Οίτυλο
Συντεταγμένες: 36°42′22″N 22°23′23″E / 36.70611°N 22.38972°E
Οίτυλο | |
---|---|
Άποψη του Οιτύλου | |
Χάρτης | |
Διοίκηση | |
Χώρα | Ελλάδα |
Περιφέρεια | Πελοποννήσου |
Περιφερειακή Ενότητα | Λακωνίας |
Δήμος | Ανατολικής Μάνης |
Δημοτική Ενότητα | Οιτύλου |
Γεωγραφία | |
Γεωγραφικό διαμέρισμα | Πελοπόννησος |
Νομός | Λακωνίας |
Υψόμετρο | 251 μέτρα |
Πληθυσμός | |
Μόνιμος | 324 |
Έτος απογραφής | 2021 |
Πληροφορίες | |
Παλαιά ονομασία | Οίτυλον, Βοίτυλον |
Ταχ. κώδικας | 230 62 |
Τηλ. κωδικός | 2733 |
Σχετικά πολυμέσα | |
Το Οίτυλο (παλαιότερα ως Οἴτυλον και Βοίτυλον) είναι οικισμός της Περιφερειακής Ενότητας Λακωνίας, στην Περιφέρεια Πελοποννήσου. Διοικητικά ανήκει στην Κοινότητα Οιτύλου και υπάγεται στη Δημοτική Ενότητα Οιτύλου, του Δήμου Ανατολικής Μάνης.[1]
Διοικητική υπαγωγή οικισμού:
το Οίτυλο | ||
---|---|---|
Ελληνική Δημοκρατία | ||
Αποκεντρωμένη Διοίκηση | Πελοποννήσου - Δυτικής Ελλάδας - Ιονίου | |
Περιφέρεια | Πελοποννήσου | |
Περιφερειακή Ενότητα | Λακωνίας | |
Δήμος | Ανατολικής Μάνης | |
Δημοτική Ενότητα | Οιτύλου | |
Δημοτική Κοινότητα | ||
Οικισμός | Οίτυλο |
Γεωγραφικές πληροφορίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Οίτυλο είναι γραφικός παραδοσιακός οικισμός της Έξω Μάνης.[2] Βρίσκεται σε υψόμετρο 237 μέτρων,[3] δίπλα στο δρόμο Καλαμάτα - Αρεόπολη και έχει πληθυσμό 219 κατοίκων, σύμφωνα με την Απογραφή του 2011.[4]
Ιστορικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αρχαιότητα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Οίτυλο πήρε το όνομά του, από τον Οίτυλο του Άργους, γιό του Αμφιάνακτα και ήταν μία από τις αχαϊκές πόλεις που κυβερνούσε ο Μενέλαος.[5] Βρίσκεται περίπου στην ίδια θέση με την άλλοτε ακμάζουσα ελληνική πόλη Αρχαία Οίτυλος, που αναφέρει ο Όμηρος και πήρε μέρος στον Τρωϊκό Πόλεμο. Προσφέρθηκε μάλιστα από τον Αγαμέμνονα ως «προίκα», για να εξευμενίσει το θυμό του Αχιλλέα.[6]
Η σημασία και η αίγλη της πόλεως Οίτυλος, ήταν ισότιμη με όλες τις υπόλοιπες της Λακεδαίμονος που αναφέρονται στην Ιλιάδα από τον Όμηρο. Στη συγκεκριμένη δε περιοχή, είναι η κυρίαρχη πόλη μαζί με την Λας.
Οἳ δ᾽ εἶχον κοίλην Λακεδαίμονα κητώεσσαν,
Φᾶρίν τε Σπάρτην τε πολυτρήρωνά τε Μέσσην,
Βρυσειάς τ᾽ ἐνέμοντο καὶ Αὐγειὰς ἐρατεινάς,
οἵ τ᾽ ἄρ᾽ Ἀμύκλας εἶχον Ἕλος τ᾽ ἔφαλον πτολίεθρον,
οἵ τε Λάαν εἶχον ἠδ᾽ Οἴτυλον ἀμφενέμοντο,ΙΛΙΑΔΟΣ - ΡΑΨΩΔΙΑ Β΄(στίχοι:581-585)
Πληροφορίες περιηγητών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από το Στράβωνα αναφέρεται με το όνομα Βοίτυλο, σαν σημαντική πόλη μαζί με την Ψαμμαθούντα και την Ασίνη. Και ο Παυσανίας αναφέρει πως ήταν μια από τις κυριότερες πόλεις του «Κοινού των Ελευθερολακώνων». Ο Παυσανίας, κατά την περιήγησή του στην Λακωνία, έφθασε στη Λας και κατόπιν στην Πύρριχο και Τευθρώνη, τον σημερινό Κότρωνα. Η περιήγησή του στη συνέχεια έγινε διά θαλάσσης, λόγω της γεωγραφικής ιδιαιτερότητας της περιοχής, για να αποβιβασθεί στο Οίτυλο. Αφού παραθέτει αρκετά στοιχεία για την πόλη, συνεχίζει οδικώς προς τη Μεσσηνία. Διασώζονται ερείπια αρχαίων μνημείων και επιγραφές, ιδιαίτερα γύρω από την παραλία, όπου θεωρείται πως υπήρχε ναός του Σεράπιδος.
Ακόμη ένας περιηγητής, ο Ciriaco de'Pizzicolli, περισσότερο γνωστός σαν Κυριάκος από Ανκόνα, την επισκέφθηκε το 1447 μ.Χ. και φιλοξενήθηκε σε αυτήν από τον Ιωάννη Παλαιολόγο. Στις 15 Οκτωβρίου του 1447 μ.Χ αποβιβάσθηκε στο Οίτυλο ερχόμενος από την Κορώνη, με πλοίο που καπετάνιος του ήταν ο Ιωάννης Ρουσέας, από το χωριό Δρυ (Δρυαλός). Στη συνέχεια περιηγήθηκε σχολαστικά όλη την περιοχή της Μάνης και μας παραθέτει σημαντικά στοιχεία για τις πόλεις και τη ζωή των κατοίκων.
Νεότερη ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κάποιοι από την ξακουστή οικογένεια των Στεφανόπουλων του Οιτύλου (με καταγωγή από τους Κομνηνούς της Τραπεζούντας), έφυγαν τη χρονική περίοδο 1671 - 1674, πρόσφυγες για την Ιταλία και κατέληξαν στην Κορσική.
Ιστορικά, οι Μανιάτες αναδείχθηκαν σε εξαιρετικής αγριότητας πειρατές. Τον 18ο αιώνα η Μάνη ζούσε αποκλειστικά από τις πειρατικές επιδρομές. Έτσι, το Οίτυλο συνήθιζαν να το ονομάζουν "Μεγάλο Αλγέρι" γιατί στα παζάρια του πραγματοποιούνταν αγοροπωλησίες λάφυρων αλλά και δουλεμπόριο.[7]
Η συμβολή των Μανιατών κατοίκων του Οιτύλου, στα Ορλωφικά του 1770 και στην Ελληνική Επανάσταση του 1821, ήταν σημαντική.[8] Απέναντι από το Οίτυλο υπάρχει το Κάστρο της Κελεφάς.[9]
Πληθυσμός Κοινότητας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Απογραφή 2011 | |||||
---|---|---|---|---|---|
Κοινότητα Οιτύλου | |||||
Πληθυσμός: 388 κάτοικοι | |||||
Οικισμοί | Οίτυλο | Καραβοστάσι | Χοτάσια | Ελαιοχώρι | Αρφίγκια |
Κάτοικοι | 219 | 76 | 56 | 37 | 0 |
Προσωπικότητες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Λυμπεράκης Γερακάρης (1644 - 1710), κουρσάρος στην υπηρεσία των Βενετών και των Οθωμανών.
- Ηλίας Σαλαφατίνος (1780/82 - 1858), αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης.
- Παύλος Ραζέλος (1857 - 1929), στρατιωτικός και πολιτικός.
- Σωτήρης Πέτρουλας (1943 - 1965), μέλος της Νεολαίας Λαμπράκη που δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια διαδήλωσης.
Αδελφοποιημένες πόλεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Οίτυλο αδελφοποιήθηκε το 1990, με το Καργκέζε της Κορσικής, της Γαλλίας.[10]
Διοικητικές μεταβολές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οίτυλον (Βοίτυλον) Λακωνίας | ||
---|---|---|
α/α | Ημερομηνία, Φ.Ε.Κ. | Μεταβολή |
1) | 21-03-1835 | Ο οικισμός Οίτυλον (Βοίτυλον),[11] ορίζεται έδρα του Δήμου Οιτύλου.[12] |
2) | ΦΕΚ 5Α - 08/03/1841 (σελ. 6 από 34) | Ο οικισμός Οίτυλον (Βοίτυλον), παύει να είναι έδρα του Δήμου Οιτύλου. |
3) | ΦΕΚ 136Α - 08/07/1899 (σελ. 1 από 20) | Ο οικισμός Οίτυλον (Βοίτυλον), αποσπάται από το Νομό Λακωνίας και υπάγεται στο Νομό Λακωνικής. |
Οίτυλον (Βοίτυλον) Λακωνικής | ||
α/α | Φ.Ε.Κ. | Μεταβολή |
3) | ΦΕΚ 136Α - 08/07/1899 | Ο οικισμός Οίτυλον (Βοίτυλον), αποσπάστηκε στο Νομό Λακωνικής, από το Νομό Λακωνίας. |
4) | ΦΕΚ 282Α - 04/12/1909 (σελ. 2 από 8) | Ο οικισμός Οίτυλον (Βοίτυλον), αποσπάται από το Νομό Λακωνικής και υπάγεται στο Νομό Λακωνίας. |
Οίτυλον (Βοίτυλον) Λακωνίας | ||
α/α | Φ.Ε.Κ. | Μεταβολή |
4) | ΦΕΚ 282Α - 04/12/1909 | Ο οικισμός Οίτυλον (Βοίτυλον), αποσπάστηκε στο Νομό Λακωνίας, από το Νομό Λακωνικής. |
5) | ΦΕΚ 261Α - 31/08/1912 (σελ. 15 από 16) | Το όνομα του οικισμού Οίτυλον (Βοίτυλον), διορθώνεται σε Οίτυλον.
Ο οικισμός Οίτυλον, αποσπάται από το Δήμο Οιτύλου και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Οιτύλου. |
Οίτυλο Λακωνίας | ||
α/α | Φ.Ε.Κ. | Μεταβολή |
5) | ΦΕΚ 261Α - 31/08/1912 | Το όνομα του οικισμού Οίτυλον, προήλθε από τη διόρθωση του ονόματος του οικισμού, Οίτυλον (Βοίτυλον).
Ο οικισμός Οίτυλον, αποσπάται από το Δήμο Οιτύλου και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Οιτύλου. |
6) | ΦΕΚ 127Α - 05/08/1994 (σελ. 3 και 4 από 8) | Ο οικισμός Οίτυλο, αποσπάται από την Κοινότητα Οιτύλου και ορίζεται έδρα του Δήμου Οιτύλου.[13] |
7) | ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 (σελ. 28 από 72) | Ο οικισμός Οίτυλο, αποσπάται από το Δήμο Οιτύλου και προσαρτάται στον «Καποδιστριακό» Δήμο Οιτύλου.[14] |
8) | ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 (σελ. 7 από 136) | Ο οικισμός Οίτυλο, αποσπάται από τον «Καποδιστριακό» Δήμο Οιτύλου και προσαρτάται στον«Καλλικρατικό» Δήμο Ανατολικής Μάνης.[15] |
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «E-GO.GR - ΟΙΤΥΛΟ ΛΑΚΩΝΙΑΣ».
- ↑ «EXPLORING GREECE - ΟΙΤΥΛΟ (ΒΟΙΤΥΛΟ)».
- ↑ «BUK.GR - ΟΙΤΥΛΟ».
- ↑ «ΑΠΟΓΡΑΦΗ 2011 (ΦΕΚ 699Β - 20/03/2014, σελ. 306 από 444)» (PDF).
- ↑ «WEB-GREECE.GR - ΟΙΤΥΛΟ: ΤΟ ΓΡΑΦΙΚΟ ΧΩΡΙΟ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ».
- ↑ «ΜΕΣΑ ΜΑΝΗ - ΟΙΤΥΛΟ».
- ↑ «Είχαμε κι εμείς Πειρατές». 2014.
- ↑ «TRAVEL ELEFTHERIA ONLINE - ΟΙΤΥΛΟ - Η «ΑΓΡΙΑ» ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΚΙΕΡΗΣ ΜΕΣΑ ΜΑΝΗΣ».
- ↑ «ΚΑΣΤΡΟΛΟΓΟΣ - ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΚΕΛΕΦΑΣ».
- ↑ «HOTEL ITILO (MANI-ITILO) - ΠΕΡΙΟΧΗ».
- ↑ «Ε.Ε.Τ.Α.Α. - ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΟΙΚΙΣΜΩΝ - ΟΙΤΥΛΟ».
- ↑ «Ε.Ε.Τ.Α.Α. - ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΔΗΜΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ - ΔΗΜΟΣ ΟΙΤΥΛΟΥ (1835 - 1912), ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΟΙΤΥΛΟΥ (1912 - 1994)».
- ↑ «Ε.Ε.Τ.Α.Α. - ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΔΗΜΩΝ - ΔΗΜΟΣ ΟΙΤΥΛΟΥ (1994 - 1997)».
- ↑ «Ε.Ε.Τ.Α.Α. - ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΔΗΜΩΝ - ΔΗΜΟΣ ΟΙΤΥΛΟΥ (1997 - 2010)».
- ↑ «Ε.Ε.Τ.Α.Α. - ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΔΗΜΩΝ - ΔΗΜΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΝΗΣ».
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «Στράβωνος Πελοποννησιακά», εκδόσεις Κάκτος.
- «Ιστορία Μάνης», του Ανάργυρου Κουτσιλιέρη, εκδόσεις Παπαδήμα.
- «Παυσανίου Λακωνικά», του Ιωάννη Β.Βίγλα, εκδόσεις Μοριάς.
- «Πληθυσμοί και οικισμοί της Μάνης 15ος-19ος αιώνας», τού Κώστα Κόμη, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
- «Cyriec of Ancona: Later travels» (edited and translated by Edward W. Bodnar), Γεννάδειος Βιβλιοθήκη.
- «Ιστορία Μάνης», τού Ανάργυρου Κουτσιλιέρη, εκδόσεις Παπαδήμα.