Λουδοβίκος Γ΄ του Ανζού
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Λουδοβίκος Γ΄ του Ανζού | |
|---|---|
 | |
| Περίοδος | 29 Απριλίου 1417 - 12 Νοεμβρίου 1434 |
| Προκάτοχος | Λουδοβίκος Β΄ του Ανζού |
| Διάδοχος | Ρενέ Α΄ της Νάπολης |
| Περίοδος | 1426 - 12 Νοεμβρίου 1434 |
| Προκάτοχος | Λουδοβίκος Β΄ του Ανζού |
| Διάδοχος | Ρενέ Α΄ της Νάπολης |
| Γέννηση | 25 Σεπτεμβρίου 1403 Ανζέ, Γαλλία |
| Θάνατος | 12 Νοεμβρίου 1434 (31 ετών) Κοζέντσα, Ιταλία |
| Σύζυγος | Μαργαρίτα της Σαβοΐας |
| Οίκος | Οίκος του Βαλουά-Ανζού |
| Πατέρας | Λουδοβίκος Β΄ του Ανζού |
| Μητέρα | Γιολάντα της Αραγωνίας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Λουδοβίκος Γ΄ του Ανζού (Louis III d'Anjou, 25 Σεπτεμβρίου 1403 – 12 Νοεμβρίου 1434) από τον Οίκο των Βαλουά-Ανζού ήταν Τιτλούχος βασιλιάς της Νεαπόλεως (1417 - 1426, Κόμης της Προβηγκίας και του Φορκαλκιέ, του Πεδεμοντίου, του Μαιν, Δούκας του Ανζού (1417 - 1434), και δούκας της Καλαβρίας (1426 - 1434). Ήταν ο μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του Λουδοβίκου Β΄ του Ανζού και της Γιολάντας της Αραγωνίας διεκδικήτριας των τεσσάρων βασιλείων.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο θρόνος της Αραγωνίας ήταν κενός με το τέλος του βασιλιά Μαρτίνου το 1410 και η μητέρα του Γιολάνδη, ως κόρη του προκατόχου του Μαρτίνου, Ιωάννη Α΄, απαιτούσε το θρόνο για τον νεαρό της γιο, Λουδοβίκο.
Η διαδοχή στην Αραγωνία ήταν αμφίβολη διότι οι εκλέκτορες προτιμούσαν ο νέος βασιλιάς να ανήκει στην αρσενική βασιλική γραμμή και όχι στους γιους μιας ινφάντα. Το 1412 εξελέγη ο Φερδινάνδος Α΄ της Αραγωνίας, δεύτερος γιος της Ελεονώρας της Αραγωνίας και του Ιωάννη Α΄ της Καστίλης. Εκείνη την χρονιά ο οκτάχρονος Λουδοβίκος έχασε ένα από τα τέσσερα βασίλεια. Τα άλλα τρία βασίλεια ήταν η Σικελία, η Κύπρος και τα Ιεροσόλυμα, όπου η Γιολάνδη εξακολουθούσε να αναζητά δικαιώματα για λογαριασμό των γιων της. Κατόρθωνε παροδικά να αναλαμβάνει την διοίκηση σε ορισμένα τμήματα αλλά ποτέ δεν κατόρθωσε να εξασκήσει ολοκληρωτική εξουσία.
Το 1419 ο πάπας Μαρτίνος Ε΄ έστεψε τον Λουδοβίκο βασιλέα της Σικελίας, αντίθετα με τις επιθυμίες της ηλικιωμένης και άτεκνης Ιωάννας Β΄ που ήθελε ως διάδοχό της τον Αλφόνσο Ε΄ της Αραγωνίας. Το 1420 ο Λουδοβίκος αναχώρησε από την Καμπανία και πολιόρκησε την Νάπολη, αλλά είχε να αντιμετωπίσει τον Αραγωνέζικο στρατό που ερχόταν αποφασισμένος. Ο Αλφόνσος μπήκε στην πόλη το 1421 και ο Λουδοβίκος έχασε την υποστήριξη του πάπα, που κουράστηκε από τις προσπάθειες.
Όταν ξαφνικά οι σχέσεις του Αλφόνσου και της βασίλισσας χειροτέρευσαν και μετά την καταστολή του κυριότερου υπουργού της, Τζοβάνι Καράτσιολο, η βασίλισσα μετακινήθηκε προς την Αμβέρσα, όπου ο Λουδοβίκος έτρεξε να την συναντήσει. Τον λάτρεψε και τον όρισε διάδοχό της στην θέση του Αλφόνσου χρίζοντάς τον δούκα της Καλαβρίας. Εκεί έζησε με την σύζυγό του Μαργαρίτα της Σαβοΐας (1416 – 1479) κόρη του Αμεδαίου Η΄ της Σαβοίας με την οποία δεν έκανε κανένα παιδί.
Απεβίωσε στις 12 Νοεμβρίου 1434 από ελονοσία· την επόμενη χρονιά απεβίωσε και η Ιωάννα, που την διαδέχθηκε ο αδελφός του, Ρενέ.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύτηκε το 1431 τη Μαργαρίτα, κόρη του Αμεδαίου Η΄ κόμη, μετά δούκα της Σαβοΐας (και αντίπαπα ως Φήλιξ Ε΄). Δεν απέκτησαν απογόνους.
