Φίλιππος της Σουαβίας

Φίλιππος της Σουαβίας
Βασιλιάς της Γερμανίας
Περίοδος	8 Μαρτίου 1198 - 21 Ιουνίου 1208
Στέψη	8 Σεπτεμβρίου 1198 Μάιντς
Προκάτοχος	Ερρίκος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
Διάδοχος	Όθων Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
Σύζυγος	Ειρήνη Αγγελίνα
Επίγονοι	Βεατρίκη της Σουαβίας Μαρία της Σουαβίας Κουνιγούνδη της Σουαβίας Ελισάβετ της Σουαβίας
Οίκος	Οίκος των Χοενστάουφεν
Πατέρας	Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα
Μητέρα	Βεατρίκη της Βουργουνδίας
Γέννηση	1177 Παβία, Βασίλειο της Ιταλίας (Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία)
Θάνατος	21 Ιουνίου 1208 (31 ετών) Μπάμπεργκ, Βασίλειο της Γερμανίας
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα
δεδομένα (  )

Ο Φίλιππος της Σουαβίας (Philipp von Schwaben, 1177 - 21 Ιουνίου 1208) ήταν πρίγκιπας του Οίκου των Χοενστάουφεν και βασιλιάς της Γερμανίας από το 1198 έως το 1208. Επιπλέον, ήταν δούκας της Σουαβίας, αντίπαλος του αυτοκράτορα Όθωνα Δ΄, τέταρτος και νεώτερος γιος του Γερμανού αυτοκράτορα Φρειδερίκου Α΄ Βαρβαρόσα και της Βεατρίκης της Βουργουνδίας.

Εισήλθε στον κλήρο και εξελέγη (1191) επίσκοπος του Βίρτσμπουργκ. Συνόδευσε τον αδελφό του, αυτοκράτορα Ερρίκο, στην Ιταλία, όπου δέχθηκε τον τίτλο του δούκα της Τοσκάνης (1195) και του παραχωρήθηκαν μεγάλες εκτάσεις γης. Δούκας της Σουαβίας έγινε με τον πρόωρο θάνατο του αδελφού του, Κορράδου (1196). Τον Μάιο του 1197 παντρεύτηκε την Ειρήνη Αγγελίνα, κόρη του Βυζαντινού αυτοκράτορα Ισαάκ Β΄ και χήρα του Ρογήρου Γ΄, τιτλούχου βασιλιά της Σικελίας.

Είχε μεγάλη εκτίμηση από τον αυτοκράτορα αδελφό του Ερρίκο και ορίστηκε από αυτόν επίτροπος του μικρού ανήλικου γιου του, Φρειδερίκου, σε περίπτωση πρόωρου θανάτου του, κάτι που έγινε τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, οπότε και βρέθηκε στην στέψη του μικρού ανιψιού του, Φρειδερίκου, στην Σικελία και επέστρεψε στην Γερμανία. Προσπάθησε να προστατεύσει τον ανήλικο ανιψιό του από την μεγάλη εχθρότητα των ευγενών. Στέφθηκε βασιλιάς της Γερμανίας στις 8 Μαρτίου 1198. Οι εχθροί του αντιτάχθηκαν με επικεφαλής τον Αδόλφο, αρχιεπίσκοπο της Κολωνίας, εξέλεξαν αντιβασιλιά τον Όθωνα, δεύτερο βασιλιά του Ερρίκου του Λέοντα δούκα της Σαξονίας. Στην αρχή τους αντιμετώπισε αποτελεσματικά, αλλά αργότερα οι εχθροί του απέκτησαν την υποστήριξη του πάπα Ιννοκέντιου Γ΄, που είχε την κρυφή υποστήριξη του βασιλιά της Γαλλίας Φιλίππου Β΄ Αυγούστου.

Το 1201 δέχθηκε την επίσκεψη του Βονιφάτιου του Μομφερράτου, αρχηγού της Δ΄ Σταυροφορίας. Οι Σταυροφόροι πολιόρκησαν την Ζάρα στην Αδριατική, αλλά οι λόγοι της επίσκεψης οφείλονται σε Σταυροφορία στην Κωνσταντινούπολη για την επαναφορά του Ισαάκιου Β΄ στον θρόνο, που είχε εκθρονιστεί από τον Αλέξιο Γ΄. Τα επόμενα χρόνια ήταν ανεπιτυχή για τον Φίλιππο, αλλά οι τύχες του γύρισαν (1204), όταν απέκτησε την υποστήριξη του Αδόλφου της Κολωνίας και του Ερρίκου Α΄ δούκα της Βραβάντης. Στέφηκε ξανά βασιλιάς στις 6 Ιανουαρίου 1205. Τον Μάρτιο του 1208 έδωσε μια από τις κόρες του σύζυγο σε έναν ανιψιό του πάπα. Στις 21 Ιουνίου 1208, ενώ ετοιμαζόταν να αντιμετωπίσει μια επανάσταση, δολοφονήθηκε στο Μπάμπεργκ από τον Όθωνα Ζ΄ του Βίττελσμπαχ, κόμη της Βαυαρίας στον οποίο είχε αρνηθεί να δώσει μια κόρη του σύζυγο.