Καμάρες Ηρακλείου
Συντεταγμένες: 35°9′11″N 24°49′10″E / 35.15306°N 24.81944°E
Καμάρες | |
---|---|
Διοίκηση | |
Χώρα | Ελλάδα[1] |
Περιφέρεια | Κρήτης |
Περιφερειακή Ενότητα | Ηρακλείου |
Δήμος | Φαιστού |
Γεωγραφία και στατιστική | |
Γεωγραφικό διαμέρισμα | Κρήτη |
Νομός | Ηρακλείου |
Υψόμετρο | 600 |
Πληθυσμός | 331 (2011) |
Οι Καμάρες (επίσημο: αι Καμάραι) είναι χωριό και έδρα ομώνυμης Κοινότητος του Δήμου Φαιστού στην Περιφερειακή Ενότητα Ηρακλείου της Κρήτης. Ανήκε στην Επαρχία Πυργιωτίσσης του νομού Ηρακλείου. Βρίσκεται στους νότιους πρόποδες της Ίδης, σε μικρή απόσταση από την Γρηγοριά.
Η ανάβαση προς το Ιδαίο Άντρο είναι εύκολη από το χωριό και αυτό γίνεται η αιτία μεγάλης προσέλευσης τουριστών τους καλοκαιρινούς, κυρίως, μήνες[2] Οι κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία και με την κτηνοτροφία. Στο χωριό βρίσκονται οι εκκλησίες της Κοίμησης της Θεοτόκου και του Αγίου Γεωργίου. Παράγονται κυρίως λάδι και κτηνοτροφικά φυτά. Στο χωριό υπάρχει νηπιαγωγείο και Δημοτικό Σχολείο.
Κοινότητα Καμαρών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Περιλαμβάνωντας μόνον την έδρα της, η Κοινότητα Καμαρών έχει 331 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011.
Η Κοινότητα εκπροσωπείται από πενταμελές Συμβούλιο με επικεφαλής τον Πρόεδρο κ. Γεώργιο Κουτεντάκη.
Κοινοτάρχες Καμαρών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι κάτωθι εκλέχθηκαν και υπηρέτησαν (ή υπηρετούν) ως Πρόεδροι της Κοινότητος Καμαρών.
περίοδος | όνομα |
---|---|
1978–1982 | Σαριδάκης Γεώργιος |
1982–1990 | Ντισπυράκης Βενιζέλος |
1990–1994 | Φρογάκης Βασίλειος |
1994–1998 | Κουτεντάκης Γεώργιος |
2010–2019 | |
2019– | Κουτεντάκης Γεώργιος |
Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις ενετικές απογραφές αναφέρεται Camares. Το 1583 είχε 93 κατοίκους[3].Στα βορειοανατολικά του χωριού, στις πλαγιές του βουνού Σωρός, σε υψόμετρο 1.720 μ., βρίσκεται το Σπήλαιο Καμαρών. Στο σπήλαιο βρέθηκαν αγγεία του πρωτοανακτορικού ρυθμού. του 2.000 π.Χ., τα οποία χρησιμοποιήθηκαν από τους κατοίκους της Φαιστού για σπονδές προς μινωική θεότητα. Από το όνομα του χωριού πήρε το όνομα και το σπήλαιο και ο ρυθμός διακόσμησης των αγγείων (καμαραϊκός). Τα ευρήματα από το σπήλαιο αυτό μοιάζουν στα ευρήματα του σπηλαίου της Ειληθυίας στην Αμνισό και από αυτό συμπεραίνει κανείς ότι λατρευόταν η ίδια θεότητα στα δύο μέρη. Το σπήλαιο βρέθηκε το 1890 και ερευνήθηκε από Ιταλούς αρχαιολόγους. Εξερευνήθηκε το 1913 από την Αγγλική Αρχαιολογική Σχολή. Το χωριό καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Γερμανούς κατά την περίοδο της Κατοχής, μαζί με το Μαγαρικάρι και τη Λοχριά.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το Ηράκλειον και ο Νομός του, έκδοση Νομ. Ηρακλείου.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
- ↑ Στοιχεία για το χωριό[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Καστροφύλακας, Κ 100
|