οι Ασσύριοι, πολιόρκησε δύο φορές ταΙεροσόλυμα (597, 586 π.Χ.) τη δεύτερη φορά τα κατέστρεψε μεταφέροντας ολόκληρο τον πληθυσμό τους στη Βαβυλώνα. Τα γεγονότα της βασιλείας του Ναβουχοδονόσορα περιγράφονται αναλυτικά από τη Βίβλο στα πρώτα Κεφάλαια του Δανιήλ σαν ο βασιλιάς που κατέστρεψε τα Ιεροσόλυμα, όπως λένε αναλυτικά οι προφητείες του Ιερεμία στον βασιλιά του Ιούδα Σεδεκία.. Ο Ναβουχοδονόσορας εκτός από μεγάλος στρατιωτικός αρχηγός ήταν και μεγάλος κτίστης, ολοκλήρωσε και επέκτεινε όλα τα έργα του πατέρα του σημαντικότερο έργο του ήταν οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας χάρη της συζύγου του Αμυίτις από τη Μηδία όπως περιγράφει ο Βηρωσσός ώστε να της θυμίζει η Βαβυλώνα την πατρίδα της. Μετά τον θάνατο του Ναβουχοδονόσορα εξασθένησε σημαντικά η Βαβυλώνα, τελευταίος βασιλιάς ο Ναβονίδης Ασσύριος στην καταγωγή λάτρης του σεληνιακού θεού Νάνα ο οποίος στράφηκε στους Ασσυριακούς θεούς, παραμέλησε τον Μαρδούκ με αποτέλεσμα ο ντόπιος πληθυσμός της Βαβυλώνας να στραφεί εναντίον του. Ο μεγάλος κατακτητής βασιλιάς των Μήδων και των Περσών Κύρος ο μέγας κατάφερε εύκολα να καταλάβει τη Βαβυλώνα στη μάχη του Ώπις (539 π.Χ.) χωρίς να συναντήσει σοβαρή αντίσταση από τον ντόπιο πληθυσμό επειδή ήταν έντονα δυσαρεστημένος με τη βασιλεία του Ασσύριου Ναβονίδη.

Η Βαβυλώνα την εποχή των Αχαιμενιδών

Ο Κύρος ο Μέγας κατέκτησε τη Βαβυλώνα για λογαριασμό των Περσών στη μάχη του Ώπις (539 π.Χ.) είναι άγνωστη η τύχη του τελευταίου βασιλιά Ναβονίδη πιθανότατα του χαρίστηκε η ζωή όπως φαίνεται από ιστορίες άλλων βασιλέων που κατέκτησε ο Κύρος. Μετά την ολοκλήρωση της κατάκτησης της Ασίας από τον Κύρο ο μεγάλος Πέρσης κατακτητής επέτρεψε σε όλους τους υποδουλωμένους λαούς να επιστρέψουν στην πατρίδα τους και να λατρέψουν ελεύθερα τον θεό τους, το ίδιο συνέβη και με τους Ιουδαίους που επέστρεψαν στα Ιεροσόλυμα όπως περιγράφεται και από τη Βίβλο.

Οι Πέρσες βασιλείς μετά τον Κύρο με πρώτο τον Δαρείο τον Μέγα καθιέρωσαν τη Βαβυλώνα σαν πρωτεύουσα της 9ης σατραπείας και στο μεγαλύτερο επιστημονικό κέντρο της αυτοκρατορίας λαμβάνοντας υπόψη τους την έντονη αρχαία παρουσία στην πόλη των επιστημών ειδικά των μαθηματικών και της αστρονομίας την εποχή της 5ης δυναστείας των Χαλδαίων (9ος - 8ος αιώνας π.Χ.). Οι αστρονομικές μελέτες του βασιλιά Ναβονάσσαρου τελειοποιήθηκαν όπως επίσης η μελέτης της αστρολογίας και των ζωδιακών κύκλων, οι Αχαιμενίδες βασιλείς επέτρεψαν στους Βαβυλώνιους να λατρεύουν ελεύθερα τον Μαρδούκ η λατρεία του οποίου συνεχίστηκε ώς τον 7ο αιώνα μ.χ. που καταλήφθηκε η περιοχή από τους Άραβες. Η υπερφορολόγηση από τον Πέρση βασιλιά Δαρείου Γ' τον Κοδομανό προκειμένου να καλύψει τα έξοδα για τους πολέμους του με τους Έλληνες δημιούργησαν έντονη δυσαρέσκεια στους Βαβυλώνιους, την εποχή του τα περισσότερα ιερά της πόλης εγκαταλείφθηκαν.

Ελληνιστική περίοδος

Όταν την κατέλαβε, πολλά χρόνια αργότερα, ο Μέγας Αλέξανδρος, αποφάσισε να την ανοικοδομήσει, αλλά τον πρόλαβε ο θάνατος και έτσι, εγκαταλελειμμένη η παλιά ένδοξη πρωτεύουσα, χάθηκε εντελώς, μέχρι που, από τις ανασκαφές που άρχισαν το 1942, ήρθαν στο φως τα ερείπιά της και αποκαλύφθηκε ένα μεγάλο μέρος της. Οι Έλληνες ίδρυσαν θέατρο από οπτόπλινθα που σώζεται σε άριστη κατάσταση και ανακαινίστηκε τον 2ο αιώνα μ.Χ. Ο Στέφανος ο Βυζάντιος αναφέρει ότι μετονομάστηκε σε Σελεύκεια από τη δυναστεία των Σελευκιδών.

Παραπομπές

↑ ^1,0 ^1,1 Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2019.
↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 2967. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2024.

Πηγές

I.L. Finkel, M.J. Seymour, Babylon, Oxford University Press, 2009 ISBN 0-19-538540-3
Joan Oates, Babylon, Thames and Hudson, 1986. ISBN 0-500-02095-7 (hardback) ISBN 0-500-27384-7 (paperback)
The Ancient Middle Eastern Capital City — Reflection and Navel of the World by Stefan Maul ("Die altorientalische Hauptstadt — Abbild und Nabel der Welt," in Die Orientalische Stadt: Kontinuität. Wandel. Bruch. 1 Internationales Kolloquium der Deutschen Orient-Gesellschaft. 9.–1 0. Mai 1996 in Halle/Saale, Saarbrücker Druckerei und Verlag (1997), p. 109–124.
Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Babylon". Encyclopædia Britannica 3 (11th ed.). Cambridge University Press.
"UNESCO: Iraq invasion harmed historic Babylon". Associated Press. July 10, 2009.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

wiktionary logo

Το Βικιλεξικό έχει σχετικό λήμμα:
Βαβυλώνα

Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Babylon στο Wikimedia Commons

[9e0aee584ed67b80fbb0a07f2d61ed529410bd67-1] 1,0 ^1,1 Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2019.

[1190483862b3f67bda71d65e41810fef800f474a-2] (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 2967. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2024.

[1]

[2]