Εκλογές στην Ισλανδία
Στην Ισλανδία διεξάγονται εκλογές για το κοινοβούλιο (Αλθίνγκι), που έχει 63 μέλη και ιδρύθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα σαν συμβουλευτικό σώμα υπό τον Δανό βασιλιά. Θεωρείται δε επανίδρυση της ομώνυμης σύναξης που είχε ιδρυθεί το 930 και έπαψε τις λειτουργίες της το 1799.
Αρχηγός της χώρας θεωρείται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος έχει περισσότερο εθιμοτυπικό ρόλο, όπως και στην Ελλάδα. Η εκτελεστική εξουσία ανήκει στην κυβέρνηση και στον πρωθυπουργό της χώρας. Η κυβέρνηση διορίζεται από τον πρόεδρο της δημοκρατίας και έχει σύνθεση που καθορίζεται από το κόμμα που κατέχει την πλειοψηφία των βουλευτών ή, σε περίπτωση που δεν υπάρχει απόλυτη πλειοψηφία, από συνασπισμό κομμάτων. Στην πράξη, σχεδόν πάντα οι κυβερνήσεις της Ισλανδίας ήταν κυβερνήσεις συνασπισμού. Το κοινοβούλιο, ο πρόεδρος, η κυβέρνηση, καθώς και τα δημοτικά συμβούλια, εκλέγονται κάθε 4 χρόνια.
Κατάλογος εκλογών στην Ισλανδία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προεδρικές εκλογές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]2020
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις προεδρικές εκλογές που διεξήχθησαν τον Ιούνιο του 2020, πρόεδρος επανεξελέγη ο Γκούντνι Θορλάσιους Γιοχάνεσον.
2004
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Υποψήφιοι | Ψήφοι | % |
|---|---|---|
| Όλαφουρ Γκρίμσον | 90.662 | 85,6 |
| Baldur Ágústsson | 13.250 | 12,3 |
| Ástþór Magnússon | 2.001 | 1,9 |
| Σύνολο έγκυρων ψηφοδελτίων (συμμετοχή 63,0%) | 105.913 | 100,0 |
| Λευκά | 27.627 | |
| Άκυρα | 834 | |
| Πηγή: Ruv.is. Και οι τρεις υποψήφιοι κατήλθαν στις εκλογές ως ανεξάρτητοι | ||
2012
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν στις 30 Ιουνίου 2012.[1] Το αποτέλεσμα ήταν νικητήριο για τον κάτοχο της προεδρίας, Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον, ο οποίος επικράτησε της αντιπάλου του, Θόρα Αρνοσδότιρ με περίπου 20% των ψήφων, εξασφαλίζοντας άλλη μία θητεία ως Πρόεδρος της Ισλανδίας.
2016
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις προεδρικές εκλογές που διενεργήθηκαν τον Ιούνιο του 2016 πρόεδρος εξελέγη ο πανεπιστημιακός Γκούντνι Θορλάσιους Γιοχάνεσον.[2] Ο Γιοχάνεσον συγκέντρωσε το 39,1% των ψήφων.[3]
Βουλευτικές εκλογές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρόσφατες (2024)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]2009
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι εκλογές έγιναν πρόωρα στις 25 Απριλίου 2009 μετά την παραίτηση της κυβέρνησης λόγω της οικονομικής κρίσης. Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, το οποίο είναι υπέρ της ένταξης στην ΕΕ κέρδισε 31,9% των ψήφων και ο εταίρος του στον συνασπισμό, Κίνημα Αριστερών Πρασίνων έλαβε 23,3%.[4] Είναι η πρώτη φορά που τα κεντροαριστερά κόμματα πέτυχαν τόσο μεγάλη εκλογική νίκη.
| Κόμματα | Αρχηγός | Ψήφοι | % | +/–% | Έδρες | +/– | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Συμμαχία Σοσιαλδημοκρατών (Samfylkingin) | Γιόχαννα Σιγκουρδαντόττιρ | 55.758 | 29,8 | +3,0 | 20 | +2 | |
| Κόμμα Ανεξαρτησίας (Sjálfstæðisflokkurinn) | Μπγιάρνι Μπενέντικτσον, ο νεότερος (Bjarni Benediktsson) | 44.369 | 23,7 | -12,9 | 16 | –9 | |
| Κίνημα Αριστερών Πρασίνων (Vinstrihreyfingin – grænt framboð) | Στάινγκριμουρ Γ. Σιγφούσον (Steingrímur J. Sigfússon) | 40.580 | 21,7 | +7,4 | 14 | +5 | |
| Προοδευτικό Κόμμα (Framsóknarflokkurinn) | Σιγμούντουρ Δαβίδ Γκουνλάουγκσον (Sigmundur Davíð Gunnlaugsson) | 27.699 | 14,8 | +3,1 | 9 | +2 | |
| Κίνημα των Πολιτών (Borgarahreyfingin) | Χέρμπερτ Σβάινμπγιορνσον (Herbert Sveinbjörnsson) | 13.519 | 7,2 | +7,2 | 4 | +4 | |
| Φιλελεύθερο Κόμμα (Frjálslyndi flokkurinn) | Γκουδγιόν Αρνάρ Κριστγιάνσον (Guðjón Arnar Kristjánsson) | 4.148 | 2,2 | -5,1 | 0 | –4 | |
| Κίνημα Δημοκρατίας (Lýðræðishreyfingin) | Άστμπορ Μάγνουσον (Ástþór Magnússon) | 1.107 | 0,6 | +0,6 | 0 | – | |
| Σύνολα | 187.180 | 100,0 | 63 | — | |||
| Λευκά: 6.226 (3,2%), ΈγκυραΆκυρα: 528 (0,3%), Συμμετοχή: 85,1%. Πηγή: Morgunblaðið[5] | |||||||
Βουλευτικές εκλογές 2007
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Κόμματα | Ψήφοι | % | +/–% | Έδρες | +/– |
|---|---|---|---|---|---|
| Κόμμα Ανεξαρτησίας (Sjálfstæðisflokkurinn) | 66.749 | 36,6 | +2,9 | 25 | +3 |
| Σοσιαλδημοκρατικός Συνασπισμός (Samfylkingin) | 48.742 | 26,8 | –2,4 | 18 | –2 |
| Αριστερό-Πράσινο Κίνημα (Vinstrihreyfingin - grænt framboð) | 26.136 | 14,3 | +5,5 | 9 | +4 |
| Προοδευτικό Κόμμα (Framsóknarflokkurinn) | 21.349 | 11,7 | –6,0 | 7 | –5 |
| Φιλελεύθερο Κόμμα (Frjálslyndi flokkurinn) | 13.233 | 7,3 | –0,1 | 4 | ±0 |
| Ισλανδικό Κίνημα– Ζωντανή Χώρα (Íslandshreyfingin - lifandi land) | 5.953 | 3,3 | +3,3 | — | — |
| Σύνολο (συμμετοχή 83,6%) | 185.,071 | 100 | 63 | ||
| Πηγή: http://www.mbl.is/mm/frettir/kosningar/ | |||||
Εκλογές για Συντακτική Συνέλευση 2010
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 27 Νοεμβρίου 2010 διεξήχθησαν εκλογές για Συντακτική Συνέλευση. Η τελευταία, για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας θα αναθεωρήσει ευρέα μέρη του Συντάγματος, όπως τις αρμοδιότητες του Προέδρου, περιβαλλοντικά ζητήματα και την συμμετοχή των πολιτών στην δημοκρατική διαδικασία. Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν μόλις 36%. Εξελέγησαν 25 συνολικά μέλη, εκ των οποίων 15 άνδρες και 10 γυναίκες.[6][7]
2013
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις βουλευτικές εκλογές που έγιναν στις 27 Απριλίου 2013 και είχαν ως αποτέλεσμα τη δεινή ήττα του κυβερνητικού συνασπισμού (σοσιαλδημοκράτες, αριστεροί Οικολόγοι), εξαιτίας της υποτέλειας που έδειξαν στις επιταγές της ΕΕ και της Αγγλίας[8] .
| Κόμματα | Αρχηγός | Ψήφοι | % | +/–% | Έδρες | +/– | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Κόμμα Ανεξαρτησίας (Sjálfstæðisflokkurinn) | Μπγιάρνι Μπενέντικτσον, ο νεότερος (Bjarni Benediktsson) | 50.454 | 26,70 | +3 | 19 | +3 | |
| Προοδευτικό Κόμμα (Framsóknarflokkurinn) | Σιγμούντουρ Δαβίδ Γκουνλάουγκσον (Sigmundur Davíð Gunnlaugsson) | 46.173 | 24,43 | +9,6 | 19 | +10 | |
| Συμμαχία Σοσιαλδημοκρατών (Samfylkingin) | Άρνι Παλ Άρνασον (Árni Páll Árnason) | 24.292 | 12,85 | -16,9 | 9 | -10 | |
| Κίνημα Αριστερών Πρασίνων (Vinstrihreyfingin – grænt framboð) | Κατρίν Γιακομπσδότιρ (Katrín Jakobsdóttir) | 20.546 | 10,87 | -10,8 | 7 | -4 | |
| Λαμπρό Μέλλον (Björt framtíð) | Γκούδμουντουρ Στεϊνγκρίμσον (Guðmundur Steingrímsson) | 15.583 | 8,25 | - | 6 | +4 | |
| Κόμμα των Πειρατών (Píratar) | Συλλογική ηγεσία | 9.647 | 5,10 | - | 3 | +2 | |
| Αυγή (Dögun - stjórnmálasamtök um réttlæti, sanngirni og lýðræði) | Συλλογική ηγεσία | 5.855 | 3,10 | - | 0 | -2 | |
| Κόμμα των Νοικοκυριών (Flokkur Heimilanna) | Πέτουρ Γκούνλαουγκσον (Pétur Gunnlaugsson) | 5.707 | 3,02 | - | 0 | - | |
| Δημοκρατικό Κόμμα της Ισλανδίας (Lýðræðisvaktin) | Συλλογική ηγεσία | 4.658 | 2,46 | - | 0 | – | |
| Λαϊκό Κόμμα των Δεξιών Οικολόγων (Hægri Grænir flokkur fólksins) | Γκούντμουντουρ Φρανκλίν Γιόνσον (Guðmundur Franklín Jónsson) | 3.262 | 1,73 | - | 0 | – | |
| Ουράνιο Τόξο (Regnboginn, sjálfstæði Íslands og sjálfbæra þróun) | Γιον Μπιάρνασον (Jón Bjarnason) (εκπρόσωπος Τύπου) | 2.021 | 1,07 | - | 0 | –2 | |
| Κόμμα της Υπαίθρου(Landsbyggðarflokkurinn) | Ίλφα Μιστ Χελγαδότιρ (Ylfa Mist Helgadóttir) | 326 | 0,17 | - | 0 | – | |
| Στούρλα Γιόνσον (Sturla Jónsson) | Στούρλα Γιόνσον | 222 | 0,12 | - | 0 | – | |
| Ανθρωπιστικό Κόμμα (Húmanistaflokkurinn) | Γιούλιους Βαλδίμαρσον (Júlíus Valdimarsson) | 126 | 0,07 | - | 0 | – | |
| Λαϊκό Μέτωπο της Ισλανδίας (Alþýðufylkingin) | Θόρβαλντουρ Θόρβαλντσον (Thorvaldur Thorvaldsson) | 118 | 0,06 | - | 0 | – | |
| Σύνολα | 193.792 | 100,0 | 63 | — | |||
| Λευκά: 4.217 (2,17%), Έγκυρα: 188.990 (97,52%), Άκυρα: 585 (0,3%), Συμμετοχή: 237.957 (81,44%). Πηγή: The Morning Paper, National Broadcasting | |||||||
2016
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βουλευτικές εκλογές διενεργήθηκαν στις 29 Οκτωβρίου 2016. Το Κόμμα Ανεξαρτησίας κέρδισε την πρώτη θέση και το Κόμμα των Πειρατών την 3η θέση.[9]
2017
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι βουλευτικές εκλογές του 2017 διεξήχθησαν πρόωρα στις 28 Οκτωβρίου 2017. Αποτέλεσμα ήταν η ήττα του κυβερνώντος συνασπισμού του Μπιάρνι Μπενέντικτσον.[10]
Δημοψηφίσματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]1908
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 10 Σεπτεμβρίου 1908, παράλληλα με τις βουλευτικές εκλογές, διεξήχθη στην Ισλανδία δημοψήφισμα για την απαγόρευση του αλκοόλ. Στο πρώτο δημοψήφισμα που διεξήχθη στη χώρα, οι ψηφοφόροι ρωτήθηκαν αν εγκρίνουν την απαγόρευση της εισαγωγής αλκοόλ, το οποίο εγκρίθηκε από το 60,1% των ψηφοφόρων, αλλά ανατράπηκε από ένα δεύτερο δημοψήφισμα το 1933.[11]
1916
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ένα δημοψήφισμα για την κοινωνική υπηρεσία διεξήχθη στην Ισλανδία στις 21 Οκτωβρίου 1916.[12] Οι ψηφοφόροι ρωτήθηκαν αν εγκρίνουν την εισαγωγή υποχρεωτικής κοινωφελούς εργασίας.[13] Το 92% των ψηφοφόρων απέρριψε την πρόταση.
1933
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ένα δημοψήφισμα για την απαγόρευση του αλκοόλ διεξήχθη στην Ισλανδία στις 21 Οκτωβρίου 1933.[12] Οι ψηφοφόροι ερωτήθηκαν αν θα καταργούσαν την απαγόρευση εισαγωγής αλκοόλ που είχε επιβληθεί μετά την άρση της απαγόρευσης που είχε επιβληθεί με δημοψήφισμα to 1908.[14] Η κατάργησή της εγκρίθηκε από το 58% των ψηφοφόρων.
1944
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ένα συνταγματικό δημοψήφισμα διεξήχθη στην Ισλανδία μεταξύ 20 και 23 Μαΐου 1944.[12] Η Δανική-Ισλανδική Πράξη Ένωσης του 1918 ανακήρυξε την Ισλανδία σε κυρίαρχο κράτος χωριστά από τη Δανία, αλλά διατήρησε τις δύο χώρες σε προσωπική ένωση, με τον βασιλιά της Δανίας να είναι επίσης βασιλιάς της Ισλανδίας. Στο διμερές δημοψήφισμα, οι ψηφοφόροι ρωτήθηκαν αν θα έπρεπε να καταργηθεί η ένωση με τη Δανία και αν θα έπρεπε να υιοθετηθεί ένα νέο δημοκρατικό σύνταγμα. Και τα δύο μέτρα εγκρίθηκαν, το καθένα με ποσοστό άνω του 98% υπέρ. Η συμμετοχή των ψηφοφόρων ήταν 98% συνολικά[15] και 100% σε δύο εκλογικές περιφέρειες: Seyðisfjörður και Vestur-Skaftafjellssýsla.[16]
2010
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σε δημοψήφισμα που διενεργήθηκε στις 6 Μαρτίου 2010, οι πολίτες καταψήφισαν με 93,2% έναντι 1,8% "ναι" την πρόταση για την πληρωμή από το Ρέικιαβικ 3,9 δισεκατομμυρίων ευρώ, τα οποία καταβλήθηκαν από το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ολλανδία για αποζημιώσεις πολιτών τους που ζημιώθηκαν από την πτώχευση της διαδικτυακής ισλανδικής τράπεζας Icesave τον Οκτώβριο του 2008.[17] Η συμμετοχή ήταν 62,7%.
2011
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σε ένα δεύτερο δημοψήφισμα, που διεξήχθη στις 9 Απριλίου 2011, οι ψηφοφόροι καταψήφισαν για 2η φορά μέσα σε 1 χρόνο την πρόταση για αποζημίωση στην Βρετανία και στην Ολλανδία αναφορικά με την κατάρρευση της τράπεζας Icesave.[18] Ειδικότερα, το 59,77% των ψηφοφόρων καταψήφισαν την πρόταση έναντι 40,22% που την υποστήριξαν. Η συμμετοχή ήταν της τάξης του 75,34%.[19]
2012
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ένα μη δεσμευτικό συνταγματικό δημοψήφισμα διεξήχθη στις 20 Οκτωβρίου 2012. Στο πλαίσιο της Συνταγματικής μεταρρύθμιση 2010-2013 και κατόπιν σύστασης της Συντακτικής Συνέλευσης, οι ψηφοφόροι ρωτήθηκαν αν εγκρίνουν έξι προτάσεις που περιλαμβάνονται σε ένα νέο σχέδιο συντάγματος.[20] Και τα έξι ερωτήματα εγκρίθηκαν από τους ψηφοφόρους. Η ψήφιση του ερωτήματος 3 σχετικά με τη συμπερίληψη μιας εθνικής εκκλησίας στο Σύνταγμα ήταν η μόνη διάταξη που ήταν αντίθετη με τις συστάσεις της Συντακτικής Συνέλευσης.[21]
Μέχρι το 2021, οι αλλαγές δεν είχαν εφαρμοστεί, παρά τη συνεχόμενη δημόσια στήριξη.[22]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Icelandic PM wants public vote on new constitution». Icenews.is. 8 Ιουνίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2012.
- ↑ «Ισλανδία-προεδρικές εκλογές: Γκούντνι Γιοχάνεσον, από πολιτολόγος αρχηγός κράτους». athina984.gr. 26 Ιουνίου 2016.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Lokatölur komnar úr öllum kjördæmum». 26 Ιουνίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2016.
- ↑ «Leftists take early lead in Iceland». Al-Jazeera. 2009-04-26. http://english.aljazeera.net/news/europe/2009/04/200942522631653849.html. Ανακτήθηκε στις 2009-08-31.
- ↑ «Kosningar 2009». mbl.is. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2009.
- ↑ «You Say You Want a Constitution?». Huffington Post. 12 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2019.
- ↑ «Πλήρης κατάλογος των 25 μελών που εξελέγησαν το Νοέμβριο του 2010». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ «Τίποτα δεν έμεινε όρθιο στις εκλογές της Ισλανδίας!». Τα Νέα (ηλεκτρονική έκδοση). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2013.
- ↑ «Εκλογές Ισλανδία: Στην 3η θέση το κόμμα των Πειρατών - Αβεβαιότητα για τη σύνθεση της κυβέρνησης». iefimerida.gr. 30 Οκτωβρίου 2016.
- ↑ «Εκλογές στην Ισλανδία: Πιθανός ο σχηματισμός αριστερής κυβέρνησης». News 24/7. 29 Οκτωβρίου 2017.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Dieter Nohlen & Philip Stöver (2010) Elections in Europe: A data handbook, p966 (ISBN 978-3-8329-5609-7)
- ↑ 12,0 12,1 12,2 Dieter Nohlen & Philip Stöver (2010) Elections in Europe: A data handbook, p961 (ISBN 978-3-8329-5609-7)
- ↑ Nohlen & Stöver, p966
- ↑ Nohlen & Stöver, σελ. 966
- ↑ ,Nohlen & Stöver, σ. 967
- ↑ Hálfdanarson, Guðmundur (2001). Íslenska þjóðríkið - uppruni og endamörk. σελ. 139.
- ↑ «Iceland rejects plan to repay Icesave debts». IceNews. 2010-03-07. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-03-11. https://web.archive.org/web/20100311013419/http://www.icenews.is/index.php/2010/03/07/official-confirmation-of-huge-iceland-no-vote-in-icesave-referendum/. Ανακτήθηκε στις 2010-03-07.
- ↑ «The Sydney Morning Herald». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ «Οι Ισλανδοί λένε όχι στις αποζημιώσεις των χρεοκοπημένων τραπεζών». Deutsche Welle. 11 Απριλίου 2011.
- ↑ Δημοψήφισμα για το Ισλανδικό Σύνταγμα Αρχειοθετήθηκε 2012-06-18 στο Wayback Machine. Iceland Review Online, 25 Μαΐου 2012
- ↑ Η πλειοψηφία είπε ναι σε όλα τα ερωτήματα Αρχειοθετήθηκε 2012-10-22 στο Wayback Machine. RÚV, 21 Οκτωβρίου 2012 (in Icelandic)
- ↑ «From Iceland — Poll: Most Icelanders Still Want A New Constitution». The Reykjavik Grapevine (στα Αγγλικά). 13 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2024.