Κυβέρνηση Αθανασίου Μιαούλη 1857

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κυβέρνηση Αθανασίου Μιαούλη
Συνταγματική Μοναρχία
Ημερομηνία σχηματισμού13 Νοεμβρίου 1857
Ημερομηνία διάλυσης26 Μαΐου 1862
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός ΚράτουςΌθων
Πρόεδρος ΚυβέρνησηςΑθανάσιος Μιαούλης
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμαΔιορισμένη από τον βασιλιά
Ιστορία
ΕκλογέςΕλληνικές βουλευτικές εκλογές 1859
Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1861
Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1862 (Β΄Εθνική Συνέλευση)
Απερχόμενες εκλογέςΕλληνικές βουλευτικές εκλογές 1856
Θητεία νομοθετικού σώματος29 Οκτωβρίου 1859 - 16 Νοεμβρίου 1860 (Ε' Κοινοβουλευτική περίοδος)
15 Φεβρουαρίου 1861 - 19 Μαρτίου 1862 (ΣΤ' Κοινοβουλευτική περίοδος)
5 Μαΐου 1862 - 11 Σεπτεμβρίου 1862 (Ζ' κοινοβουλευτική περίοδος)
ΠροηγούμενηΚυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη 1855
ΔιάδοχηΚυβέρνηση Ιωάννη Κολοκοτρώνη 1862

Η Κυβέρνηση Αθανασίου Μιαούλη 1857 (Νοέμβριος 1857 - Μάιος 1862) σχηματίστηκε μετά την παραίτηση της κυβέρνησης του Δημητρίου Βούλγαρη. Ο Όθωνας επέλεξε τον μέχρι τότε υπασπιστή του Αθανάσιο Μιαούλη για πρωθυπουργό, δημιουργώντας ακόμα μια κυβέρνηση αυλικών, η οποία έμεινε στην εξουσία για 4 χρόνια και 6 μήνες.[1]

Την περίοδο της κυβέρνησης Μιαούλη, ολοκληρώθηκε η διάνοιξη του πορθμού του Ευρίπου καθώς και η γέφυρα που πλέον συνέδεε την Εύβοια με την υπόλοιπη Ελλάδα, τοποθετήθηκε το πρώτο υποβρύχιο τηλεγραφικό καλώδιο μεταξύ Πειραιά και Σύρου, άρχισαν οι διαπραγματεύσεις με αγγλική εταιρεία για την αποξήρανση της Κωπαΐδας λίμνης, καθώς και οι εκβαθύνσεις των λιμανιών του κράτους μετά την αγορά βυθοκόρων. Το 1859 ολοκληρώθηκε η τηλεγραφική σύνδεση με την Τουρκία, και τοποθετήθηκε στην Αθήνα φωταέριο. [2]

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[3]

ανασχηματισμός 29ης Μαΐου 1859[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[4]

- αντικαταστάθηκε στις 12 - 1 - 1860, προσωρινά από τον Θρασύβουλο Ζαΐμη
- αντικαταστάθηκε στις 28 - 4 - 1860 από τον Λυκούργο Κρεστενίτη
- αντικαταστάθηκε στις 21 - 6 - 1860 από τον Ανδρέα Κουντουριώτη
- αντικαταστάθηκε στις 12 - 1 - 1860 από τον Ανδρέα Κουντουριώτη
- αντικαταστάθηκε στις 21 - 6 - 1860 από τον Λυκούργο Κρεστενίτη
- αντικαταστάθηκε στις 7 - 12 -1860 από τον μέχρι τότε Νομάρχη Μεσσηνίας Νικόλαο Παπαλεξόπουλο
- αντικαταστάθηκε στις 11 - 5 - 1861 από τον Χαράλαμπο Χριστόπουλο
- αντικαταστάθηκε στις 21 - 6 - 1860 από τον Ευστάθιο Σίμο
- αντικαταστάθηκε στις 10 - 6 - 1859 από τον υπασπιστή του Όθωνα, Δημήτριο Μπότσαρη
- αντικαταστάθηκε στις 14 - 3 -1860 από τον Μιχαήλ Ποτλή
  • «Επί των Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως γραμματεύς της Επικράτειας»: Θρασύβουλος Ζαΐμης
  • «Επί των Ναυτικών γραμματεύς της Επικράτειας»: Αθανάσιος Μιαούλης

Γεγονότα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από την άνοιξη του 1859 και με επίκεντρο τα λεγόμενα γεγονότα των Σκιαδικών, αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται οι ταραχές και εξεγέρσεις εναντίον του προσώπου του Βασιλιά.
Ο Όθωνας για να καθησυχάσει τα πνεύματα, καλεί τον λαοφιλή Κωνσταντίνο Κανάρη, να σχηματίσει δική του κυβέρνηση, όμως επειδή ο Κανάρης, δεν καταφέρνει να βρει πρόσωπα της εμπιστοσύνης του, αναλαμβάνει και πάλι η κυβέρνηση Μιαούλη αφού όμως έχει ανασχηματιστεί για να περιλάβει και υπουργούς από την αντιπολίτευση. Δια μέσου ταραχών και εξεγέρσεων από τη μεριά της αντιπολίτευσης και βίαιας καταστολής και φυλακίσεων από τη μεριά της κυβέρνησης, (εξαιτίας των οποίων ονομάστηκε και Υπουργείον του αίματος[5]) θα κυλήσει ο τελευταίος χρόνος της βασιλείας του Όθωνα στην Ελλάδα.

Το 1863, και συγκεκριμένα στις 5 Οκτωβρίου του 1863, η Εθνοσυνέλευση ψήφισε υπέρ της κατάργησης των πολιτικών δικαιωμάτων των μελών της τελευταίας περιόδου της κυβέρνησης Μιαούλη, δηλαδή των Μιαούλη, Χριστόπουλο, Μπότσαρη, Ποτλή, Ανδ. Κουντουριώτη, για μια δεκαετία.[6]. Το ψήφισμα αυτό καταργήθηκε, και οι υπουργοί ανέκτησαν και πάλι τα πολιτικά δικαιώματά τους, ένα χρόνο αργότερα, τον Οκτώβριο του 1864, με νέο ψήφισμα. [7]

Σημειώσεις - Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Η «κυβέρνηση Μιαούλη» ήταν η μακροβιότερη κυβέρνηση επί βασιλείας Όθωνα, με δεύτερη, την κυβέρνηση του επίσης αυλικού, Αντώνιου Κριεζή, με 4 χρόνια και 5 μήνες
  2. Τρύφων Ευαγγελίδης: «Ιστορία του Όθωνος, βασιλέως της Ελλάδος (1832 - 1862», β' έκδοση, 1894, σελ. 607
  3. ΦΕΚ Α 41/1857 http://www.et.gr/index.php/anazitisi-fek Αρχειοθετήθηκε 2018-03-12 στο Wayback Machine.
  4. ΦΕΚ Α23 /1859, ΦΕΚ Α25 /1859, ΦΕΚ Α2 /1860, ΦΕΚ Α32/1860, ΦΕΚ Α57 /1860 ΦΕΚ Α17 /1861
  5. Ανδρέας Γ. Δημητρόπουλος: «Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις 843-2004»,http://www.greeklaws.com/pubs/results.php?id=842
  6. ΦΕΚ Α37 /1863
  7. ΦΕΚ Α45 /1864