Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1956

    Προσθήκη συνδέσεων
    Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
    Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή
    Royal Coat of Arms of Greece.svg
    Βασιλευομένη Δημοκρατία
    Karamanlis-konstantinos2.jpg
    Ημερομηνία σχηματισμού29 Φεβρουαρίου 1956
    Ημερομηνία διάλυσης5 Μαρτίου 1958
    Πρόσωπα και δομές
    Αρχηγός ΚράτουςΠαύλος Α΄ της Ελλάδας
    Πρόεδρος ΚυβέρνησηςΚωνσταντίνος Καραμανλής
    Αντιπρόεδρος ΚυβέρνησηςΑνδρέας Αποστολίδης (έως 18 Ιουλίου 1957)
    Συνολικός αριθμός Μελών29
    Συμμετέχοντα κόμματαΕ.Ρ.Ε.
    Κατάσταση στο νομοθετικό σώμαΚυβέρνηση πλειοψηφίας
    165 / 300 (55%)
    Αξιωματική ΑντιπολίτευσηΔημοκρατική Ένωσις (1956)
    Αρχηγός Αξιωματικής ΑντιπολίτευσηςΓεώργιος Παπανδρέου
    Ιστορία
    ΕκλογέςΕλληνικές βουλευτικές εκλογές 1956
    Θητεία νομοθετικού σώματος2 Απριλίου 1956 - 29 Μαρτίου 1958 (Δ κοινοβουλευτική περίοδος)[1]
    ΠροηγούμενηΚυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1955
    ΔιάδοχηΥπηρεσιακή κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γεωργακόπουλου 1958

    Η (2η) Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1956 (Φεβρουάριος 1956 – Μάρτιος 1958) ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας, μετά την νίκη του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του νεοσύστατου κόμματός του, της ΕΡΕ, στις Βουλευτικές εκλογές της 19ης Φεβρουαρίου 1956.
    Η ΕΡΕ κατάφερε μέσα από ένα περίπλοκο εκλογικό σύστημα, το λεγόμενο "τριφασικό", να αποκτήσει την πλειοψηφία των εδρών του Κοινοβουλίου χωρίς την πλειοψηφία των ψήφων των Ελλήνων πολιτών.
    Σημαντική στιγμή στην ελληνική πολιτική ιστορία οι βουλευτικές εκλογές του 1956, καθώς οι γυναίκες ψηφίζουν για πρώτη φορά αλλά και γιατί στην Κυβέρνηση γίνεται δεκτή, η πρώτη Ελληνίδα υπουργός, η Λίνα Τσαλδάρη, (σύζυγος του πρώην «Λαϊκού» πρωθυπουργού, Παναγή Τσαλδάρη) «διττό σύμβολο συνέχειας και εκσυγχρονισμού»[2].
    Η πρώτη αυτή κυβέρνηση Καραμανλή θα θέσεις τις βάσεις για την υπεροχή του κεντροδεξιού πολιτικού χώρου στην Ελλάδα τις επόμενες δεκαετίες και την μετατροπή του Κ. Καραμανλή σε εθνικό ηγέτη.
    Με μια σειρά μέτρων, που θα ενταχτούν στο λεγόμενο «Πενταετές οικονομικό πρόγραμμα» όπως η σταδιακή αύξηση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, η φορολογική ελάφρυνση των μεσαίων εισοδημάτων, οι κρατικές επιχορηγήσεις για την δημιουργία ελληνικών βιομηχανιών [3], η παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και συνταξιοδότησης του αγροτικού πληθυσμού με την ίδρυση του ΟΓΑ, η Ελλάδα θα μπει στο μονοπάτι της οικονομικής ανάκαμψης και του εκσυγχρονισμού. Η εφημερίδα Καθημερινή περιγράφει χαρακτηριστικά :«Η Κυβέρνηση της χώρας αναγγέλλει οικονομικά μέτρα. Ανακοίνωσε ήδη πρόγραμμα μείωσης της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος. Ανακοίνωσε επίσης πρόγραμμα δημοσίων έργων και πρόγραμμα μεγάλων ιδιωτικών έργων, η εκτέλεσις των οποίων απαιτεί την έγκριση και τη συνδρομή του Κράτους και σχεδόν κάθε βράδυ εις το γραφείον του πρωθυπουργού, υπό την προεδρία του, συνέρχονται οι "οικονομικοί" υπουργοί και εξετάζουν νέας ιδέας, νομοσχέδια για έργα, δυνατότητες για να πάει η χώρα μπροστά».
    Το Κυπριακό ήταν το σημαντικότερο πρόβλημα που κλήθηκε να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση. Η σκλήρυνση της στάσης των Άγγλων με την απόφαση να εξορίσουν τον ανυπότακτο αρχιεπίσκοπο Μακάριο στις Σεϋχέλλες και να απαγχονίσουν τους δυο Κύπριους αγωνιστές φοιτητές Καραολή και Δημητρίου, έφερε μεγάλη ένταση στο εσωτερικό της χώρας, με συνεχείς πορείες, διαδηλώσεις και συγκρούσεις με τους αστυνομικούς. [4]

    Την 1η Μαρτίου 1958 και με αφορμή νομοσχέδιο αλλαγής του εκλογικού νόμου, σημειώθηκε σοβαρή κυβερνητική κρίση. Το νομοσχέδιο που προέβλεπε σύστημα ενισχυμένης αναλογικής και μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 250, προκάλεσε αντιδράσεις στο εσωτερικό της κυβέρνησης και του κόμματος, με αποτέλεσμα να παραιτηθούν οι υπουργοί Γεώργιος Ράλλης και Παναγής Παπαληγούρας καθώς και 15 βουλευτές του κόμματος, και η χώρα να οδηγηθεί σε νέες εκλογές.

    Ο Δήμαρχος Αθηναίων Παυσανίας Κατσώτας υποδέχεται τον Πρόεδρο της Γερμανικής Δημοκρατίας, Τέοντορ Χόις στην Αθήνα, τον Μάιο του 1956

    Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

    [5]

    - παραταιτήθηκε στις 18 Ιουλίου 1957
    - αντικαταστάθηκε στις 28 Μαΐου 1956 από τον Ευάγγελο Αβέρωφ
    - παραιτήθηκε στις 8 Μαΐου 1957 και τα καθήκοντά του ανέλαβε προσωρινά στον Δημήτριο Μακρή
    Την 1η Ιουνίου 1957 καθήκοντα Υπουργού ανέλαβε ο Αχιλλέας Γεροκωστόπουλος
    - αντικαταστάθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1958 από τον Λεωνίδα Δερτιλή
    • «Υφυπουργός Εμπορίου» : Νικόλαος Μάρτης
    • «Υπουργός Βιομηχανίας» : προσωρινά, Παναγιώτης Παπαληγούρας
    - αντικαταστάθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1958, προσωρινά από τον Λεωνίδα Δερτιλή
    - αντικαταστάθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1958 από τον Τρύφωνα Τριανταφυλλάκο
    - παραιτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 1958 και η θέση έμεινε κενή
    - αντικαταστάθηκε στις 28 Μαΐου 1956 από τον Ανδρέα Αποστολίδη
    - αντικαταστάθηκε την 1η Ιουνίου 1957 από τον Σπυρίδωνα Θεοτόκη
    - αντικαταστάθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1957 από τον Κωνσταντίνο Αδαμόπουλο

    Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

    1. ↑ http://www.ipet.gr/vouli/periodoi.html#6
    2. ↑ https://www.kathimerini.gr/766579/article/epikairothta/ellada/oi-ekloges-toy-1956
    3. ↑ «...Πολλά εργοστάσια δημιουργήθηκαν με δικές της επιχορηγήσεις όπως το διυλιστήριο Ασπροπύργου (εγκαίνια 1958), η ιδιωτική εταιρία κατασκευής αμαξωμάτων ΒΙΑΜΑΞ (το 1958), το εργοστάσιο ελαστικών της Pirelli στην Πάτρα (1959), τα εργοστάσια της Philips, τα κρατικά εργοστάσια Ζάχαρης στη Λάρισα (1957), το ιδιωτικό εργοστάσιο φωσφορικών λιπασμάτων Νέας Καρβάλης, ενώ το 1960 ιδρύθηκε η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης. Διονύσης Αγαλιώτης :ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ - ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΕ ΣΤΗ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. ΣΥΝΕΧΕΙΑ Ή ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΗΣΗ;» Διπλωματική εργασία για την Φιλοσοφική σχολή του Α.Π.Θ., σελ. 34-39 [1]
    4. ↑ http://www.mixanitouxronou.gr/pos-vaftike-sto-ema-to-maziko-sillalitirio-stin-athina-gia-ton-apagchonismo-ton-kiprion-agoniston-karaoli-ke-dimitriou-apo-tous-vretanous-i-antipolitefsi-katingile-tin-kivernisi-karamanli/
    5. ↑ «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης», http://www.ggk.gov.gr/?p=1209
    π • σ • ε Κυβερνήσεις της Ελλάδας (1951 - σήμερα)
    Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κυβέρνηση_Κωνσταντίνου_Γ._Καραμανλή_1956&oldid=9501298"