Κυβέρνηση Θεόδωρου Δηλιγιάννη 1902
.svg) | |
| Βασιλευομένη Δημοκρατία | |
 | |
| Ημερομηνία σχηματισμού | 24 Νοεμβρίου 1902 |
|---|---|
| Ημερομηνία διάλυσης | 14 Ιουνίου 1903 |
| Πρόσωπα και δομές | |
| Αρχηγός Κράτους | Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας |
| Πρόεδρος Κυβέρνησης | Θεόδωρος Δηλιγιάννης |
| Συνολικός αριθμός Μελών | 7 |
| Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα | κυβέρνηση σχετικής πλειοψηφίας |
| Αρχηγός Αξιωματικής Αντιπολίτευσης | Γεώργιος Θεοτόκης |
| Ιστορία | |
| Απερχόμενες εκλογές | Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1902 |
| Θητεία νομοθετικού σώματος | 9 Δεκεμβρίου 1902 - 10 Δεκεμβρίου 1904 (ΙΣΤ' κοινοβουλευτική περίοδος) |
| Προηγούμενη | Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη 1901 |
| Διάδοχη | Κυβέρνηση Γεωργίου Θεοτόκη Ιουνίου 1903 |
Η Κυβέρνηση Θεόδωρου Δηλιγιάννη 1902 (Νοέμβριος 1902 - Απρίλιος 1903) - γνωστή και ως η «σανιδική κυβέρνηση Δηλιγιάννη» - ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας μετά και εξαιτίας των ταραχών που έμειναν γνωστά ως «Σανιδικών».
Στις βουλευτικές εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1902, κανένα κόμμα δεν κατάφερε να αποκτήσει αυτοδυναμία. Σύμφωνα με τον ιστορικό Διγκαβέ, τα κόμματα των Δηλιγιάννη και Θεοτόκη κατέλαβαν από 102 έδρες το καθένα, ενώ τα κόμματα των Ράλλη και Ζαΐμη 11 και 19 έδρες αντίστοιχα.[1]
Ο Δηλιγιάννης γρήγορα ήρθε σε συνεννόηση με τον Δημήτριο Ράλλη, και έτσι αποκτώντας την κοινοβουλευτική πλειοψηφία ζήτησε και την διακυβέρνηση. Ο Γεώργιος όμως, κωλυσιεργούσε, με θέλοντας να αναθέσει την εντολή στον Δηλιγιάννη, και προσπάθησε να δημιουργήσει μια κυβέρνηση υπηρεσιακή, μέχρι να ελεγχθούν και να οριστικοποιηθούν τα αποτελέσματα των εκλογών. Οι οπαδοί του Δηλιγιάννη όμως, άρχισαν να διαμαρτύρονται και να διαδηλώνουν και μάλιστα έφτασαν να συγκρουστούν και με τις αστυνομικές δυνάμεις, και έτσι ο Γεώργιος όρκισε τελικά τον Θεόδωρο Δηλιγιάννη, πρωθυπουργό, στις 24 Νοεμβρίου 1902.
Η πλειοψηφία της κυβέρνησης Δηλιγιάννη δεν κατακυρώθηκε οριστικά, παρά στην ψηφοφορία για τον Πρόεδρο της νέας Βουλής, που έγινε στις 5 Φεβρουαρίου του 1903. Εκεί, εκλέχτηκε ο Δημήτριος Ράλλης (όπως είχε συμφωνηθεί με τον Δηλιγιάννη), με 128 ψήφους σε σύνολο 234 εδρών και η κυβέρνηση έλαβε την ψήφο εμπιστοσύνης τρεις μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της.
Αρχές Ιουνίου του 1903, ομάδα βουλευτών με προεξάρχοντα τον βουλευτή Νικόλαο Μπουφίδη κατέθεσε πρόταση μομφής εναντίον της κυβέρνησης. Στην ψηφοφορία που ακολούθησε η κυβέρνηση Δηλιγιάννη καταψηφίστηκε, (114 κατά και 95 υπέρ) και την επόμενη ημέρα, 14 Ιουνίου, ο Δηλιγιάννης παραιτήθηκε.
Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου» («Πρωθυπουργός»): Θεόδωρος Δηλιγιάννης
- «Επί των Εξωτερικών υπουργός»: Αλέξανδρος Σκουζές
- «Επί των Εσωτερικών υπουργός»: Κυριακούλης Μαυρομιχάλης
- «Επί των Οικονομικών υπουργός»: Θεόδωρος Δηλιγιάννης
- «Επί των Στρατιωτικών υπουργός»: συνταγματάρχης Μηχανικού, Θεοδόσης Λυμπρίτης
- - τον Απρίλιο του 1903 παραιτήθηκε και την θέση ανέλαβε ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης
- «Επί της Δικαιοσύνης υπουργός»: προσωρινά, Θεόδωρος Δηλιγιάννης
- - τον Ιανουάριο του 1903 την διεύθυνση του υπουργείου ανέλαβε ο Αντώνιος Ζυγομαλάς
- «Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός»: Αλέξανδρος Ρώμας
- «Επί των Ναυτικών υπουργός»: προσωρινά, Θεοδόσης Λυμπρίτης
- - τον Ιανουάριο του 1903 έγινε υπουργός των Ναυτικών, ο Κωνσταντίνος Καραπάνος
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Διγκαβές 1986, σελ. 12.
- ↑ ΦΕΚ Α222 /1902
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Γεώργιος Ασπρέας: «Πολιτική ιστορία της νεωτέρας Ελλάδας», β' έκδοση, τόμος Γ', 1930, https://anemi.lib.uoc.gr/metadata/8/1/0/metadata-1460008411-428532-12286.tkl
- Διγκαβές, Κώστας (1986). Οι εκλογές στην Ελλάδα 1844-1985. Θεσσαλονίκη: Μαλλιάρης-Παιδεία.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα ιστορικό θέμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |
.svg){kind=small}
