Εμμανουήλ Κοθρής
| Εμμανουήλ Κοθρής | |
|---|---|
 | |
| Βουλευτής Λασιθίου | |
| Περίοδος 1946 – 1964 | |
| Περίοδος 1977 – 1981 | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 26 Νοεμβρίου 1904, Ιεράπετρα |
| Θάνατος | 8 Φεβρουαρίου 2000 (96 ετών) |
| Εθνότητα |  Ελληνική |
| Υπηκοότητα | Ελλάδα |
| Πολιτικό κόμμα | Κόμμα Φιλελευθέρων, Δημοκρατική Ένωση, ΕΠΕΚ, Ένωση Κέντρου, ΕΡΕ, ΝΔ |
| Επάγγελμα | δικηγόρος |
Ο Εμμανουήλ Κοθρής (Ιεράπετρα, 26 Νοεμβρίου[1] 1904 - 8 Φεβρουαρίου 2000) ήταν Έλληνας πολιτικός, 10 φορές βουλευτής Λασιθίου και μέλος των κυβερνήσεων του Σοφοκλή Βενιζέλου και του Στέφανου Στεφανόπουλου . Ήταν στενός συνεργάτης του Ελευθερίου Βενιζέλου. Είχε στενές σχέσεις με πολλές διεθνείς προσωπικότητες και ήταν προσκεκλημένος κατ' επανάληψη στο Λευκό Οίκο[2]. Τιμήθηκε με πολλά παράσημα και μετάλλια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν γιος του Μιχαήλ Κοθρή, περιώνυμου Κρητικού αγωνιστή. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του πρώτου Δημοκρατικού Συλλόγου Κρητών Φοιτητών (Δεκέμβριος 1923) και εξελέγη Πρόεδρος της Πανελληνίου Φιλελευθέρας Νεολαίας (1933). Δυο χρόνια μετά έλαβε μέρος στο κίνημα του 1935 και φυλακίστηκε από Στρατοδικείο επί περίπου έναν χρόνο. Εν συνεχεία εκτοπίστηκε στη Σίκινο. Αργότερα ανέπτυξε αντιστασιακή δράση. Το 1946 εξελέγη βουλευτής Λασιθίου με το Κόμμα Φιλελευθέρων, για να επανεκλεγεί το 1950, το 1951, το 1952 (με την ΕΠΕΚ και τους Φιλελευθέρους), το 1956 (άνευ σταυρών με τη Δημοκρατική Ένωση, εξαιτίας του πλειοψηφικού) και το 1958. Το 1961 εξελέγη με το κόμμα της Ενώσεως Κέντρου και επανεξελέγη το το 1963 και το 1964. Το 1965 ήταν ανάμεσα στα 48 πρόσωπα που αποστάτησαν από την Ένωση Κέντρου.
Στις εκλογές που διεξήχθησαν το 1974 κατήλθε με τη νεοσύστατη Νέα Δημοκρατία έλαβε 4.427 ψήφους χωρίς να εκλεγεί[3]. Ωστόσο στις εκλογές του 1977 κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής Λασιθίου[4] συγκεντρώνοντας 6.819 σταυρούς[5]. Το 1981 ήταν η τελευταία εκλογική αναμέτρηση με την οποία διεκδίκησε ξανά την έδρα του. Ωστόσο, ηττήθηκε μένοντας στους 2.664 σταυρούς[6].
Ο Κοθρής πέθανε πλήρης ημερών και κηδεύτηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο της Αθήνας το Φεβρουάριο του 2000[7]
Το όνομά του φέρει κεντρικός δρόμος της Ιεράπετρας.
Υπουργικά αξιώματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 13 Σεπτεμβρίου 1950 - 1 Φεβρουαρίου 1951: υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου
- 1 Φεβρουαρίου 1951 - 3 Αυγούστου 1951: υπουργός Συντονισμού
- 3 Αυγούστου 1951 - 11 Οκτωβρίου 1952: υφυπουργός Συγκοινωνιών
- 17 Σεπτεμβρίου 1965 - 5 Οκτωβρίου 1965: υπουργός παρά τη Προεδρία της Κυβερνήσεως και προσωρινά Κοινωνικής Προνοίας
Εργογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ο Ελευθέριος Βενιζέλος σήμερα, Συλλογικό έργο (συμμετοχή) , εκδόσεις Ευθύνη 1990.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Ελληνικόν who's who, Εκδοτικός Οργανισμός Ελληνικών who's who 1965, σελ. 256
- ↑ εφημερίδα "Ανατολή", φύλλο 10/2/2000.
- ↑ Διγκαβές 1986, σελ. 83.
- ↑ Ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων
- ↑ Διγκαβές 1986, σελ. 146.
- ↑ Διγκαβές 1986, σελ. 200.
- ↑ Πέθανε ο παλαίμαχος πολιτικός Eμμ. Kοθρής Σήμερα η κηδεία του, εφημερίδα "Πατρίς", Ηλεκτρονική έκδοση, 10/2/2000.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Διγκαβές, Κώστας (1986). Οι εκλογές στην Ελλάδα 1844-1985. Θεσσαλονίκη: Μαλλιάρης-Παιδεία.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μνήμες Ελευθερίου Βενιζέλου. Ο Μανώλης Κοθρής θυμάται... (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα ελληνικό πολιτικό πρόσωπο χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |
- Έλληνες υπουργοί Άνευ Χαρτοφυλακίου
- Έλληνες υπουργοί Κοινωνικής Πρόνοιας
- Έλληνες υπουργοί Συντονισμού
- Έλληνες υπουργοί παρά τω Πρωθυπουργώ
- Έλληνες υφυπουργοί Συγκοινωνιών
- Βουλευτές Λασιθίου
- Βουλευτές εκλεγμένοι με τη Δημοκρατική Ένωση (1956)
- Βουλευτές εκλεγμένοι με τη Νέα Δημοκρατία
- Βουλευτές εκλεγμένοι με την Ένωση Κέντρου
- Βουλευτές εκλεγμένοι με την ΕΠΕΚ
- Βουλευτές εκλεγμένοι με το κόμμα των Φιλελευθέρων