Κάρολος του Βαλουά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μ εσωτ συνδ
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{σε χρήση}}
{{πηγές|11|06|2015}}
{{Πληροφορίες προσώπου}}
{{Πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Κάρολος του Βαλουά''' (''Charles de Valois'', [[12 Μαρτίου]] [[1270]] - [[16 Δεκεμβρίου]] [[1325]]) ιδρυτής του Οίκου των Βαλουά ήταν τρίτος γιος του Γάλλου βασιλιά [[Φίλιππος Γ΄ της Γαλλίας|Φιλίππου του Τολμηρού]], και της [[Ισαβέλλα της Αραγωνίας|Ισαβέλλας της Αραγωνίας]].<ref>Small 2004, p. 214.</ref> Ο Κάρολος κυβέρνησε πολλά πριγκιπάτα, διατήρησε τις κομητείες του Βαλουά, του Αλανσόν και του Περς, με τον πρώτο του γάμο με την [[Μαργαρίτα, κόμισσα του Ανζού]] έγινε κόμης του Ανζού και του Μέιν.<ref>Debating the Hundred Years War, Vol.29, Ed. Craig Taylor, (University of Cambridge, 2006), 55.</ref> Με τον δεύτερο γάμο του με την [[Αικατερίνη Α΄ του Κουρτεναί]] έγινε τιτλούχος αυτοκράτορας στην [[Λατινική Αυτοκρατορία]], αν και κυβέρνησε από την εξορία είχε την υψηλή κυριότητα στα [[Σταυροφορικά κράτη]] στην [[Ελλάδα]]. Ο Κάρολος σαν εγγονός του [[Λουδοβίκος Θ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου του Αγίου]] ήταν εγγονός, γιος, αδελφός, θείος, πατέρας και παππούς βασιλέων. Οι απόγονοι του ο [[Οίκος των Βαλουά]] κλάδους του [[Οίκος των Καπέτων|Οίκου των Καπέτων]] ανέβηκε στον Γαλλικό θρόνο τρία χρόνια μετά τον θάνατο του. Τα πρώτα δώρα που δέχθηκε ο Κάρολος Βαλουά ήταν οι κομητείες του Βαλουά, του Αλανσόν και του Περς. Με τον γάμο του με την Μαργαρίτα μεγαλύτερη κόρη και διάδοχο του [[Κάρολος Β΄ της Νεαπόλεως|Καρόλου του Χωλού]] τιτλούχου βασιλιά της Σικελίας έγινε τιτλούχος βασιλιάς της Σικελίας. Με τον γάμο του με την Αικατερίνη εγγονή και διάδοχο του [[Βαλδουίνος Β΄ της Κωνσταντινούπολης|Βαλδουίνου Β΄ της Κωνσταντινούπολης]] ανέλαβε τα κληρονομικά δικαιώματα της Λατινικής Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης.
Ο '''Κάρολος του Βαλουά''' (''Charles de Valois'', [[12 Μαρτίου]] [[1270]] - [[16 Δεκεμβρίου]] [[1325]]) ήταν [[Γάλλοι|Γάλλος]] πρίγκηπας, ιδρυτής του [[Οίκος των Βαλουά|Οίκου των Βαλουά]], της δυναστείας των Καπετιδών. Κόμης Βαλουά και [[Ανζού]] ([[1290]] - [[1325]]), τρίτος γιος του Γάλλου βασιλιά [[Φίλιππος Γ΄ της Γαλλίας|Φιλίππου Γ΄ του Τολμηρού]], και της [[Ισαβέλλα της Αραγωνίας|Ισαβέλλας της Αραγωνίας]].


==Διεκδίκηση ξένων θρόνων==
Ο [[Πάπας Μαρτίνος Δ΄]] κήρυξε ([[1284]]) την Αραγωνέζικη Σταυροφορία, χρίζοντας των Κάρολο βασιλιά της Αραγωνίας. Ήταν καθοριστική η επίδρασή του στη βασιλεία του αδελφού του [[Φίλιππος Δ΄ της Γαλλίας|Φιλίππου Δ΄ του Ωραίου]], και ιδιαίτερα επί των τριών βασιλέων ανιψιών του. Ο οίκος των Βαλουά, που ιδρύθηκε το ([[1284]]) από τον ίδιο τον Κάρολο, κυβέρνησε τη [[Γαλλία]] μετά τον θάνατο του μικρότερου ανιψιού του, [[Κάρολος Δ΄ της Γαλλίας|Καρόλου Δ΄]] το [[1328]], με τον γιο του, [[Φίλιππος ΣΤ΄ της Γαλλίας|Φίλιππο ΣΤ΄]].

Ο Κάρολος επιθυμούσει έντονα σε όλη του την ζωή ένα στέμμα για τον εαυτό του αλλά δεν το κατάφερε ποτέ. Ο πάπας τον αναγνώρισε βασιλιά της Αραγωνίας χάρη στα δικαιώματα της μητέρας του αφού ο [[Σικελικός Εσπερινός]] στάθηκε αιτία να συγκρουστεί με τον [[Πέτρος Γ΄ της Αραγωνίας|Πέτρο Γ΄ της Αραγωνίας]].<ref>Small 2004, p. 214.</ref> Ο Κάρολος παντρεύτηκε την Μαργαρίτα της Σικελίας κόρη του βασιλιά της Νάπολης για να ενισχύσει την θέση του μετά την υποστήριξη που απέκτησε από τον πάπα. Ο πατέρας του με συμβουλή του μεγαλύτερου αδελφού του μετέπειτα βασιλιά [[Φίλιππος Δ΄ της Γαλλίας|Φιλίππου του Ωραίου]] αποφάσισε να προχωρήσει στην [[Σταυροφορία της Αραγωνίας]]. Ο Κάρολος δεν κατάφερε να στεφτεί βασιλιάς, τον έστεψαν συμβολικά με το καπέλο του καρδινάλιου (1285) γι'αυτό ονομάστηκε περιπαιχτικά ''"βασιλιάς του καπέλου"'', δεν χρησιμοποίησε την βασιλική σφραγίδα και αναγκάστηκε να αποκηρύξει τον τίτλο. Ήταν σπουδαίος στρατηγός και κυβέρνησε επιτυχώς την [[Φλάνδρα]]. Ο αδελφός του τον έκρινε ικανό να ξεκινήσει εκστρατεία εναντίον του [[Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν|Φρειδερίκου Β΄ Χοενστάουφεν]], η υπόθεση έληξε με την ''Συνθήκη της Καλταμπελλόττα''.

Ο Κάρολος την ίδια εποχή επιθυμούσε να αποκτήσει το αυτοκρατορικό στέμμα και παντρεύτηκε την Αικατερίνη Κουρτεναί (1301) που ήταν τιτλούχος διάδοχος της Λατινικής Αυτοκρατορίας. Ο [[Πάπας Βονιφάτιος Η΄]] υποστήριξε την εκστρατεία του στην Ιταλία απέναντι στον ξάδελφο του Φρειδερίκο Χοενστάουφεν και τον διόρισε παπικό εφημέριο. Έχασε την υποστήριξη του πάπα μετά την εμπλοκή του στο μακελειό στην [[Φλωρεντία]] και τις άθλιες οικονομικές του απαιτήσεις, δραπέτευσε στην [[Σικελία]] με την φήμη του ληστή και από εκεί ντροπιασμένος επέστρεψε στην Γαλλία (1302).
Ο Γερμανός αυτοκράτορας [[Αλβέρτος Α΄ της Γερμανίας]] δολοφονήθηκε (1308) και ο Κάρολος αναζήτησε το στέμμα, είχε και την υποστήριξη του αδελφού του που δεν ήθελε να αναλάβει τις ευθύνες και ένας Γάλλος πρίγκιπας ήταν για τον ίδιο μια καλή λύση. Ο [[Ερρίκος Ζ΄ του Λουξεμβούργου]] κέρδισε το αυτοκρατορικό στέμμα από τον Κάρολο επειδή οι εκλέκτορες δεν επιθυμούσαν μια Γαλλία περισσότερο ισχυρή, όλες οι ελπίδες του Καρόλου στράφηκαν στην Λατινική Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης.

==Διεκδίκηση Γαλλικού θρόνου==

Οι ελπίδες του για τον Γαλλικό θρόνο ξεκίνησαν από το γεγονός ότι ο πατέρας του δεν είχε άλλον γιο από τον πρώτο του γάμο πέρα από τον Φίλιππο Δ΄ που κυβερνούσε ήδη, και αμέσως προσπάθησε να επιδείξει το ταλέντο του. Διορίστηκε διευθυντής της Γαλλικής αποστολής στο ''Συνέδριο της Τουρναί'' με τους Φλαμανδούς (1311) στο οποίο χλευάστηκε από τον βασιλικό Καγκελάριο Εγκερράνδο του Μαρινί, ο Κάρολος δεν του το συγχώρεσε ποτέ και του το κράτησε ακόμα και μετά τον θάνατο του βασιλιά.
Ο Κάρολος των Βαλουά στάθηκε με σκληρό τρόπο αντίθετος στα μαρτύρια του [[Ζακ ντε Μολαί]] [[Μεγάλοι Μάγιστροι των Ιπποτών του Ναού|Μεγάλου Μαγίστρου]] των [[Ναΐτες Ιππότες|Ιπποτών του Ναού]] (1314).

Ο μεγαλύτερος ανιψιός του [[Λουδοβίκος Ι΄ της Γαλλίας]] πέθανε πρόωρα (1316) αφήνοντας την σύζυγο του έγκυος, ο επόμενος αδελφός του [[Φίλιππος Ε΄ της Γαλλίας]] ανέλαβε την αντιβασιλεία περιμένοντας την γέννηση του διαδόχου. Ο μεταθανάτιος γιος του Λουδοβίκου Ι΄ [[Ιωάννης Α΄ της Γαλλίας]] έζησε και βασίλευσε μόνο λίγες μέρες και τον διαδέχθηκε ο θείος του Φίλιππος Ε΄. Ο Κάρολος των Βαλουά υποστήριξε αρχικά την κόρη του Λουδοβίκου Ι΄ [[Ιωάννα Β΄ της Ναβάρρας]] αλλά στην συνέχεια άλλαξε την υποστήριξη του στον Φίλιππο με ελπίδες να είναι ο ίδιος ο επόμενος διάδοχος. Τον Φίλιππο διαδέχθηκε ο μικρότερος αδελφός του [[Κάρολος Δ΄ της Γαλλίας]] (1322), ο Κάρολος διοίκησε με επιτυχία τον στρατό του ανιψιού του (1324) καταλαμβάνοντας την Γκυγιέν και την [[Φλάνδρα]] από τον [[Εδουάρδος Β΄ της Αγγλίας|Εδουάρδο Β΄ της Αγγλίας]] (1324).<ref>Elizabeth Hallam, Capetian France:987-1328, (Longman Group UK, 1980), 285.</ref> Καταλαμβάνοντας πολλές πόλεις βοήθησε σημαντικά στην σύναψη ειρήνης με τους Άγγλους μετά από διαπραγματεύσεις με την ξαδέλφη του [[Ισαβέλλα της Γαλλίας]].<ref>Elizabeth Hallam, Capetian France:987-1328, (Longman Group UK, 1980), 285.</ref>
Ο Κάρολος Βαλουά πέθανε στις 16 Δεκεμβρίου 1325, ο μεγαλύτερος γιος του Φίλιππος θα ανακηρυχθεί σε τρία χρόνια βασιλιάς ως ''Φίλιππος ΣΤ΄ της Γαλλίας'', θεωρήθηκε σαν μεταθανάτια εκδίκηση του ανθρώπου που είπε ''"εγγονός, γιος, αδελφός, ανιψιός τριών βασιλέων αλλά ποτέ ο ίδιος βασιλιάς"''. Ο Κάρολος τάφηκε στην μονή των Ιακωβίνων στο Παρίσι, το ομοίωμα του βρίσκεται σήμερα στην [[Βασιλική Σαιν-Ντενί]], θα είχε γίνει ο ίδιος βασιλιάς αν ζούσε ακόμα τρία χρονια.


== Κληρονόμοι ==
== Κληρονόμοι ==
Γραμμή 26: Γραμμή 39:
*[[Λευκή του Βαλουά|Λευκή]] 1317-1348, παντρεύτηκε τον [[Κάρολος Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Κάρολο Δ΄ του Λουξεμβούργου]], αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
*[[Λευκή του Βαλουά|Λευκή]] 1317-1348, παντρεύτηκε τον [[Κάρολος Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Κάρολο Δ΄ του Λουξεμβούργου]], αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας


==Παραπομπές==
⚫
{{commonscat}}
<references />


==Πηγές==

*Charles T. Wood, The French Apanages and the Capetian Monarchy: 1224-1328, (Harvard University Press, 1966)
*Debating the Hundred Years War, Vol.29, Ed. Craig Taylor, University of Cambridge, 2006.
*Elizabeth Hallam, Capetian France:987-1328, (Longman Group UK, 1980)
*Fontevrault, Raymund Webster, The Catholic Encyclopedia, Vol. 6, ed. Charles Herbermann, Edward A. Pace, Conde B. Pallen, Thomas J. Shahan and John J. Wynne, (The Encyclopedia Press, 1909)
*Guida Myrl Jackson-Laufer, Women Rulers Throughout the Ages: An Illustrated Guide, (ABC-CLIO, 1999)
*Housley, Norman, The later Crusades, 1274–1580: from Lyons to Alcazar, Oxford University Press, 1992.
*Joni M. Hand, Women, Manuscripts and Identity in Northern Europe, 1350-1550, (Ashgate Publishing, 2013)
*Small, Carola M. (2004). "Charles of Valois". In Kleinhenz, Christopher. Medieval Italy: An Encyclopedia. Routledge.214

⚫
{{commonscat}}


{{Authority control}}
{{Authority control}}

Έκδοση από την 09:30, 21 Σεπτεμβρίου 2018

 Αυτό το λήμμα υπόκειται σε έντονη επεξεργασία αυτή τη στιγμή και για αρκετή ώρα.
Παρακαλούμε, έχετε την ευγένεια να μην επεξεργαστείτε το λήμμα όσο αυτό το μήνυμα είναι ενεργοποιημένο, για να αποφευχθούν συγκρούσεις ταυτόχρονης επεξεργασίας και αλλαγές που πιθανόν μεταβάλλουν τον αρχικό σχεδιασμό του συντάκτη που το επεξεργάζεται.
Θυμηθείτε να αφαιρέσετε το πρότυπο από τη σελίδα, όταν δεν σκοπεύετε να την επεξεργαστείτε για πολλή ώρα ή όταν τελειώσετε τις αλλαγές σας! Η τελευταία επεξεργασία της σελίδας ήταν στις 09:30, 21 Σεπτεμβρίου 2018 (UTC) (πριν 5 έτη). Παρακαλούμε αφαιρέστε το πρότυπο αν δεν έγινε επεξεργασία της σελίδας για αρκετές ώρες.
Κάρολος του Βαλουά
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Charles de Valois (Γαλλικά)
Γέννηση12  Μαρτίου 1270
Βενσέν
Θάνατος16  Δεκεμβρίου 1325[1][2][3]
Nogent-le-Roi
Τόπος ταφήςΜοναστήρι των Ιακωβίνων
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
συγγραφέας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜαργαρίτα του Ανζού (1273-1299) (από 1290)[4][5]
Αικατερίνη Α΄ του Κουρτεναί (από 1301)[5]
Μαώ του Σατιγιόν (από 1308)[4][5]
ΤέκναΦίλιππος ΣΤ΄ της Γαλλίας[4]
Μαργαρίτα του Βαλουά (1295-1342)
Κάρολος Β΄ του Αλανσόν
Αικατερίνη του Βαλουά-Κουρτεναί
Ιωάννα του Βαλουά, κόμισσα του Μπωμόν
Μαρία του Βαλουά
Ισαβέλλα του Βαλουά
Λευκή του Βαλουά[4]
Ισαβέλλα του Βαλουά
Λουδοβίκος του Βαλουά
Ιωάννα του Βαλουά
Jean de Valois
Isabelle of Valois
ΓονείςΦίλιππος Γ΄ της Γαλλίας[4] και Ισαβέλλα της Αραγωνίας, βασίλισσα της Γαλλίας[4]
ΑδέλφιαΜαργαρίτα της Γαλλίας
Λευκή της Γαλλίας
Λουδοβίκος του Εβρέ
Λουδοβίκος της Γαλλίας
Φίλιππος Δ΄ της Γαλλίας[4]
ΣυγγενείςΚάρολος Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (γαμπρός)
ΟικογένειαΟίκος των Καπετιδών και Οίκος του Βαλουά
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΚόμης του Ανζού
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Κάρολος του Βαλουά (Charles de Valois, 12 Μαρτίου 1270 - 16 Δεκεμβρίου 1325) ιδρυτής του Οίκου των Βαλουά ήταν τρίτος γιος του Γάλλου βασιλιά Φιλίππου του Τολμηρού, και της Ισαβέλλας της Αραγωνίας.[6] Ο Κάρολος κυβέρνησε πολλά πριγκιπάτα, διατήρησε τις κομητείες του Βαλουά, του Αλανσόν και του Περς, με τον πρώτο του γάμο με την Μαργαρίτα, κόμισσα του Ανζού έγινε κόμης του Ανζού και του Μέιν.[7] Με τον δεύτερο γάμο του με την Αικατερίνη Α΄ του Κουρτεναί έγινε τιτλούχος αυτοκράτορας στην Λατινική Αυτοκρατορία, αν και κυβέρνησε από την εξορία είχε την υψηλή κυριότητα στα Σταυροφορικά κράτη στην Ελλάδα. Ο Κάρολος σαν εγγονός του Λουδοβίκου του Αγίου ήταν εγγονός, γιος, αδελφός, θείος, πατέρας και παππούς βασιλέων. Οι απόγονοι του ο Οίκος των Βαλουά κλάδους του Οίκου των Καπέτων ανέβηκε στον Γαλλικό θρόνο τρία χρόνια μετά τον θάνατο του. Τα πρώτα δώρα που δέχθηκε ο Κάρολος Βαλουά ήταν οι κομητείες του Βαλουά, του Αλανσόν και του Περς. Με τον γάμο του με την Μαργαρίτα μεγαλύτερη κόρη και διάδοχο του Καρόλου του Χωλού τιτλούχου βασιλιά της Σικελίας έγινε τιτλούχος βασιλιάς της Σικελίας. Με τον γάμο του με την Αικατερίνη εγγονή και διάδοχο του Βαλδουίνου Β΄ της Κωνσταντινούπολης ανέλαβε τα κληρονομικά δικαιώματα της Λατινικής Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης.

Διεκδίκηση ξένων θρόνων

Ο Κάρολος επιθυμούσει έντονα σε όλη του την ζωή ένα στέμμα για τον εαυτό του αλλά δεν το κατάφερε ποτέ. Ο πάπας τον αναγνώρισε βασιλιά της Αραγωνίας χάρη στα δικαιώματα της μητέρας του αφού ο Σικελικός Εσπερινός στάθηκε αιτία να συγκρουστεί με τον Πέτρο Γ΄ της Αραγωνίας.[8] Ο Κάρολος παντρεύτηκε την Μαργαρίτα της Σικελίας κόρη του βασιλιά της Νάπολης για να ενισχύσει την θέση του μετά την υποστήριξη που απέκτησε από τον πάπα. Ο πατέρας του με συμβουλή του μεγαλύτερου αδελφού του μετέπειτα βασιλιά Φιλίππου του Ωραίου αποφάσισε να προχωρήσει στην Σταυροφορία της Αραγωνίας. Ο Κάρολος δεν κατάφερε να στεφτεί βασιλιάς, τον έστεψαν συμβολικά με το καπέλο του καρδινάλιου (1285) γι'αυτό ονομάστηκε περιπαιχτικά "βασιλιάς του καπέλου", δεν χρησιμοποίησε την βασιλική σφραγίδα και αναγκάστηκε να αποκηρύξει τον τίτλο. Ήταν σπουδαίος στρατηγός και κυβέρνησε επιτυχώς την Φλάνδρα. Ο αδελφός του τον έκρινε ικανό να ξεκινήσει εκστρατεία εναντίον του Φρειδερίκου Β΄ Χοενστάουφεν, η υπόθεση έληξε με την Συνθήκη της Καλταμπελλόττα.

Ο Κάρολος την ίδια εποχή επιθυμούσε να αποκτήσει το αυτοκρατορικό στέμμα και παντρεύτηκε την Αικατερίνη Κουρτεναί (1301) που ήταν τιτλούχος διάδοχος της Λατινικής Αυτοκρατορίας. Ο Πάπας Βονιφάτιος Η΄ υποστήριξε την εκστρατεία του στην Ιταλία απέναντι στον ξάδελφο του Φρειδερίκο Χοενστάουφεν και τον διόρισε παπικό εφημέριο. Έχασε την υποστήριξη του πάπα μετά την εμπλοκή του στο μακελειό στην Φλωρεντία και τις άθλιες οικονομικές του απαιτήσεις, δραπέτευσε στην Σικελία με την φήμη του ληστή και από εκεί ντροπιασμένος επέστρεψε στην Γαλλία (1302). Ο Γερμανός αυτοκράτορας Αλβέρτος Α΄ της Γερμανίας δολοφονήθηκε (1308) και ο Κάρολος αναζήτησε το στέμμα, είχε και την υποστήριξη του αδελφού του που δεν ήθελε να αναλάβει τις ευθύνες και ένας Γάλλος πρίγκιπας ήταν για τον ίδιο μια καλή λύση. Ο Ερρίκος Ζ΄ του Λουξεμβούργου κέρδισε το αυτοκρατορικό στέμμα από τον Κάρολο επειδή οι εκλέκτορες δεν επιθυμούσαν μια Γαλλία περισσότερο ισχυρή, όλες οι ελπίδες του Καρόλου στράφηκαν στην Λατινική Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης.

Διεκδίκηση Γαλλικού θρόνου

Οι ελπίδες του για τον Γαλλικό θρόνο ξεκίνησαν από το γεγονός ότι ο πατέρας του δεν είχε άλλον γιο από τον πρώτο του γάμο πέρα από τον Φίλιππο Δ΄ που κυβερνούσε ήδη, και αμέσως προσπάθησε να επιδείξει το ταλέντο του. Διορίστηκε διευθυντής της Γαλλικής αποστολής στο Συνέδριο της Τουρναί με τους Φλαμανδούς (1311) στο οποίο χλευάστηκε από τον βασιλικό Καγκελάριο Εγκερράνδο του Μαρινί, ο Κάρολος δεν του το συγχώρεσε ποτέ και του το κράτησε ακόμα και μετά τον θάνατο του βασιλιά. Ο Κάρολος των Βαλουά στάθηκε με σκληρό τρόπο αντίθετος στα μαρτύρια του Ζακ ντε Μολαί Μεγάλου Μαγίστρου των Ιπποτών του Ναού (1314).

Ο μεγαλύτερος ανιψιός του Λουδοβίκος Ι΄ της Γαλλίας πέθανε πρόωρα (1316) αφήνοντας την σύζυγο του έγκυος, ο επόμενος αδελφός του Φίλιππος Ε΄ της Γαλλίας ανέλαβε την αντιβασιλεία περιμένοντας την γέννηση του διαδόχου. Ο μεταθανάτιος γιος του Λουδοβίκου Ι΄ Ιωάννης Α΄ της Γαλλίας έζησε και βασίλευσε μόνο λίγες μέρες και τον διαδέχθηκε ο θείος του Φίλιππος Ε΄. Ο Κάρολος των Βαλουά υποστήριξε αρχικά την κόρη του Λουδοβίκου Ι΄ Ιωάννα Β΄ της Ναβάρρας αλλά στην συνέχεια άλλαξε την υποστήριξη του στον Φίλιππο με ελπίδες να είναι ο ίδιος ο επόμενος διάδοχος. Τον Φίλιππο διαδέχθηκε ο μικρότερος αδελφός του Κάρολος Δ΄ της Γαλλίας (1322), ο Κάρολος διοίκησε με επιτυχία τον στρατό του ανιψιού του (1324) καταλαμβάνοντας την Γκυγιέν και την Φλάνδρα από τον Εδουάρδο Β΄ της Αγγλίας (1324).[9] Καταλαμβάνοντας πολλές πόλεις βοήθησε σημαντικά στην σύναψη ειρήνης με τους Άγγλους μετά από διαπραγματεύσεις με την ξαδέλφη του Ισαβέλλα της Γαλλίας.[10] Ο Κάρολος Βαλουά πέθανε στις 16 Δεκεμβρίου 1325, ο μεγαλύτερος γιος του Φίλιππος θα ανακηρυχθεί σε τρία χρόνια βασιλιάς ως Φίλιππος ΣΤ΄ της Γαλλίας, θεωρήθηκε σαν μεταθανάτια εκδίκηση του ανθρώπου που είπε "εγγονός, γιος, αδελφός, ανιψιός τριών βασιλέων αλλά ποτέ ο ίδιος βασιλιάς". Ο Κάρολος τάφηκε στην μονή των Ιακωβίνων στο Παρίσι, το ομοίωμα του βρίσκεται σήμερα στην Βασιλική Σαιν-Ντενί, θα είχε γίνει ο ίδιος βασιλιάς αν ζούσε ακόμα τρία χρονια.

Κληρονόμοι

Με τον πρώτο του γάμο με την Μαργαρίτα των Καπέτων-Ανζού, κόρη του βασιλιά της Νάπολης Καρόλου Β΄ του Χωλού παιδιά του ήταν:

Με την δεύτερη σύζυγο του Αικατερίνη Α΄ του Κουρτεναί 1274-1308, παιδιά του ήταν:

Με τον τρίτο του γάμο με την Μαώ του Σατιγιόν 1293-1358 παιδιά του ήταν:

Παραπομπές

  1. ↑ (Αγγλικά) Find A Grave. 21057. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Charles-III-count-of-Valois. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p11368.htm#i113673. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 4,8 «Kindred Britain»
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 p11368.htm#i113673. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  6. ↑ Small 2004, p. 214.
  7. ↑ Debating the Hundred Years War, Vol.29, Ed. Craig Taylor, (University of Cambridge, 2006), 55.
  8. ↑ Small 2004, p. 214.
  9. ↑ Elizabeth Hallam, Capetian France:987-1328, (Longman Group UK, 1980), 285.
  10. ↑ Elizabeth Hallam, Capetian France:987-1328, (Longman Group UK, 1980), 285.

Πηγές

  • Charles T. Wood, The French Apanages and the Capetian Monarchy: 1224-1328, (Harvard University Press, 1966)
  • Debating the Hundred Years War, Vol.29, Ed. Craig Taylor, University of Cambridge, 2006.
  • Elizabeth Hallam, Capetian France:987-1328, (Longman Group UK, 1980)
  • Fontevrault, Raymund Webster, The Catholic Encyclopedia, Vol. 6, ed. Charles Herbermann, Edward A. Pace, Conde B. Pallen, Thomas J. Shahan and John J. Wynne, (The Encyclopedia Press, 1909)
  • Guida Myrl Jackson-Laufer, Women Rulers Throughout the Ages: An Illustrated Guide, (ABC-CLIO, 1999)
  • Housley, Norman, The later Crusades, 1274–1580: from Lyons to Alcazar, Oxford University Press, 1992.
  • Joni M. Hand, Women, Manuscripts and Identity in Northern Europe, 1350-1550, (Ashgate Publishing, 2013)
  • Small, Carola M. (2004). "Charles of Valois". In Kleinhenz, Christopher. Medieval Italy: An Encyclopedia. Routledge.214
Καθιερωμένοι όροι
CC-BY-SA
Μετάφραση 		Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Charles, Count of Valois της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κάρολος_του_Βαλουά&oldid=7223043"