Έξω Νύμφιο Λακωνίας
| Έξω Νύμφι | |
|---|---|
 | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα[1] |
| Δήμος | Ανατολικής Μάνης |
| Γεωγραφία | |
| Νομός | Λακωνίας |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 109 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
Το Έξω Νύμφιο είναι οικισμός στον δήμο Ανατολικής Μάνης στο νομό Λακωνίας της περιφέρειας Πελοποννήσου στην Ελλάδα. Το 2011 είχε πληθυσμό 71 κατοίκων. Το χωριό υπάγεται στην δημοτική ενότητα Ανατολικής Μάνης και ήταν μέρος του Δήμος Ανατολικής Μάνης το 1997 - 2010. Σήμερα υπάγεται στην τοπική κοινότητα Έξω Νυμφαίου. Είναι κτισμένο σε υψόμετρο 160 μέτρων σε απότομο ύψωμα στην προσηλιακή (ανατολική) Μάνη.
Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Έξω Νύμφι αποτελεί τον μεγαλύτερο από τους συνοικισμούς που αποτελούν το Νύφι. Το Νύφι το 1618 είχε 20 οικογένειες και στην ενετική απογραφή του 1700 ο πληθυσμός του ανερχόταν σε 138 άτομα (34 οικογένειες). Το 1829 στο Νύφι κατοικούσαν 65 οικογένειες.[2] Το 1940 ο πληθυσμός του Έξω Νυμφίου είχε φτάσει τους 465 κατοίκους, όμως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο σε μεγάλο βαθμό εγκαταλείφθηκε και το 1971 είχε 45 κατοίκους.[3] Όπως και στα περισσότερα χωριά της Μάνης, η πλειοψηφία του πληθυσμού έχει μετοικίσει στην Αθήνα.
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Έξω Νύμφι είναι κτισμένο στην πλαγιά υψώματος και αποτελείται από συστάδες συγγενικών σπιτιών που ανήκουν σε διαφορετικά γένη. Τα γένη που έχουν εγκατασταθεί στο Έξω Νύμφι είναι οι Βεντίκοι, Μπουρίκοι, Τσιγκάκοι, Μουσούληδες, Χριστοδουλάκοι, Κλαπατσιάροι, Μανούσοι και Τετραδάκηδες.[2] Στο ψηλότερο σημείο του χωριού καθώς στο βορειότερο τμήμα, γνωστό ως Βίγλα, βρίσκονται τα πυργόσπιτα των ισχυρότερων οικογενειών, μαζί με απλούστερα κτίρια, κτισμένα τόσο πριν όσο και μετά την επανάσταση του 1821, και μια μικρή εκκλησία.[2] Στο χαμηλότερο τμήμα του οικισμού βρίσκονται τα νεότερα κτίσματα, κατά μήκος του δρόμου. Εκεί βρίσκονται η ενοριακή εκκλησία, αφιερωμένη στον Άγιο Δημήτριο, λιοτρίβεια, καφενείο-κατάστημα και η πλατεία του χωριού, γνωστή ως σπλάντζα.[2]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Σαΐτας, Γιάννης (1992). ΜΑΝΗ. Αθήνα: εκδοτικός οίκος ΜΕΛΙΣΣΑ. σελ. 119.
- ↑ Σταματελάτος, Μιχαήλ· Βάμβα-Σταματελάτου, Φωτεινή (2006). Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας. Αθήνα: Ερμής. σελ. 223. ISBN 9603201332.