Δήμος Βουπρασίων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Δήμος Βουπρασίων ήταν ένας παλαιότερος δήμος της ελληνικής επικράτειας. Ήταν διαφορετικός σε γεωγραφική έκταση και σύσταση από τον νεώτερο Δήμο Βουπρασίας (1997-2010).

Τοποθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όπως λέει και το όνομά του, ήταν δήμος αρχικά της τότε Διοικήσεως Ηλείας[1] και αργότερα της πρώην Επαρχίας Ηλείας του τότε Νομού Αχαιοήλιδος[2][3] στον κάμπο της Ηλείας.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το όνομα του Δήμου Βουπρασίων προήλθε από την ομώνυμη αρχαία πόλη των Επειών (Ηλείων), τη Βουπρασία.

Λειτούργησε από το 1835 έως το 1912[4].

Ο δήμος συστάθηκε την 20/04/1835 με έδρα τον οικισμό Αλητσελεπή. Στην αρχική του σύσταση περιλαμβάνονταν και οι οικισμοί Μανωλάδα το Μετόχι[5]. Κατατάχθηκε ως δήμος Γ΄ Τάξης (με πληθυσμό 379 κατοίκους).

Με το ΦΕΚ 5Α της 08/03/1841, και την κατάργηση των δήμων Καλοτυχίας, που είχε έδρα το Ψάρι, και Ξενίας, προστέθηκαν στο δήμο οι οικισμοί Βάλαγκα, Δαούτι, Ζουλάτικα, Μπεντένι, Καγκάδι, Καλότυχον, Καλυβάκια, Καπελέτο, Κασνέσι, Κόκλα, Κουμουθέκρα, Μάζι, Μαλίκι, Ματαράγκα, Μπόρσι, Ρετούνη (Ρεντούνι), Σπάτα, Επάνω Ξενία, Κάτω Ξενία και Ψάρι, ενώ μεταφέρθηκε η έδρα του δήμου από τον οικισμό Αλητσελεπή στον οικισμό Ψάρι[5][6][7].

Με το ΦΕΚ 32Α της 08/12/1845 οι οικισμοί Επάνω Ξενία και Κάτω Ξενία καταργήθηκαν και ενσωματώθηκαν ως ένας οικισμός στο δήμο, δηλ. ως Ξενιαίς. Με το ΦΕΚ 31Α της 07/09/1849 μεταφέρθηκε η έδρα του δήμου από τον οικισμό Ψάρι στον οικισμό Μανωλάς. Η Μανωλάδα ήταν έδρα του δήμου τα διαστήματα 07/09/1849-27/05/1864 και 12/06/1865-28/08/1912, ενώ ο οικισμός Ψάρι ήταν έδρα του δήμου τα διαστήματα 08/03/1841-07/09/1849 και 27/05/1864-12/06/1865[5].

Με το ΦΕΚ 50Α της 25/07/1879 προσαρτήθηκαν στο δήμο οι οικισμοί Ζόγκα και Σούβαρδον, ενώ με το ΦΕΚ 59Α της 25/08/1879 αναγνωρίστηκε ως οικισμός και προσαρτήθηκε στο δήμο η Νέα Πικέρνη. Με το ΦΕΚ 59Β της 17/06/1897 προσαρτήθηκε στο δήμο ο οικισμός Κρεμμύδι, ενώ με το ΦΕΚ 28Α της 08/02/1908 προσαρτήθηκε και ο οικισμός Λάππα[5].

Με το Β.Δ. της 22 Ιανουαρίου 1841 οι δήμοι Καλοτυχίας και Ξενίας συγχωνεύθηκαν στο δήμο Βουπρασίων και ο δήμος είχε τότε πληθυσμό 2255 κατοίκους.

Το 1867 είχε πληθυσμό 3159 κάτοικους και ήταν δήμος Β΄ Τάξεως[8]. Γύρω στο 1879 η αγραμματοσύνη στα χωριά της περιοχής άγγιζε εκείνη την εποχή το 92%[9].

Άλλοι οικισμοί που αναφέρονται ότι άνηκαν στο δήμο είναι το Κουνουπέλι και η Κώμη Ηλείας[10].

Μετά την κατάργηση των δήμων, με το ΦΕΚ 256Α της 28/08/1912, τα χωριά του δήμου εξελίχθηκαν σε οκτώ (8) διαφορετικές κοινότητες του τότε Νομού Αχαιοήλιδος, ενώ κάποια άλλα έγιναν επιμέρους οικισμοί στις νέες αυτές κοινότητες[5].

Ο παλιός αυτός δήμος αναβίωσε τρόπον τινά με τη δημιουργία του βραχύβιου δήμου Βουπρασίας (1997-2010) σύμφωνα με τη Διοικητική Μεταρρύθμιση «Καποδίστριας» (ΦΕΚ 244Α της 04/12/1997)[5].

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Κλάδου 1837, σελ. (δ), 220.
  2. Δρακάκης-Κούνδουρος 1939-1940, σελ. 27.
  3. Με σημερινά γεωγραφικά κριτήρια θα λέγαμε στο βόρειο τμήμα του Νομού Ηλείας και στο δυτικό τμήμα του Νομού Αχαΐας. Για τη γεωγραφική έκταση του παλιού δήμου Βουπρασίων βλ. στο Καλλιβρετάκης 2003, σελ. 242 (χάρτης 2).
  4. Δρακάκης-Κούνδουρος 1939-1940, σελ. 17.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Δήμου Βουπρασίας (1997-2010) & Δήμου Βουπρασίων (1835-1912). eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 26/07/2018.
  6. Δρακάκης-Κούνδουρος 1939-1940, σελ. 72, 161.
  7. Σταματάκης 1846, σελ. 36.
  8. Μανσόλας 1867, σελ. 25.
  9. Καλλιβρετάκης 2003, σελ. 234-235.
  10. Δρακάκης-Κούνδουρος 1939-1940, σελ. 161.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]