Κυβέρνηση Επαμεινώνδα Δεληγεώργη 1872

Τέταρτη κυβέρνηση Επαμεινώνδα Δεληγιώργη

Ημερομηνία σχηματισμού	8 Ιουλίου 1872
Ημερομηνία διάλυσης	9 Φεβρουαρίου 1874
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός Κράτους	Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας
Πρόεδρος Κυβέρνησης	Επαμεινώνδας Δεληγιώργης
Συνολικός αριθμός Μελών	9
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα	κυβέρνηση «ασύγγνωστης μειοψηφίας» πριν τις εκλογές, κυβέρνηση πλειοψηφίας μετά
Ιστορία
Εκλογές	Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1873
Απερχόμενες εκλογές	Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1872
Θητεία νομοθετικού σώματος	24 Μαρτίου 1872 - 12 Ιουλίου 1872 (Δ' κοινοβουλευτική περίοδος) 14 Φεβρουαρίου 1873 - 26 Απριλίου 1874 (Ε' κοινοβουλευτική περίοδος)
Προϋπολογισμοί	1872: έσοδα: 35.695,357 δρχ. έξοδα: 37.889,853 δρχ.
Προηγούμενη	Κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη 1871
Διάδοχη	Κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη 1874

Η Κυβέρνηση Επαμεινώνδα Δεληγεώργη 1872 (υπουργείον Δεληγεώργη) - (Ιούλιος 1872 - Φεβρουάριος 1874) διορίστηκε από τον βασιλιά Γεώργιο μετά την παραίτηση της «κυβέρνησης Βούλγαρη». Ο Δεληγιώργης όπως είχε κάνει και στην τελευταία κυβέρνησή του, το 1870, - ανέστειλε αμέσως τις εργασίες της Βουλής, εξαντλώντας το συνταγματικό περιθώριο και κυβέρνησε χωρίς το Κοινοβούλιο. Στις 28 Νοεμβρίου του 1872 - μπροστά στο ενδεχόμενο να βρεθεί η κυβέρνηση μειοψηφία στην Βουλή, ο βασιλιάς την διαλύει και προκηρύσσει και πάλι εκλογές. Οι εκλογές διεξάγονται από τις 27 έως τις 30 Ιανουαρίου 1873, και η κυβέρνηση Δεληγιώργη, μετά τις εκλογές μετατρέπεται σε κυβέρνηση πλειοψηφίας. Στη νέα Βουλή, διαθέτει 90 από τους συνολικά 190 βουλευτές.
Η πλειοψηφία που απέσπασε ο Δεληγιώργης στη Βουλή, χαιρετίστηκε με θερμές εκδηλώσεις από τον ελληνικό λαό, και κυρίως από αυτούς που ονομάστηκαν «Χρυσή νεολαία» (οι φοιτητές που πρωτοστάτησαν στην έξωση του Όθωνα).

Όταν, στην εκλογή του προέδρου της Βουλής της β' συνόδου της Ε' κοινοβουλευτικής περιόδου, εκλέγεται με 87 ψήφους ο Θρασύβουλος Ζαΐμης, η κυβέρνηση Δεληγιώργη παραιτείται.

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου

• «Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου» («Πρωθυπουργός»): Επαμεινώνδας Δεληγεώργης

• «Επί των Εξωτερικών υπουργός»: προσωρινά, Επαμεινώνδας Δεληγεώργης

- στις 29 - 7 - 1872 διορίστηκε ο Ιωάννης Σπηλιωτάκης

- στις 21 - 10 - 1872 αντικαταστάθηκε από τον Επαμεινώνδα Δεληγεώργη

• «Επί των Εσωτερικών υπουργός»: Επαμεινώνδας Δεληγεώργης

- στις 25 - 12 - 1872 αντικαταστάθηκε από τον Δημήτριο Δρόσο

• «Επί των Οικονομικών υπουργός»: Δημήτριος Χρηστίδης
• «Επί των Στρατιωτικών υπουργός»: Δημήτριος Γρίβας
• «Επί της Δικαιοσύνης υπουργός»: προσωρινά Δημήτριος Χρηστίδης

- στις 29 - 7 - 1872 διορίστηκε ο Επαμεινώνδας Δεληγεώργης

- στις 25 - 12 - 1872 αντικαταστάθηκε από τον Παναγιώτη Χαλκιόπουλο

• «Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός»: προσωρινά Δημήτριος Δρόσος

- στις 29 - 7 - 1871 διορίστηκε ο Δημήτριος Μαυροκορδάτος

- στις 17 - 10 - 1872 αντικαταστάθηκε προσωρινά από τον Δημήτριο Δρόσο

στις 25 - 12 - 1872 αντικαταστάθηκε από τον Δημήτριο Καλλιφρονά

• «Επί των Ναυτικών υπουργός»: Δημήτριος Δρόσος

- στις 25 - 12 - 1872 αντικαταστάθηκε από τον Σωτήριο Πετμεζά

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου μετά τις εκλογές του 1873

• «Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου» («Πρωθυπουργός»): Επαμεινώνδας Δεληγεώργης

• «Επί των Εξωτερικών υπουργός»: Επαμεινώνδας Δεληγεώργης
• «Επί των Εσωτερικών υπουργός»: Δημήτριος Δρόσο

- αντικαταστάθηκε στις 15 - 5 - 1872 από τον Επαμεινώνδα Δεληγεώργη

• «Επί των Οικονομικών υπουργός»: Δημήτριος Χρηστίδης
• «Επί των Στρατιωτικών υπουργός»: Δημήτριος Γρίβας
• «Επί της Δικαιοσύνης υπουργός»: Παναγιώτης Χαλκιόπουλος
• «Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός»: Δημήτριος Καλλιφρονάς
• «Επί των Ναυτικών υπουργός»: Σωτήριο Πετμεζά

- αντικαταστάθηκε στις 15 - 5 - 1872 από τον Δημήτριο Δρόσο

Γεγονότα

Τον Ιούνιο του 1872 ο Χαρίλαος Τρικούπης μαζί με τον Κωνσταντίνο Λομβάρδο αποχωρούν από την παράταξη του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου. Ο Τρικούπης τα επόμενα χρόνια θα εργαστεί για την δημιουργία του δικού του κόμματος, που οι εφημερίδες θα ονομάσουν «Πέμπτο κόμμα».

Τον Φεβρουάριο του 1873 και ενώ το ζήτημα του Λαυρίου αποκτούσε διεθνείς διαστάσεις, αφού στην διένεξη ενεπλάκησαν και οι πρέσβεις της Γαλλίας και Ιταλίας, που ζητούσαν να προστατέψουν τα επιχειρηματικά συμφέροντα των ομοεθνών τους, και ζητούσαν επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων για λύση του θέματος, ο Ανδρέας Συγγρός αγόρασε τελικά, από τον Σερπιέρη όλη τη γη, τις εγκαταστάσεις και τα δικαιώματα της εταιρείας του.
Συγκεκριμένα στις 15 Φεβρουαρίου 1873 υπογράφηκε συμβόλαιο μεταξύ του αντιπροσώπου της εταιρείας "Roux-Serpieri-Fressynet CIEΙ", Ι.Β. Σερπιέρη, και του τραπεζίτη, αντιπροσώπου και διαχειριστή της «Τράπεζας Κωνσταντινουπόλεως» Α. Συγγρού, για εξαγορά της εταιρείας έναντι 31.000.000 δρχ.
Ο Συγγρός τον Μάρτιο του 1873 θα ιδρύσει την ανώνυμη «Εταιρεία Μεταλουργείων Λαυρίου» και τον Απρίλιο, ο Δεληγιώργης θα παραχωρήσει στην συγκεκριμένη εταιρεία το δικαίωμα εκμετάλλευσης των σκωριών και των εκβολάδων, υπό τον όρο να λαμβάνει η κυβέρνηση το 44% από το καθαρό εισόδημα.

Είσοδος μεταλλευτικής στοάς στο Λαύριο