Μετόχι Λαρισσού Αχαΐας
Συντεταγμένες: 38°7′32″N 21°23′59″E / 38.12556°N 21.39972°E
- Για οικισμούς με ίδιο όνομα στην Αχαΐα, δείτε: Μετόχι Αχαΐας
| Μετόχι | |
|---|---|
  Μετόχι | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα[1] |
| Περιφέρεια | Δυτικής Ελλάδας |
| Δήμος | Δυτικής Αχαΐας |
| Δημοτική Ενότητα | Λαρισσού (Λαρίσου) |
| Γεωγραφία και Στατιστική | |
| Γεωγραφικό Διαμέρισμα | Πελοποννήσου |
| Νομός | Αχαΐας |
| Υψόμετρο | 2 |
| Πληθυσμός | 349 (2011) |
| Άλλα | |
| Παλαιά ονομασία | Πέρα Μετόχι |
| Ταχ. κωδ. | 270 52 |
| Τηλ. κωδ. | 26930 |
Το Μετόχι Λαρισσού είναι χωριό της Αχαΐας. Ανήκει διοικητικά από το 2010 στο Δήμο Δυτικής Αχαΐας ως τμήμα και έδρα του ομώνυμου δημοτικού διαμερίσματος του πρώην Δήμου Λαρίσου.
Τοποθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βρίσκεται σε υψόμετρο 2 μέτρων, στη γεωγραφική περιοχή του Λαρισσού. Βρίσκεται πολύ κοντά στα τωρινά σύνορα των Νομών Αχαΐας και Ηλείας[2]. Εγγύς του βρίσκονται τα χωριά Βουπράσιο, Νέο Βουπράσιο και Λάππα καθώς και ο προστατευόμενος υδροβιότοπος της Στροφυλιάς.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αναφέρεται στα 1700 στη βενετική απογραφή Grimani ως «Ζευγολατιό Μεγάλου Σπηλαίου (Segogi Mega Spileo)», ονομασία η οποία μαρτυράει ότι η περιοχή, που αργότερα μετεξελίχθηκε σε οικισμό, υπήρξε αρχικά μετόχι της Μονής Μεγάλου Σπηλαίου, ήδη επί βυζαντινών χρόνων, για την επίβλεψη των εκεί κτημάτων της μονής[3].
Την 20/04/1835 ο οικισμός Πέρα Μετόχι προσαρτάται στον τότε Δήμο Βουπρασίων. Την 28/08/1912 με το ΦΕΚ 256Α αποσπάται από το Δήμο Βουπρασίων και ορίζεται ως έδρα της ομώνυμης κοινότητας. Με το ΦΕΚ 244Α της 04/12/1997, σύμφωνα με τη Διοικητική Μεταρρύθμιση "Καποδίστριας", το Μετόχι προσαρτάται στο Δήμο Λαρισσού, του οποίου υπήρξε η έδρα, μέχρι το 2010 που εντάχθηκε στο Δήμο Δυτικής Αχαΐας (ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010) βάσει της Διοικητικής Μεταρρύθμισης "Καλλικράτης"[3][4]. Με το ΦΕΚ 955Β της 16/04/2014 η Δημοτική Κοινότητα Μετοχίου μετατράπηκε σε τοπική κοινότητα[5].
Το 1824 η περιοχή λεηλατήθηκε από τους Τούρκους[2]. Ο οικισμός απείχε τέσσερεις ώρες και σαράντα λεπτά δρόμο στα 1885 από τη Μανωλάδα, την έδρα του τότε Δήμου Βουπρασίων στον οποίο υπαγόταν διοικητικά[6] .
Δημογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η σύγχρονη δημογραφική εξέλιξη του οικισμού σύμφωνα με τις εθνικές απογραφές[7][8] είναι η εξής:
| 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 725[3] | 696[3] | 576[3] | 573[3] | 571[3] | 644[3][9] | 349[10] |
Λοιπά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο χωριό υπάρχουν τρεις ναοί: ο ενοριακός του Αγίου Νικολάου, ο ναός του Αγίου Πέτρου και ο κοιμητηριακός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου[11]. Δεν πρέπει να συγχέεται με τον ομώνυμο οικισμό της Τοπικής κοινότητας Ελαιώνος του Δήμου Αιγιαλείας ή με τον ομώνυμο οικισμό του Δήμου Καλαβρύτων.
Φωτοθήκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Λίγο πιο έξω από το χωριό.
-
Μία από τις δύο πλατείες του χωριού.
-
Σπίτι στο χωριό.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
- ↑ 2,0 2,1 Τριανταφύλλου 1995, σελ. 1265.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 Λουλούδης 2010, σελ. 124.
- ↑ Ε.Ε.Τ.Α.Α - Διοικητικές μεταβολές Μετοχίου Λαρισσού Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 28/10/2017.
- ↑ Ε.Ε.Τ.Α.Α - Διοικητικές μεταβολές Δήμου Δυτικής Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 28/10/2017.
- ↑ Νουχάκης 1885, σελ. 69.
- ↑ Ψηφιακή βιβλιοθήκη της Ε.Σ.Υ.Ε./ΕΛ.ΣΤΑΤ.. dlib.statistics.gr. Ανακτήθηκε: 24/10/2017.
- ↑ Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές στην Τ.Α. - Δημοσιεύματα απογραφών. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 24/10/2017.
- ↑ Μόνιμος πληθυσμός: 656 κάτοικοι. Βλ. Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001
- ↑ ΕΛ.ΣΤΑΤ. - Μόνιμος πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2011
- ↑ Λουλούδης 2010, σελ. 125.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012).
- Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001, Αθήνα 2004. ISBN 960-86704-8-9.
- Νέος χωρογραφικός πίναξ. Συνταχθείς και εκδοθείς εγκρίσει του Υπουργείου των Στρατιωτικών υπό Ιωάννου Εμ. Νουχάκη ανθυπασπιστού του Πεζικού, Εκ του Τυπογραφείου του Υπουργείου των Στρατιωτικών, Εν Αθήναις 1885.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010.
- Κώστας Ν. Τριανταφύλλου, Ιστορικόν Λεξικόν των Πατρών, Τόμος Β', Τυπογραφείο Πέτρου Χρ. Κούλη, Πάτρα 1995, Τρίτη Έκδοση, λήμμα Μετόχι.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ε.Ε.Τ.Α.Α - Διοικητικές μεταβολές Μετοχίου Λαρισσού Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 28/10/2017.
- Ε.Ε.Τ.Α.Α - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Μετοχίου Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 28/10/2017.
- Ε.Ε.Τ.Α.Α - Διοικητικές μεταβολές Δήμου Δυτικής Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 28/10/2017.
- Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Δήμου Λαρισσού (1997-2010), eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 28/10/2017.
| |||||