Ναζιμέ Σουλτάνα
| Ναζιμέ Σουλτάν ناظمه سلطان | |
|---|---|
| Πριγκίπισσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας | |
 | |
| Γέννηση | 25 Φεβρουαρίου 1866 Παλάτι Ντολμαμπαχτσέ, Κωνσταντινούπολη, Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Θάνατος | 1947 (80/81 ετών) Ζούνιε, Λίβανος |
| Τόπος ταφής | Σελίμ Σουλτάν Τζαμί, Δαμασκός, Συρία |
| Σύζυγος | Αλί Χαλίντ Πασάς |
Πλήρες όνομα | |
Ναζιμέ μπιντ Αμπντούλ Αζίζ Χαν Τούρκικα: Nazime bint Abdulaziz Han Οθωμανικά: ناظیم بن عبدالعزیز هان | |
| Οίκος | Οσμανιδών |
| Πατέρας | Αμπντούλ Αζίζ |
| Μητέρα | Χαϊρανιντίλ Σουλτάνα |
| Θρησκεία | Ισλάμ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Η Ναζιμέ Σουλτάν (Οθ. Τούρκικα:ناظمه سلطان) (Τούρκικα: Nazime Sultan, 25 Φεβρουαρίου 1866 - 1947) ήταν κόρη του σουλτάνου Αμπντούλ Αζίζ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.[1]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 1866 στο Παλάτι Ντολμαμπαχτσέ,[2] και ήταν κόρη του σουλτάνου Αμπντούλ Αζίζ και της τέταρτης συζύγου του Χαϊρανιντίλ Σουλτάν.[3][4]
Ο πατέρας της, εκθρονίστηκε από τους υπουργούς του στις 30 Μαΐου 1876, και ο ανιψιός του Μουράτ Ε΄ έγινε ο Σουλτάνος.[5] Μεταφέρθηκε στο Παλάτι Φεριγιέ την επόμενη μέρα.[6] Η μητέρα της και οι άλλες γυναίκες του Αμπντούλ Αζίζ δεν ήθελαν να φύγουν από το Παλάτι Ντολμαμπαχτσέ. Έτσι άρπαξαν με τη βια και τις έστειλαν στο Παλάτι Φεριγιέ.[7] Στις 4 Ιουνίου 1876,[8] ο Αμπντούλ Αζίζ πέθανε κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες.[9] Η Ναζιμέ, συνέχισε να ζει στο Παλάτι Φεριγιέ μαζί με τη μητέρα της και τον αδερφό της Ηγεμόνα Αμπντούλ Μετζίτ.[10]
Το 1889 ο Σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ έδωσε προίκα για το γάμο της μαζί και τις δύο αδελφές της, τις πριγκίπισσες Σαλίχα Σουλτάν και την Εμινέ Σουλτάν.[11] Παντρεύτηκε τον Αλί Χαλίντ Πασά, στις 20 Απριλίου 1889 στο Παλάτι Γιλντίζ.[4][3][12] Το ζευγάρι δεν απέκτησε παιδιά. Στο ζευγάρι δόθηκε ένα παλάτι που βρίσκεται στο Κουρουτσεσμέ, γνωστό ως Παλάτι Ναζιμέ Σουλτάν, για κατοικία.[13][14]
Μετά την εξορία το 1924, η Ναζιμέ και ο σύζυγός της εγκαταστάθηκαν στο Ζούνιε του Λιβάνου. Ζούσαν σε ένα μεγάλο αρχοντικό περιτριγυρισμένο από κήπο.[15] Όταν η Ντουρουσεχβάρ Σουλτάν παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Αζάμ Τζαχ, το 1932, η Ναζιμέ της έδωσε μια διαμαντένια τιάρα. Στη Φατμά Νεσλισάχ Σουλτάν, πρόσφερε ένα όμορφο βραχιόλι με τρία διαμάντια, όταν παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Μοχάμεντ Αμπντέλ το 1940. Σύμφωνα με τη Νεσλισάχ Σουλτάν, ήταν μικρόσωμη, μάλλον άσχημη, με μεγάλα χείλη σαν τον πατέρα της, αλλά αρκετά εντυπωσιακή.
Πέθανε το 1947 στο Ζούνιε του Λιβάνου, και είναι θαμμένη στο Σελίμ Σουλτάν Τζαμί της Δαμασκού.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ The Rise of the Turks and the Ottoman Empire Αρχειοθετήθηκε 2012-06-28 στο Wayback Machine. Retrieved on 2007-09-16
- ↑ Brookes 2010, σελ. 286.
- ↑ 3,0 3,1 Uluçay 2011, σελ. 225.
- ↑ 4,0 4,1 Sakaoğlu 2009, σελ. 645.
- ↑ Zürcher, Erik J. (15 Οκτωβρίου 2004). Turkey: A Modern History, Revised Edition. I.B.Tauris. σελίδες 73. ISBN 978-1-850-43399-6.
- ↑ Shaw, Stanford J.· Shaw, Ezel Kural (1976). History of the Ottoman Empire and Modern Turkey: Volume 2, Reform, Revolution, and Republic: The Rise of Modern Turkey 1808-1975, Volume 11. Cambridge University Press. σελίδες 164. ISBN 978-0-521-29166-8.
- ↑ Brookes 2010, σελ. 40.
- ↑ Davison, Roderic H. (8 Δεκεμβρίου 2015). Reform in the Ottoman Empire, 1856-1876. Princeton University Press. σελ. 341. ISBN 978-1-400-87876-5.
- ↑ Brookes 2010, σελ. 43.
- ↑ Şerofoğlu, Ömer Faruk (2004). Abdülmecid Efendi, Ottoman prince and painter. YKY. σελ. 24. ISBN 978-9-750-80883-8.
- ↑ Brookes 2010, σελ. 159.
- ↑ Adra, Jamil (2005). Genealogy of the Imperial Ottoman Family 2005. σελίδες 16.
- ↑ Barillari, Diana (1 Ιανουαρίου 1996). Istanbul 1900: Art-nouveau Architecture and Interiors. Random House Incorporated. σελίδες 88. ISBN 978-0-847-81989-8.
- ↑ Fanny Davis (1986). The Ottoman Lady: A Social History from 1718 to 1918. Greenwood Publishing Group. σελίδες 158. ISBN 978-0-313-24811-5.
- ↑ Bardakçı, Murat (2017). Neslishah: The Last Ottoman Princess. Oxford University Press. σελ. 176. ISBN 978-9-774-16837-6.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Peirce, Leslie P., The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, Oxford University Press, 1993, ISBN 0-19-508677-5 (paperback)
- Yavuz Bahadıroğlu, Resimli Osmanlı Tarihi, Nesil Yayınları (Ottoman History with Illustrations, Nesil Publications), 15th Ed., 2009, ISBN 978-975-269-299-2 (Hardcover)
- Mustafa Çağatay Uluçay (2011). Padişahların kadınları ve kızları. Ankara, Ötüken.
- Sakaoğlu, Necdet (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayıncılık. ISBN 978-9-753-29623-6.
- The Concubine, the Princess, and the Teacher: Voices from the Ottoman Harem. University of Texas Press. 2010. ISBN 978-0-292-78335-5.