Μετάβαση στο περιεχόμενο

Δάπεδο της Κληρονομιάς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Αυτό το λήμμα χρειάζεται μετάφραση. Αν θέλετε να συμμετάσχετε, μπορείτε να επεξεργαστείτε το λήμμα μεταφράζοντάς το ή προσθέτοντας δικό σας υλικό και να αφαιρέσετε το {{μετάφραση}} μόλις το ολοκληρώσετε. Είναι πιθανό (και επιθυμητό) το ξενόγλωσσο κείμενο να έχει κρυφτεί σαν σχόλιο με τα <!-- και -->. Πατήστε "επεξεργασία" για να δείτε ολόκληρο το κείμενο.


Το Δάπεδο της Κληρονομιάς αποτελεί μέρος του έργου της Τζούντι Σικάγο Το Δείπνο και καταγράφει σε χειροποίητα πλακάκια τα ονόματα 998 μυθικών, ιστορικών και αξιόλογων γυναικών. Ανάμεσά τους αναφέρεται και ένας άντρας, ο Κρεσίλας, που μπήκε κατά λάθος στο έργο καθώς θεωρήθηκε λανθασμένα γυναίκα.

Όνομα Γέννηση Τοποθεσία Ομάδα (Σχετικό σερβίτσιο) Παρατηρήσεις
Αμπέλα του Σαλέρνο ~ 1350 Σαλέρνο Τροτούλα Άνηκε στις λεγόμενες Γυναίκες του Σαλέρνο και δίδασκε γενική ιατρική στην Ιατρική Σχολή του Σαλέρνο, την πρώτη ιατρική σχολή στην Ευρώπη. Ειδικευόταν στην εμβρυολογία[1] και δημοσίευσε δύο πραγματείες.[2]
Αβιγαία ~ 965 π.Χ. Αρχαίο Ισραήλ Ιουδίθ Η πρώτη ειρηνοποιός στην Παλαιά Διαθήκη.[3] Ο σύζυγός της αψήφισε τον μελλοντικό βασιλιά Δαυίδ και για να αποφύγει την εκτέλεση του συζύγου της αλλά και τον πόλεμο ετοίμασε φαγητό για τον Δαυίδ κρυφά από τον σύζυγό της ο οποίος πέθανε μόλις έμαθε τι είχε κάνει εκείνη. Αργότερα έγινε η τρίτη σύζυγος του Δαυίδ.[4][3] Έμεινε γνωστή ως μία γυναίκα που προώθησε και αγωνίστηκε για την ειρήνη και πολύ συχνά επενέβαινε για να αποτρέψει τον οξύθυμο Δαυίδ από πράξεις βίας με πρώτο παράδειγμα φυσικά την αποτροπή της εκτέλεσης του πρώτου συζύγου της.[4]
Άμπιγκεϊλ Άνταμς 1744 Μασαχουσέτη, Η.Π.Α. Αν Χάτσινσον Αγωνίσθηκε για τα δικαιώματα των γυναικών και την κατάργηση της δουλείας και ήταν σημαντική πολιτική φυσιογνωμία.[5]
Αντέλα του Μπλουά ~1067[6] Γαλλία Ελεονώρα της Ακουιτανίας Άσκησε εξουσία στην θέση του συζύγου της Στέφανου Β΄ όταν εκείνος συμμετείχε στην Α' Σταυροφορία.[6][7]
Αδέλα Ζαμούδιο Ριβέρο 1854[8] Κοτσαμπάμπα, Βολιβία [8] Βιρτζίνια Γουλφ Ποιήτρια, διανοούμενη και ιδρύτρια του βολιβιανού φεμινιστικού κινήματος.[8]
Αδελαΐδα της Ιταλίας 931[9] Γαλλία Θεοδώρα Αυτοκράτειρα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.[9][10]
Αντελαΐντ Λαμπίλ-Γκιαρντ 1749 Γαλλία Αρτεμισία Τζεντιλέσκι Ζωγράφος πορτρέτων, μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας, υποστηρίκτρια της γυναικείας εκπαίδευσης.[11][12]
Αδελαΐδα της Σούζα ~1016 Ιταλία Ελεονώρα της Ακουιτανίας Φιλάνθρωπος, κληρονόμος, κόμισσα της Σαβοΐας.[13] Ηγήθηκε στρατού για να υπερασπισθεί το Τορίνο.[14]
Άντελμπεργκερ 8ος αιώνας Ιταλία Τροτούλα Γιατρός, μέλος της Ένωσης Θεραπευτών.[15] Ίσως να αταυτίζεται με την Αντελπέργκα, την κόρη του Δεσιντέριου, που πολέμησε ενάντια στον Καρλομάγνο. Ελάχιστες πληροφορίες υπάρχουν για την θεραπεύτρια Άντελμπεργκερ.
Άντελχαϊντ Ποπ 1869 Βιέννη, Αυστρία Σούζαν Μπ. Άντονι Ηγέτισσα του Αυστριακού Σοσιαλιστικού Γυναικείου Κινήματος, υπηρέτησε στην Αυστριακή κυβέρνηση.[16]
Αιλία Ευδοκία ~400[17] Αθήνα, Ιερουσαλήμ Θεοδώρα Φιλάνθρωπος, πολιτικός, ποιήτρια και Χριστιανή Ορθόδοξη που αγωνίστηκε για την προστασία των Εβραίων και των Παγανιστών.[17][18]
Ευδοξία 380[19] Κωνσταντινούπολη Θεοδώρα Βυζαντινή αυτοκράτειρα που άσκησε επιρροή στο πολιτικό έργο του συζύγου της αυτοκράτορα Αρκάδιο.[17][20]
Αιμιλία ~300 Γαλατία Υπατία Ποιήτρια και γιατρός, αρνήθηκε να παντρευτεί γιατί θεώρησε πως ο γάμος θα αποτελέσει εμπόδιο στο έργο της.[21] Συνέγραψε διάφορα γυναικολογικά και μαιευτικά εγχειρίδια.[22]
Έθελμπερ του Ουέσεξ ~673 Αγγλία Θεοδώρα Βασίλευσε στο Ουέσσεξ μαζί με τον σύζυγό της Ίνε και πολέμησε στο πλευρό του. Το 728 παρέδωσαν τον θρόνο στον αδελφό της και έζησαν με του φτωχούς της Ρώμης.[23]
Έθελμπερ του Κεντ ~614[24] Αγγλία Ροσβίτα Κόρη της Μπέρθας του Κεντ και του Έθελμπερτ του Κεντ. Μετά τον θάνατο του συζύγου της βασιλιά Έντουιν της Νορθουμβρίας ίδρυσε το πρώτο γυναικείο μοναστήρι Βενεδικτίνων στην Αγγλία.[25]
Έθελφλιντ 869 Αγγλία Θεοδώρα Ηγήθηκε στρατού εναντίον των Βίκινγκ. Μετά τον θάνατο του συζύγου της Έθελρεντ της Μερκίας έγινε μοναδική ηγεμόνας της Μερκίας.[26][23]
Αγκάθα της Σικελίας ~235[27] Σικελία Υπατία Αρνήθηκε να υποκύψει στις ερωτικές προτάσεις ρωμαίων στρατιωτικών αξιωματικών και γι΄αυτό βασανίστηκε με κόψιμο των μαστών της[22] και καταδικάστηκε σε θάνατο στην πυρά αλλά σώθηκε από έναν σεισμό. Πέθανε στη φυλακή και έγινε Αγία από την Καθολική Εκκλησία.[27] Θεωρείται προστάτιδα των ασθενών με καρκίνο του μαστού.[28]
Αγελτρούδη 9ος αιώνας Ιταλία Τροτούλα Αυτοκράτειρα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Χρησιμοποίησε την πολιτική της ισχύ έτσι ώστε να στευθεί αυτοκράτορας ο γιός της Λαμβέρτος Β΄ και υποστήριξε την εκλογή του Πάπα Στέφανου ΣΤ'.[29]
Αγλαονίκη Μεταξύ 2ου και 4ου αι. π.Χ.[30][31][32] Ελλάδα Ασπασία Θεωρείται η πρώτη γυναίκα αστρονόμος. Μπορούσε να προβλέπει τις σεληνιακές εκλείψεις και κατηγορήθηκε για μαγεία καθώς οι άνθρωποι θεωρούσαν πως δεν προέβλεπε απλά τις εκλείψεις αλλά τις προκαλούσε.[17][31][32]
Αγνή του Αρκούρ 13ος αι. Γαλλία Χίλντεγκαρντ του Μπίνγκεν Ηγουμένη του αβαείου του Λονγκσάμπ και συγγραφέας. Ήταν προσωπική ακόλουθος της Ισαβέλλας της Γαλλίας και συνέγραψε την πρώτη βιογραφία της.[33][34]
Αγνή ~ 1184 Γερμανία Ροσβίτα Ηγουμένη του αβαείου του Κουέτλινμπουργκ όπου στα πλαίσια της Οθωνικής Αναγέννησης παράγονταν υφαντά και κεντημένα καλλιτεχνήματα όπως επίσης και εικονογραφήσεις βιβλίων. Η Αγνή ενθάρρυνε την καλλιτεχνική δημιουργία και υποστήριζε την βιομηχανία της τέχνης με τα έργα των μοναχών των οποίων ηγούνταν.[35][36]
Αγνή 1211[37] Βοημία Χίλντεγκαρντ του Μπίνγκεν Πριγκίπισσα της Βοημίας που ίδρυσε το Τάγμα της Αγίας Κλαίρης, ένα αβαείο και ένα νοσοκομείο. Αγιοποιήθηκε το 1989 και θεωρείται προστάτιδα της Βοημίας.[34]
Αγνή του Πουατιέ ~ 1024[38] Γαλλία Ελεονώρα της Ακουιτανίας Δεύτερη σύζυγος του αυτοκράτορα Ερρίκου Β΄. Βασίλεψε για λογαριασμό του ανήλικου γιου της Ερρίκου Δ΄.[39] Ήρθε σε ρήξη με τον πάπα Γρηγόριο Γ΄και βοήθησε να εκλεγεί ο αντίπαλός του Ονώριος Β΄. Μετά τη απαγωγή του γιου της 1062 αναγκάστηκε προκειμένου να σώσει τη ζωή του να παραιτηθεί και να αποσυρθεί σε μοναστήρι.[38]
Αγνή, κόμισσα του Ντανμπάρ 1312 Σκωτία Κριστίν ντε Πιζάν Γνωστή και ως "Μαύρη Αγνή", υπερασπίσθηκε επιτυχώς το κάστρο της οικογένειάς της ενώ ο σύζυγός της Πατρίκιος Ε΄ βρίσκονταν στον πόλεμο το 1337. [40][41]
Αγνή Σαμψών 16ος αι. Σκωτία Πετρονίλα του Μιθ Θεραπεύτρια. Ήταν η κύρια μάρτυρας στις περίφημες δίκες μαγισσών του Νορθ Μπέργουικ. Βασανίστηκε και εξαναγκάστηκε να ομολογήσει πως συνωμοτούσε με άλλες 200 γυναίκες ώστε να συνεργαστούν με τον διάβολο προκειμένου να σκοτώσουν τον βασιλιά Ιάκωβο ΣΤ΄. Καταδικάστηκε και εκτελέστηκε το 1591.[42][43]
Άγκνες Σμέντλεϊ 1892 Η.Π.Α. Βιρτζίνια Γουλφ Δημοσιογράφος που συνέβαλλε στο να ανοίξει η πρώτη κλινική αντισύλληψης στο Βερολίνο το 1920. Συνέχισε να ταξιδεύει ανά τον κόσμο και να στέκεται μάρτυρας των απανταχού παραβιάσεων των ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων. Έγραψε πολυάριθμα βιβλία ανάμεσα στα οποία και μία αυτοβιογραφία και ένα σχετικά με την Κίνα κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.[44][45]
Αγνή Σορέλ ~ 1422[46][47] Γαλλία Ισαβέλλα των Έστε Ερωμένη του βασιλιά της Γαλλίας Κάρολου Ζ΄ που απέκτησε επίσημη αναγνώριση όπως επίσης και τα τέσσερα παιδιά της.[47][48] Πέθανε από δυσεντερία σε ηλικία 28 ετών αν και εικάζεται πως ίσως δηλητηριάστηκε.[47]
Αγνή Γουότερχαους ~ 1503[36] Αγγλία Πετρονίλα του Μιθ Η πρώτη γυναίκα που εκτελέστηκε με την κατηγορία της μαγείας στην Αγγλία.[36][49]
Αγνοδίκη ~ 505[31] Ελλάδα Ασπασία Πρώτη γυναίκα γυναικολόγος.[50] Μεταμφιέστηκε σε άντρα για να γίνει δεκτή στην ιατρική σχολή. Έγινε γυναικολόγος και όταν οι άντρες συνάδελφοί της κατάλαβαν πως οι γυναίκες ασθενείς προτιμούσαν να απευθύνονται σε εκείνη, την κατηγόρησαν για κακή πρακτική και ανηθικότητα. Όταν αποκάλυψε πως ήταν γυναίκα προσπάθησαν να περάσουν νόμο που να απαγορεύει στις γυναίκες να ασκούν την ιατρική. Τελικά ο νόμος άλλαξε μετά από τις διαμαρτυρίες των γυναικών κατά τον 12ο αιώνα.[31]
Αγριππίνα η Πρεσβύτερη ~ 14 π.Χ.[51][52] Ρώμη Μαρκέλλα Παντρεύτηκε τον Γερμανικό και τον συνόδευσε στη μάχη κατά τη διάρκεια του πολέμου. Μετά τον θάνατό του ασχολήθηκε έντονα με τη πολιτική και ήρθε σε σύγκρουση με τον Τιβέριο. Οι δύο ανήλικοι γιοι της κατηγορήθηκαν πως συνομωτούσαν ενάντια στον Τιβέριο και εξορίστηκαν.[48][51]
Ιουλία Αγριππίνα 15 Ρώμη Μαρκέλλα Ρωμαία ευγενής, σύζυγος του αυτοκράτορα Κλαύδιου και μητέρα του αυτοκράτορα Νέρωνα. Κυβέρνησε de facto τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία επί δύο δεκαετίες μέσω της επιρροής της στον άντρα της και τον γιο της.
Αϊσά 12ος αι. Ισπανία Ροσβίτα Ισπανή ποιήτρια που παρουσίασε το έργο της στη Βασιλική Ακαδημία της Κόρδοβας.[35]
Αϊσίτ Μυθολογικό πρόσωπο Σιβηρία Θεά Θεά γονιμότητας των Γιακούτων από την περιοχή του ποταμού Λένα της Σιβηρίας. Το όνομά της σημαίνει "εκείνη που φέρνει τη γέννα" και μπορεί επίσης να σημαίνει "Μητέρα των Λίκνων".[53][54]
Αλμπερτίν Νέκερ ντε Σωσύρ 1766 Γαλλία Έμιλι Ντίκινσον Ξαδέρφη της συγγραφέα Ζαρμαίν ντε Σταέλ[55] με την οποία συνεργάζονταν συχνά και για την οποία έγραφε συχνά επίσης. Υποστήριξε την εκπαίδευση των γυναικών.[56]
Αλεξάνδρα Κολλοντάι 1872 Ρωσία Μάργκαρετ Σάνγκερ Ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών και σοσιαλίστρια.[57] Το 1905 διέφυγε από τη Ρωσία και έζησε στη Γερμανία προωθώντας τα γυναικεία ζητήματα. Μετά την Επανάσταση του 1917 επέστρεψε στη Ρωσσία όπου εκλέχθηκε Κομισάριος Κοινωνικής Πρόνοιας .[58]
Αλεσάντρα Τζιλιάνι 1307[50] Ιταλία Ισαβέλλα των Έστε Ανακάλυψε έναν τρόπο να αντλεί το αίμα από τις φλέβες και τις αρτηρίες των πτωμάτων και μετά να το αντικαθιστά με χρωματιστά υγρά. Αυτά τα υγρά επέτρεψαν τη μελέτη του κυκλοφορικού συστήματος. Πέθανε ξαφνικά σε ηλικία 19 ετών.[59] Ήταν ιατρική εικονογράφος και βοηθός του ανατόμου Μοντίνο ντε Λούτζι.[60]
Αλέτα Ερριέτα Γιάκομπς 1854 Ολλανδία Σούζαν Μπ. Άντονι Πρώτη γυναίκα που αποφοίτησε από πανεπιστήμιο της Ολλανδίας και η πρώτη γυναίκα γιατρός στην Ολλανδία. Υποστήριζε τα δικαιώματα των γυναικών και μετέφρασε στα ολλανδικά το έργο της Σαρλότ Πέρκινς Γκίλμαν «Γυναίκες και Οικονομικά» συμβάλλοντας στην διαχυση των φεμινιστικών ιδανικών στη χώρα της. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο την Παγκόσμια Ένωση Γυναικών για την Ειρήνη και την Ελευθερία.[61][62]
Σαλώμη Αλεξάνδρα 139 π.Χ. Ιουδαία Βοαδίκεια Ανέλαβε την διακυβέρνηση του Ασμοναϊκού βασιλείου ύστερα από τον θάνατο του συζύγου της Αλεξάνδρου Ιανναίου το 76 π.Χ..[63] Κατά τη βασιλεία της διατήρησε την ειρήνη στην Ιουδαία και οδήγησε τη χώρα της στην ευημερία. Όταν πέθανε το 67 π.Χ. ανέλαβε τον θρόνο ο γιος της και ξέσπασε αμέσως εμφύλιος πόλεμος.[64]
Αλεξάνδρα Γκρίπενμπεργκ ~1857 Φινλανδία Σούζαν Μπ. Άντονι Πρωτοπόρα στο Κίνημα της Εγκράτειας και στην διεκδίκηση των δικαιωμάτων των γυναικών. Ίδρυσε ένα παρακλάδι του Διεθνούς Συμβουλίου των Γυναικών στη Φινλανδία.[61][65]
Αλφονσίνα Στόρνι 1892 Αργεντινή Βιρτζίνια Γουλφ Ποιήτρια, ηθοποιός, εκπαιδευτικός και φεμινίστρια. Ίδρυσε την Ένωση Αργεντινών Συγγραφέων.[66] Έπασχε από καρκίνο του μαστού που πέρασε στον λαιμό. Μία σειρά από αποτυχημένες θεραπείες την έκαναν να μην επιθυμεί περισσότερη ιατρική φροντίδα και αυτοκτόνησε περπατώντας μέσα στη θάλασσα.[67]
Άλις Κίτελερ ~1324[68] Ιρλανδία Πετρονίλα του Μιθ Την αποκάλεσαν Μάγισσα του Κίλκενι και ήταν η πρώτη γυναίκα στην Ιρλανδία που κατηγορήθηκε ως μάγισσα. Και οι τέσσερις σύζυγοί της πέθαναν [68] αφήνοντάς της τεράστια περιουσία και γι΄αυτό κατηγορήθηκε πως τους σκότωσε. Με τη βοήθεια των διασυνδέσεων που της εξασφάλισε η αριστοκατική της καταγωγή κατάφερε να διαφύγει στην Αγγλία το 1325.[69]
Αλίς Μιλιάτ 1884[70] Γαλλία Ελίζαμπεθ Μπλάκγουελ Ίδρυσε την Παγκόσμια Γυναικεία Αθλητική Ομοσπονδία[70] καθώς και τους Παγκόσμιους Γυναικείους Αγώνες, γνωστοί και ως Ολυμπιακοί Γυναικών. [70] Το τελευταίο ώθησε την Ολυμπιακή Επιτροπή να επιτρέψει στις γυναίκες να συμμετέχουν στα αγωνίσματα στίβου στους ολυμπιακούς του 1928.[71]
Άλις Πωλ 1885 Η.Π.Α. Σούζαν Μπ. Άντονι Μία από τις πιο σημαντικές ηγέτιδες του αμερικάνικου κινήματος των σουφραζέτων. Έγραψε τον Νόμο Περί Ίσων Δικαιωμάτων και ίδρυσε το Εθνικό Γυναικείο Κομμα στις Η.Π.Α..[72]
Άλις Πάικ Μπάρνεϊ 1857 Η.Π.Α. Νάταλι Μπάρνεϊ Ήταν μητέρα της Νάταλι Μπάρνεϊ και υποστηρίκτρια των τεχνών, καλλιτέχνης και φιλάνθρωπος. Διοργάνωνε γκαλά με τις σημαντικότερες προσωπικότητες της Ουάσινγκτον.[73]
Άλις Σάμιουελ 16ος αι. Αγγλία Πετρονίλα του Μιθ Ηλικιωμένη γυναίκα που κατηγορήθηκε ότι ήταν μάγισσα από τα παιδιά του εργοδότη της. Δικάστηκε το 1593 και απαγχωνίστηκε μαζί με δύο συγγενείς της έπειτα την κατάθεση των παιδιών.[74]
Άλις Στόουν Μπλάκγουελ 1857 Η.Π.Α. Σούζαν Μπ. Άντονι Ήταν κόρη της Λούσι Στόουν και εξέδιδε την «Εφημερίδα της Γυναίκας» ενώ βοήθησε και στην ίδρυση της Εθνικής Αμερικανικής Ένωσης Σουφραζέτων.[75]
Αλιένορ του Πουατιέ τέλη του 15ου αι. Γαλλία Κριστίν ντε Πιζάν Συγραφέας που έγραψε το Les honneurs de la cour, ένα βιβλίο περί της αυλικής εττικέτας για όλες τις κοινωνικές τάξεις.Την αποκάλεσαν Έμιλι Ποστ του 15ου αιώνα.[76]
Άλισον Ράδερφορντ 1712 Σκωτία Μαίρη Γουόλστονκραφτ Ποιήτρια που μετακόμισε στο Εδιμβούργο το 1753 μετά τον θάνατο του άντρα της και άρχισε να συναναστρέφεται την καλλιτεχνική ελίτ της Σκωτίας. Έγραψε μία εκδοχή του παραδοσιακού σκωτσέζικου τραγουδιού "Τα Λουλούδια του Δάσους".[77]
Αλμούξ ντε Κασελνό ~1140 Γαλλία Ελεονώρα της Ακουιτανίας Γαλλίδα τροβαδούρος. Σήμερα διασώζεται μόνο ένα τραγούδι της[78]
Αλοάρα της Κάπουα 10ος αι. Ιταλία Τροτούλα Μετά τον θάνατο του συζύγου της Πανδόλφου το 981, διοίκησε την Κάπουα μέχρι τον θάνατό της το 992.[15]
Αλπαΐδα ~1156[79] Γαλλία Χίλντεγκαρντ του Μπίνγκεν Η Αλπαΐδα έπασχε από λέπρα που της προκαλούσε παραληρήματα και οράματα συνήθως θρησκευτικής φύσεως. Ένα από αυτά την έκανε να πιστέψει πως η γη δεν ήταν επίπεδη αλλά στρογγυλή. Όταν άρχισε να το διαδίδει οι άνθρωποι δε την πίστεψαν. Αγιοποιήθηκε τον 19ο αι.[80]
Αλθέα Γκίμπσον 1927 Η.Π.Α. Ελίζαμπεθ Μπλάκγουελ Η πρώτη αφροαμερικανή που αγωνίστηκε στο Γουίμπλετον και στο Ανοιχτό Πρωτάθλημα Τέννις των Η.Π.Α..Συνέχισε στο γκολφ και και έγινε η πρώτη αφροαμερικανή που συμμετείχε στην Επαγελματική Λέσχη Γκολφ Κυριών.[81]
Αλουκά Μυθολογικό πρόσωπο Χαναάν Κάλι Σούκουμπους ή βαμπίρ. Σχετίζεται με τη Λίλιθ[82]
Αμάτ-Μαμού ~1750 π.Χ. Βαβυλώνα Ιστάρ Ιέρεια και λόγια από το Σιπάρ.[83]
Αμέλια Έρχαρτ 1897 Η.Π.Α. Ελίζαμπεθ Μπλάκγουελ Πιλότος και ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών. Ήταν η πρώτη γυναίκα πιλότος που πέταξε μόνη της πάνω από τον Ατλαντικό. Ήταν επίσης μέλος του Εθνικού Κόμματος των Γυναικών και υποστηρίκτρια του Νόμου Περί Ίσων Δικαιωμάτων.[84]
Αμέλια Χολστ 1758[85] Γερμανία Σούζαν Μπ. Άντονι Γερμανίδα φεμινίτρια συγγραφέας και εκπαιδευτικός. Την έχουν αποκαλέσει Γερμανίδα Μαίρη Γουόλστονκραφτ.[85] Έγραψε το πρώτο βιβλίο στα Γερμανικά που προωθούσε τις ίσες εκπαιδευτικές ευκαιρίες για τις γυναίκες.[61]
Αμέλια Βίλλα 1900 Βολιβία Ελίζαμπεθ Μπλάκγουελ Η πρώτη γυναίκα γιατρός στη Βολιβία.[86]
Έιμι Μπιτς 1867 Η.Π.Α. Έθελ Σμιθ Αμερικανή πιανίστα και πρώτη γυναίκα συνθέτρια στις Η.Π.Α.[87]
Άνα Μπετανκούρτ 1832 Κούβα Σακατζαγουία Ήταν μαμπίσα και πρώτης γενιάς Κουβανέζα φεμινίστρια.[88]
Ανακάονα 1474 Αϊτή Σακατζαγουία Αρχηγός των Ταΐνο της Καραϊβικής, ποιήτρια και ασματογράφος.[89]
Αναχίτα Μυθολογικό πρόσωπο Περσία Ιστάρ Παρθένος θεά της γονιμότητας, της αγάπης και του πολέμου.[90]
Αναΐς Νιν 1903 Ευρώπη, Η.Π.Α. Βιρτζίνια Γουλφ Συγγραφέας. Μία από τις πρώτες γυναίκες που συνέγραψαν ερωτικά μυθιστορήματα.[91]
Αναστασία ~1400 Γαλλία Κριστίν ντε Πιζάν Εικονογράφος μεσαιωνικών χειρογράφων. Δεν γνωρίζουμε τίποτα για εκείνη παρά μόνο όσα έγραψε η σύγχρονή της Κριστίν ντε Πιζάν η οποία την χαρακτήρισε ως την καλύτερη εικονογράφο της εποχής της.[92]
Αναστασία Αρχές 4ου αιώνα Ρώμη Μαρκέλλα Συνελήφθη και διώχθηκε κατά το τελευταίο κύμα διώξεων των χριστιανών και πέθανε το 304. Αγιοποιήθηκε κατά τον 5ο αι.[93]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Charles George Herbermann (1912). The Catholic encyclopedia;: an international work of reference on the constitution, doctrine, discipline, and history of the Catholic church;. Appleton. σελ. 398. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2011. 
  2. ↑ «Abella of Salerno». Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Abella of Salerno. Brooklyn Museum. 2007. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2011. 
  3. ↑ 3,0 3,1 Chicago, 69.
  4. ↑ 4,0 4,1 «Abigail». Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Abigail. Brooklyn Museum. 2007. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2011. 
  5. ↑ «Abigail Adams». Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Abigail Adams. Brooklyn Museum. 2007. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2011. 
  6. ↑ 6,0 6,1 Margaret Schaus (2006). Women and gender in medieval Europe: an encyclopedia. CRC Press. σελ. 6. ISBN 978-0-415-96944-4. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2011. 
  7. ↑ «Adela of Blois». Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Adela of Blois. Brooklyn Museum. 2007. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2011. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 «Adela Zambudia-Ribero». Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Adela Zambudia-Ribero. Brooklyn Museum. 2007. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2011. 
  9. ↑ 9,0 9,1 Chicago, 104.
  10. ↑ «Adelaide». Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Adelaide. Brooklyn Museum. 2007. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2011. 
  11. ↑ «Adelaide Labille-Guiard». Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Adelaide Labille-Guiard. Brooklyn Museum. 2007. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2011. 
  12. ↑ Chicago, 157.
  13. ↑ «Adelaide of Susa». Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Adelaide of Susa. Brooklyn Museum. 2007. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2011. 
  14. ↑ Chicago 121.
  15. ↑ 15,0 15,1 Chicago, 116.
  16. ↑ Chicago, 210.
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 Marjorie Lightman· Benjamin Lightman (Δεκεμβρίου 2007). A to Z of ancient Greek and Roman women. Infobase Publishing. σελ. 115. ISBN 978-0-8160-6710-7. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2011. 
  18. ↑ «Eudocia». Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Eudocia. Brooklyn Museum. 2007. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2011. 
  19. ↑ Marjorie Lightman· Benjamin Lightman (Δεκεμβρίου 2007). A to Z of ancient Greek and Roman women. Infobase Publishing. σελ. 120. ISBN 978-0-8160-6710-7. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2011. 
  20. ↑ Chicago, 106.
  21. ↑ «Aemilia». Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Aemilia. Brooklyn Museum. 2007. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2011. 
  22. ↑ 22,0 22,1 Chicago, 86.
  23. ↑ 23,0 23,1 Chicago, 105.
  24. ↑ Cathy Hartley (17 Δεκεμβρίου 2003). A historical dictionary of British women. Psychology Press. σελίδες 14–15. ISBN 978-1-85743-228-2. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2011. 
  25. ↑ Chicago, 111.
  26. ↑ Margaret Schaus (2006). Women and gender in medieval Europe: an encyclopedia. CRC Press. σελ. 10. ISBN 978-0-415-96944-4. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2011. 
  27. ↑ 27,0 27,1 Sarah Gallick (13 Μαρτίου 2007). The big book of women saints. HarperCollins. σελ. 45. ISBN 978-0-06-082512-6. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2011. 
  28. ↑ «Agatha». Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Agatha. Brooklyn Museum. 2007. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2011. 
  29. ↑ "Ageltrude Benevento". Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: . Brooklyn Museum. 2007. Retrieved 1 February 2014.
  30. ↑ Marjorie Lightman· Benjamin Lightman (Δεκεμβρίου 2007). A to Z of ancient Greek and Roman women. Infobase Publishing. σελ. 9. ISBN 978-0-8160-6710-7. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2011. 
  31. ↑ 31,0 31,1 31,2 31,3 Chicago, 78.
  32. ↑ 32,0 32,1 «Aglaonice». Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Aglaonice. Brooklyn Museum. 2007. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2011. 
  33. ↑ Chicago, 129.
  34. ↑ 34,0 34,1 «Agnes D'Harcourt». Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Agnes D'Harcourt. Brooklyn Museum. 2007. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2011. 
  35. ↑ 35,0 35,1 Chicago, 109.
  36. ↑ 36,0 36,1 36,2 «Agnes Waterhouse». Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Agnes. Brooklyn Museum. 2007. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2011. 
  37. ↑ Sarah Gallick (13 Μαρτίου 2007). The big book of women saints. HarperCollins. σελ. 76. ISBN 978-0-06-082512-6. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2011. 
  38. ↑ 38,0 38,1 Guida Myrl Jackson-Laufer (1999). Women rulers throughout the ages: an illustrated guide. ABC-CLIO. σελίδες 11–12. ISBN 978-1-57607-091-8. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2011. 
  39. ↑ Chicago, 121.
  40. ↑ Chicago, 138.
  41. ↑ «Agnes of Dunbar». Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Agnes of Dunbar. Brooklyn Museum. 2007. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2011. 
  42. ↑ Chicago, 135.
  43. ↑ «Agnes Sampson». Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Agnes Sampson. Brooklyn Museum. 2007. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2011. 
  44. ↑ Chicago, 255–256.
  45. ↑ «Agnes Smedley». Master spies. Spy Museum. 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2011. 
  46. ↑ «Agnes Sorel». Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Agnes Sorel. Brooklyn Museum. 2007. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2011. 
  47. ↑ 47,0 47,1 47,2 Betsy Prioleau· Elizabeth Stevens Prioleau (26 Οκτωβρίου 2004). Seductress: Women Who Ravished the World and Their Lost Art of Love. Penguin. σελίδες 210–211. ISBN 978-0-14-303422-3. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2011. 
  48. ↑ 48,0 48,1 Chicago, 146.
  49. ↑ Terrie Waddell (2003). Cultural expressions of evil and wickedness: wrath, sex, crime. Rodopi. σελ. 86. ISBN 978-90-420-1015-4. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2011. 
  50. ↑ 50,0 50,1 Elizabeth H. Oakes (2007). Encyclopedia of world scientists. Infobase Publishing. σελ. 6. ISBN 978-0-8160-6158-7. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2011. 
  51. ↑ 51,0 51,1 «Agrippina I». Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Agrippina I. Brooklyn Museum. 2007. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2011. 
  52. ↑ Joyce E. Salisbury (2001). Women in the ancient world. ABC-CLIO. σελ. 3. ISBN 978-1-57607-092-5. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2011. 
  53. ↑ Chicago, 36.
  54. ↑ Michael Jordan (Αυγούστου 2004). Dictionary of gods and goddesses. Infobase Publishing. σελ. 10. ISBN 978-0-8160-5923-2. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2011. 
  55. ↑ «Albertine Necker de Saussure». Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Albertine Necker de Saussure. Brooklyn Museum. 2007. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2011. 
  56. ↑ Chicago, 226.
  57. ↑ «Aleksandra Kollantay». Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Aleksandra Kollantay. Brooklyn Museum. 2007. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2011. 
  58. ↑ Chicago, 238.
  59. ↑ Elizabeth H. Oakes (2007). Encyclopedia of world scientists. Infobase Publishing. σελ. 274. ISBN 978-0-8160-6158-7. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2011. 
  60. ↑ Chicago, 145.
  61. ↑ 61,0 61,1 61,2 Chicago, 206.
  62. ↑ «Aletta Jacobs». Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Aletta Jacobs. Brooklyn Museum. 2007. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2011. 
  63. ↑ Chicago, 82.
  64. ↑ «Alexandra of Jerusalem». Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Alexandra of Jerusalem. Brooklyn Museum. 2007. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2011. 
  65. ↑ Janet K. Boles· Diane Long Hoeveler (2004). Historical dictionary of feminism. Scarecrow Press. σελ. 328. ISBN 978-0-8108-4946-4. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2011. 
  66. ↑ «Alfonsina Storni». Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Alfonsina Storni. Brooklyn Museum. 2007. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2011. 
  67. ↑ Chicago, 256.
  68. ↑ 68,0 68,1 Chicago, 134.
  69. ↑ «Alice Kyteler». Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Alice Kyteler. Brooklyn Museum. 2007. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2011. 
  70. ↑ 70,0 70,1 70,2 Chicago, 218.
  71. ↑ «Madame A. Milliat». Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Madame A. Milliat. Brooklyn Museum. 2007. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2011. 
  72. ↑ "Alice Paul". Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Alice Paul. Brooklyn Museum. 2007. Retrieved 13 December 2011.
  73. ↑ "Alice Pike Barney". Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Alice Pike Barney. Brooklyn Museum. 2007. Retrieved 13 December 2011.
  74. ↑ "Alice Samuel". Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Alice Samuel. Brooklyn Museum. 2007. Retrieved 13 December 2011.
  75. ↑ "Alice Stone Blackwell". Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Alice Stone Blackwell. Brooklyn Museum. 2007. Retrieved 13 December 2011.
  76. ↑ "Aliénor de Poitiers". Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Aliénor de Poitiers. Brooklyn Museum. 2007. Retrieved 13 December 2011.
  77. ↑ "Alison Rutherford". Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Alison Rutherford. Brooklyn Museum. 2007. Retrieved 13 December 2011.
  78. ↑ "Almucs De Castenau". Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Almucs De Castenau. Brooklyn Museum. 2007. Retrieved 13 December 2011.
  79. ↑ Gallick, 333.
  80. ↑ "Alpis de Cudot". Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Alpis de Cudot. Brooklyn Museum. 2007. Retrieved 13 December 2011.
  81. ↑ "Althea Gibson". Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Althea Gibson. Brooklyn Museum. 2007. Retrieved 13 December 2011.
  82. ↑ "Alukah". Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Alukah. Brooklyn Museum. 2007. Retrieved 23 July 2021.
  83. ↑ "Amat-Mamu". Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Amat-Mamu. Brooklyn Museum. 2007. Retrieved 13 December 2011.
  84. ↑ «Brooklyn Museum: Amelia Earhart». www.brooklynmuseum.org. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2016. 
  85. ↑ 85,0 85,1 "Amelia Holst". Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Amelia Holst. Brooklyn Museum. 2007. Retrieved 13 December 2011.
  86. ↑ Windsor, 204.
  87. ↑ "Amy Beach". Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Amy Beach. Brooklyn Museum. 2007. Retrieved 13 December 2011.
  88. ↑ "Ana Betancourt". Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Ana Betancourt. Brooklyn Museum. 2007. Retrieved 13 December 2011.
  89. ↑ "Anaconda". Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Anaconda. Brooklyn Museum. 2007. Retrieved 13 December 2011.
  90. ↑ "Anahita". Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Anahita. Brooklyn Museum. 2007. Retrieved 13 December 2011.
  91. ↑ "Anaïs Nin". Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Anaïs Nin. Brooklyn Museum. 2007. Retrieved 13 December 2011.
  92. ↑ "Anastasia". Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Anastasia. Brooklyn Museum. 2007. Retrieved 13 December 2011.
  93. ↑ "Anastasia". Elizabeth A. Sackler Center for Feminist Art: The Dinner Party: Heritage Floor: Anastasia. Brooklyn Museum. 2007. Retrieved 13 December 2011.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Chicago, Judy. The Dinner Party: From Creation to Preservation. London: Merrell (2007). (ISBN 1-85894-370-1)
  • Gallick, Sarah. The Big Book of Women Saints. New York: HarperOne (2007). (ISBN 0-06-082512-X)
  • Hurd-Mead, Kate Campbell. A History of Women in Medicine: From the Earliest Times to the Beginning of the Nineteenth Century. Self Published (1938).
  • Windsor, Laura. Women in Medicine: An Encyclopedia. Santa Barbara: ABC-CLIO (2002). (ISBN 1-57607-392-0)
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Δάπεδο_της_Κληρονομιάς&oldid=10556924"