Υπηρεσιακή κυβέρνηση Κωνσταντίνου Δόβα 1961
Βασιλευομένη Δημοκρατία | |
Ημερομηνία σχηματισμού | 20 Σεπτεμβρίου 1961 |
---|---|
Ημερομηνία διάλυσης | 4 Νοεμβρίου 1961 |
Πρόσωπα και δομές | |
Αρχηγός Κράτους | Παύλος Α΄ της Ελλάδας |
Πρόεδρος Κυβέρνησης | Κωνσταντίνος Δόβας |
Αντιπρόεδρος Κυβέρνησης | Ιωάννης Παρασκευόπουλος |
Συνολικός αριθμός Μελών | 20 |
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα | Υπηρεσιακή κυβέρνηση |
Ιστορία | |
Εκλογές | κυβέρνηση διορισμένη από τον Βασιλιά |
Θητεία νομοθετικού σώματος | Η Βουλή διαλύθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 1961 |
Προηγούμενη | Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1958 |
Διάδοχη | Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1961 |
Η Υπηρεσιακή κυβέρνηση Κωνσταντίνου Δόβα 1961 (Σεπτέμβριος - Νοέμβριος 1961) σχηματίστηκε μετά την παραίτηση της Κυβέρνησης Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή με σκοπό τη διεξαγωγή εκλογών. Οι εκλογές που διεξήχθησαν έμειναν γνωστές ως "εκλογές βίας και νοθείας" λόγω των εκλογικών παραβάσεων που παρατηρήθηκαν εις βάρος της αντιπολίτευσης.
Αν και ο Κ. Καραμανλής επεδίωκε μια υπηρεσιακή κυβέρνηση υπό τον στρατηγό Θρασύβουλο Τσακαλώτο, ο Βασιλιάς διόρισε στις 20 Σεπτεμβρίου Πρωθυπουργό τον αρχηγό του Βασιλικού Στρατιωτικού Οίκου του, στρατηγό Κωνσταντίνο Δόβα. Με τον διορισμό μάλιστα, ως Υπουργού Εθνικής Αμύνης, του φιλο-βασιλικού πτέραρχου Χαράλαμπου Ποταμιάνου καθώς και άλλων φιλο-βασιλικών υπουργών δημιούργησε στην ουσία μια κυβέρνηση από ανθρώπους του περιβάλλοντός του.[1].
Τις επόμενες ημέρες τόσο η νεο-ιδρυθείσα «Ένωση Κέντρου» όσο και η «ΕΔΑ» ζήτησαν από την υπηρεσιακή κυβέρνηση, να πάρει μέτρα ώστε προφυλαχθεί το αδιάβλητο των εκλογών. Συγκεκριμένα, ο ηγέτης της «Ένωσης Κέντρου», Γεώργιος Παπανδρέου, ζήτησε την αντικατάσταση των Νομαρχών, την παράδοση του οπλισμού των αντρών των ΤΕΑ, τον αποχρωματισμό του Ραδιοφώνου (ΕΙΡ), ώστε να μην συμμετέχει στην προεκλογική εκστρατεία υπέρ της ΕΡΕ, και την παύση των διορισμών που ξεκίνησε η κυβέρνηση λίγο πριν την παραίτησή της.
Στις 17 Οκτωβρίου μάλιστα και αφού η κυβέρνηση Δόβα δεν έλαβε κανένα από τα μέτρα που ζητήθηκαν, ο Γ. Παπανδρέου προχώρησε σε διάβημα προς τον Πρωθυπουργό Δόβα και προς τον Βασιλιά, έπειτα και από πολλά περιστατικά επίθεσης σε μέλη της «Ένωσης Κέντρου».
Μάλιστα, την τελευταία εβδομάδα πριν τις εκλογές, τα επεισόδια είχαν κλιμακωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε ο Γ. Παπανδρέου με εγκύκλιό του προς τις οργανώσεις του κόμματός του, κάλεσε τα μέλη τους «...να ασκήσουν νόμιμον άμυναν εναντίον πάσης εκδηλώσεως βίας και τρομοκρατίας εκ μέρους των οργάνων του κράτους ή παρακρατικών οργανώσεων ώστε να κατοχυρώσουν ούτω την ελευθέραν εκδήλωσιν του φρονήματος του λαού.»
Οι εκλογές τελικά «διεξήχθησαν σε κλίμα τρομοκρατίας και έμειναν στην ιστορία ως εκλογές «βίας και νοθείας» με υποκινητές και αυτουργούς στρατιωτικούς και αξιωματικούς των σωμάτων ασφαλείας, οι οποίοι ήταν οργανωμένοι σε παραστρατιωτικές ομάδες και είχαν αυτονομήσει τη δράση τους από το επίσημο κράτος.»
Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «Πρωθυπουργός» - («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου»): Κωνσταντίνος Δόβας - (Στρατηγός ε.α. - αρχηγός του Βασιλικού Στρατιωτικού Οίκου)
- «Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης» : Ιωάννης Παρασκευόπουλος - (υποδιοικητής Εθνικής Τράπεζας)
- «Υπουργός Συντονισμού» : Κάρολος Αρλιώτης - (Διοικητής Κτηματικής Τράπεζας)
- «Υπουργός Εθνικής Αμύνης» : Χαράλαμπος Ποταμιάνος - (Πτέραρχος ε.α. - επίτιμος Γενικός Υπασπιστής του Βασιλιά)
- «Υπουργός Εξωτερικών» : Μιχαήλ Πεσμαζόγλου - (δικηγόρος)
- «Υπουργός Δικαιοσύνης» : Αλέξανδρος Τσιριντάνης - (Καθηγητής Εμπορικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών)
- «Υπουργός Εσωτερικών» : Νικόλαος Λιανόπουλος - (τέως Πρόεδρος Ανωτάτου Συμβουλίου Δημοσίων Υπαλλήλων (ΑΣΔΥ))
- «Υφυπουργός Εσωτερικών επί της Δημόσιας Τάξεως και Ασφαλείας» : Παναγιώτης Καλογερόπουλος - (Στρατηγός ε.α.)
- «Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» : Χριστόφορος Στράτος - (Διευθυντής Πειραϊκής-Πατραϊκής)
- «Υπουργός Οικονομικών» : Θεόδωρος Μερτικόπουλος - (πρώην Γενικός Διευθυντής Υπουργείου Οικονομικών)
- «Υπουργός Εμπορίου» : Αθανάσιος Τριανταφύλλης - (Γενικός Διευθυντής Υπουργείου Εμπορίου)
- «Υφυπουργός Εμπορίου» : Αθανάσιος Κανελλόπουλος
- «Υπουργός Βιομηχανίας» : Νικόλαος Φαρμακίδης - (Γενικός Γραμματέας Υπουργείου Βιομηχανίας)
- «Υπουργός Συγκοινωνιών και Δημοσίων Έργων» : Δημοσθένης Πίππας - (Αντιπρύτανις Πολυτεχνείου)
- «Υπουργός Γεωργίας» : Νικόλαος Χριστοδούλου - (διοικητής Εμπορικής Τράπεζας)
- «Υπουργός Κοινωνικής Προνοίας»: Ιωάννης Χαραμής - (οφθαλμίατρος - γιατρός του Βασιλιά)
- «Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας : Δημήτριος Τσάφος - (Ναύαρχος ε.α.)
- «Υπουργός Εργασίας» : Ιωάννης Καποδίστριας (πολιτικός) - (Διοικητής ΙΚΑ)
- «Υπουργός Βορείου Ελλάδος» : Ιωάννης Πιτσίκας - (Στρατηγός ε.α.)
- «Υπουργός Προεδρείας της Κυβερνήσεως» : Νικόλαος Γαζής - (Διευθυντής Εθνικής Τράπεζας)
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Σωτήρης Ριζάς : «Κωνσταντίνος Καραμανλής: Η Ελλάδα από τον Εμφύλιο στη Μεταπολίτευση», εκδ. "Μεταίχμιο", 2017
- ↑ «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης», http://www.ggk.gov.gr/?p=1220