Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κάτω Βαλσαμόνερο Ρεθύμνου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτή είναι μια παλιά έκδοση της σελίδας, όπως διαμορφώθηκε από τον InternetArchiveBot (συζήτηση | συνεισφορές) στις 08:10, 19 Απριλίου 2021. Μπορεί να διαφέρει σημαντικά από την τρέχουσα έκδοση.

Συντεταγμένες: 35°19′35″N 24°23′22″E / 35.32639°N 24.38944°E / 35.32639; 24.38944

Κάτω Βαλσαμόνερο Ρεθύμνης
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Κάτω Βαλσαμόνερο Ρεθύμνης
35°19′35″N 24°23′22″E
ΧώραΕλλάδα
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Ρεθύμνης
Υψόμετρο250 μέτρα
Πληθυσμός173 (2021)

Το Κάτω Βαλσαμόνερο ή Βαρσαμόνερο είναι χωριό του δήμου Ρεθύμνης, της περιφερειακής ενότητα Ρεθύμνης της Κρήτης. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 193 κατοίκους. Απέχει 14 χιλιόμετρα από το Ρέθυμνο και είναι κτισμένο σε υψόμετρο 250 μ. Το όνομά του προέρχεται από το αρωματικό φυτό βάλσαμο ή βάρσαμο, όπως ονομάζεται στην Κρήτη.[1]

Ιστορικά στοιχεία

Το χωριό αναφέρεται από τον Φραντσέσκο Μπαρότσι το 1577 ως Varsamonero Cato στην επαρχία Ρεθύμνου. Στην ενετική απογραφή του 1583 από Καστροφύλακα αναφέρεται ως Cato Varsamonero με 209 κατοίκους και ο Φραντσέσκο Μπαζιλικάτα το 1630 κάνει μνεία στο χωριό ως Cato Varsamonero.[1] Μετά την οθωμανική κατάκτηση του νησιού, έκδιώχθηκαν οι κάτοικοι του χωριού και εγκαταστάθηκαν Τούρκοι. Μόνο ο μυλωνάς επιτράπηκε να μείνει.[2] Το 1834, σύμφωνα με την αιγυπτιακή απογραφή εκείνης της χρονιάς, στο Κάτω Βαρσαμόνερο κατοικούσαν 30 οικογένειες, όλες μουσουλμανικές.[1]

Στην απογραφή του 1881 αναφέρεται στον δήμο Ατσιπόπουλου και είχε 260 κατοίκους, όλοι μουσουλμάνοι. Στην απογραφή του 1900, το Κάτω Βαρσαμόνερο είχε 35 κατοίκους και υπαγόταν στον ίδιο δήμο.[1] Οι Τουρκοι εγκατέλειψαν το χωριό φοβούμενοι για επιθέσεις και πούλησαν τις περιουσίες του και στο χωριό εγκαταστάθηκαν οικογένειες από 25 χωριά.[2] Στην απογραφή του 1920 υπάγεται στην κοινότητα Φρατζεσκιανών Μετοχίων.[1] Το 1925, το Κάτω Βαλσαμόνερο προσαρτήθηκε στην κοινότητα Γωνίας, το 1928 στην κοινότητα Φρατζεσκιανών Μετοχίων και το 1932 ορίστηκε έδρα ομώνυμης κοινότητας, η οποία παρέμεινε μέχρι την Καποδιστριακή διοικητική διαίρεση, οπότε και το χωριό προσαρτήθηκε στον Δήμο Νικηφόρου Φωκά.[3]

Απογραφές πληθυσμού

Αναλυτικά η δημογραφική πορεία του χωριού σύμφωνα με τις απογραφές:

Απογραφή 1900 1920 1928 1940 1951 1961 1971 1981 1991 2001 2011
Πληθυσμός[1] 35 126 181 232 183 180 170 167 223 193

Εκπαίδευση

Από το 1866 μέχρι το 1912, οι μαθητές από το χωριό παρακολουθούσαν το δημοτικό στα Φρατζεσκιανά Μετόχια. Σχολείο στο χωριό ιδρύθηκε το 1911, αλλά άρχισε να λειτουργεί το 1917. Το σχολείο λειτουργούσε τα πρώτα χρόνια στο τζαμί του χωριού, το οποίο είχε διαρρυθμιστεί κατάλληλα. Το 1968 ολοκληρώθηκε το κτίριο του δημοτικού σχολείου, το οποίο συνέχισε να λειτουργεί μέχρι που συγχωνεύθηκε με το δημοτικό σχολείο Γωνιάς.[2]

Σημεία ενδιαφέροντος

Ο καθεδρικός ναός του χωριού είναι αφιερωμένος στην Αγία Τριάδα. Ο νεκροταφικός ναός είναι αφιερωμένος στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Άλλοι ναοί εντός του χωριού περιλαμβάνουν τους Aγία Παρασκευή, Άγιος Iωάννης ο Χρυστόστομος και Παναγία.[4] Ο ναός του Αγίου Ιωάννη είναι μονόχωρος καμαρόσκεπος και στο εσωτερικό του τοιχογραφημένος. Σώζονται δύο στρώματα τοιχογραφιών. Το παλαιότερο έχει χρονολογηθεί στα τέλη του 12ου (σύμφωνα με τον Ιωάννη Σπαθαράκη) ή αρχές 14ου αιώνα (σύμφωνα με τους Γκαλάς-Κλάους-Μπορμπουδάκη) και το δεύτερο περί το 1400.[5] Ανάμεσα στις τοιχογραφίες διακρίνονται η Μεταμόρφωση, η Γέννηση, οι Μυροφόρες, η Σφαγή των Αθώων, τιμωρίες κολασμένων και άλλα.[1] Επίσης στο χωριό σώζονται ερείπια βενετικής εκκλησίας. Σώζονται ο βόρειος και ανατολικός τοίχος και τμήμα της καμάρας. Στο βόρειο τοίχο βρίσκεται επίσης το διακοσμημένο με οδοντωτή ταινία θύρωμα, αλλά χωρίς το υπέρθυρο, και τοξωτό παράθυρο.[6]

Περίπου 1,2 χιλιόμετρα δυτικά του χωριού βρίσκεται το βάραθρο Περδίκη. Ο Βασιλικάτα αναφέρει ότι στο σκοτάδι φαίνεται φως να προέρχεται από το εσωτερικό του.[1] Άλλα σπήλαια στην περιοχή είναι η Τρυπητή και το σπήλαιο Βασιλέ, νοτιοδυτικά του χωριού, όπου το 1944 έλαβε χώρα Παγκρήτιο Συνέδριο Αντιστασιακών.[2]

Συγκοινωνία

Το Βαλσαμόνερο συνδέεται με λεωφορειακή αστική συγκοινωνία καθημερινά με Ρέθυμνο και Κυριάννα.[7]

Προσωπικότητες

  • Λευτέρης Καλλιτσουνάκης: Πολεμιστής στο Ελ-Αλαμέιν και εστιάτορας Μεγάλης Πόρτας Ρεθύμνης[8]
  • Γιώργης Ι. Λιονής (1916 - 1969) - Στρατιωτικός και αντιστασιακός στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο[2][9]
  • Γιάννης Μαρινάκης (1965 - ) - Ποδοσφαιριστής με 60 συμμετοχές και 9 γκολ στην Α΄ Εθνική και δύο συμμετοχές με την Εθνική Νέων.[2]

Παραπομπές

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Σπανάκης, Στέργιος (1993). Πόλεις και χωριά της Κρήτης στο πέρασμα των αιώνων, τόμος Α΄. Ηράκλειο: Γραφικές Τέχνες Γ. Δετοράκης. σελ. 245. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 «Κάτω Βαλσαμόνερο Ρεθύμνου». RethNea.gr. 9 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2019. 
  3. «Κάτω Βαλσαμόνερον (Ρεθύμνης)». Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών - Αναλυτικά. ΕΕΤΑΑ-Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης Α.Ε. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2019. 
  4. «Επαρχία Ρεθύμνου». www.imra.gr. Ιερά Μητρόπολις Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου. 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2019. 
  5. «ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ». digitalcrete.ims.forth.gr. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2019. 
  6. «Κάτω Βαλσαμόνερο - Ερειπωμένη εκκλησία». digitalcrete.ims.forth.gr. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2019. 
  7. Ιστοσελίδα Κτελ Ρεθύμνης-Χανίων
  8. Giwrgos Starakis Θυμάστε το εστιατόριο του Λευτέρη Καλλιτσουνακη από το Κάτω Βαλσαμόνερο στην αρχή της Εθνικής Αντιστάσεως?? Ο Λευτέρης ήταν στη Force 133 και είχε εκπαιδευτεί στη Μέση Ανατολή Μεγάλη δράση Ήταν παρών στο θάνατο του Τσαγκαράκη στο Λημέρι στην Κορακοπετρα Πολλά ενδιαφέροντα στο νέο μου βιβλίο για την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
  9. Γεώργιος Ι. Λιονής: Ο στρατιώτης φαινόμενο στην εποποιία του 40

Εξωτερικοί σύνδεσμοι