Φόνος λόγω προίκας

Η δολοφονία λόγω προίκας είναι ένα είδος εγκλήματος στο οποίο δολοφονείται η σύζυγος ή η νύφη εάν η προίκα είναι ανεπαρκής. Αυτό συμβαίνει κυρίως στην Ινδία, καθώς και στο Πακιστάν ή στο Μπαγκλαντές, αλλά και σε άλλες χώρες.

Το κάψιμο της νύφης, το οποίο συνήθως παρουσίαζεται ως ατύχημα στην κουζίνα, είναι πολύ συνηθισμένο. Άλλοι τρόποι είναι η δηλητηρίαση ή μια υποτιθέμενη θανατηφόρα χειρουργική επέμβαση. Οι δολοφονίες καλύπτονται από διεφθαρμένους αστυνομικούς, διεφθαρμένους υπαλλήλους νοσοκομείων και πλαστά πιστοποιητικά θανάτου. Σύμφωνα με την Ινδική Υπηρεσία Στατιστικών Εγκλήματος, 8.233 δολοφονίες προίκων καταγράφηκαν επίσημα στην Ινδία το 2012. Στη δημοσίευσή τους «Η καταπιεσμένη αλήθεια της Ινδίας», ωστόσο, οι δύο δημοσιογράφοι Georg Blume και Christoph Hein μιλούν για εκατοντάδες χιλιάδες δολοφονίες νύφης κάθε χρόνο, κυρίως με κάψιμο. Στις περισσότερες περιπτώσεις το θύμα περιλούζεται με κηροζίνη και στη συνέχεια το καίνε. Λιγότερο από 10% των περιπτώσεων διερευνουνται και ακόμη λιγότερο φτάνει στη δικαιοσύνη και τιμωρείται. Συχνά στη δολοφονία συμμετέχει και η πεθερά του θύματος.

Στην Ινδία οι δολοφονίες προίκων καθορίζονται από τον νόμο της Κεντρικής Κυβέρνησης Τμήμα 304Β στον Ινδικό Ποινικό Κώδικα: «Σε κάθε περίπτωση που μια σύζυγος πεθαίνει από μη φυσική αιτία θανάτου εντός των πρώτων 7 ετών του γάμου ο σύζυγος θα κατηγορείται για δολοφονία. Οι λόγοι για τις δολοφονίες αναζητούνται στον υλιστικό προσανατολισμό μερών της μεσαίας τάξης. Σε ορισμένες περιπτώσεις ζητείται μετά τον γάμο μεγαλύτερη προίκα από την προσυμφωνημένη. Σε άλλες περιπτώσεις ο σύζυγος επιδιώκει να πάρει κι άλλη προίκα με έναν νέο γάμο. Το διαζύγιο συμβαίνει πολύ σπάνια στην ινδική κοινωνία, καθώς θεωρείται ταμπού. Ο νόμος περί απαγόρευσης προίκων, που τέθηκε σε ισχύ το 1961, απαγορεύει την προίκα αλλά εφαρμόζεται σπάνια.

Στη Διακήρυξη για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, τα Ηνωμένα Έθνη προσπαθούν να βρουν τρόπους για την εξάλειψη τέτοιων παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.