Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κυβέρνηση Στέφανου Στεφανόπουλου 1965

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κυβέρνηση Στέφανου Στεφανόπουλου
Βασιλευομένη Δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού17 Σεπτεμβρίου 1965
Ημερομηνία διάλυσης22 Δεκεμβρίου 1966
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός ΚράτουςΚωνσταντίνος Β΄ της Ελλάδας
Πρόεδρος ΚυβέρνησηςΣτέφανος Χ. Στεφανόπουλος
Αντιπρόεδρος ΚυβέρνησηςΓεώργιος Αθανασιάδης - Νόβας
Ηλίας Τσιριμώκος (έως 14 Απριλίου 1966)
Συνολικός αριθμός Μελών42
Συμμετέχοντα κόμματαΈνωση Κέντρου (αποστάτες) - ΕΡΕ - Κόμμα Προοδευτικών
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμακυβέρνηση συνεργασίας κομμάτων διορισμένη από τον βασιλιά
Αξιωματική ΑντιπολίτευσηΈνωση Κέντρου
Αρχηγός Αξιωματικής ΑντιπολίτευσηςΓεώργιος Παπανδρέου
Ιστορία
Θητεία νομοθετικού σώματος19 Μαρτίου 1964 - 14 Απριλίου 1967 (Η΄ κοινοβουλευτική περίοδος)
ΠροηγούμενηΚυβέρνηση Ηλία Τσιριμώκου 1965
ΔιάδοχηΚυβέρνηση Ιωάννη Παρασκευόπουλου 1966

Η κυβέρνηση του Στέφανου Στεφανόπουλου σχηματίστηκε τον Σεπτέμβριο του 1965 μετά την δεύτερη αποτυχία των αποστατών της Ένωσης Κέντρου να σχηματίσουν κυβέρνηση.

Η προηγούμενη προσπάθεια της κυβέρνησης Τσιριμώκου έπεσε στο κενό, καθώς δεν μπόρεσε να κατακτήσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, και παραιτήθηκε στις 29 Αυγούστου 1965, παραμένοντας όμως τυπικά στην διακυβέρνηση της χώρας μέχρι να ορκιστεί νέα κυβέρνηση. Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος αποφάσισε την σύγκληση του Συμβουλίου του Στέμματος , προκειμένου να βρεθεί κυβερνητική λύση. Προσκλήθηκαν οι πρώην Πρωθυπουργοί, Παπανδρέου, Κανελλοπουλος, Τσαλδάρης, Καραμανλής, Γονατάς, Μαυρομιχάλης, Πουλίτσας, Γεωργακόπουλος, Κιουσόπουλος, Πιπινέλης, Παρασκευόπουλος, Δόβας, Αθανασιαδης-Νοβας, Τσιριμωκος και Μαρκεζίνης. Δεν παρέστησαν ο Καραμανλής, ο Πουλίτσας, ο Μαυρομιχάλης (γιατί απουσίαζαν) και ο Γεωργακόπουλος (ασθενούσε), ενώ δεν προσκλήθηκε ο πρόεδρος της ΕΔΑ, Ιωάννης Πασαλίδης.[1] Οι συμμετέχοντες στο Συμβούλιο προέκριναν ως λύση την συνέχιση των συνομιλιών μεταξύ των κομμάτων, προκειμένου να σχηματιστεί κυβέρνηση ευρύτερης συνεργασίας, όπως και τελικά έγινε.

Στις 17 Σεπτεμβρίου ορκίστηκε η νέα κυβέρνηση και στις 25 Σεπτεμβρίου πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή. Το νέο κυβερνητικό σχήμα υπερψήφισαν οι 45 ανεξαρτητοποιημένοι από την Ένωση Κέντρου βουλευτές, οι 99 της ΕΡΕ και οι 8 του Κόμματος Προοδευτικών (το Κόμμα των Προοδευτικών συμμετείχε και στην κυβέρνηση, με τον Αλέξανδρο Καραθόδωρο), συγκεντρώνοντας έτσι 152 βουλευτές υπέρ, ενώ καταψήφισαν οι 126 βουλευτές της Ένωσης Κέντρου και οι 22 της ΕΔΑ.[2]

Η διακυβέρνηση με οριακή πλειοψηφία δεν ήταν εύκολη και η κυβέρνηση συχνά πιεζόταν από την ανάγκη διατήρησης των ισορροπιών προκειμένου να επιβιώσει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η -κατόπιν βασιλικής πιέσεως- ανάθεση της αρχηγίας του ΓΕΣ στον Γρηγόριο Σπαντιδάκη και η τοποθέτηση από μέρους του, σε επιτελικές θέσεις, των στρατιωτικών που θα έκαναν σε λίγο το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967.[3]. Η διαφωνία, επίσης, με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Ηλία Τσιριμώκο, τον Μάρτιο του 1966, σχετικά με τον διορισμό του Γεωργίου Γρίβα ως αρχηγού των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην Κύπρο, και η συνακόλουθη παραίτησή του στις 10 Απριλίου, είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια της πλειοψηφίας και την πρόκληση κυβερνητικής κρίσης. Ο Γεώργιος Παπανδρέου κατέθεσε πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης, η οποία όμως κατά την ψηφοφορία της 25ης Απριλίου, κατάφερε να διασωθεί με τις ψήφους της ΕΡΕ, του Κόμματος Προοδευτικών και του ΦΙ.ΔΗ.Κ. [4]

Η πτώση της κυβέρνησης Στεφανόπουλου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι βασιλικές πρωτοβουλίες για μια μόνιμη, συνταγματικά νόμιμη και ωφέλιμη για τα Ανάκτορα, κυβερνητική λύση συνεχίστηκαν όλο αυτό το διάστημα. Σε αυτό το πλαίσιο άνθρωποι του βασιλικού περιβάλλοντος ήρθαν σε επαφή με τον αυτοεξόριστο στο Παρίσι, Κωνσταντίνο Καραμανλή, μεταφέροντάς του την εύνοια του βασιλιά στην ενδεχόμενη επιστροφή του στην ελληνική πολιτική σκηνή. Ο Καραμανλής, όμως, αρνήθηκε και έτσι ο βασιλιάς περιορίστηκε στις επαφές με τους διαθέσιμους ενεργούς πολιτικούς. Ο Γεώργιος Παπανδρέου προέκρινε την πολιτική συμφιλίωσης με τα Ανάκτορα, και μάλιστα στα τέλη Σεπτεμβρίου και αφού προηγουμένως είχε συζητήσει με τον Αμερικανό πρεσβευτή στην Ελλάδα Φίλιπς Τάλμποτ και τον γιό του, Ανδρέα Παπανδρέου, πρότεινε στον βασιλιά τον σχηματισμό μεταβατικής - υπηρεσιακής κυβέρνησης μακροπρόθεσμης διάρκειας που θα διεξήγαγε εκλογές σε προκαθορισμένη ημερομηνία. Σε αυτές τις διαπραγματεύσεις πήρε μέρος και ο αρχηγός της ΕΡΕ, Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ο οποίος ήρθε τελικά συμφωνία με τον Γεώργιο Παπανδρέου για κυβερνητική σύμπραξη μετά τις εκλογές, όποιο και αν ήταν το αποτέλεσμα, με σχηματισμό κυβέρνησης κεντροδεξιάς. Μάλιστα οι δυο αρχηγοί συμφώνησαν και στην υιοθέτηση της απλής αναλογικής για τις επερχόμενες εκλογές και για τον μεταβατικό πρωθυπουργό στο πρόσωπο του Ιωάννη Παρασκευόπουλου.

Για την συμφωνία αυτή δεσμεύτηκαν και γραπτώς στις 18 Δεκεμβρίου 1966, με το μνημόνιο το οποίο συνέταξε ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Βασιλιά.[5] Στις 20 Δεκεμβρίου ο Κανελλόπουλος ανακοίνωσε στον βασιλιά, στον πρωθυπουργό και στον Τύπο ότι η αποστολή της κυβέρνησης έληξε.

Το βασιλικό ζεύγος σε επίσκεψη στην Ολλανδία, Μάρτιος 1966

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου[6]

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανασχηματισμός 11ης Μαΐου 1966

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- αντικαταστάθηκε στις 10 Νοεμβρίου 1966 από τον Αχιλλέα Λιακόπουλο
- παραιτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 1966
- παραιτήθηκε στις 30 Ιουλίου 1966
- αντικαταστάθηκε στις 10 Νοεμβρίου 1966 από Φώτιο Πιτούλη

- αντικαταστάθηκε στις 10 Νοεμβρίου 1966 από Ανέστη Λώρα

- αντικαταστάθηκε στις 10 Νοεμβρίου 1966 από Αθανάσιο Μαυρίδη

- παραιτήθηκε στις 22 Ιουνίου 1966

Δείτε

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ελληνικά Επίκαιρα: τηλεοπτικές ειδήσεις της 22 Σεπτεμβρίου 1965 (προγραμματικές δηλώσεις κυβέρνησης Στεφανόπουλου) [1]

Αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Εφ. "Ελευθερία", φύλλο της 1ης Σεπτεμβρίου 1965, σελ.1
  2. ↑ Ανδρέας Γ. Δημητρόπουλος: «Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις 843-2004»,http://www.greeklaws.com/pubs/results.php?id=842
  3. ↑ https://www.kathimerini.gr/889980/article/epikairothta/ellada/oi-kyvernhseis-twn-apostatwn
  4. ↑ Τον Δεκέμβριο του 1965 οι ανεξαρτητοποιημένοι από την Ένωση Κέντρου βουλευτές, αποφάσισαν να ιδρύσουν έναν νέο πολιτικό φορέα, που θα εκπροσωπούσε τις δημοκρατικές απόψεις του Κεντρώου χώρου. Το κόμμα ιδρύθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1965 και ονομάστηκε «Φιλελεύθερον Δημοκρατικόν Κέντρον», (ΦΙ.ΔΗ.Κ.). Το κόμμα διοικούνταν από 7μελή επιτροπή της οποίας πρόεδρος ανέλαβε ο Στέφανος Στεφανόπουλος.
  5. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 24 Απριλίου 2020. 
  6. ↑ «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης», https://gslegal.gov.gr/?p=1249
  7. ↑ Εφημερίδα "Ελευθερία", φύλλο της 13ης Απριλίου 1966, άρθρο με τίτλο : «Η Κυβέρνησις παραμένει», σελ. 9
  8. ↑ Εφημερίδα "Ελευθερία", φύλλο της 17ης Νοεμβρίου, σελ.1
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κυβέρνηση_Στέφανου_Στεφανόπουλου_1965&oldid=10317759"