Εκλογές στην Ελβετία
Πιο πρόσφατες εκλογές (2023)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Προηγούμενες εκλογές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βουλευτικές εκλογές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]2007
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις βουλευτικές εκλογές του 2007 κέρδισε νίκη το Λαϊκό Κόμμα.
Βουλευτικές εκλογές 2007
| Κόμματα | Συντμ. | % | +/– | Έδρες | Μεταβολή | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Ελβετικό Λαϊκό Κόμμα | SVP/UDC | 29,0 | +2,3% | 62 | +7 | |
| Σοσιαλιστικό και Δημοκρατικό Κόμμα της Ελβετίας | SPS/PSS | 19,5 | -3,8% | 43 | -9 | |
| Κόμμα Ελευθέρων Δημοκρατών της Ελβετίας | FDP/PRD | 15,6 | –1,5% | 31 | –5 | |
| Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα του Ελβετικού Λαού | CVP/PDC | 14,6 | +0,2% | 31 | +3 | |
| Κόμμα των Πρασίνων της Ελβετίας | GPS/PES | 9,6 | +2,2% | 20 | +7 | |
| Φιλελεύθερο Κόμμα της Ελβετίας | LPS/PLS | 1,8 | -0,4% | 4 | ±0 | |
| Οικολογικό Κόμμα Φιλελευθέρων της Ελβετίας | GLP/VL | 1,4 | +1,4% | 3 | +3 | |
| Κόμμα των Ευαγγελικών της Ελβετίας | EVP/PEV | 2,4 | +0.1% | 2 | -1 | |
| Ομόσπονδη Δημοκρατική Ένωση της Ελβετίας | EDU/UDF | 1,3 | ±0.0% | 1 | -1 | |
| Ελβετικό Εργατικό Κόμμα | PdA | 0,7 | ±0.0% | 1 | -1 | |
| Λίγκα του Τιτσίνο | LdT | 0,5 | +0,1% | 1 | ±0 | |
| Χριστιανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα | CSP/PCS | 0,4 | ±0,0% | 1 | ±0 | |
| άλλοι | 3,0 | (-3) απώλεια εδρών από τους Ελβετούς Δημοκράτες, τη Λίστα Εναλλακτικών και την Αλληλεγγύη. | ||||
| Σύνολο (συμμετοχή 49,92%) | 200 | |||||
| Πηγή: http://www.politik-stat.ch/nrw2007CH_de.html | ||||||
2011
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι ομοσπονδιακές εκλογές έγιναν στις 23 Οκτωβρίου 2011. Εξελέγησαν 200 βουλευτές στο Εθνικό Συμβούλιο και άλλοι 46 στο Συμβούλιο των Κρατιδίων, με τη συμμετοχή να διαμορφώνεται στο 49,1%, έναντι 48,9% το 2007.[1]
Εκλογές Ομοσπονδιακού Συμβουλίου 2011
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εκλογές για την ανάδειξη των 7 μελών του Ελβετικού Ομοσπονδιακού διεξήχθησαν στις 14 Δεκεμβρίου 2011. Μέλη, με σειρά αρχαιότητας εξελέγησαν: οι Ντόρις Λόιτχαρτ (από το 2006), Ουέλι Μάουρερ (από το 2009, αντιπρόεδρος το 2018), Σιμονέτα Σομαρούγκα (από το 2010), Γιόχαν Σνάιντερ-Άμαν (από το 2010), Αλέν Μπερσέ (από το 2012, πρόεδρος της Ελβετικής Συνομοσπονδίας το 2018), Γκι Παρμελάν (από το 2016) και Ιγκνάτσιο Κασίς (από το 2017).
Εθνικό Συμβούλιο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Ελβετικό Λαϊκό Κόμμα (SVP) υπέστη απώλειες για πρώτη φορά από τις εκλογές του 1987.
| Κόμματα | Συντομογραφία | Προσκείμενο σε | Ιδεολογία | Ψήφοι[2] | % | +/– | Έδρες | +/– | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ελβετικό Λαϊκό Κόμμα | SVP/UDC | Δεξιό | συντηρητικό | 648.675 | 26,6 | −2,3 | 54 | −8 | |
| Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα | SPS/PSS | κεντροαριστερό | σοσιαλδημοκρατικό | 457.317 | 18,7 | −0,8 | 46 | +3 | |
| FDP.Οι Φιλελεύθεροι | FDP/PLR | κεντροδεξιό | κλασικό φιλελεύθερο | 368.951 | 15,1 | −2,5 | 30 | −5 | |
| Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα του Λαού | CVP/PDC | κεντρώο | χριστιανοδημοκρατικό | 300.544 | 12,3 | −2,2 | 28 | −3 | |
| Κόμμα των Πρασίνων | GPS/PES | κεντροαριστερό | οικολογικό | 205.984 | 8,4 | −1,2 | 15 | −5 | |
| Συντηρητικό Δημοκρατικό Κόμμα | BDP/PBD | κεντροδεξιό | συντηρητισμός / οικονομικός φιλελευθερισμός | 132.279 | 5,4 | Νέο | 9 | Νέο | |
| Οικολογικό Κόμμα Φιλελευθέρων | GLP/PVL | κεντρώο | Οικολογικός φιλελευθερισμός | 131.436 | 5,4 | +4,0 | 12 | +9 | |
| Κόμμα Ευαγγελικών | EVP/PEV | κεντρώο | χριστιανοδημοκρατικό | 48.789 | 2.0 | −0,4 | 2 | ±0 | |
| Ομοσπονδιακή Δημοκρατική Ένωση | EDU/UDF | κεντροδεξιό | Χριστιανική Δεξιά | 31.056 | 1,3 | ±0 | 0 | −1 | |
| Εναλλακτική Αριστερά (Ελβετικό Κόμμα των Εργατών, solidaritéS) | LIN/GAU | αριστερό | σοσιαλιστικό/κομμουνιστικό | 21.482 | 0,9 | −0,2 | 0 | −1 | |
| Σύνδεσμος του Τιτσίνο | LdT | δεξιό | τοπικιστικό /δεξιό | 19.657 | 0,8 | +0,3 | 2 | +1 | |
| Κίνημα Πολιτών της Γενεύης | MCG | δεξιό | τοπικιστικό / δεξιό εθνικιστικό | 10.714 | 0,4 | +0,3 | 1 | +1 | |
| Χριστιανοκοινωνικό Κόμμα | CSP/PCS | κεντροαριστερό | Χριστιανική Αριστερά | 6.248 | 0,3 | -0,2 | 1 | ±0 | |
| Λοιποί | 54.622 | 2,2 | |||||||
| Σύνολο (συμμετοχή 48,5%) | 2.442.648 | — | — | 200 | — | ||||
| Πηγή: Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία της Ελβετίας (γαλλικά) | |||||||||
Συμβούλιο των Κρατιδίων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η εκλογή των μελών του Συμβουλίου έγινε σε 2 γύρους, τον Οκτώβριο και το Νοέμβριο.
| Κόμματα | Ιδεολογία | 2007 | Έδρες | ± | |
|---|---|---|---|---|---|
| Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα του Λαού (CVP/PDC) | χριστιανοδημοκρατία | 15 | 13 | -2 | |
| FDP.Οι Φιλελεύθεροι (FDP/PRD) | κλασικός φιλελευθερισμός | 12 | 11 | -1 | |
| Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPS/PSS) | σοσιαλιστική δημοκρατία | 9 | 11 | +2 | |
| Ελβετικό Λαϊκό Κόμμα (SVP/UDC) | εθνικός συντηρητισμός | 7 | 5 | -2 | |
| Κόμμα των Πρασίνων (GPS/PES) | οικολογική πολιτική | 2 | 2 | ±0 | |
| Οικολογικό Κόμμα Φιλελευθέρων (GLP/VL) | οικολογικός φιλελευθερισμός | 1 | 2 | +1 | |
| Συντηρητικό Δημοκρατικό Κόμμα (BDP/PBD) | συντηρητισμός / οικονομικός φιλελευθερισμός | 0 | 1 | +1 | |
| Ανεξάρτητοι | Ανεξάρτητο | 0 | 1 | +1 | |
| Σύνολο | 46 | 46 | |||
| Πηγή: [1] | |||||
2015
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις εκλογές που έγιναν στις 18 Οκτωβρίου 2015, το ξενοφοβικό Ελβετικό Λαϊκό Κόμμα αναδείχθηκε νικητής.[3]
2019
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δημοψηφίσματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]2008
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 24 Φεβρουαρίου 2008 διεξήχθη δημοψήφισμα με δύο ερωτήματα:
- Το πρώτο ερώτημα αφορούσε τη φορολογική μεταρρύθμιση στις επιχειρήσεις . Συνασπισμός από κόμματα και οργανώσεις συνέλεξε περί τις 65.000 υπογραφές ως τις αρχές του 2007 και πέτυχε να συμπληρώσει τον απαιτούμενο αριθμό υπογραφών ώστε να δικαιολογηθεί η διεξαγωγή δημοψηφίσματος[4]
- To δεύτερο ερώτημα ήταν για την πρωτοβουλία των ανθρώπων εναντίον του θορύβου που προκαλείται από τα μαχητικά αεροσκάφη σε τουριστικές περιοχές. Ζητούμενο ήταν η απαγόρευση των εκπαιδευτικών πτήσεων τέτοιων αεροσκαφών σε περιοχές τουριστικού ενδιαφέροντος σε περιόδους ειρήνης.
Οι μεταρρυθμίσεις στη φορολογία των επιχειρήσεων εγκρίθηκαν με 50,5% υπέρ και με συμμετοχή της τάξης του 37,7%, ενώ η ανάληψη πρωτοβουλιών από τους πολίτες για το θόρυβο των πολεμικών αεροσκαφών απορρίφθηκε με 31,9% υπέρ και συμμετοχή 38,2%.
Την 1η Ιουνίου του 2008 οι Ελβετοί αρνήθηκαν σε δημοψήφισμα σε ποσοστό 64% η πολιτογράφηση των μεταναστών να αποφασίζεται με λαϊκή ψηφοφορία στην κοινότητα στην οποία ζει ο κάθε μετανάστης.[5] Η αμφιλεγόμενη πρόταση για εφαρμογή αυστηρότερων μέτρων για τους αλλοδαπούς έγινε από το κόμμα της λαϊκιστικής Δεξιάς (Δημοκρατική Ένωση του Κέντρου, UDC). Μόνο ένα καντόνι υπερψήφισε την πρόταση επί συνόλου 26 καντονιών.
Σε δημοψήφισμα που διεξήχθη στις 30 Νοεμβρίου του 2008, οι Ελβετοί ψήφισαν (σε ποσοστό 68%) υπέρ της χορήγησης ηρωΐνης με κρατικό έλεγχο, απορρίπτοντας ταυτόχρονα την πρόταση για αποποινικοποίηση της μαριχουάνας.[6]
2009
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σε δημοψήφισμα που διεξήχθη στις 8 Φεβρουαρίου του 2009 οι Ελβετοί τάχτηκαν με ποσοστό γύρω στο 60% υπέρ της επέκτασης του δικαιώματος για ελεύθερη εγκατάσταση εργαζομένων από την Ευρωπαϊκή Ένωση στους εργαζόμενους από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Στα γερμανόφωνα και γαλλόφωνα καντόνια υπερίσχυσε η θετική ψήφος, σε αντίθεση με το ιταλόφωνο Τιτσίνο (Ticino).[7] Σε ταυτόχρονο δημοψήφισμα στο καντόνι της Ζυρίχης, οι κάτοικοι με ποσοστό 52% ψήφισαν υπέρ της πρότασης του κινήματος της άκρας αριστεράς "Εναλλακτική Λίστα" να καταργηθούν οι ευνοϊκές φορολογικές ρυθμίσεις που ίσχυαν ως τότε για τους ξένους εκατομμυριούχους.[8]
Αποτελέσματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Δημοψήφισμα, 9 Φεβρουαρίου 2009[9] | ||
|---|---|---|
| Ναι ή όχι | Ψήφοι | Ποσοστό |
 Ναι
|
1.517.156 | 59,62% |
| Όχι | 1.027.644 | 40,38% |
| Σύνολο | 2.544.800 | 100,00% |
| Συμμετοχή | 50,9% | |
Σε δημοψήφισμα στις 17 Μαΐου του 2009, οι Ελβετοί ψηφοφόροι ενέκριναν με οριακή πλειοψηφία (50,1% υπέρ έναντι 49,9% κατά) την αναθεώρηση της νομοθεσίας για τα ταξιδιωτικά έγγραφα και τη χρήση βιομετρικών διαβατηρίων. Η συμμετοχή ήταν πολύ χαμηλή (38%).Το δημοψήφισμα προκάλεσαν αριστερά κόμματα και νέοι πολιτικοί από αριστερά και δεξιά κόμματα.[10]
Στις 27 Σεπτεμβρίου του 2009 σε ένα ακόμα δημοψήφισμα, οι πολίτες ψήφισαν υπέρ της μικρής αύξησης στον ΦΠΑ για να συνεχιστεί η χρηματοδότηση της ασφάλειας για τα ΑΜΕΑ με 54,4% και υπέρ της μη εισαγωγής πρωτοβουλιών στο Δημόσιο (allgemeine Volksinitiativen), για λόγους γραφειοκρατίας, με ποσοστό 67,9%.[11]
Στις 29 Νοεμβρίου 2009 διεξήχθη δημοψήφισμα, με το οποίο απαγορεύτηκε η κατασκευή μουσουλμανικών μιναρέδων. Την πρόταση είχε θέσει προς δημοψήφισμα το μεγαλύτερο πολιτικό κόμμα, το Ελβετικό Λαϊκό Κόμμα.[12] Η συμμετοχή ήταν της τάξης του 55% και η πρόταση εγκρίθηκε με 57,5%[13] Μόνο 4 καντόνια από τα συνολικά 26 ψήφισαν κατά της πρότασης.[14] Οι ψηφοφόροι απέρριψαν την πρόταση για απαγόρευση στις εξαγωγές όπλων με 68,2% έναντι 31,5% με συμμετοχή 53%.[15]
2010
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σε δημοψήφισμα που έγινε στις 7 Μαρτίου 2010, το 70% των ψηφοφόρων απέρριψε την πρόταση φιλοζωικής οργάνωσης για τον διορισμό χρηματοδοτούμενων από το κράτος δικηγόρων ζώων, η οποία θα εξασφάλιζε την εφαρμογή των νόμων που έχουν ήδη θεσμοθετηθεί γι’ αυτά.[16] Οι Ελβετοί υπερψήφισαν σε δημοψήφισμα στις 26 Σεπτεμβρίου 2010 την πρόταση για αναθεώρηση των επιδομάτων ανεργίας, σε ποσοστό 53,3%, παρά το γεγονός ότι μόνο τα γερμανόφωνα καντόνια ψήφισαν υπέρ.[17][18] Σε ένα ακόμα δημοψήφισμα, στις 28 Νοεμβρίου 2010, οι ψηφοφόροι τάχθηκαν υπέρ της απέλασης μεταναστών που καταδικάζονται για σοβαρά εγκλήματα, πρόταση που προωθήθηκε από το Ελβετικό Λαϊκό Κόμμα SVP . Το 53% όσων προσήλθαν στις κάλπες έδωσαν την εντολή στο ομοσπονδιακό κοινοβούλιο να καταρτίσει τον σχετικό νόμο. Επίσης, στο ίδιο δημοψήφισμα απορρίφθηκε η εισαγωγή ελάχιστου φόρου στα πολύ υψηλά εισοδήματα σε όλα τα καντόνια.[19]
Δημοψήφισμα για οπλοκατοχή 2011
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 13 Φεβρουαρίου 2011 οι Ελβετοί απέρριψαν, σε ποσοστό 56,3% σε δημοψήφισμα την πρόταση να γίνει πιο αυστηρή η νομοθεσία για την οπλοκατοχή. Με τον τρόπο αυτό, οι Ελβετοί θα μπορούν να κρατούν τα όπλα τους και στην οικία τους μετά το τέλος της θητείας τους στον στρατό.[20] Η πρωτοβουλία "Για την Προστασία από τη Βία των Όπλων" απορρίφθηκε στα 14 επί συνόλου 26 καντονιών.[21]
Δημοψηφίσματα τελευταίας δεκαετίας (2012-20)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δημοψηφίσματα έγιναν και τα έτη 2012, 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017, 2018, 2019 και 2020.
2021-2023
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εκλογές Ομοσπονδιακής Συνέλευσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]2008
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 10 Δεκεμβρίου του 2008 πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Συνέλευσης εξελέγη ο Ούελι Μάουρερ (Ueli Maurer), ο οποίος διαδέχθηκε στο αξίωμα τον Σάμουελ Σμιτ. Ο Σμιτ παραιτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου του 2008 επικαλούμενος επίσημα λόγους υγείας.[22] Η θητεία του Μάουρερ τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου του 2009.
Αποτελέσματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μάουρερ εξελέγη πρόεδρος του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου στην τρίτη ψηφοφορία, λαμβάνοντας ακριβώς τον απαιτούμενο αριθμό των 122 ψήφων.
| Υποψήφιοι | Γύρος 1 | Γύρος 2 | Γύρος 3 | |
|---|---|---|---|---|
.jpg)
|
Ουέλι Μάουρερ | 67 | 119 | 122 |
.jpg)
|
Χανσγιέργκ Βάλτερ | 109 | 121 | 121 |
.jpg)
|
Κρίστοφ Μπλόχερ | 54 | άγνωστο[23] | – |
.jpg)
|
Λικ Ρεκορντόν | άγνωστο | άγνωστο | – |
| Άλλα πρόσωπα | 11 | 2 | 0 | |
| Ψήφοι | 244 | 244 | 244 | |
| Άκυρα ψηφοδέλτια | 1 | 1 | 0 | |
| Λευκά ψηφοδέλτια | 2 | 1 | 1 | |
| Έγκυρα ψηφοδέλτια | 241 | 242 | 243 | |
| Απόλυτη πλειοψηφία | 121 | 122 | 122 | |
Εκλογές Ομοσπονδιακού Συμβουλίου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]2009
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 16 Σεπτεμβρίου του 2009 διενεργήθηκαν επαναληπτικές εκλογές για το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Συμβούλιο,[24] έπειτα από την ανακοίνωση του Πασκάλ Κουσπέν ότι θα αποχωρήσει από το συμβούλιο και από την πολιτική στις 31 Οκτωβρίου του 2009.[25]
Ο Ντιντιέ Μπουρκχάλτερ (Didier Burkhalter, από το κόμμα FDP/PRD) εξελέγη να διαδεχθεί τον Κουσπέν, στον τέταρτο γύρο της ψηφοφορίας.
2010
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δύο επαναληπτικές εκλογές διενεργήθηκαν στις 22 Σεπτεμβρίου 2010[26] έπειτα από την ανακοίνωση του Μόριτς Λόιενμπεργκερ του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος ότι θα αποχωρήσει από το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο στις 31 Δεκεμβρίου 2010,[27] όπως και ο σύμβουλος Χανς-Ρούντολφ Μερτς (FDP, Φιλελεύθεροι), ο οποίος ανακοίνωσε στις 6 Αυγούστου 2010 ότι παραιτείται, με την παραίτηση σε ισχύ από τα τέλη Οκτωβρίου του 2010.[28] Στη θέση τους εξελέγησαν η Σιμονέτα Σομαρούγκα με 159 ψήφους και ο Γιόχαν Σνάιντερ-Άμαν με 144 ψήφους.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Federal Chancellery
- ↑ Οι αριθμοί αφορούν τους φανταστικούς ψηφοφόρους.
- ↑ «Ελβετία: Ξενοφοβική «στροφή» με εκλογικά «ρεκόρ»». Politis On Line. 19 Οκτωβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ «Referendum gegen Unternehmenssteuerreform eingereicht (Schweiz, NZZ Online)».
- ↑ «Κατά των αυστηρότερων μέτρων για τους αλλοδαπούς οι Ελβετοί». Ελεύθερος Τύπος. 1 Ιουνίου 2008.
- ↑ «Υπέρ της χορήγησης ηρωίνης με κρατικό ιατρικό έλεγχο ψήφισαν οι Ελβετοί». in.gr. 30 Νοεμβρίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2015.
- ↑ Hershman, Gabriel (2009-02-08). «Switzerland votes 'yes' in key labour market referendum». The Sofia Echo. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-02-12. https://web.archive.org/web/20090212023704/http://sofiaecho.com/2009/02/08/671441_switzerland-votes-yes-in-key-labour-market-referendum. Ανακτήθηκε στις 2009-02-08.
- ↑ Εξπρές, Η Ελβετία καταργεί τα φορολογικά προνόμια για τους πλούσιους ξένους , 9 Φεβρουαρίου 2009.
- ↑ «Vorlage Nr. 540 - Vorläufige amtliche Endergebnisse» (στα Γερμανικά). Schweizerische Bundeskanzlei. 8 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2009.
- ↑ «Υπέρ των βιομετρικών διαβατηρίων ψήφισαν οι Ελβετοί». in.gr. 17 Μαΐου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2015.
- ↑ «Spannung bis zum Schluss (Schweiz, NZZ Online)».
- ↑ «Switzerland bans minarets, could face Strasbourg court». RIA Novosti. 29 Νοεμβρίου 2009.
- ↑ «Minaret ban approved by 57 per cent of voters». Swissinfo. 29 Νοεμβρίου 2009.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Minaret ban wins Swiss support». Al Jazeera. 29 Νοεμβρίου 2009.
- ↑ «Weapons export ban rejected by voters». Swissinfo. 29 Νοεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2015.
- ↑ «Έθνος». 8 Μαρτίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Σεπτεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2015.
- ↑ «Deutschschweizer Stimmvolk bringt den Durchbruch». NZZ. 26 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2019.
- ↑ «Und wieder klafft der Röstigraben». NZZ. 27 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2019.
- ↑ «Απέλαση μεταναστών που καταδικάζονται για σοβαρά εγκλήματα ψήφισαν οι Ελβετοί». in.gr. 28 Νοεμβρίου 2010.
- ↑ «Απέρριψαν οι Ελβετοί την αυστηροποίηση του νομικού πλαισίου για την οπλοκατοχή». Τα Νέα. 14 Φεβρουαρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2015.
- ↑ «Εξπρές». 13 Φεβρουαρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2015.
- ↑ «Bundesrats-Wahl am 10. Dezember / Schweiz / SF Tagesschau». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2015.
- ↑ Οι υποψήφιοι που έλαβαν λιγότερες από 10 ψήφους αναφέρονται ως "άλλοι" στα επίσημα αποτελέσματα.
- ↑ Gefährlicher Flirt mit der Mitte (Schweiz, NZZ Online)
- ↑ Der umstrittene vierte Sitz im Siebnergremium Bundesrat (Schweiz, NZZ Online)
- ↑ http://www.20min.ch/news/dossier/brwahlzehn/story/29868355
- ↑ «Long-serving Swiss cabinet minister resigns». Swissinfo. 2010-07-09. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-09-10. https://archive.today/20120910211901/http://www.swissinfo.ch/eng/Specials/Cabinet_Election/News/Long-serving_Swiss_cabinet_minister_resigns_.html?cid=16370158. Ανακτήθηκε στις 2010-08-10.
- ↑ ««Das wäre ein Spiel mit dem Feuer»». NZZ. 6 Αυγούστου 2010.