Lockheed C-130 Hercules
| C-130 Hercules | ||
|---|---|---|
 C-130 Hercules της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας | ||
| Περιγραφή | ||
| Αποστολή | Μεταγωγικό Αεροσκάφος | |
| Πλήρωμα | 4 - 6 | |
| Κατασκευαστής | Lockheed | |
| Διαστάσεις | ||
| Μήκος | 29.8 m | |
| Εκπέτασμα | 40.4 m | |
| Ύψος | 11.6 m | |
| Επιφάνεια πτέρυγας | 162.1m² | |
| Βάρος | ||
| Άδειο | 38,000 kg | |
| Μέγιστο απογείωσης | 70,300 kg | |
| Πηγή ισχύος | ||
| Κινητήρες | 4× Allison T56-A-15 turboprop | |
| Ισχύς | 4,300 shp (Έκαστος) | |
| Επιδόσεις | ||
| Μέγιστη ταχύτητα | 610 km/h | |
| Αυτονομία | 3,800 km | |
| Μέγιστο ύψος | 10,000 m | |
| Μεταφορική Ικανότητα | ||
| Μέχρι 20,000 kg | ||
| 2 – 3 Humvee ή 1 ΤΟΜΠ Μ-113, ή | ||
| 92 επιβάτες, ή | ||
| 64 πλήρως οπλισμένους στρατιώτες, ή | ||
| 74 φορεία με 2 ιατρικούς συνοδούς | ||
To Lockheed C-130 Hercules είναι τετρακινητήριο turboprop μεταγωγικό αεροσκάφος και το κύριο τακτικό αερομεταγωγικό πολλών αεροποριών σε όλο τον κόσμο. Σήμερα περισσότερες από 40 εκδόσεις του Ηρακλή υπηρετούν σε περισσότερες από 50 χώρες. Τον Δεκέμβριο του 2006 το C-130 έγινε το τρίτο αεροσκάφος (μετά το English Electric Canberra τον Μάιο του 2001 και το B-52 Stratofortress τον Ιανουάριο του 2005) που έκλεισε 50 χρόνια συνεχούς χρήσης με τον αρχικό κύριο χρήστη του, σε αυτή την περίπτωση την Αμερικανική Αεροπορία.
Ικανό για βραχείες αποπροσγειώσεις από απροετοίμαστους διαδρόμους, το C-130 αρχικά σχεδιάστηκε σαν αεροσκάφος μεταφοράς φορτίου και προσωπικού και αεροδιακομιδής τραυματιών. Ο σχεδιασμός του αεροσκάφους παρείχε την απαιτουμένη ευελιξία ώστε να χρησιμοποιηθεί σε μια πλειάδα ρόλων: αποστολές αέρος-εδάφους, έρευνας και διάσωσης, αναγνωρίσεως και προγνώσεως καιρού, υποστήριξης επιστημονικών ερευνών, εναερίου ανεφοδιασμού και αεροπυροσβέσεως.
Εξέλιξη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο πόλεμος της Κορέας, που ξεκίνησε τον Ιούνιο του 1950, έδειξε ότι τα μεταγωγικά της περιόδου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπως τα C-119 Flying Boxcar, C-47 Skytrain και C-46 Commando, ήταν ανεπαρκή για τον μοντέρνο τρόπο πολέμου. Έτσι στις 2 Φεβρουαρίου 1951 η Αμερικανική Αεροπορία (USAF) εξέδωσε οδηγίες για ένα νέο μεταγωγικό στις εταιρείες Boeing, Douglas, Fairchild, Lockheed, Martin, Chase, Airlifts Inc, North American και Northrop. Το νέο μεταγωγικό έπρεπε να μπορεί να μεταφέρει 92 επιβάτες ή 64 αλεξιπτωτιστές, να έχει εμβέλεια 1100 ναυτικών μιλίων, ικανότητα να επιχειρεί από βραχείς και απροετοίμαστους διαδρόμους και ικανότητα πτήσης με τον ένα κινητήρα εκτός λειτουργίας.
Οι Fairchild, North American, Martin και Northrop αρνήθηκαν να συμμετάσχουν. Οι υπόλοιπες πέντε εταιρείες παρουσίασαν συνολικά εννέα σχέδια: η Lockheed δύο, η Boeing ένα, η Chase τρία, η Douglas τρία και η Airlifts Inc ένα. Ο διαγωνισμός εξελίχθηκε μεταξύ του ελαφρύτερου από τα δύο προτεινόμενα σχέδια της Lockheed (με αρχική ονομασία L-206) και ένα τετρακινητήριο turboprop σχέδιο της Douglas.Η σχεδιαστική ομάδα της Lockheed, που ηγείτο από τον Willis Hawkins, ξεκίνησε με μια πρόταση 130 σελίδων για το Lockheed L-206 και ένα ακόμα βαρύτερο turboprop.[1]. Ο Hall Hibbard, αντιπρόεδρος και αρχιμηχανικός της Lockheed, είδε την πρόταση και την ανέθεσε στον Kelly Johnson, ο οποίος βλέποντας την πρόταση φέρεται να σχολίασε «Αν υπογράψεις αυτό το γράμμα θα καταστρέψεις την Εταιρεία Lockheed». Ωστόσο οι Hibbard και Johnson υπέγραψαν την πρόταση και η εταιρία πήρε το συμβόλαιο για το Μοντέλο 82, στις 2 Ιουλίου 1951[2].
Πρώτη πτήση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πρώτη πτήση του πρωτότυπου YC-130 έγινε στις 23 Αυγούστου 1954 από το εργοστάσιο της Lockheed στο Μπούρμπανκ (Burbank) της Καλιφόρνια. Το αεροσκάφος, με σειριακό αριθμό 53-3397, ήταν το δεύτερο πρωτότυπο αλλά το πρώτο από τα δύο που πέταξε. Πιλότοι στο παρθενικό ταξίδι του YC-130, διάρκειας 61 λεπτών προς την αεροπορική βάση Edwards ήταν οι Stanley Beltz και Roy Wimmer, ενώ οι Jack Real και Dick Stanton επέβαιναν ως ιπτάμενοι μηχανικοί. Ο Kelly Johnson πετούσε συνοδεία σε ένα αεροσκάφος P2V Neptune[3].
Παραγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με την ολοκλήρωση της κατασκευής των δύο πρωτοτύπων η παραγωγή μεταφέρθηκε στην Marietta της Τζόρτζια, όπου περισσότερα από 2000 C-130 κατασκευάστηκαν.
Το αρχικό μοντέλο παραγωγής, το C-130A, χρησιμοποιούσε τους turboprop κινητήρες Allison T56 με τρίφυλλες έλικες. Οι παραδόσεις ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο του 1956 και συνεχίστηκαν μέχρι την εισαγωγή σε υπηρεσία του C-130B, το 1959. Κάποια από τα C-130A μετονομάστηκαν σε C-130 μετά την τοποθέτηση χιονοπέδιλων για χρήση σε αρκτικό περιβάλλον καθώς και ρουκέτες υποβοήθησης απογείωσης. Το νεότερο C-130B είχε δυνατότερα πτερύγια καμπυλότητας, εξελιγμένους κινητήρες και τετράφυλλες έλικες που διατηρήθηκαν μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Το C-130E
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το μεγαλύτερης εμβέλειας C-130E εισήλθε σε υπηρεσία το 1962. Η αυξημένη εμβέλειά του ήταν αποτέλεσμα μίας υποπτερυγικής δεξαμενής καυσίμου 5150 λίτρων, πτερυγικών βοηθητικών δεξαμενών καυσίμου και των δυνατότερων κινητήρων Allison T-56-A-7A. Το μοντέλο Ε έφερε δομικές βελτιώσεις, αναβαθμισμένα συστήματα πτήσης και μεγαλύτερο μεικτό βάρος.
Παραλλαγή του C-130E είναι το ιπτάμενο τάνκερ KC-130, που αναπτύχθηκε για το Αμερικάνικο Σώμα Πεζοναυτών το 1958 και εξοπλίζεται με μία αφαιρούμενη δεξαμενή 13626 λίτρων στον χώρο του φορτίου. Τα δύο υποπτερυγικά ατρακτίδια ανεφοδιασμού μπορούν να ανεφοδιάσουν δύο αεροσκάφη ή ελικόπτερα ταυτόχρονα με ταχύτητα 19 λίτρα το δευτερόλεπτο. Το C-130G του Αμερικανικού Ναυτικού έχει αυξημένη δομική αντοχή επιτρέποντας επιχειρήσεις μεγαλύτερου μεικτού βάρους.
Το C-130H
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το C-130H έφερε τους βελτιωμένους κινητήρες Allison T56-A-15, επανασχεδιασμένη εξωτερική πτέρυγα, εξελιγμένα συστήματα πτήσης και άλλες μίκρες βελτιώσεις. Το μοντέλο Η παραμένει σε ευρεία χρήση τόσο στην Αμερικανική Αεροπορία (USAF) όσο και στις αεροπορίες άλλων χωρών. Οι αρχικές παραδώσεις ξεκίνησαν το 1964 και το αεροσκάφος παρέμεινε σε παραγωγή μέχρι το 1996. Μία εξελιγμένη έκδοση του C-130H παρουσιάστηκε το 1974.
Από το 1992 μέχρι το 1996 το C-130H αναβαθμίστηκε, ενσωματώνοντας γυάλινο κόκπιτ, ικανότερο ραντάρ, συμβατότητα με διόπτρες νυχτερινής όρασης και αναβαθμισμένα ηλεκτρικά συστήματα.
Πάνω στο C-130H βασίστηκαν και άλλες εκδόσεις του Ηρακλή, όπως το C-130K, το οποίο αποτελεί την εξαγωγική έκδοση του C-130Η για την Βρετανική Αεροπορία (RAF) και τα C-130R και C-130T, εκδόσεις για το Αμερικανικό Ναυτικό και τις Αμερικανικές δυνάμεις Πεζοναυτών αντίστοιχα.
Πολιτική χρήση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Lockheed L-100 (L-382) είναι η πολιτική έκδοση του C-130E χωρίς τις πτερυγικές δεξαμενές καυσίμου και τον στρατιωτικό εξοπλισμό. Το L-100 παρήχθη και σε δυο επιμηκυμένες εκδόσεις, το L-100-20, του οποίου η άτρακτος είναι επιμηκυμένη κατά 2,5 μέτρα, και το L-100-30 με επιμήκυνση 4,6 μέτρων. Παρόλα αυτά το L-100 δεν έτυχε εκτεταμένης χρήσης στην πολιτική αγορά.
Η επόμενη γενιά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]_on_30_October_1963.jpg)
Τη δεκαετία του 1970 η Lockheed πρότεινε μία έκδοση του C-130 με κινητήρες turbofan αντί των υπαρχόντων κινητήρων turboprop, όμως η Αμερικανική Αεροπορία προτίμησε τις επιδόσεις απογείωσης του υπάρχοντος αεροσκάφους. Την δεκαετία του 1980 υπήρχε η πρόβλεψη να αντικατασταθεί από το Εξελιγμένο Μέσο Μεταφορικό Βραχείας Αποπροσγείωσης (Advanced Medium STOL Transport), όμως το πρόγραμμα ακυρώθηκε και το C-130 παρέμεινε σε παραγωγή.
Το C-130J
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το C-130J Super Hercules είναι η νεώτερη έκδοση του Ηρακλή και το μοναδικό μοντέλο ακόμα σε παραγωγή. Παρόλο που εξωτερικά είναι όμοιο με τον κλασσικό , το C-130J είναι ένα τελείως διαφορετικό αεροσκάφος. Οι διαφορές περιλαμβάνουν τους καινούργιους Rolls-Royce Allison AE2100 turboprop κινητήρες με εξαπτέρυγες έλικες, ψηφιακά ηλεκτρονικά συστήματα, μειωμένες απαιτήσεις σε πλήρωμα (μόνο 2 πιλότους χωρίς ιπτάμενο μηχανικό και πλοηγό), αυξημένη αξιοπιστία και 27% μειωμένο λειτουργικό κόστος. Το C-130J είναι διαθέσιμο στην κανονική ή την επιμηκυμένη έκδοση C-130J-30. Η Lockheed έλαβε την πρώτη παραγγελία για το νέο μοντέλο από την Βασιλική Αεροπορία, που παρήγγειλε 25 αεροσκάφη. Οι πρώτες παραδόσεις ξεκίνησαν το 1999 ως Hercules C.Mk 4 (C-130J-30) και Hercules C.Mk 5 (C-130J).
Ο μεγαλύτερος χρήστης προβλέπεται να είναι η Αμερικανική Αεροπορία, η οποία παραγγέλνει συνεχώς αυξανόμενους αριθμούς αεροσκαφών, αν και το 2005 το Αμερικανικό Κογκρέσο ανακοίνωσε ότι οι παραγγελίες θα μειωθούν δραματικά. Οι χρήστες του C-130J, πέρα από την Αμερικανική Αεροπορία, είναι το Σώμα των Αμερικανών Πεζοναυτών (το ιπτάμενο τάνκερ KC-130J), η Αμερικανική Εθνοφρουρά, η Αμερικανική Ακτοφυλακή, η Βασιλική Αεροπορία, η Βασιλική Αεροπορία της Αυστραλίας, η αεροπορία της Δανίας και η Ιταλική Αεροπορία. Οι συνολικές παρραγγελίες για το C-130J είχαν φτάσει τις 186 τον Δεκέμβριο του 2006[4].
Η Lockheed προσέφερε τέσσερα C-130J στην Γερμανική Αεροπορία με καθεστώς ενοικίασης, για όσο διάστημα αναμένει το Airbus A400M, όμως η πρόταση απορρίφθηκε ως ακριβή.
Η Ινδική Αεροπορία έχει υποβάλλει πρόταση για να αποκτήσει έξι C-130J και η πώληση αναμένεται να οριστικοποιηθεί στα μέσα του 2007.
Το Νοέμβριο του 2006 η Καναδική Αεροπορία ανακοίνωσε την αντικατάσταση των CC-130E και Η με 17 νέα μεταγωγικά[5]. Άμεσοι ανταγωνιστές για αυτή την παραγγελία αναμενόταν να είναι τα C-130J και A400M. Η Καναδική κυβέρνηση ανεπίσημα έχει αναθέσει στην Lockheed την παραγωγή του C-130J, επιρρίπτοντας έλλειψη δοκιμαστικών πτήσεων και συγκριτικών στοιχείων για το A400M, καθώς και αμφιβολίες ότι θα μπορεί να παραδοθεί εντός των χρονοδιαγραμμάτων[6].
Τέλος, η Βασιλική Αεροπορία της Νορβηγίας ενδιαφερόταν να αποκτήσει τέσσερα C-130J, όμως η ιδέα εγκαταλείφθηκε όταν ανακαλύφθηκε ότι το C-130 δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί σε καταστάσεις δυνατού αέρα[7].
Χρήστες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αλγερία
Αργεντινή
Αυστραλία
Αυστρία
Μπανγκλαντές
Βέλγιο
Βολιβία
Μποτσουάνα
Βραζιλία
Καμερούν
Καναδάς
Τσαντ
Χιλή
Ταϊβάν
Κολομβία
Δανία
Ισημερινός
Αίγυπτος
Αιθιοπία
Γαλλία
Γκαμπόν
Ελλάδα
Ονδούρα
Ινδία
Ινδονησία
Ιράν
Ιράκ
Ισραήλ
Ιταλία
Ιαπωνία
Ιορδανία
Κουβέιτ
Λιβερία
Λιβύη
Μαλαισία
Μεξικό
Μαρόκο
Ολλανδία
Νέα Ζηλανδία
Νίγηρας
Νιγηρία
Νορβηγία
Ομάν
Πακιστάν
Περού
Φιλιππίνες
Πολωνία
Πορτογαλία
Ρουμανία
Σαουδική Αραβία
Σιγκαπούρη
Νότια Αφρική
Νότια Κορέα
Ισπανία
Σρι Λάνκα
Σουδάν
Σουηδία
Ταϊλάνδη
Τυνησία
Τουρκία
Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα
Ηνωμένο Βασίλειο
ΗΠΑ
Ουρουγουάη
Βενεζουέλα
Υεμένη
Ζάμπια
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Εκδόσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- C-130A/B/E/F/G/H/J/T: Τακτικό μεταγωγικό
- AC-130A/E/H/U: Οπλισμένη έκδοση
- C-130D/D-6: Έκδοση εξοπλισμένη με χιονοπέδιλα για επιχειρήσεις σε χιόνι και πάγο της Αμερικανικής Εθνοφρουράς
- DC-130 και GC-130: Ελέγχου μη επανδρωμένων αεροσκαφών
- EC-130E Commando Solo: Έκδοση ψυχολογικών επιχειρήσεων της Αμερικανικής Εθνοφρουράς
- EC-130E: Εναέριο Κέντρο Διοίκησης και Ελέγχου Μάχης (Airborne Battlefield Command and Control Center)
- EC-130H Compass Call: Ηλεκτρονικού πολέμου και ηλεκτρονικής επίθεσης
- EC-130J Commando Solo: Έκδοση ψυχολογικών επιχειρήσεων της Αμερικανικής Εθνοφρουράς
- HC-130H/N/P: Ιπτάμενο τάνκερ ειδικών επιχειρήσεων, μακράς ακτίνας επιτήρησης, έρευνας και διάσωσης
- JC-130 και NC-130: Μετατροπή για δοκιμαστικές επιχειρήσεις
- KC-130F/J/R/T: Ιπτάμενο τάνκερ και τακτικό μεταγωγικό του Αμερικανικού Σώματος των Πεζοναυτών
- LC-130F/H/R: Έκδοση εξοπλισμένη με χιονοπέδιλα για υποστήριξη επιχειρήσεων στον Αρκτικό κύκλο και την Ανταρκτική της Αμερικανικής Εθνοφρουράς
- MC-130E/H/W Combat Talon I/II/TBD: Ειδικών επιχειρήσεων
- MC-130P Combat Shadow: Ειδικών επιχειρήσεων
- YMC-130H: Τρία τροποποιημένα αεροσκάφη για την σχεδιαζόμενη διάσωση των ομήρων από το Ιράν
- PC-130: Ναυτικής περιπολίας
- RC-130: Αναγνωριστικό
- SC-130: Έρευνας και διάσωσης
- TC-130: Εκπαιδευτικό
- VC-130: Μεαφορικό VIP
- WC-130A/E/H/J: Έκδοση αναγνώρισης καιρού (Κυνηγοί Ανεμοστρόβιλων)
- CC-130: Έκδοση της Καναδικής Αεροπορίας
- C-130K: Έκδοση της Βασιλικής Αεροπορίας
- L-100: Πολιτική έκδοση
- L-100-20: Πολιτική έκδοση επιμηκυμένη κατά 2,5 μέτρα
- L-100-30: Πολιτική έκδοση επιμηκυμένη κατά 4,6 μέτρα
Το C-130 στην Ελληνική Πολεμική Αεροπορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα ελληνικά C-130 Hercules είναι τα αεροσκάφη που έχουν επωμισθεί το βάρος του μεταφορικού έργου για τις Ένοπλες Δυνάμεις, καθώς και ένα σημαντικό μέρος των αεροδιακομιδών στην Ελλάδα. Έχουν πολυετή θητεία στην Ελληνική Πολεμική Αεροπορία (από το 1975) και εκτός από τις αποστολές που προαναφέρθηκαν, συμμετέχουν τόσο σε ανθρωπιστικές αποστολές, όσο και σε αποστολές αεροπυρόσβεσης και έρευνας και διάσωσης. Τα C-130 ανήκουν στην 356 Μοίρα Τακτικών Μεταφορών «Ηρακλής», η οποία εδρεύει στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας. Τα ελληνικά C-130 φέρουν τετράχρωμη παραλλαγή τύπου «Βιετνάμ».
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Rhodes, Jeff (2004). «Willis Hawkins and the Genesis of the Hercules». Code One Magazine 19 (3). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2006-03-10. https://web.archive.org/web/20060310023446/http://www.codeonemagazine.com/archives/2004/articles/aug_04/hawkins/. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2006.
- ↑ Boyne, Walter J. (1998). Beyond the Horizons: The Lockheed Story. New York: St. Martin's Press.
- ↑ Dabney, Joseph E. (2004). «A Mating of the Jeep, the Truck, and the Airplane». Excerpted from HERK: Hero of the Skies in Lockheed Martin Service News (Lockheed Martin Air Mobility Support) 29 (2): 3. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-09-26. https://web.archive.org/web/20070926192854/http://www.lockheedmartin.com/data/assets/7317.pdf. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2006.
- ↑ "News Breaks", Aviation Week & Space Technology, 18 Δεκεμβρίου 2006.
- ↑ «Airlift Capability Project - Tactical». MERX website. Government of Canada. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2006.
- ↑ «Lockheed wins $4.9B contract: Tories quietly pick U.S. aerospace giant to replace Hercules». Ottawa Citizen. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Αυγούστου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2006.
- ↑ «Vil bedre transportflykapasiteten» (στα Νορβηγικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Φεβρουαρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2007.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το C-130 στην επίσημη ιστοσελίδα της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας
- Το C-130 Hercules στο ellinikos-stratos.com
- Το C-130 στο Global Security (Αγγλικά)
- Το C-130 στην επίσημη ιστοσελίδα της Αμερικανικής Αεροπορίας (Αγγλικά)
- Το C-130 στην επίσημη ιστοσελίδα του Αμερικανικού Ναυτικού (Αγγλικά)
- Το C-130G στο Navy.mil (Αγγλικά) Αρχειοθετήθηκε 2005-09-06 στο Wayback Machine.
- Το C-130J Specification Book (Αγγλικά)
- Το C-130 Hercules στο AviaMil.net (Αγγλικά)
- Το Lockheed C-130 Hercules στο Aircraft.co.za (Αγγλικά)
