Έμμα Τόμσον
Η Έμμα Τόμσον (αγγλ.:Emma Thompson), (γενν. 15 Απριλίου 1959) είναι Αγγλίδα ηθοποιός, σεναριογράφος και συγγραφέας, βραβευμένη με Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για την ταινία του 1992 Επιστροφή στο Χάουαρντς Εντ (Howards End) καθώς και με Όσκαρ Διασκευασμένου Σεναρίου για την ταινία του 1995 Λογική και Ευαισθησία (Sense and Sensibility). Έχει επίσης τιμηθεί με τρία Βραβεία BAFTA, δυο Χρυσές Σφαίρες και ένα Βραβείο Έμμυ. Μερικές από τις σημαντικότερες ταινίες της Τόμσον είναι οι εξής: Ερρίκος ο 5ος (Henry V, 1989), Επιστροφή στο Χάουαρντς Εντ (Howards End, 1992), Τα απομεινάρια μιας μέρας (The Remains of the Day, 1993), Εις το όνομα του πατρός (In the Name of the Father, 1993), Λογική και ευαισθησία (Sense and Sensibility, 1995), Όλες οι γυναίκες του προέδρου (Primary Colors, 1998), Αγάπη είναι... (Love Actually, 2003), Η τελευταία ευκαιρία (Last Chance Harvey, 2008) και Η μαγική ομπρέλα (Saving Mr. Banks, 2013).
Πρώτα Χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Έμμα Τόμσον γεννήθηκε στο Πάντινγκτον του Λονδίνου στις 15 Απριλίου του 1959[7]. Προέρχεται από οικογένεια καλλιτεχνών εφόσον η μητέρα της είναι η Σκωτσέζα ηθοποιός Φιλίντα Λόου και ο πατέρας της ήταν ο Άγγλος σεναριογράφος Έρικ Τόμσον[8][9]. Έχει επίσης μια αδελφή τη Σόφι, η οποία είναι επίσης ηθοποιός[8]. Η οικογένεια ζούσε στο προάστειο Γουέστ Χάμστεντ του Λονδίνου[9].
Το 1977 η Τόμσον γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ για να σπουδάσει αγγλική φιλολογία.[10]. Ενώ φοιτούσε στο Κέιμπριτζ, αποφάσισε να ασχοληθεί με την υποκριτική. Την απόφασή της αυτή εξήγησε σε συνέντευξη που έδωσε το 2007, όπου υποστήριξε ότι μελετώντας τις Βρετανίδες βικτωριανές συγγραφείς ανακάλυψε το βιβλίο The Madwoman in the Attic που αναφερόταν στις μεταμφιέσεις των βικτωριανών συγγραφέων που αποσκοπούσαν στο να εκφράσουν όλα όσα ένιωθαν. Σύμφωνα με την ηθοποιό το βιβλίο αυτό άλλαξε τη ζωή της[11]. Έπειτα ασχολήθηκε με την πανκ ροκ μουσική σκηνή, έκοψε τα μαλλιά της κοντά και τα έβαψε κόκκινα, οδηγούσε μοτοσικλέτα και ήθελε να γίνει κωμική ηθοποιός έχοντας ως είδωλο τη Λίλι Τόμλιν[11]. Στη συνέχεια έγινε μέλος της θεατρικής ομάδας Footlights του Κέιμπριτζ, που είχε ως αντικείμενο την κωμωδία. Μαζί της στην ομάδα ήταν ο Στίβεν Φράι και ο Χιου Λόρι με τον οποίο είχε δεσμό για κάποιο διάστημα[12]. Το 1980 η Τόμσον εξελέγη αντιπρόεδρος της ομάδας και συμμετείχε στη σκηνοθεσία της επιθεώρησης Women's Hour. Ένα χρόνο αργότερα η ομάδα της βραβεύτηκε με βραβείο Perrier του φεστιβάλ του Εδιμβούργου για την επιθεώρηση The Cellar Tapes[13].
Το 1982 ο πατέρας της ηθοποιού απεβίωσε από επιπλοκή καρδιολογικού προβλήματος σε ηλικία 52 ετών[8]. Η ηθοποιός υποστήριξε ότι ο θάνατος του πατέρας της ήταν μεγάλο πλήγμα για την οικογένειά της και ότι δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει τις τύψεις για το γεγονός ότι δεν μπόρεσε να δώσει το παρόν[14][15]. Προσέθεσε όμως ότι σε περίπτωση που ήταν ακόμη ζωντανός ίσως η ίδια να μην είχε καταφέρει ποτέ να βρει το χώρο ή το κουράγιο για να κάνει όλα όσα έκανε[15].
Καριέρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρώτοι Ρόλοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1982, η Τόμσον ανέλαβε ένα μικρό ρόλο στο θεατρικό Not the Nine O'Clock News. Έπειτα στράφηκε προς την τηλεόραση όπου συμμετείχε σε παραγωγές μαζί με τους πρώην της συμφοιτητές στο Κέιμπριτζ Χιου Λόρι και Στίβεν Φράι. Η πρώτη της τηλεοπτική εμφάνιση ήταν στην κωμική σειρά There's Nothing To Worry About! το 1982 κι έπειτα στο The Crystal Show[16]. Η εμφάνισή της στο σόου Alfresco (1982-1984) που προβλήθηκε για δυο χρόνια στέφθηκε με επιτυχία[7][16] και το 1985 πρωταγωνίστησε στο μιούζικαλ Me and My Girl που προβλήθηκε στο West End. Οι κριτικές ήταν διθυραμβικές και η ηθοποιός έλαβε αναγνωρισιμότητα[7][17]. Στο τέλος της χρονιάς η Τόμσον επιμελήθηκε του δικού της τηλεοπτικού της προγράμματος με τίτλο Emma Thompson: Up for Grabs που προβλήθηκε από το Channel 4[18]. Το 1987 πρωταγωνίστησε σε δυο μίνι τηλεοπτικές σειρές: το Fortunes of War πλάι στον Κένεθ Μπράνα και το Tutti Frutti πλάι στον Ρόμπι Κολτρέιν[17]. Για τις σειρές αυτές η Τόμσον κέρδισε βραβείο της Βρετανικής Ακαδημίας της τηλεόρασής ως η καλύτερη ηθοποιός[19]. Την επόμενη χρονιά έγραψε και πρωταγωνίστησε στην σειρά Tompson, αλλά οι κριτικές που έλαβε ήταν μέτριες[20]. Το 1989, συμπρωταγωνίστησε με τον Κένεθ Μπράνα με τον οποίο είχε σχέση εκείνη την περίοδο, στο θεατρικό του Τζον Όσμπορν Οργισμένα νιάτα (Look Back in Anger) σε σκηνοθεσία της ηθοποιού Τζούντι Ντεντς[17][21] Αργότερα την ίδια χρονιά το ζευγάρι πρωταγωνίστησε στην τηλεοπτική μεταφορά του θεατρικού.[7][21]. Την ίδια χρονιά η ηθοποιός έκανε το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο όπου συμπρωταγωνίστησε με τον Τζεφ Γκόλντμπλουμ στην κωμωδία Για...ψύλλου πήδημα (The Tall Guy, 1989) λαμβάνοντας καλές κριτικές για το έμφυτο κωμικό της ταλέντο[22], έπειτα συμπρωταγωνίστησε με τον Κένεθ Μπράνα (τον οποίο είχε πλέον νυμφευτεί) στην κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ Ερρίκος ο Ε΄ σκηνοθετημένη από τον ίδιο τον Μπράνα. Η ταινία έλαβε διθυραμβικές κριτικές[23]. Το 1990 συνέχισε τη συνεργασία με το σύζυγό της εμφανιζόμενη στα θεατρικά του Σαίξπηρ Όνειρο θερινής νυκτός και Βασιλιάς Ληρ, εμφανίσεις που στέφθηκαν με επιτυχία[24]. Το 1991 επέστρεψε στα κινηματογραφικά δρώμενα εμφανιζόμενη πλάι στους Χιου Γκραντ και Τζούντι Ντέιβις στο δράμα εποχής Ερωτική έμπνευση (Impromptu) για το οποίο προτάθηκε για βραβείο Independent Spirit[25] και πρωταγωνίστησε στο neo-noir Νεκροί ξανά (Dead Again, 1991) σε σκηνοθεσία του Μπράνα.
Παγκόσμια Αναγνώριση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σημαντική ταινία για την καριέρα της Τόμσον ήταν η Επιστροφή στο Χάουαρντς Εντ (Howards End) το 1992, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Έντουαρντ Φόστερ[17] . Η ηθοποιός κλήθηκε να αναλάβει τον πρωταγωνιστικό ρόλο πλάι στους Βανέσα Ρεντγκρέιβ, Άντονι Χόπκινς και Ελένα Μπόναμ Κάρτερ. Η ταινία που σκηνοθετήθηκε από τον Τζέιμς Άιβορι έκανε τεράστια επιτυχία, έλαβε 9 υποψηφιότητες για Όσκαρ[26] και χάρισε στην Τόμσον το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου και παγκόσμια αναγνώριση. Οι κριτικοί εκθείασαν την ερμηνεία της Τόμσον με τον Βίνσεντ Κάνμπαϊ να υποστηρίζει ότι ο ρόλος επέτρεψε στην ηθοποιό να ξεδιπλώσει το ερμηνευτικό της ταλέντο μακριά από την επιρροή του Μπράνα.[27] και τον Ρότζερ Ίμπερτ να γράφει ότι η ηθοποιός ήταν εξαιρετική στον κεντρικό ρόλο: ήρεμη, ειρωνική, παρατηρητική με ατσάλι μέσα της[28]. Η New York Times έγραψε ότι η ηθοποιός έλαβε παγκόσμια επιτυχία εν ριπή νυκτός[7].
Μετά την επιτυχία της η ηθοποιός συνέχισε να συνεργάζεται με το σύζυγό της Κένεθ Μπράνα, με τον οποίο γύρισε δυο ταινίες: την κωμωδία Οι φίλοι του Πίτερ (Peter's Friends, 1992) και την κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού του Σαίξπηρ Πολύ κακό για το τίποτα (Much Ado About Nothing, 1993) λαμβάνοντας θετικές κριτικές και για τις δυο[29][30]. Έπειτα γύρισε άλλες δυο ταινίες οι οποίες καθιέρωσαν το όνομά της μεταξύ των αστέρων του Χόλιγουντ το Εις το όνομα του πατρός (In the Name of the Father, 1993) του Τζιμ Σέρινταν, όπου ερμήνευσε το ρόλο της δικηγόρου Γκάρεθ Πιρς στο πλευρό του Ντάνιελ Ντέι Λιούις και Τα σπομεινάρια μιας μέρας (The Remains of the Day, 1993) που σηματοδότησαν τη δεύτερη της συνεργασία με τον Άντονι Χόπκινς και τον Τζέιμς Άιβορι. Οι δυο αυτές ταινίες της χάρισαν τη δεύτερη και τρίτη υποψηφιότητα για Όσκαρ καθώς την ίδια χρονιά βρέθηκε υποψήφια τόσο για Όσκαρ Α' Γυναικείου όσο και για Β' Γυναικείου Ρόλου. Το 1995 η ηθοποιός διασκεύασε για τη μεγάλη οθόνη το κλασικό μυθιστόρημα της Τζέιν Όστεν Λογική και ευαισθησία και ερμήνευσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Έλινορ Ντάσγουντ στη μεγάλη οθόνη με συμπρωταγωνιστές τους Κέιτ Γουίνσλετ και Χιου Γκραντ και σκηνοθέτη τον Ανγκ Λι. Για άλλη μια φορά βρέθηκε υποψήφια για δυο Όσκαρ: Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου και Όσκαρ Διασκευασμένου Σεναρίου κερδίζοντας το δεύτερο.
Η εμφάνισή της ως γκεστ σε ένα επεισόδιο της σειράς Ellen το 1997 της χάρισε το βραβείο Έμμυ[31], ενώ το 2003 εμφανίστηκε στην τηλεταινία του Μάικ Νίκολς Ο Θεός ξέχασε τον Παράδεισο (Angels in America) πλάι στους Μέριλ Στριπ και Αλ Πατσίνο. Την ίδια χρονιά εμφανίστηκε στη σπονδυλωτή ταινία Αγάπη είναι... (Love Actually) κι έπειτα ανέλαβε το ρόλο της Σίμπιλ Τρελόνι στο τρίτο μέρος και τέταρτο μέρος της σειράς ταινιών Χάρι Πότερ με τίτλο Ο Χάρι Πότερ και ο αιχμάλωτος του Αζκαμπάν (Harry Potter and the Prisoner of Azkaban, 2004) και Ο Χάρι Πότερ και το τάγμα του φοίνικα (Harry Potter and the Order of the Phoenix, 2007). Το 2005 έγραψε το σενάριο και πρωταγωνίστησε στην παιδική ταινία Νάννυ ΜακΦι - Η μαγική νταντά (Nanny McPhee). Το 2008 συμπρωταγωνήσε με τον Ντάστιν Χόφμαν στην ταινία Η Τελευταία Ευκαιρία (Last Chance Harvey) κι έπειτα εμφανίστηκε στις ταινίες Μια κάποια εκπαίδευση (An Education, 2009) και Ροκ εν πλω (The Boat That Rocked, 2009). Το 2011 η ηθοποιός ανέλαβε ξανά το ρόλο της Σύμπιλ Τρελόνι στην ταινία Ο Χάρι Πότερ και οι κλήροι του θανάτου - Μέρος 2 (Harry Potter and the Deathly Hallows – Part 2)[32] και το 2013 ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Η μαγική ομπρέλα (Saving Mr. Banks, 2013) όπου υποδύεται την Πάμελα Τράβερς συγγραφέα του μυθιστορήματος Μαίρη Πόπινς. Ο ρόλος αυτός της χάρισε βραβείο από το Nation Board of Review, Βραβείο των κριτικών του Λας Βέγκας και υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα.
Φιλμογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | Ταινία | Ρόλος | Σημειώσεις |
|---|---|---|---|
| 1989 | Ερρίκος ο 5ος (Henry V) | Αικατερίνη του Βαλουά | |
| 1989 | Για...Ψύλλου Πήδημα (Tall Guy) | Κέιτ Λέμον | |
| 1991 | Νεκροί Ξανά (Dead Again) | Γκρέις/Μάργκαρετ Στράους | |
| 1991 | Ερωτική Έμπνευση (Impromptu) | Κλωντέτ, Δούκισσα του Αρντάν | |
| 1992 | Επιστροφή στο Χάουαρντς Εντ (Howards End) | Μάργκαρετ Σλέγκελ | Νίκη - Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου |
| 1992 | Οι Φίλοι του Πήτερ (Peter's Friends) | Μάγκι Τσέστερ | |
| 1993 | Πολύ Κακό για το Τίποτα (Much Ado About Nothing) | Μπίατρις | |
| 1993 | Τα Απομεινάρια μιας Μέρας (The Remains of the Day) | Δις Κέντον | Υποψηφιότητα - Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου |
| 1993 | Εις το Όνομα του Πατρός (In the Name of the Father) | Γκάρεθ Πιρς | Υποψηφιότητα - Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου |
| 1994 | Τζούνιορ (Junior) | Δρ. Νταϊάνα Ρέντιν | |
| 1995 | Κάρινγκτον (Carrington) | Ντόρα Κάρινγκτον | |
| 1995 | Λογική και Ευαισθησία (Sense And Sensibility) | Έλινορ Ντάσγουντ | Επίσης σεναριογράφος Νίκη - Όσκαρ Διασκευής Σεναρίου Υποψηφιότητα - Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου |
| 1997 | Ο Επισκέπτης του Χειμώνα (The Winter Guest) | Φράνσις | |
| 1998 | Όλες οι Γυναίκες του Προέδρου (Primary Colors) | Σούζαν Στάντον | |
| 1998 | Το Φιλί του Ιούδα (Judas Kiss) | Σέιντι Χώκινς | |
| 2000 | Ασύλληπτο Μωρό (Maybe Baby) | Ντρουσίλα | |
| 2002 | Ο Πλανήτης των Θησαυρών (Treasure Planet) | Κάπτεν Αμέλια | Μόνο Φωνή |
| 2003 | Δύναμη Ψυχής (Imagining Argentina) | Σεσίλια | |
| 2003 | Αγάπη Είναι... (Love Actually) | Κάρεν | |
| 2004 | Ο Χάρι Πότερ και ο Αιχμάλωτος του Αζκαμπάν (Harry Potter and the Prisoner of Azkaban) | Καθηγήτρια Σύμπιλ Τρελόνι | |
| 2005 | Νάννυ ΜακΦι - Η Μαγική Νταντά (Nanny McPhee) | Νάννυ ΜακΦι | Επίσης σεναριογράφος |
| 2006 | Πιο Παράξενο κι από Παράξενο! (Stranger than Fiction) | Κάρεν Άιφελ | |
| 2007 | Ο Χάρι Πότερ και το Τάγμα του Φοίνικα (Harry Potter and the Order of the Phoenix) | Καθηγήτρια Σύμπιλ Τρελόνι | |
| 2007 | Ζωντανός Θρύλος (I Am Legend) | Δρ. Άλις Κρίπιν | |
| 2008 | Επιστροφή στο Μπράιντσχεντ (Brideshead Revisited) | Λαίδη Μάρτσμεϊν | |
| 2008 | Η Τελευταία Ευκαιρία (Last Chance Harvey) | Κέιτ Γουόκερ | |
| 2009 | Μια Κάποια Εκπαίδευση (An Education) | Διευθύντρια | |
| 2009 | Ροκ εν Πλω (The Boat That Rocked) | Σάρλοτ | |
| 2010 | Η Νάννι ΜακΦι και ο Μεγάλος Σαματάς (Nanny McPhee and the Big Bang) | Νάννυ ΜακΦι | Επίσης σεναριογράφος |
| 2011 | Ο Χάρι Πότερ και οι Κλήροι του Θανάτου - Μέρος 2 (Harry Potter and the Deathly Hallows – Part 2) | Καθηγήτρια Σύμπιλ Τρελόνι | |
| 2012 | Οι Ανδρες με τα Μαύρα ΙΙΙ (Men in Black 3) | Ατζέντης Ο | |
| 2012 | Brave | Βασίλισσα Έλινορ | Μόνο φωνή |
| 2013 | Ομορφα Πλάσματα (Beautiful Creatures) | Κυρία Λίνκολν/Σαραφίν | |
| 2013 | Η Μαγική Ομπρέλα (Saving Mr. Banks) | Π.Λ. Τράβερς | |
| 2013 | The Love Punch | Κέιτ | |
| 2014 | Effie | Λαίδη Ήστλεϊκ | Επίσης συγγραφέας |
| 2014 | Men, Women & Children | γυρίσματα | |
| 2015 | Ο σεφ που έπαιζε με τη φωτιά | Dr Rosshilde | |
| 2016 | Μόνος στο Βερολίνο | Anna Quangel | |
| 2016 | Το μωρό της Μπρίτζετ Τζόουνς | Dr. Rawlings | |
| 2017 | Η Πεντάμορφη και το Τέρας (ταινία, 1991) ("Beauty and the Beast") | κ. Ποτς | |
| 2021 | Κρουέλα | Βαρόνη φον Χέλμαν |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Emma-Thompson.
- ↑ (Αγγλικά) Behind The Voice Actors. Emma-Thompson. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2021.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. pna2005280869. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ www
.oscars .org /oscars /ceremonies /1993. - ↑ www
.oscars .org /oscars /ceremonies /1996. - ↑ Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2021.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 «Emma Thompson». All Media Guide / Rovi via The New York Times. http://www.nytimes.com/movies/person/70692/Emma-Thompson/biography. Ανακτήθηκε στις 12 October 2013.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Grice, Elizabeth (23 February 2013). «Phyllida Law: my mother's dementia had its funny side». The Telegraph. http://www.telegraph.co.uk/lifestyle/9884892/Phyllida-Law-my-mothers-dementia-had-its-funny-side.html. Ανακτήθηκε στις 14 September 2013.
- ↑ 9,0 9,1 Moorhead, Joanna (20 March 2010). «Emma Thompson: 'Family is about connection'». The Guardian. http://www.theguardian.com/lifeandstyle/2010/mar/20/emma-thompson-nanny-mcphee-2. Ανακτήθηκε στις 14 September 2013.
- ↑ Moorhead, Joann (18 January 2009). «Emma Thompson: Doth the lady protest too much?». The Independent. http://www.independent.co.uk/news/people/profiles/emma-thompson-doth-the-lady-protest-too-much-1418926.html. Ανακτήθηκε στις 12 October 2013.
- ↑ 11,0 11,1 Hill, Logan (25 October 2007). «Influences: Emma Thompson». Los Angeles Times. http://nymag.com/movies/profiles/23775/. Ανακτήθηκε στις 14 September 2013.
- ↑ Walker, Tim (12 January 2009). «Hugh Laurie's elemental about Emma Thompson». The Telegraph. http://www.telegraph.co.uk/news/newstopics/mandrake/4224331/Hugh-Lauries-elemental-about-Emma-Thompson.html. Ανακτήθηκε στις 3 May 2011.
- ↑ «1980–1989». Footlights. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2013.
- ↑ Thorpe, Vanessa (28 March 2010). «Emma Thompson tells of her battle with 'voices in my head'». The Observer. http://www.theguardian.com/film/2010/mar/28/emma-thompson-kenneth-branaghl. Ανακτήθηκε στις 15 September 2013.
- ↑ 15,0 15,1 Stuart, Jan (10 December 1995). «Emma Thompson, Sensibly». New York Magazine. http://articles.latimes.com/1995-12-10/entertainment/ca-12297_1_emma-thompson. Ανακτήθηκε στις 14 September 2013.
- ↑ 16,0 16,1 «Emma Thompson». British Film Institute. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2013.
- ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 «Emma Thompson – Biography». Yahoo. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2013.
- ↑ «Emma Thompson: Up for Grabs». British Film Institute. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2013.
- ↑ «Television Actress in 1988». British Academy of Film and Television. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2013.
- ↑ «Emma Thompson». BBC. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2013.
- ↑ 21,0 21,1 «Renaissance Theatre Company Collection». Archives Hub. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2013.
- ↑ James, Caryn (21 September 1990). «The Tall Guy (1989)». The New York Times. http://www.nytimes.com/movie/review?res=9C0CE2DD1E31F932A1575AC0A966958260. Ανακτήθηκε στις 13 October 2013.
- ↑ «Henry V (1989)». Rotten Tomatoes. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2013.
- ↑ Christiansen, Richard (25 May 1990). «An Impressive `King Lear` Outshines A Flawed, Hilarious `dream`». Chicago Tribune. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-10-17. https://web.archive.org/web/20131017023857/http://articles.chicagotribune.com/1990-05-25/news/9002130021_1_king-lear-pyramus-and-thisbe-actors. Ανακτήθηκε στις 16 October 2013.
- ↑ «Emma Thompson – Awards». The New York Times. http://www.nytimes.com/movies/person/70692/Emma-Thompson/awards. Ανακτήθηκε στις 28 October 2013.
- ↑ «Howards End (1992)». The New York Times. http://www.nytimes.com/movies/movie/23747/Howards-End/overview. Ανακτήθηκε στις October 24, 2013.
- ↑ Canby, Vincent (13 March 1992). «Howards End (1992)». The New York Times. http://www.nytimes.com/movie/review?res=9E0CE0DD1738F930A25750C0A964958260. Ανακτήθηκε στις October 24, 2013.
- ↑ Ebert, Roger (1 May 1992). «Howards End». Chicago Sun-Times. http://www.rogerebert.com/reviews/howards-end-1992. Ανακτήθηκε στις October 24, 2013.
- ↑ «Peter's Friends». Rotten Tomatoes. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2013.
- ↑ Gleiberman, Owen (14 May 1993). «Much Ado About Nothing (1993)». Entertainment Weekly. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-10-29. https://web.archive.org/web/20131029201842/http://www.ew.com/ew/article/0,,306529,00.html. Ανακτήθηκε στις October 28, 2013.
- ↑ Academy of Television Arts and Sciences. Awards and Nominations: Emma Thompson. Retrieved on: 2012-01-21.
- ↑ «Clémence Poésy confirms Emma Thompson's Deathly Hallows reprisal». This is South Wales. 19 March 2010. http://www.snitchseeker.com/harry-potter-news/cl-mence-po-sy-confirms-emma-thompsons-deathly-hallows-reprisal-71643/. Ανακτήθηκε στις 19 March 2010.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Έμμα Τόμσον, σελίδα στον ιστότοπο Cine.gr (Ελληνικά).
- Έμμα Τόμσον, σελίδα στον ιστότοπο της Internet Movie Database (Αγγλικά).
