Κυβέρνηση Δαμασκηνού 1945
Βασιλευομένη Δημοκρατία | |
Ημερομηνία σχηματισμού | 17 Οκτωβρίου 1945 |
---|---|
Ημερομηνία διάλυσης | 1 Νοεμβρίου 1945 |
Πρόσωπα και δομές | |
Αρχηγός Κράτους | Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός αντιβασιλέας |
Πρόεδρος Κυβέρνησης | Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός |
Συνολικός αριθμός Μελών | 27 |
Ιστορία | |
Εκλογές | κυβέρνηση διορισμένη, όχι εκλεγμένη |
Θητεία νομοθετικού σώματος | δεν υπήρχε |
Προηγούμενη | Κυβέρνηση Πέτρου Βούλγαρη Αύγουστος 1945 |
Διάδοχη | Κυβέρνηση Παναγιώτη Κανελλόπουλου 1945 |
Η Κυβέρνηση Δαμασκηνού 1945 (Οκτώβριος – Νοέμβριος 1945) σχηματίστηκε σαν προσωρινή, λύση ανάγκης την 17η Οκτωβρίου 1945, για να αντιμετωπίσει την πολυήμερη ακυβερνησία που είχε επιφέρει η παραίτηση της προηγούμενης κυβέρνησης Βούλγαρη, στις 9 Οκτωβρίου 1945. [1].
Ο Αντιβασιλέας Δαμασκηνός, όταν δέχτηκε την υποβληθείσα παραίτηση, έδωσε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον αρχηγό του κόμματος των Φιλελευθέρων, Θεμιστοκλή Σοφούλη. Ο Σοφούλης, άρχισε κύκλους συνομιλιών με όλα τα κόμματα για τη δημιουργία κυβέρνησης συνασπισμού που προσέκρουσε στην άρνηση του Λαϊκού κόμματος, να συμμετάσχει ή να εγκρίνει οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση εκτός από αυστηρά υπηρεσιακή. Όταν την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης ανέλαβε το Λαϊκό Κόμμα - το οποίο τότε διοικούταν από τριμελή επιτροπή - την κατέθεσε πάραυτα, εμμένοντας στις απόψεις του.
Ο Δαμασκηνός σε μια προσπάθεια σχηματισμού υπηρεσιακής κυβέρνησης, ανέθεσε την εντολή στον Ανάργυρο Δημητρακόπουλο, με σκοπό να έρθει σε επαφές με πρόσωπα της ανώτατης υπαλληλικής ιεραρχίας. Όμως, σε λίγες ώρες, ο Δημητρακόπουλος κατέθεσε την εντολή, άπρακτος.
Στο ίδιο κενό έπεσε και η προσπάθεια του Εμμανουήλ Τσουδερού να σχηματίσει κυβέρνηση από πολιτικές προσωπικότητες.
Έτσι, μπροστά στο φάσμα της ακυβερνησίας, ο αρχιεπίσκοπος, ανέλαβε προσωρινά, την Πρωθυπουργία κρατώντας το ίδιο κυβερνητικό σχήμα, ενώ συνέχισε τις συνομιλίες και τις διαπραγματεύσεις για τη σύσταση πολιτικής κυβέρνησης.
Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «Πρωθυπουργός» - («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου»): Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός
- «Επί των Εξωτερικών υπουργός»: Ιωάννης Πολίτης
- «Επί του Τύπου και Πληροφοριών υφυπουργός» του Υπουργείο Εξωτερικών: Βασίλειος Δενδραμής
- «Επί των Εσωτερικών υπουργός» : Πέτρος Γουναράκης
- «Επί της Δικαιοσύνης υπουργός» : Βασίλειος Κυριακόπουλος
- «Επί της Παιδείας και Θρησκευμάτων υπουργός»: Γεώργιος Ν. Οικονόμου
- «Επί της Εθνικής Οικονομίας υπουργός» : Παναγιώτης Μαυρίκης
- «Επί των Οικονομικών υπουργός» : Γεώργιος Μαντζαβίνος
- «Επί των Οικονομικών υφυπουργός» : Μιχαήλ Πεσμαζόγλου
- «Επί των Δημοσίων έργων υπουργός»: Ανάργυρος Δημητρακόπουλος
- «Επί των Μεταφορών υπουργός»: Δημήτριος Μαχάς
- «Επί της Γεωργίας υπουργός»: Παναγιώτης Κουτσομητόπουλος
- «Επί των Ταχυδρομείων, Τηλεγράφων και Τηλεφώνων υπουργός»: Χρήστος Λούης
- «Επί της Υγιεινής υπουργός» : Βασίλειος Βοΐλας
- «Επί της Κοινωνικής Προνοίας υπουργός» : Γρηγόριος Κασιμάτης
- «Επί της Κοινωνικής Προνοίας Υπηρεσιακός υφυπουργός» : Κωνσταντίνος Καμπάς
- «Επί της Υπηρεσίας Παλινοστήσεως Προσφύγων Υπηρεσιακός υφυπουργός» στο Υπουργείο Κοινωνικής Προνοίας : Αλέξανδρος Λεβίδης
- «Επί του Εφοδιασμού υπουργός»: Ιωάννης Παρασκευόπουλος
- «Επί της Εργασίας υπουργός» : Ανδρέας Ζάκκας
- «Επί των Στρατιωτικών υπουργός»: Αλέξανδρος Μερεντίτης
- «Επί των Ναυτικών υπουργός» : Αλέξανδρος Μερεντίτης
- «Επί της Εμπορικής Ναυτιλίας υπουργός: Σπυρίδων Μάτεσις
- «Επί της Αεροπορίας υπουργός»: Γεώργιος Αλεξανδρής
- «Υφυπουργός - Γενικός Διοικητής Ηπείρου» : Γεώργιος Οικονομόπουλος
- «Υφυπουργός - Γενικός Διοικητής Δυτικής Μακεδονίας» : Χριστόφορος Νάλτσας
- «Υφυπουργός - Γενικός Διοικητής Ανατολικής Μακεδονίας» : Επαμεινώνδας Κυπριάδης
- «Υφυπουργός - Γενικός Διοικητής Κεντρικής Μακεδονίας» : Χαράλαμπος Φραγκίστας
- «Υφυπουργός - Γενικός Διοικητής Θράκης» : Χαράλαμπος Ρουχωτάς
Πηγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Εφημερίδα "Ελευθερία". Φύλλα από 8 έως 18 Οκτωβρίου 1945 [1]
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Σπυρίδων Μαρκεζίνης (1994). Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος (1936-1975), τόμος Δεύτερος (1944-1951). Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος. σελίδες 177–178.
- ↑ «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης» http://www.ggk.gov.gr/?p=1059
Αυτό το λήμμα σχετικά με την Πολιτική επιστήμη ή την Πολιτική χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |