Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κυβέρνηση Αλέξανδρου Κουμουνδούρου 1880

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κυβέρνηση Αλέξανδρου Κουμουνδούρου
10η κυβέρνηση Κουμουνδούρου
Ημερομηνία σχηματισμού13 Οκτωβρίου 1880
Ημερομηνία διάλυσης3 Μαρτίου 1882
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός ΚράτουςΓεώργιος Α΄ της Ελλάδας
Πρόεδρος ΚυβέρνησηςΑλέξανδρος Κουμουνδούρος
Συνολικός αριθμός Μελών8
Ιστορία
ΕκλογέςΕλληνικές βουλευτικές εκλογές 1879
Απερχόμενες εκλογέςΕλληνικές βουλευτικές εκλογές 1881
Θητεία νομοθετικού σώματος20 Οκτωβρίου 1879 - 12 Μαρτίου 1881 (Η' κοινοβουλευτική περίοδος)
ΠροηγούμενηΚυβέρνηση Χαριλάου Τρικούπη 1880
ΔιάδοχηΚυβέρνηση Χαρίλαου Τρικούπη 1882

Η Κυβέρνηση Αλέξανδρου Κουμουνδούρου 1880 - (Οκτώβριος 1880 - Μάρτιος 1882) ήταν η τελευταία (10η) κυβέρνηση που σχημάτισε ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος.
Η κυβέρνηση, με την πρώτη της εμφάνιση στη Βουλή, έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης (111 βουλευτές ψήφισαν υπέρ - 56 κατά), που εκφράστηκε με την αποδοχή της κυβερνητικής πρότασης για πενθήμερη διακοπή των εργασιών του σώματος.

Το πρώτο «δικομματικό σύστημα» της ελληνικής πολιτικής σκηνής εμφανίζεται αυτή την περίοδο, αφού οι δυο αρχηγοί αρχίζουν να συγκεντρώνουν γύρω τους μεγάλες πλειοψηφίες. Συγκεκριμένα, ο θάνατος των Βούλγαρη και Δεληγιώργη, οδήγησε τους βουλευτές που τους υποστήριζαν στην παράταξη του Χ. Τρικούπη. Τον Οκτώβριο του 1880 θα πεθάνει και ο Θρασύβουλος Ζαΐμης και οι υποστηρικτές του (εκτός δύο που θα παραταχθούν με τον Θεόδωρο Δηλιγιάννη) θα ακολουθήσουν και αυτοί τον Τρικούπη. Ο Κουμουνδούρος προσπάθησε ανεπιτυχώς να ενσωματώσει την ομάδα του Δηλιγιάννη, ο οποίος όμως, προτίμησε την αυτόνομη πορεία του.
Όταν θα ενσωματωθούν και διοικητικά, οι νέες περιοχές της Θεσσαλίας και της Άρτας που παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα κατά την συμφωνία της Κωνσταντινούπολης, ο Κουμουνδούρος (πιστεύοντας επίσης ότι η εισροή νέων βουλευτών θα λειτουργήσει υπέρ του, αυξάνοντας την κοινοβουλευτική του δύναμη) θα προκηρύξει ξανά εκλογές προκειμένου να ψηφίσουν και οι κάτοικοι των νέων περιοχών.[1]
Οι εκλογές έγιναν στις 20 Δεκεμβρίου του 1881, χωρίς καμία παράταξη να αποκτήσει απόλυτη πλειοψηφία. Συγκεκριμένα, με τον Αλέξανδρο Κουμουνδούρο συμπαρατάχτηκαν 83 βουλευτές, με τον Χαρίλαο Τρικούπη 90, με τον Θεόδωρο Δηλιγιάννη 9, 5 ονομάστηκαν δημοκρατικοί και 12 παρέμειναν ανεξάρτητοι. [2]Ο προσεταιρισμός των βουλευτών των νέων περιοχών, από το κόμμα του Χαριλάου Τρικούπη όμως, (οι 22 από τους 26 βουλευτές των νέων περιοχών συμπαρατάχτηκαν με τον Τρικούπη) θα αλλάξει τις ισορροπίες, δίνοντας την πλειοψηφία στο «τρικουπικό κόμμα».
Στις εκλογές για ανάδειξη Προέδρου της Βουλής, ο υποψήφιος της αντιπολίτευσης, Σπυρίδων Βαλαωρίτης, λαμβάνει 127 ψήφους και αναδεικνύεται νέος πρόεδρος, ενώ η κυβέρνηση Κουμουνδούρου παραιτείται.

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[3]

- στις 4 - 5 - 1881 αντικαταστάθηκε από τον Απόστολο Αθανασιάδη
- αντικαταστάθηκε στις 11 -4 - 1881 από τον Βλάσιο Βαλτινό
- στις 4 - 5 - 1881 ανατέθηκε η οριστική διεύθυνση του υπουργείου στον Αντώνιο Ρικάκη
  • «Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός»: προσωρινά, Νικόλαος Παπαμιχαλόπουλος
- στις 30 - 5 - 1881 ανέλαβε και πάλι προσωρινά, ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος

Πηγές - Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. Γεώργιος Ασπρέας: «Πολιτική ιστορία της νεωτέρας Ελλάδος, 1821-1921», εκδ. "Εκδοτικός οίκος Ι. Σιδέρη", τόμος Β', σελ. 131
  2. ο.π. σελ. 132
  3. ΦΕΚ 105 /1880, ΦΕΚ Α68 /1881