Συμφωνία της Βαβυλώνας
Η Συμφωνία της Βαβυλώνας (323 π.Χ.) ήταν η πρώτη διαίρεση της αυτοκρατορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου ανάμεσα στους στρατηγούς του και πήρε το όνομά της από την πόλη της Βαβυλώνας, εκεί που έγινε η συμφωνία, αμέσως μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου. Οι στρατηγοί, αλλά και ο στρατός όρισαν βασιλέα τον ετεροθαλή αδελφό του Αλέξανδρου Φίλιππο τον Αρριδαίο, ο οποίος υπολειπόταν πνευματικά. Αντιβασιλέας ονομάστηκε ο Περδίκκας. Εν τω μεταξύ, οι στρατηγοί του Αλεξάνδρου ονομάστηκαν σατράπες των διαφόρων περιοχών της αυτοκρατορίας του, ενώ διοικητές των μακρινότερων επαρχιών της Ασίας στην Ανατολή, παρέμειναν αυτοί που είχε ορίσει ο Αλέξανδρος[1]. Η συμφωνία για τον διαμοιρασμό των σατραπειών από τους διαδόχους του Μεγάλου Αλεξάνδρου τροποποιήθηκε δυο χρόνια αργότερα, το 321 π.Χ., στην Συμφωνία του Τριπαραδείσου.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι κυριότερες ολοκληρωμένες πηγές για τη συμφωνία που έγινε στη Βαβυλώνα, είναι:
- Η κοντινότερη σωζόμενη πηγή που έχουμε στα γεγονότα είναι η Ιστορική Βιβλιοθήκη που έγραψε ο Διόδωρος Σικελιώτης (80 - 20 π.Χ.) πάνω από διακόσια χρόνια αργότερα[2].
- ο Κουίντος Κούρτιος Ρούφος, ρωμαίος ιστορικός, πιθανότατα του 1ου αιώνα, στο έργο του «Ιστορίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου», γραμμένο στα λατινικά[3]
- Η άλλη πηγή προέρχεται από τον Αρριανό (95 - 180 μ.Χ.)[4]
- Τέλος, άλλη πηγή είναι ο Δέξιππος (περίπου 210-273), του οποίου το κείμενο, όπως και αυτό του Αρριανού προέρχονται από την Βιβλιοθήκη του Φωτίου[5]
Η διανομή των σατραπειών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η διανομή των επαρχιών και αξιωμάτων του κράτους που ακολούθησε τον θάνατο του Αλεξάνδρου, συγκριτικά ανά ιστορικό και ανά συμφωνία στον παρακάτω πίνακα, όπου παρατίθεται και η επόμενη Συμφωνία του Τριπαραδείσου:
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ The Cambridge History of India, Volume 1 Edward James Rapson, CUP Archive, 1955, σελ. 428
- ↑ Διοδώρου του Σικελιώτου Βιβλιοθήκης Ιστορικής τα σωζόμενα, ΙΗ
Στο κεφάλαιο: «Περδίκκου παράληψις τῆς κατὰ τὴν βασιλείαν ἐπιμελείας καὶ διαίρεσις τῶν σατραπειῶν.»
«τῶν δὲ σωματοφυλάκων ἀποχωρησάντων ἐκ τῆς Βαβυλῶνος καὶ παρασκευαζομένων εἰς πόλεμον οἱ χαριέστατοι τῶν ἀνδρῶν ἔπεισαν αὐτοὺς ὁμονοῆσαι. εὐθὺ δὲ βασιλέα κατέστησαν τὸν Φιλίππου υἱὸν Ἀρριδαῖον καὶ μετωνόμασαν Φίλιππον, ἐπιμελητὴν δὲ τῆς βασιλείας Περδίκκαν, ᾧ καὶ ὁ βασιλεὺς τὸν δακτύλιον τελευτῶν δεδώκει, τοὺς δὲ ἀξιολογωτάτους τῶν φίλων καὶ σωματοφυλάκων παραλαβεῖν τὰς σατραπείας καὶ ὑπακούειν τῷ τε βασιλεῖ καὶ τῷ Περδίκκᾳ. οὗτος δὲ παραλαβὼν τὴν τῶν ὅλων ἡγεμονίαν καὶ συνεδρεύσας μετὰ τῶν ἡγεμόνων Πτολεμαίῳ μὲν τῷ Λάγου τὴν Αἴγυπτον ἔδωκεν, Λαομέδοντι δὲ τῷ Μιτυληναίῳ Συρίαν, Φιλώτᾳ δὲ Κιλικίαν καὶ Πίθωνι μὲν Μηδίαν, Εὐμενεῖ δὲ Παφλαγονίαν καὶ Καππαδοκίαν καὶ πάσας τὰς συνοριζούσας ταύταις χώρας, ἃς Ἀλέξανδρος οὐκ ἐπῆλθεν ἐκκλεισθεὶς ὑπὸ τῶν καιρῶν, ὅτε διεπολέμει πρὸς Δαρεῖον, Ἀντιγόνῳ δὲ Παμφυλίαν καὶ Λυκίαν καὶ τὴν μεγάλην καλουμένην Φρυγίαν, μετὰ δὲ ταῦτα Κασάνδρῳ μὲν Καρίαν, Μελεάγρῳ δὲ Λυδίαν, Λεοννάτῳ δὲ τὴν ἐφ᾽ Ἑλλησπόντῳ Φρυγίαν. αὗται μὲν οὖν αἱ σατραπεῖαι τοῦτον τὸν τρόπον ἐμερίσθησαν. κατὰ δὲ τὴν Εὐρώπην Λυσιμάχῳ μὲν ἐδόθη Θρᾴκη καὶ τὰ συνορίζοντα τῶν ἐθνῶν παρὰ τὴν Ποντικὴν θάλασσαν, ἡ δὲ Μακεδονία καὶ τὰ πλησιόχωρα τῶν ἐθνῶν Ἀντιπάτρῳ προσωρίσθη. τὰς δὲ κατὰ τὴν Ασίαν παραλελειμμένας σατραπείας ἔδοξε μὴ κινεῖν, ἀλλ᾽ ἐᾶν ὑπὸ τοὺς αὐτοὺς ἡγεμόνας τεταγμένας: ὁμοίως δὲ καὶ Ταξίλην καὶ Πῶρον κυρίους εἶναι τῶν ἰδίων βασιλειῶν, καθάπερ αὐτὸς Ἀλέξανδρος ἦν τεταχώς. τούτων δὲ τὴν συνορίζουσαν σατραπείαν τοῖς περὶ Ταξίλην βασιλεῦσι συνεχώρησε: τὴν δὲ παρὰ τὸν Καύκασον κειμένην, ὀνομαζομένην δὲ Παροπανισαδῶν προσώρισεν Ὀξυάρτῃ τῷ Βακτριανῷ βασιλεῖ, οὗ τὴν θυγατέρα Ῥωξάνην γεγαμηκὼς ἦν Ἀλέξανδρος. καὶ Σιβυρτίῳ μὲν ἔδωκεν Ἀραχωσίαν καὶ Κεδρωσίαν, Στασάνορι δὲ τῷ Σολίῳ τὴν Ἀρίαν καὶ Δραγγινήν, Φιλίππῳ δὲ προσώρισε Βακτριανὴν καὶ Σογδιανήν, Φραταφέρνῃ δὲ Παρθυαίαν καὶ Ὑρκανίαν καὶ Πευκέστῃ μὲν Περσίδα, Τληπολέμῳ δὲ Καρμανίαν, Ἀτροπάτῃ δὲ Μηδίαν, Ἄρχωνι δὲ τὴν Βαβυλωνίαν, Ἀρκεσιλάῳ δὲ Μεσοποταμίαν. Σέλευκον δ᾽ ἔταξεν ἐπὶ τὴν ἱππαρχίαν τῶν ἑταίρων, οὖσαν ἐπιφανεστάτην» - ↑ Quintus Curtius' Histories of Alexander the Great, Loeb edition, στα λατινικά, κεφάλαιο 10 (εναλλακτικά: Quintus Curtius' Histories of Alexander the Great, στην The Latin Library.
- ↑ Αρριανός, Ι, 31
- ↑ Δέξιππος, «Τα Γεγονότα μετά τον Αλέξανδρο»