Κυβέρνηση Θεόδωρου Δηλιγιάννη 1885
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
.svg) | |
| Βασιλευομένη Δημοκρατία | |
.jpg) | |
| Ημερομηνία σχηματισμού | 19 Απριλίου 1885 |
|---|---|
| Ημερομηνία διάλυσης | 30 Απριλίου 1886 |
| Πρόσωπα και δομές | |
| Αρχηγός Κράτους | Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας |
| Πρόεδρος Κυβέρνησης | Θεόδωρος Δηλιγιάννης |
| Συνολικός αριθμός Μελών | 8 |
| Ιστορία | |
| Εκλογές | Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1885 |
| Θητεία νομοθετικού σώματος | 9 Μαΐου 1885 - 5 Νοεμβρίου 1886 ( Ι΄ κοινοβουλευτική περίοδος) |
| Προηγούμενη | Κυβέρνηση Χαρίλαου Τρικούπη 1882 |
| Διάδοχη | Κυβέρνηση Δημήτριου Βάλβη 1886 |
Η Κυβέρνηση Θεόδωρου Δηλιγιάννη 1885 (Απρίλιος 1885 - Απρίλιος 1886) ανέλαβε την εξουσία μετά τη νίκη της στις εκλογές του 1885.
Ο Δηλιγιάννης, παίρνοντας και τις ψήφους των οπαδών του Κουμουνδούρου -(απεβίωσε 26 Φεβρουαρίου 1883)- κατάφερε να αποσπάσει μια άνετη εκλογική νίκη, που στο Κοινοβούλιο μετατράπηκε σε μεγάλη πλειοψηφία βουλευτικών εδρών. Συγκεκριμένα, στη νέα Βουλή, που άρχισε τις εργασίες της στις 9 Μαΐου του 1885 και σε σύνολο 245 εδρών οι οπαδοί του Δεληγιάννη έλαβαν 185 έδρες, του Τρικούπη 55 και οι Δημοκρατικοί (ομάδα με κέντρο τον Ρόκκο Χοϊδά, που ζητούσε κατάλυση της μοναρχίας) 5.[1]
Η κυβέρνηση Δηλιγιάννη κατάργησε ή μείωσε κάποιους από τους φόρους που είχε επιβάλλει η προηγούμενη κυβέρνηση: κατάργησε τον νόμο για τον φόρο στα σπίρτα και μείωσε περίπου στο μισό, το φόρο στο τσιγαρόχαρτο και στο πετρέλαιο που διακινούσε το δημόσιο.
Οι κακοί χειρισμοί της κυβέρνησης Δηλιγιάννη [2]απέναντι στην πραξικοπηματική προσάρτηση της Ανατολικής Ρωμυλίας στη Βουλγαρία που έγινε στις 6 Σεπτεμβρίου του 1885, και που είχαν σαν αποτέλεσμα τον ναυτικό αποκλεισμό των Αθηνών από τα πολεμικά πλοία της Αγγλίας, Γερμανίας, Αυστρο-Ουγγαρίας και Ιταλίας, οδήγησαν τον Δηλιγιάννη σε παραίτηση.
Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου» («Πρωθυπουργός»): Θεόδωρος Δηλιγιάννης
- «Επί των Εξωτερικών υπουργός»: προσωρινά, Θεόδωρος Δηλιγιάννης
- «Επί των Εσωτερικών υπουργός»: Νικόλαος Παπαμιχαλόπουλος
- «Επί των Οικονομικών υπουργός»: Θεόδωρος Δηλιγιάννης
- «Επί των Στρατιωτικών υπουργός»: συνταγματάρχης Αντώνιος Μαυρομιχάλης
- «Επί της Δικαιοσύνης υπουργός»: Σπήλιος Αντωνόπουλος
- «Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός»: Αντώνιος Ζυγομαλάς
- - αντικαταστάθηκε στις 11 - 10 - 1885 από τον Αριστομένη Κοντογούρη
- «Επί των Ναυτικών υπουργός»: Ροβέρτος Ρώμας
- - αντικαταστάθηκε λόγω ασθένειας στις 11 - 10 -1885 από τον Γεώργιο Μπούμπουλη
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Κυριακόπουλος, Ηλίας (1929). Ο κοινοβουλευτισμός εν Ελλάδι, ως πολιτικός και νομικός κανών. Εκδόσεις «Προμηθεύς». σελ. 196.
- ↑ Σερέτη, Βάγια. «Ο απόηχος της προσάρτησης της Ανατολικής Ρωμυλίας από τη Βουλγαρία στον αθηναϊκό τύπο». Όψεις της Ιστορίας και του Πολιτισμού της Θράκης. σελ. 172.
...Ο Δηλιγιάννης διείδε τη δυσκολία των περιστάσεων και δεν αποφάσιζε τον πόλεμο. Ωστόσο, για να μην τραβήξει προς το μέρος του ο Χαρίλαος Τρικούπης ως αρχηγός της αντιπολίτευσης τις λαϊκές μάζες με τις φιλοπόλεμες προτάσεις του, παρασύρθηκε από τον λαό και την αρθρογραφία του Τύπου και υποκρινόταν ότι είναι φιλοπόλεμος, με αποτέλεσμα να κρατήσει σε κατάσταση επιστράτευσης για οχτώ μήνες 60.000 επιστράτους και να επιβαρύνει ανεπανόρθωτα την ελληνική οικονομία...
- ↑ ΦΕΚΑ Α 36 /1885
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με μια Κυβέρνηση χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |
.svg){kind=small}