Ford FK
| Ford FK | |
|---|---|
 Ford FK 4500 "Haifisch" του 1957 | |
| Σύνοψη | |
| Κατασκευαστής | Ford |
| Παραγωγή | 1950 — 1961 |
| Αμάξωμα και σασί | |
| Κατηγορία | Μεσαίο-μεγάλο φορτηγό |
| Χρονολόγιο | |
| Προηγούμενο μοντέλο | Ford Rhein Ford Ruhr |
| Επόμενο μοντέλο | Ford σειρά K Ford Transcontinental |
Το Ford FK, συντομογραφία του "Ford Köln", είναι μια σειρά από φορτηγά μεσαίας χρήσης που κατασκευάστηκε από τη Ford της Γερμανίας στο εργοστάσιό της στην Κολωνία (Κολωνία) σε δύο γενιές από το 1950 έως το 1961. Το όνομα "Köln" της Ford αντικατέστησε τα προηγούμενα σήματα Rhein και Ruhr καθώς ο ανταγωνιστής Krupp (Südwerke) τα είχε αθόρυβα κατοχυρώσει πνευματικά δικαιώματα. Η Ford Γερμανίας αποσύρθηκε από τον τομέα των φορτηγών μετά το 1961, εστιάζοντας στα ελαφρύτερα οχήματα κοινής χρήσης και στις εισαγωγές από τη Ford UK.
Τα φορτηγά επίσης παράγονταν μετά από μερικά χρόνια και στην Βραζιλία.
Πρώτη γενιά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πρώτη σειρά Ford FK έφτασε το 1951, σε τρία μοντέλα βάρους: των 2 τόνων ΦΚ 2000 με 3.3 λίτρων τετρακύλινδρο κινητήρα βενζίνης G28T 52 ίππους, τα 3 τόνων ΦΚ 3000 με 57 ίππους και το 3,5 τόνων ΦΚ 3500 με των 95 ίππων G29T βενζινοκινητήρα V8 (ο κινητήρας αυτός απέκτησε πέντε ακόμα ίππους το 1952).[1] Οι προβολείς του FK ήταν ενσωματωμένοι στα φτερά και η περίοπτη γρίλια αποτελούνταν από επτά οριζόντιες χρωμιωμένες λωρίδες. Τα παλαιότερα, μικρότερα φορτηγά της σειράς Ford Rhein είχαν κατασκευαστεί με κινητήρα βενζίνης V8, αλλά επειδή δεν ήταν πολύ οικονομικός, η Ford αποφάσισε να εγκαταστήσει έναν κινητήρα ντίζελ. Η Ford τελικά κατέληξε να χρησιμοποιεί την 95 ιππών και 4,080 κυβικών μονάδα από τον αμερικανικό κατασκευαστή κινητήρων Hercules. Αυτός ο κινητήρας κατασκευάστηκε κατόπιν άδειας για τη Ford από την Knorr στο Μόναχο με σύστημα έγχυσης καυσίμου Bosch. Αυτό εγκαταστάθηκε στη σειρά Rhein, αλλά και στο 3,5 τόνων FK 3500D και των 4 τόνων FK 4000 που άρχιζε να παράγεται το 1953. Οι ανησυχίες σχετικά με την αξιοπιστία αυτών των μηχανών, ώθησαν τη Ford να τροποποιήσει γρήγορα το ντίζελ σε 85 ίππους.
Το 1953, οι πλέον απαρχαιωμένοι τετρακύλινδροι κινητήρες χαμηλής ισχύος, που χρησιμοποιήθηκαν αρχικά από το Ford BB του 1932 και αναπτύχθηκαν από τον κινητήρα του Μοντέλου Α του 1927, σταμάτησαν να κυκλοφορούν. Βέβαια, το πρόβλημα με τα απαρχαιωμένα εξαρτήματα δεν σταμάτησε εκεί, αφού το σασί και πολλά άλλα μηχανικά μέρη του FK προέρχονταν από τα προηγούμενα φορτηγά Ruhr και Rhein, τα οποία ήταν απλά μικροί εκσυγχρονισμοί των φορτηγών Ford της δεκαετίας του 1930 και 1940, τα οποία χρησιμοποιούσαν και αυτά το σασί του Ford Model BB του 1932. Τον Ιούνιο του 1954 το FK 4000 S/D άρχιζε να παράγεται, αυτό χρησιμοποιούσε μια 4,460 κυβικών έκδοση του Hercules κινητήρα ντίζελ, για 90 ίππους. Όμως ακόμα και έτσι, οι κινητήρες Hercules για διάφορους λόγους είχαν πολύ κακή φήμη για την ποιότητα και "διέλυσαν" τη φήμη της Ford στην αγορά φορτηγών της Γερμανίας. Εκείνη την εποχή, το φορτηγό απέκτησε επίσης μια επανασχεδιασμένη καμπίνα, με τετράγωνη, χρωμιωμένη μάσκα, χωρισμένο παρμπρίζ και κοντύτερο καπό. Η κοντύτερη καμπίνα επέτρεπε μεγαλύτερο χώρο φόρτωσης με καλύτερη κατανομή βάρους.
Στην αγορά προσφέρθηκαν επίσης εκδόσεις μπροστινού ελέγχου (ή όπως θα λέγαμε στην Ελλάδα, φορτηγό χωρίς μούρη), αλλά στην πραγματικότητα πουλήθηκε μόνο ένας μικρός αριθμός από αυτά τα φορτηγά.
Δεύτερη γενιά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η δεύτερη γενιά FK παρουσιάστηκε στα τέλη του 1955 και ονομάστηκε Haifisch ("Καρχαρίας") λόγω της οδοντωτών μάσκας (grille) του. Το σχήμα ήταν πολύ μοντέρνο, με μονοκόμματο, κυρτό παρμπρίζ, στρογγυλεμένη μύτη και μάσκα με δώδεκα κάθετα, χρωμιωμένα στοιχεία. Η γκάμα περιελάμβανε τρία κύρια μοντέλα: το ΦΚ 2500 για φορτίο 2,5 τόνων, το ΦΚ 3500 3,5 τόνων και το ΦΚ 4500 4,5 τόνων. Ήταν διαθέσιμα κιβώτια τεσσάρων ή πέντε ταχυτήτων. Ενώ τα μοντέλα βενζίνης διατήρησαν τον προηγούμενο V8 των 3,9 λίτρων με 102 ίππους, οι πετρελαιοκινητήρες ήταν εντελώς νέοι: ήταν δίχρονοι ντίζελ σε εκδόσεις είτε V4 είτε V6, των 2,8 ή 4,2 λίτρων. Οι αξιώσεις μέγιστης ισχύος ήταν 80 και 120 ίππων, αντίστοιχα.
Ο δίχρονος σχεδιασμός, που αναπτύχθηκε από τον καθηγητή Hans List του Γκρατς της Αυστρία για την AVL, επιλέχθηκε καθώς πιστευόταν ότι ο ελάχιστος αριθμός κινητών μερών του θα παρείχε αξιοπιστία και οικονομία. Ωστόσο, η πραγματικότητα απέδειξε το αντίθετο. Οι κύλινδροι παραμορφώθηκαν γύρω από τις θυρίδες της εξάτμισης και οι βλάβες του κινητήρα ήταν έντονες. Το πρώτο εξάμηνο του 1956, οι αξιώσεις εγγύησης υπερέβαιναν αριθμητικά τις παραδόσεις νέων φορτηγών. Η παραγωγή νέων κινητήρων σταμάτησε επανειλημμένα για να μπορέσει να πραγματοποιήσει ανακατασκευές. Στα μέσα του 1957 οι ντίζελ σταμάτησαν, αφήνοντας μόνο το βενζινοκίνητο V8 στον στρατιώτη μέχρι το 1961. Η καταστροφική εμπειρία πιστώνεται γενικά με τον τερματισμό της εμπλοκής της Ford Γερμανίας με φορτηγά. Τα εργαλεία πίεσης για την καμπίνα μεταφέρθηκαν στη Ford UK το 1962, η οποία τα χρησιμοποίησε για το Thames Trader NC, το οποίο αργότερα πουλήθηκε ως Ford σειρά K.[2]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Ford FK2000 - FK4500». Ford Oldtimer und Motorsport Club Cologne (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2017.
- ↑ http://www.fomcc.de/fk.htm "Ford FK2000 - FK4500"