Κυβέρνηση Επαμεινώνδα Δεληγεώργη 1872

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τέταρτη κυβέρνηση Επαμεινώνδα Δεληγιώργη
Ημερομηνία σχηματισμού8 Ιουλίου 1872
Ημερομηνία διάλυσης9 Φεβρουαρίου 1874
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός ΚράτουςΓεώργιος Α΄ της Ελλάδας
Πρόεδρος ΚυβέρνησηςΕπαμεινώνδας Δεληγιώργης
Συνολικός αριθμός Μελών9
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμακυβέρνηση «ασύγγνωστης μειοψηφίας»[1] πριν τις εκλογές, κυβέρνηση πλειοψηφίας μετά
Ιστορία
ΕκλογέςΕλληνικές βουλευτικές εκλογές 1873
Απερχόμενες εκλογέςΕλληνικές βουλευτικές εκλογές 1872
Θητεία νομοθετικού σώματος24 Μαρτίου 1872 - 12 Ιουλίου 1872 (Δ' κοινοβουλευτική περίοδος)
14 Φεβρουαρίου 1873 - 26 Απριλίου 1874 (Ε' κοινοβουλευτική περίοδος)
Προϋπολογισμοί1872: έσοδα: 35.695,357 δρχ.
έξοδα: 37.889,853 δρχ. [2]
ΠροηγούμενηΚυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη 1871
ΔιάδοχηΚυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη 1874

Η Κυβέρνηση Επαμεινώνδα Δεληγεώργη 1872 (υπουργείον Δεληγεώργη) - (Ιούλιος 1872 - Φεβρουάριος 1874) διορίστηκε από τον βασιλιά Γεώργιο μετά την παραίτηση της «κυβέρνησης Βούλγαρη». Ο Δεληγιώργης όπως είχε κάνει και στην τελευταία κυβέρνησή του, το 1870, - ανέστειλε αμέσως τις εργασίες της Βουλής, εξαντλώντας το συνταγματικό περιθώριο και κυβέρνησε χωρίς το Κοινοβούλιο. Στις 28 Νοεμβρίου του 1872 - μπροστά στο ενδεχόμενο να βρεθεί η κυβέρνηση μειοψηφία στην Βουλή, ο βασιλιάς την διαλύει και προκηρύσσει και πάλι εκλογές. Οι εκλογές διεξάγονται από τις 27 έως τις 30 Ιανουαρίου 1873, και η κυβέρνηση Δεληγιώργη, μετά τις εκλογές μετατρέπεται σε κυβέρνηση πλειοψηφίας. Στη νέα Βουλή, διαθέτει 90 από τους συνολικά 190 βουλευτές.
Η πλειοψηφία που απέσπασε ο Δεληγιώργης στη Βουλή, χαιρετίστηκε με θερμές εκδηλώσεις από τον ελληνικό λαό, [3] και κυρίως από αυτούς που ονομάστηκαν «Χρυσή νεολαία» (οι φοιτητές που πρωτοστάτησαν στην έξωση του Όθωνα). [4]

Όταν, στην εκλογή του προέδρου της Βουλής της β' συνόδου της Ε' κοινοβουλευτικής περιόδου, εκλέγεται με 87 ψήφους ο Θρασύβουλος Ζαΐμης, η κυβέρνηση Δεληγιώργη παραιτείται.

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[5]

  • «Επί των Εξωτερικών υπουργός»: προσωρινά, Επαμεινώνδας Δεληγεώργης
- στις 29 - 7 - 1872 διορίστηκε ο Ιωάννης Σπηλιωτάκης
- στις 21 - 10 - 1872 αντικαταστάθηκε από τον Επαμεινώνδα Δεληγεώργη
  • «Επί των Εσωτερικών υπουργός»: Επαμεινώνδας Δεληγεώργης
- στις 25 - 12 - 1872 αντικαταστάθηκε από τον Δημήτριο Δρόσο
- στις 29 - 7 - 1872 διορίστηκε ο Επαμεινώνδας Δεληγεώργης
- στις 25 - 12 - 1872 αντικαταστάθηκε από τον Παναγιώτη Χαλκιόπουλο
  • «Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός»: προσωρινά Δημήτριος Δρόσος
- στις 29 - 7 - 1871 διορίστηκε ο Δημήτριος Μαυροκορδάτος
- στις 17 - 10 - 1872 αντικαταστάθηκε προσωρινά από τον Δημήτριο Δρόσο
στις 25 - 12 - 1872 αντικαταστάθηκε από τον Δημήτριο Καλλιφρονά
- στις 25 - 12 - 1872 αντικαταστάθηκε από τον Σωτήριο Πετμεζά

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου μετά τις εκλογές του 1873[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[6]

  • «Επί των Εξωτερικών υπουργός»: Επαμεινώνδας Δεληγεώργης
  • «Επί των Εσωτερικών υπουργός»: Δημήτριος Δρόσο
- αντικαταστάθηκε στις 15 - 5 - 1872 από τον Επαμεινώνδα Δεληγεώργη
- αντικαταστάθηκε στις 15 - 5 - 1872 από τον Δημήτριο Δρόσο

Γεγονότα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Ιούνιο του 1872 ο Χαρίλαος Τρικούπης μαζί με τον Κωνσταντίνο Λομβάρδο αποχωρούν από την παράταξη του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου. Ο Τρικούπης τα επόμενα χρόνια θα εργαστεί για την δημιουργία του δικού του κόμματος, που οι εφημερίδες θα ονομάσουν «Πέμπτο κόμμα».

Τον Φεβρουάριο του 1873 και ενώ το ζήτημα του Λαυρίου αποκτούσε διεθνείς διαστάσεις, αφού στην διένεξη ενεπλάκησαν και οι πρέσβεις της Γαλλίας και Ιταλίας, που ζητούσαν να προστατέψουν τα επιχειρηματικά συμφέροντα των ομοεθνών τους, και ζητούσαν επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων για λύση του θέματος, ο Ανδρέας Συγγρός αγόρασε τελικά, από τον Σερπιέρη όλη τη γη, τις εγκαταστάσεις και τα δικαιώματα της εταιρείας του.
Συγκεκριμένα στις 15 Φεβρουαρίου 1873 υπογράφηκε συμβόλαιο μεταξύ του αντιπροσώπου της εταιρείας "Roux-Serpieri-Fressynet CIEΙ", Ι.Β. Σερπιέρη, και του τραπεζίτη, αντιπροσώπου και διαχειριστή της «Τράπεζας Κωνσταντινουπόλεως» Α. Συγγρού, για εξαγορά της εταιρείας έναντι 31.000.000 δρχ. [7]
Ο Συγγρός τον Μάρτιο του 1873 θα ιδρύσει την ανώνυμη «Εταιρεία Μεταλουργείων Λαυρίου» και τον Απρίλιο, ο Δεληγιώργης θα παραχωρήσει στην συγκεκριμένη εταιρεία το δικαίωμα εκμετάλλευσης των σκωριών και των εκβολάδων, υπό τον όρο να λαμβάνει η κυβέρνηση το 44% από το καθαρό εισόδημα.[8]

Είσοδος μεταλλευτικής στοάς στο Λαύριο

Πηγές - Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Κυβέρνηση ασύγγνωστης μειοψηφίας, ονομάζει ο συνταγματολόγος Ανδρέας Δημητρόπουλος, τις κυβερνήσεις της περιόδου που κυβέρνησαν χωρίς ψήφο εμπιστοσύνης (αφού η Βουλή δεν λειτουργούσε τη συγκεκριμένη περίοδο). Σύμφωνα με τον Δημητρόπουλο, «κυβερνήσεις ασύγγνωστης μειοψηφίας» ήταν επίσης η «Κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη 1868», η «Κυβέρνηση Θρασύβουλου Ζαΐμη 1869», και η «Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου 1892». «Οι ελληνικές κυβερνήσεις 1843 - 2004», σελ. 36
  2. ↑ ΦΕΚ Α31 /1872
  3. ↑ Τρύφωνας Ευαγγελίδης: «Τα μετά τον Όθωνα : ήτοι ιστορία της μεσοβασιλείας και της βασιλείας Γεωργίου του Α'. (1862-1898)»
  4. ↑ «...Στην Αθήνα ήταν η Χρυσή Νεολαία με ηγέτη τον Επαμεινώνδα Δεληγιώργη, αποτελούμενη κυρίως από φοιτητές του Πανεπιστημίου Αθηνών, που είχε ιδρυθεί το 1837, η οποία μαζευόταν στο καφενείο «Η Ωραία Ελλάς» και αμφισβητούσε το αρτηριοσκληρωτικό καθεστώς...» https://argolikivivliothiki.gr/tag/1862/)
  5. ↑ ΦΕΚ Α37 /1872, Α50 /1872, Α51 / 1872
  6. ↑ ΦΕΚ Α20 / 1873
  7. ↑ Τρ.Ευαγγελίδης, σελ. 309
  8. ↑ ό.π.
π • σ • ε Κυβερνήσεις της Ελλάδας (1833 - 1878)
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κυβέρνηση_Επαμεινώνδα_Δεληγεώργη_1872&oldid=10062362"