Μετάβαση στο περιεχόμενο

Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1960

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αγώνες της 17ης Ολυμπιάδας
Διοργανώτρια Ρώμη, Ιταλία
Χώρες83
Αθλητές5338
Αγωνίσματα150 σε 17 αγωνίσματα
Τελετή έναρξης25 Αυγούστου 1960, πριν 64 έτη (1960-08-25)
Τελετή λήξης11 Σεπτεμβρίου 1960, πριν 64 έτη (1960-09-11)
Κήρυξη έναρξης Πρόεδρος Τζιοβάνι Γκρόντσι
Κήρυξη λήξης Πρόεδρος της ΔΟΕ Άβερι Μπρούντατζ
Όρκος αθλητών Αντόλφο Κονσολίνι
Αφή της Φλόγας Τζιανκάρλο Πέρις
ΣτάδιοΟλυμπιακό Στάδιο Ρώμης
Θερινοί
<  Μελβούρνη 1956 Τόκιο 1964  >
Χειμερινοί
<  Κοιλάδα Σκουάου 1960 Ίνσμπρουκ 1964  >
Ο Λίβιο Μπερούτι τερματίζει πρώτος στον τελικό των 200 μ.

Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1960, οι αγώνες της 17ης Ολυμπιάδας της σύγχρονης εποχής, διοργανώθηκαν στη Ρώμη (Ιταλία) από τις 25 Αυγούστου έως και τις 11 Σεπτεμβρίου. Πήραν μέρος 4.727 άνδρες και 611 γυναίκες, από 83 χώρες. Για πρωτή φορά συμμετείχαν το Μαρόκο, η Τυνησία, το Σουδάν και ο Άγιος Μαρίνος. Η Σοβιετική Ένωση κυριάρχησε στα μετάλλια. Συγκέντρωσε 43 χρυσά, 29 ασημένια και 31 χάλκινα, έναντι 34-21-16 των ΗΠΑ, 13-10-13 της Ιταλίας, 12-19-11 της Γερμανίας κ.λπ. Συνολικά, 44 κράτη κατέκτησαν μετάλλιο.

Διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μεγάλοι αθλητές πρωταγωνίστησαν στο στίβο (Γουίλμα Ρούντολφ, Αμπέμπε Μπικίλα, Αλ Έρτερ, Χερμπ Έλιοτ, Πίτερ Σνελ, Άρμιν Χάρι, Ραλφ Μπόστον, Ιρίνα και Ταμάρα Πρες, Πιότρ Μπολότνικοφ, Λίβιο Μπερούτι, Ότις Ντέιβις, Λι Κάλχουν, Γκλεν Ντέιβις, Βλαντίμιρ Γκολουμπνίτσι, Ντον Μπραγκ, Γιολάντα Μπάλας, Ελβίρα Όζολινα), στην κολύμβηση (Μάρεϊ Ρόουζ, Ντόουν Φρέιζερ, Κριστίν φον Σάλτσα), στη γυμναστική (Μπόρις Σαχλίν, Άλμπερτ Αζαριάν, Βιέρα Τσασλάφσκα και Λαρίσα Λατίνινα) και στην πυγμαχία (Μοχάμεντ Άλι και Νίνο Μπενβενούτι)[1].

Ο Γερμανός Άρμιν Χάρι πέρασε στην ιστορία του στίβου, καθώς διέκοψε την, από το 1932, κυριαρχία των Αμερικανών στα 100 μ. Η Γουίλμα Ρούντολφ, το 20ό παιδί μίας φτωχής οικογένειας, είχε μείνει μακριά από τη ζωή εξαιτίας της πολιομυελίτιδας. Κάποιος φίλος της, την έπεισε ότι μπορούσε να αναδειχθεί ολυμπιονίκης. Το θαύμα έγινε στη Ρώμη. Θριάμβευσε στα 100 μέτρα με 11,0 δευτερόλεπτα (ισοφάριση ρεκόρ κόσμου) και στα 200 μέτρα, ενώ έδωσε τη νίκη στις Η.Π.Α. στη σκυταλοδρομία στα 4x100 μ. Η "μαύρη γαζέλα", όπως την ονόμασαν, ήταν η πρωταθλήτρια της θέλησης. Έμεινε στην ιστορία, όχι μόνο για τις αθλητικές νίκες, αλλά και γιατί νίκησε την αρρώστια της.[2]

Τον Αμερικανό Αλ Έρτερ τον αποκάλεσαν "επαγγελματία ολυμπιονίκη". Το 1960 κατέκτησε το δεύτερο χρυσό του μετάλλιο στη δισκοβολία. Θρυλική μορφή ήταν και ο Αιθίοπας μαραθωνοδρόμος Αμπέμπε Μπικίλα, ο οποίος νίκησε τρέχοντας ξυπόλητος. Μεγάλη προσωπικότητα του στίβου ήταν και ο Αμερικανός δεκαθλητής Ρέιφερ Τζόνσον, ο οποίος αναδείχθηκε ολυμπιονίκης καταρρίπτοντας το ολυμπιακό ρεκόρ.

Ο Ιταλός Λίβιο Μπερούτι ήταν από τις μορφές των αγώνων της Ρώμης. Ανάγκασε τους Αμερικανούς να χάσουν πρώτη φορά το χρυσό μετάλλιο στα 200 μ. μετά το 1928. Ισοφάρισε και το παγκόσμιο ρεκόρ με 20.5. Στη Ρώμη άρχισε, με χρυσό μετάλλιο, η σταδιοδρομία του θρυλικού πυγμάχου Κάσιους Κλέι, μετέπειτα Μοχάμεντ Άλι. Η περίφημη Αυστραλέζα Ντόουν Φρέιζερ νίκησε στα 100 μ. ελευθέρως, όπως και το 1956, ενώ δεύτερη ήταν η Αμερικανίδα Κριστίν φον Σάλτσα. Ο Σοβιετικός Βλαντιμίρ Γκολουμπνίτσι επικράτησε στα 20.000 μ. βάδην και άρχισε μία θριαμβευτική ολυμπιακή καριέρα. Ο συμπατριώτης του Πιότρ Μπολότνικοφ κυριάρχησε στα 10.000 μ. Ο εκπληκτικός Αυστραλός Χερμπ Έλιοτ θριάμβευσε στα 1.500 μ. με παγκόσμιο ρεκόρ 3.35.6.

Ο Αμερικανός Ότις Ντέιβις έγινε ο πρώτος άνθρωπος που έτρεξε τα 400 μ. σε χρόνο κάτω από 45 δευτερόλεπτα με χρονόμετρο χειρός (44,9). Δεύτερος τερμάτισε ο Γερμανός Καρλ Κάουφμαν με τον ίδιο χρόνο. Το ηλεκτρονικό χρονόμετρο (τότε ήταν ανεπίσημη αυτή η χρονομέτρηση) έδειξε 45,07 για τον Ντέιβις και 45,08 για τον Κάουφμαν[3].

Ο Νορβηγός ιστιοπλόος Πέτερ Λούντε Τζούνιορ νίκησε, όπως ο παππούς του το 1924, ενώ το 1952 οι γονείς του είχαν αναδειχθεί δεύτεροι. Ο Ούγγρος ξιφομάχος Αλαντάρ Γκέρεβιτς, σε ηλικία 50 ετών και 178 ημερών, κατέκτησε το έκτο του χρυσό μετάλλιο στο ομαδικό της σπάθης. Η Αμερικανίδα Κ. Γουντ κέρδισε χρυσό μετάλλιο στα 4x100 μ. ελευθέρως, ενώ ήταν 14 ετών και 260 ημερών.

Ένα θλιβερό συμβάν επισκίασε τα αγωνιστικά. Ο Δανός ποδηλάτης Κνουτ Γιένσεν πέθανε κατά τη διάρκεια του αγώνα των 100 χλμ. Αρχικά θεώρησαν ότι ο θάνατος οφειλόταν στη ζέστη. Αργότερα τον απέδωσαν σε υπερβολική χρήση φαρμάκων.

Χρυσό μετάλλιο για την Ελλάδα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Οδυσσέας Εσκιτζόγλου, ο διάδοχος Κωνσταντίνος και ο Γιώργος Ζαΐμης, με το σκάφος Νηρέας, κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο στη Ρώμη, στην ιστιοπλοϊκή κλάση Ντράγκον.[4]

Πίνακας Μεταλλίων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 Θέση  Χώρα Χρυσά Αργυρά Χάλκινα Σύνολο
1 Σοβιετική Ένωση Σοβιετική Ένωση 43 29 31 103
2  ΗΠΑ 34 21 16 71
3 Ιταλία 13 10 13 36
4  Γερμανία 12 19 11 42
5 Αυστραλία 8 8 6 22
6  Τουρκία 7 2 0 9
7  Ουγγαρία 6 8 7 21
8 Ιαπωνία Ιαπωνία 4 7 7 18
9 Πολωνία 4 6 11 21
10 Τσεχοσλοβακία Τσεχοσλοβακία 3 2 3 8

Παγκόσμια ρεκόρ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Άθλημα Ημερομηνία Γύρος Ονοματεπώνυμο Εθνικότητα Επίδοση
400 μέτρα αντρών 6 Σεπτεμβρίου Τελικός Ότις Ντέιβις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής 44.9
1.500 μέτρα αντρών 6 Σεπτεμβρίου Τελικός Χερμπ Έλιοτ Αυστραλία 3:35.6
4x100 μέτρα γυναικών 7 Σεπτεμβρίου Πρώτος Γύρος Μάρθα Χάντσον
Λουτσίντα Γουίλιαμς
Μπάρμπαρα Τζόουνς
Γουίλμα Ρούντολφ		 Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής 44.4
4x400 μέτρα αντρών 8 Σεπτεμβρίου Τελικός Τζακ Γέρμαν
Ερλ Γιανγκ
Γκλεν Ντέιβις
Ότις Ντέιβις		 Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής 3:02.2

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Ήταν όλοι τους μεγάλοι, Ιστορικό Λεύκωμα 1960, Καθημερινή (1997).
  2. ↑ Αθλητές που πέρασαν στην Ιστορία, Ιστορικό Λεύκωμα 1960, Καθημερινή (1997).
  3. ↑ Όρια δεν υπάρχουν για τον άνθρωπο, Ιστορικό Λεύκωμα 1960, Καθημερινή (1997).
  4. ↑ Χρυσό - 48 χρόνια μετά, Ιστορικό Λεύκωμα 1960, Καθημερινή (1997).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Θερινοί_Ολυμπιακοί_Αγώνες_1960&oldid=10739387"