Εκλογές στη Δανία
Στη Δανία διεξάγονται εκλογές για την ανάδειξη της Βουλής, που απαρτίζεται από 179 μέλη. Οι εκλογές του 2011 οδήγησαν στην πρώτη γυναίκα πρωθυπουργό στην ιστορία της χώρας, την Χέλε Τόρνινγκ-Σμιτ. Στις εκλογές του 2019, εκλέχθηκε η δεύτερη γυναίκα πρωθυπουργός και η νεότερη στην ιστορία, η Μέττε Φρεντέρικσεν.
Πρόσφατες εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
2019[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προηγούμενες εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
2007[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις βουλευτικές εκλογές, οι οποίες διεξήχθησαν πρόωρα στις 13 Νοεμβρίου του 2007, κέρδισε τρίτη συνεχόμενη θητεία ο κυβερνών συνασπισμός του Πρωθυπουργού Ένερς Φο Ράσμουσεν.
Εξελίξεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 4 Απριλίου του 2009 στη διάρκεια της συνόδου κορυφής του NATO στο Στρασβούργο ο πρωθυπουργός Άντερς Φογκ Ράσμουσεν ορίστηκε γενικός γραμματέας της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας[1]. Έτσι, νέος πρωθυπουργός ανέλαβε στις 5 Απριλίου ο έως τότε υπουργός Οικονομικών, Λαρς Λόκε Ράσμουσεν.
Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Κόμματα | Ηγέτες | Ψήφοι | % | Έδρες | +/– | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Δανία | ||||||
| Φιλελεύθερο Κόμμα (Venstre) (V) | Ένερς Φο Ράσμουσεν | 908.472 | 26,2% | 46 | –6 | |
| Σοσιαλδημοκράτες (Socialdemokraterne) (A) | Χέλε Τόρνινγκ-Σμιτ | 881.037 | 25,5% | 45 | –2 | |
| Δανικό Λαϊκό Κόμμα (Dansk Folkeparti) (O) | Πία Κιάρσγκο | 479.532 | 13,9% | 25 | +1 | |
| Σοσιαλιστικό Λαϊκό Κόμμα (Socialistisk Folkeparti) (F) | Βίλι Σέουνταλ | 450.975 | 13,0% | 23 | +12 | |
| Συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα (Det Konservative Folkeparti) (C) | Μπεντ Μπέντσεν | 359.404 | 10,4% | 18 | ±0 | |
| Δανικό Κοινωνικό Φιλελεύθερο Κόμμα (Det Radikale Venstre) (B) | Μαργκρέτε Βέσταουερ | 177.161 | 5,1% | 9 | –8 | |
| Νέα Συμμαχία (Ny Alliance) (Y) | Νάζερ Κάντερ | 97.295 | 2,8% | 5 | +5 | |
| Κόκκινη-Πράσινη Συμμαχία (Enhedslisten) (Ø) | συλλογική ηγεσία | 74.982 | 2,2% | 4 | –2 | |
| Χριστιανοδημοκράτες (Kristendemokraterne) (K) | Μπόντιλ Κόρνμπεκ | 30.013 | 0,9% | 0 | ±0 | |
| Υποψήφιοι χωρίς κόμματα | 543 | 0,0% | 0 | ±0 | ||
| Υποσύνολο | 3.458.847 | 100,0% | 175 | — | ||
| Νησιά Φερόε | ||||||
| Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (Tjóðveldi) (E) | Høgni Hoydal | 5.949 | 25,4 | 1 | ±0,0 % | |
| Κόμμα της Ένωσης (Sambandsflokkurin) (B) | Κάι Λέο Γιόχανσεν | 5.413 | 23,5 | 1 | +2,1 % | |
| Κόμμα του Λαού (Fólkaflokkurin) (A) | Άνφιν Κάλσμπεργκ | 4.726 | 20,5 | 0 | -3,6 % | |
| Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα (Javnaðarflokkurin) (C) | Γιόανες Έιντεσγκαρντ | 4.702 | 20,4 | 0 | -1,8 % | |
| Κόμμα του Κέντρου (Miðflokkurin) (H) | Álvur Kirke | 1.577 | 6,8 | 0 | +3,5 % | |
| Κόμμα για την Αυτοκυβέρνηση (Sjálvstýrisflokkurin) (D) | Kári P. Højgaard | 797 | 3,5 | 0 | +1,1 % | |
| Υποσύνολο | 2 | |||||
| Γροιλανδία | ||||||
| Κοινότητα των Ίνουιτ (Inuit Ataqatigiit) | Γιόζεφ Μότσφελτ | 7.107 | 1 | |||
| Εμπρός (Siumut) | Χανς Ενόκσεν | 6.658 | 1 | |||
| Αίσθηση Κοινότητας (Atassut) | Φιν Κάρλσεν | 4.004 | 0 | |||
| Δημοκράτες (Demokraatit) | Περ Μπέρτελσεν | 3.436 | 0 | |||
| Υποσύνολο | 2 | |||||
| Σύνολο (συμμετοχή: 86,6 %) | 179 | |||||
2011[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γενικές εκλογές διεξήχθησαν στις 15 Σεπτεμβρίου 2011. Το κυβερνών σοσιαλδημοκρατικό κόμμα ηττήθηκε και πρωθυπουργός έγινε για πρώτη φορά μία γυναίκα, η Χέλε Τόρνινγκ-Σμιτ.[2] Για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία της χώρας αποφασίστηκε να συμμετάσχει στην κυβέρνηση το Σοσιαλιστικό Λαϊκό Κόμμα .[3]
| Κόμματα | Αρχηγοί | Ψήφοι | % | Έδρες | ± | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Δανία (εκτός νησιών Φερόε και Γροιλανδίας) | ||||||
| Φιλελεύθερο Κόμμα (Venstre, Danmarks Liberale Parti) (V) | Λαρς Λόκε Ράσμουσεν | 947.725 | 26,7% | 47 | +1 | |
| Σοσιαλδημοκράτες (Socialdemokraterne) (A) | Χέλε Τόρνινγκ-Σμιτ | 879.615 | 24,8% | 44 | −1 | |
| Δανικό Λαϊκό Κόμμα (Dansk Folkeparti) (O) | Πία Κιάρσγκαρτ | 436.726 | 12,3% | 22 | −3 | |
| Δανικό Κοινωνικό Φιλελεύθερο Κόμμα (Det Radikale Venstre) (B) | Μαργκρέτε Φεστάγκερ | 336.698 | 9,5% | 17 | +8 | |
| Σοσιαλιστικό Λαϊκό Κόμμα (Socialistisk Folkeparti) (F) | Βίλι Σόβνταλ (Villy Søvndal) | 326.192 | 9,2% | 16 | −7 | |
| Κόκκινη-Πράσινη Συμμαχία (Enhedslisten) (Ø) | Συλλογική ηγεσία | 236.860 | 6,7% | 12 | +8 | |
| Φιλελεύθερη Συμμαχία (Liberal Alliance) (I) | Άντερς Σάμουελσεν | 176.585 | 5,0% | 9 | +4 | |
| Συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα (Det Konservative Folkeparti) (C) | Λαρς Μπάρφοεντ | 175.047 | 4,9% | 8 | −10 | |
| Χριστιανοδημοκράτες (Kristendemokraterne) (K) | Περ Όρουμ Γιόργκενσεν | 28.070 | 0,8% | 0 | ±0 | |
| Ανεξάρτητοι | 1.850 | 0,1% | 0 | ±0 | ||
| Κόκκινος Συνασπισμός (A, B, F, Ø) | Χέλε Τόρνινγκ-Σμιτ | 1.779.365 | 50,2% | 89 | +8 | |
| Μπλε Συνασπισμός (C, I, K, O, V) | Λαρς Λόκε Ράσμουσεν | 1.764.153 | 49,8% | 86 | −8 | |
| Άκυρα ψηφοδέλτια | 34.307 | |||||
| Υποσύνολο (Συμμετοχή: 87,7% – εκλογικό σώμα: 4.079.910) | 3.545.368 | 100,0% | 175 | |||
| Φερόε Νήσοι | ||||||
| Κόμμα Ένωσης (Sambandsflokkurin) (B) | Κάι Λέο Γιόχανεσεν | 6.361 | 30,8% | 1 | ±0 | |
| Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (Javnaðarflokkurin) (C) | Άξελ Γιόχανεσεν | 4.328 | 21,0% | 1 | +1 | |
| Δημοκρατία (Tjóðveldi) (E) | Χόγκνι Χόινταλ | 3.998 | 19,4% | 0 | −1 | |
| Λαϊκό Κόμμα (Fólkaflokkurin) (A) | Γιόργκεν Νίκλασεν | 3.932 | 19,0% | 0 | ±0 | |
| Κόμμα του Κέντρου (Miðflokkurin) (H) | Γένις αβ Ράνα | 872 | 4,2% | 0 | ±0 | |
| Κόμμα Αυτοδιοίκησης (Sjálvstýrisflokkurin) (D) | Κάρι α Ρόγκβου | 481 | 2,3% | 0 | ±0 | |
| Ανεξάρτητοι | 672 | 3,3% | 0 | ±0 | ||
| Άκυρα | 301 | |||||
| Υποσύνολοl (Συμμετοχή: 58,9% – εκλογικό σώμα: 35.044) | 20.644 | 100,0% | 2 | |||
| Γροιλανδία | ||||||
| Κοινότητα των Ινουίτ (Inuit Ataqatigiit) | Κούουπικ Κλάιστ | 9.780 | 42,7% | 1 | ±0 | |
| Σιουμούτ (Siumut) | Αλέκα Χάμοντ | 8.499 | 37,1% | 1 | ±0 | |
| Δημοκράτες (Demokraatit) | Γενς Μπ. Φρέντερικσεν | 2.882 | 12,6% | 0 | ±0 | |
| Συναίσθηση Κοινότητας (Atassut) | Φιν Κάρλσεν | 1.728 | 7,5% | 0 | ±0 | |
| Υποψήφιοι μη προσκείμενοι σε κόμματα | 24 | 0,1% | 0 | ±0 | ||
| Άκυρα | 612 | |||||
| Υποσύνολο (Συμμετοχή: 57,4% – εκλογικό σώμα: 40.935) | 22.913 | 100,0% | 2 | |||
| Γενικό σύνολο | ||||||
| Κόκκινος Συνασπισμός (A, B, F, Ø, Siumut, Inuit Ataqatigiit, Javnaðarflokkurin) | Χέλε Τόρνινγκ-Σμιτ | 1.801.972 | 50,2% | 92 | ||
| Μπλε Συνασπισμός (V, O, I, C, K, Κόμμα της Ένωσης) | Λαρς Λόκε Ράσμουσεν | 1.770.514 | 49,3% | 87 | ||
| Σύνολο (Συμμετοχή: 87,2% – εκλογικό σώμα: 4.156.735) | 3.588.919 | 100,0% | 179 | |||
Όλα τα στοιχεία για την προσέλευση στις κάλπες συμπεριλαμβάνουν τα άκυρα ψηφοδέλτια. Στα υποσύνολα και τα σύνολα δεν περιλαμβάνονται τα άκυρα ψηφοδέλτια.
2015[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κεντροδεξιά συμμαχία της αντιπολίτευσης Φιλελεύθερο Κόμμα κέρδισε τις πιο πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, που διεξήχθησαν στις 18 Ιουνίου 2015, παρότι οι Σοσιαλδημοκράτες παρέμειναν το μεγαλύτερο κόμμα στη Δανία. Το αντιμεταναστευτικό Δανικό Λαϊκό Κόμμα έγινε το δεύτερο στη Βουλή.[5]
Δημοψηφίσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
2009[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σε δημοψήφισμα που διεξήχθη στις 7 Ιουνίου του 2009 οι Δανοί ψηφοφόροι τάχθηκαν υπέρ της αλλαγής στον τρόπο διαδοχής του Μονάρχη ώστε να συμπεριλαμβάνει και θηλυκά τέκνα, εκτός από αρσενικά. Η αλλαγή του νόμου, εγκρίθηκε με 85,35% υπέρ,[6] 14,65% κατά και συμμετοχή 59,37%.[7] Σε ψήφους, οι θετικές ήταν 1.858.180 και οι αρνητικές 318.929. Μετρήθηκαν 2.177.109 (90,72%) έγκυρα ψηφοδέλτια και 222.804(9,28% του συνόλου) άκυρα. Συνολικά καταμετρήθηκαν 2.399.913 ψηφοδέλτια.
2014[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 25 Μαΐου 2014 διεξήχθη, ταυτόχρονα με τις Ευρωεκλογές ένα δημοψήφισμα για την καθιέρωση ενός Δικαστηρίου για την απόκτηση του Ενιαίου Διπλώματος Ευρεσιτεχνίας από τη Δανία. Η πρόταση εγκρίθηκε με ποσοστό 62,47% έναντι 37,53% που καταψήφισαν.[8][9]
2015[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προκειμένου να ενισχυθεί η παρουσία της χώρας στα ευρωπαϊκά συστήματα ασφαλείας, διενεργήθηκε ένα δημοψήφισμα στις 3 Δεκεμβρίου 2015.[10] Τα σχετικά μέτρα απορρίφθηκαν από τους ψηφοφόρους με ποσοστό 53% και η συμμετοχή ήταν γύρω στο 70%.[11] Με βάση το αρνητικό αποτέλεσμα, η Δανία θα αποχωρήσει από την Europol το 2016.
2022[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σε δημοψήφισμα που διενεργήθηκε την 1η Ιουνίου 2022, οι ψηφοφόροι ενέκριναν με συντριπτική πλειοψηφία την ένταξη της Δανίας στην κοινή αμυντική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.[12]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Fogh bliver ny Nato-chef» (στα Δανικά). Politiken. 2009-04-04. http://politiken.dk/politik/article684422.ece. Ανακτήθηκε στις 2009-04-04.
- ↑ «Δανία: Νίκη των Σοσιαλδημοκρατών στις εκλογές». To Βήμα, ηλεκτρονική έκδοση. 16 Σεπτεμβρίου 2011.
- ↑ Γιόχανσεν, Ίνγκερ Β. (Σεπτέμβριος 2011). «Οι εκλογές στη Δανία και η νέα κυβέρνηση». transform. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2015.
- ↑ «Folketingsvalg torsdag 15. september 2011». dst.dk. Statistics Denmark. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2011.
- ↑ «Danish election: Opposition bloc wins». BBC. 19 Ιουνίου 2015.
- ↑ «Denmark votes to change royal succession rules». Deutsche Welle. 9 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2009.
- ↑ «Folkeafstemning søndag den 7. juni 2009» (στα Δανικά). Statistics Denmark. 10 Ιουνίου 2009.
- ↑ «MINISTRY: EU patent court may require referendum». Politiken. 7 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2013.
- ↑ «Pressemøde den 7. maj 2013». Government of Denmark (στα Δανικά). 7 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2013.
- ↑ «Δημοψήφισμα για την ασφάλεια σήμερα στη Δανία». gazzetta.gr. 3 Δεκεμβρίου 2015.
- ↑ «Δανία: «Όχι» στο δημοψήφισμα για ενίσχυση της συνεργασίας με την ΕΕ». in.gr. 3 Δεκεμβρίου 2015.
- ↑ «Δανία: Συντριπτικό «ναι» για ένταξη στην κοινή ευρωπαϊκή αμυντική πολιτική στη σκιά του Πούτιν». skai.gr. 2 Ιουνίου 2022.
| |||||||||||||||||