Νίκος Αναστόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ Ρομπότ: Αυτόματη αντικατάσταση κειμένου (-Κατηγορία:Αθηναίοι αθλητές +) |
||
Γραμμή 159: | Γραμμή 159: | ||
{{DEFAULTSORT:Αναστοπουλος, Νικος}} |
{{DEFAULTSORT:Αναστοπουλος, Νικος}} |
||
[[Κατηγορία:Γεννήσεις το 1958]] |
[[Κατηγορία:Γεννήσεις το 1958]] |
||
[[Κατηγορία:Αθηναίοι αθλητές]] |
|||
[[Κατηγορία:Έλληνες ποδοσφαιριστές]] |
[[Κατηγορία:Έλληνες ποδοσφαιριστές]] |
||
[[Κατηγορία:Επιθετικοί ποδοσφαιριστές]] |
[[Κατηγορία:Επιθετικοί ποδοσφαιριστές]] |
Έκδοση από την 21:19, 3 Δεκεμβρίου 2016
Ο Νίκος Αναστόπουλος το 1987 | |||
Προσωπικές πληροφορίες | |||
---|---|---|---|
Ημερ. γέννησης | 22 Ιανουαρίου 1958 | ||
Τόπος γέννησης | Δάφνη Αττικής, Ελλάδα | ||
Θέση | Επιθετικός | ||
Πληροφορίες συλλόγου | |||
Ομάδα | Άρης Θεσσαλονίκης (προπονητής) | ||
Ομάδες νέων | |||
-1976 | Α.Ο. Δάφνης | ||
Επαγγελματική καριέρα* | |||
Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
1976-1980 | Πανιώνιος | 117 | (25) |
1980-1987 | Ολυμπιακός Πειραιώς | 187 | (114) |
1987-1988 | ΑΣ Αβελλίνο 1912 | 16 | (0) |
1988-1989 | Πανιώνιος | 11 | (5) |
1989-1992 | Ολυμπιακός Πειραιώς | 72 | (28) |
1992-1993 | Ιωνικός Νίκαιας | 19 | (7) |
1993 | Ολυμπιακός Πειραιώς | 3 | (0) |
Σύνολο | 425 | (179) | |
Εθνική ομάδα | |||
Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
1977-1988 | Ελλάδα | 74 | (29) |
Προπονητική καριέρα | |||
Περίοδος | Ομάδα | ||
1995–1996 | Πανελευσινιακός | ||
1997–1998 | Πανσερραϊκός | ||
2000–2001 | Παναιτωλικός | ||
2001–2002 | ΠΑΣ Γιάννινα | ||
2002 | Παναχαϊκή | ||
2003 | Καλλιθέα | ||
2003–2005 | Α.Ο. Κέρκυρα | ||
2005–2006 | Άρης Θεσσαλονίκης | ||
2008 | Ιωνικός Νίκαιας | ||
2008 | ΠΑΣ Γιάννινα | ||
2008–2009 | Καβάλα | ||
2010–2012 | ΟΦΗ | ||
2012–2013 | Ατρόμητος Αθηνών | ||
2013–2014 | Πλατανιάς | ||
2014 | Πανιώνιος | ||
2015 | ΟΦΗ | ||
2015– | Άρης Θεσσαλονίκης | ||
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). |
Ο Νίκος Αναστόπουλος (Δάφνη Αττικής, 22 Ιανουαρίου 1958) είναι Έλληνας διεθνής παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και σήμερα προπονητής. Διακρίθηκε στη θέση του κεντρικού επιθετικού και με τον Ολυμπιακό Πειραιώς σημείωσε 197 τέρματα σε 351 επίσημους αγώνες, κατά τις τρεις του θητείες που συνολικά διήρκεσαν 10 χρόνια.
Ποδοσφαιρική σταδιοδρομία
Σε συλλογικό επίπεδο
Ξεκίνησε την καριέρα του από την ομάδα του ΑΟ Δάφνης και στη συνέχεια μεταγράφηκε στον Πανιώνιο, με τον οποίο κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδας το 1979, ενώ στο κύπελλο Κυπελλούχων της περιόδου 1979-80 σκόραρε τρεις φορές απέναντι σε Τβέντε και Γκέτεμποργκ.
Το 1980 αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό, με τον οποίο καθιερώθηκε και κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα (1981, 1982, 1983, 1987) και ένα κύπελλο (1981). Αναδείχθηκε τέσσερις φορές πρώτος σκόρερ Ελλάδας και μια φορά τρίτος σκόρερ Ευρώπης (χάλκινο παπούτσι).
Όλες αυτές οι διακρίσεις παρακίνησαν την ιταλική Αβελίνο να τον αποκτήσει. Αυτή η κίνηση προκάλεσε μεγάλη αίσθηση, σε μια εποχή που η μεταγραφή Έλληνα ποδοσφαιριστή στο εξωτερικό (πόσο μάλλον σε ένα κορυφαίο πρωτάθλημα όπως το ιταλικό) ήταν σχεδόν ανήκουστη. Στην Ιταλία αγωνίστηκε την περίοδο 1987-88 χωρίς να καταφέρει να προσαρμοστεί, αλλά εκείνη την περίοδο εμφάνισε τη διάσημη πλέον αδυναμία του για τα ακριβά ιταλικά κοστούμια και για όλα τα είδη ιταλικού καφέ.[1] Τότε πρωταγωνίστησε και σε διαφημίσεις διάφορων προϊόντων. Επέστρεψε στην Ελλάδα την επόμενη χρονιά για να αγωνιστεί στον Πανιώνιο.
Την αγωνιστική περίοδο 1989-90 επέστρεψε στον Ολυμπιακό για να κατακτήσει δύο ακόμα κύπελλα Ελλάδας (1990, 1992). Την περίοδο 1992-93 είχε μια καλή χρονιά με τον Ιωνικό, μετά από την οποία επέστρεψε για τρίτη φορά στον Ολυμπιακό, όπου και έκλεισε τη μεγάλη του καριέρα στο 5-2 του σταδίου Καραϊσκάκης επί του Απόλλωνα Θεσσαλονίκης για το κύπελλο στις 11 Νοεμβρίου 1993.[2]
Στις εθνικές ομάδες
Στις 21 Σεπτεμβρίου 1977 μετείχε για πρώτη φορά στην εθνική Ελλάδας με την οποία αγωνίστηκε έως το 1988 σε 74 αγώνες[σ 1] και σκόραρε 29 γκολ, επίδοση που τον κατατάσσει στην πρώτη θέση των σκόρερ όλων των εποχών. Αγωνίστηκε στο Eυρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1980 στην Ιταλία σημειώνοντας το μοναδικό τέρμα της Ελλάδας στη διοργάνωση, απέναντι στην Τσεχοσλοβακία.
Προηγουμένως είχε αγωνιστεί με τις μικρότερες εθνικές ομάδες, με την Νέων στην προκριματική και στην τελική φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος 1977 σημειώνοντας πέντε γκολ (τα δύο πρώτα στη νίκη με 4-0 επί της Ουγγαρίας στην Κατερίνη την 6η Απριλίου 1977), καθώς και με την Ελπίδων πετυχαίνοντας στις 7 Φεβρουαρίου 1979 το πρώτο ελληνικό γκολ σε φιλικό αγώνα με τη Λιβύη, που έληξε ισόπαλος 2-2.
Ανά αγωνιστική περίοδο
Σύλλογος | Περίοδος | Πρωτάθλημα | Κύπελλο | Λιγκ Καπ | Ευρώπη | Σύνολο | Τερμ./ συμμετ. |
Θέση σε σκόρερ πρωταθλήματος | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
συμμετ. | τέρμ. | συμμετ. | τέρμ. | συμμ. | τέρμ. | συμμετ. | τέρμ. | συμμετ. | τέρμ. | ||||
Πανιώνιος Σμύρνης |
1976-77 | 32 | 11 | – | – | 32 | 11 | ||||||
1977-78 | 27 | 3 | – | – | 27 | 3 | |||||||
1978-79 | 28 | 4 | – | – | 28 | 4 | |||||||
1979-80 | 30 | 7 | – | 4 | 3 | 34 | 10 | ||||||
1980-81 α΄ | 0 | 0 | – | – | 0 | 0 | |||||||
1976-1980 | 117 | 25 | – | 4 | 3 | 121 | 28 | ||||||
Ολυμπιακός Πειραιώς |
1980-81 β΄ | 20 | 4 | 4 | 1 | – | – | 24 | 5 | ||||
1981-82 | 33[σ 2] | 14[σ 2] | 1 | 1 | – | 2 | 1 | 36 | 16 | ||||
1982-83 | 31 | 29 | 5 | 8 | – | 4 | 1 | 40 | 38 | 0,95 | 1η ευρωπαϊκά 3η | / σε||
1983-84 | 30 | 18 | 5 | 2 | – | 4 | 3 | 39 | 23 | 0,59 | 1η | ||
1984-85 | 28 | 14 | 4 | 6 | – | 4 | 2 | 36 | 22 | 0,61 | |||
1985-86 | 24 | 19 | 10 | 5 | – | – | 34 | 24 | 0,71 | 1η | |||
1986-87 | 21 | 16 | 6 | 5 | – | 4 | 3 | 31 | 24 | 0,77 | 1η | ||
1980-1987 | 187 | 114 | 35 | 28 | – | 18 | 10 | 240 | 152 | 0,63 | |||
ΑΣ Αβελίνο | 1987-88 | [8] | 160[8] | 2+[9] | 3[9] | – | – | 18+ | 3 | ||||
Πανιώνιος | 1988-89 α΄ | 11 | 5 | – | – | 11 | 5 | ||||||
Ολυμπιακός | 1989-90 | 22 | 7 | 6 | 3 | 3 | 0 | 6 | 2 | 34 | 12 | ||
1990-91 | 26 | 16[σ 3] | 4 | 5 | – | 4 | 2 | 34 | 23 | 0,68 | 3η | ||
1991-92 | 24 | 5 | 9 | 4 | – | – | 33 | 9 | |||||
1989-1992 | 72 | 28 | 19 | 12 | 3 | 0 | 10 | 4 | 101 | 44 | |||
Ιωνικός Νίκαιας | 1992-93 | 19 | 7 | – | – | 19 | 7 | ||||||
Ολυμπιακός | 1993-94 α΄ | 3 | 0 | 3 | 1 | – | 1 | 0 | 7 | 1 | |||
Σύνολα 17χρονης πορείας | 425 | 179 | 59 | 44 | 3 | 0 | 33 | 17 | 520 | 240 | 0,46 | ||
5ετία στον Πανιώνιο | 128 | 30 | ; | ; | – | 4 | 3 | 132 | 33 | 0,25 | |||
10ετία στον Ολυμπιακό | 262 | 142 | 57 | 41 | 3 | 0 | 29 | 14 | 351 | 197 | 0,56 |
Τίτλοι-διακρίσεις
Με τον Πανιώνιο
- 1 Κύπελλο Ελλάδας: 1979 (ισοφάρισε στο 3-1 επί της ΑΕΚ για τον τελικό).
Με τον Ολυμπιακό
- 4 Πρωταθλήματα Ελλάδας:[10] 1981, 1982, 1983 και 1987
- 3 Κύπελλα Ελλάδας:[10] 1981 (δεν αγωνίστηκε στον τελικό), 1990 και 1992 (δεν αγωνίστηκε στον διπλό τελικό)
- μία (1) χρονιά τρίτος σκόρερ ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων (χάλκινο παπούτσι): 1983 (με 29 τέρματα)
- τέσσερις (4) χρονιές πρώτος σκόρερ πρωταθλήματος Ελλάδας: 1983 (με 29), 1984 (με 18), 1986 (με 19) και 1987 (με 16).
Προπονητική σταδιοδρομία
Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας ταξίδεψε στο εξωτερικό και παρακολούθησε μαθήματα προπονητικής δίπλα σε μεγάλους Ευρωπαίους προπονητές κυρίως στην Ιταλία και επέστρεψε στην Ελλάδα για να ακολουθήσει καριέρα προπονητή. Έχει δουλέψει σε αρκετές ομάδες, ενώ αξιοσημείωτο ήταν το έργο του το 2002 στον ΠΑΣ Γιάννινα, στον οποίο επέστρεψε ξανά τον Ιούνιο του 2008.[11]
Από το 2010 έως το 2012 εργάστηκε στον ΟΦΗ, ενώ στα τέλη του 2012 ανέλαβε προπονητής του Ατρόμητου Αθηνών, από τον οποίο απολύθηκε έπειτα από την ήττα 0-1 κατά τον εντός έδρας αγώνα με τον Άρη Θεσσαλονίκης στις 6 Απριλίου 2013.[12]
Tον Νοέμβριο του 2013 ανέλαβε προπονητής στον ΑΟ Πλατανιά, από τον οποίο αποχώρησε τον Φεβρουάριο του 2014 και μερικές ημέρες αργότερα ήρθε σε συμφωνία με τον Πανιώνιο,[13] στον οποίο παρέμεινε ως το τέλος της περιόδου, εξασφαλίζοντας την παραμονή του στην πρώτη κατηγορία. Τον Ιανουάριο του 2015 ανέλαβε για δεύτερη φορά στην καριέρα του (μετά την περίοδο 2010-12) την τεχνική ηγεσία του ΟΦΗ.[14]
Τον Σεπτέμβριο του 2015 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Άρη Θεσσαλονίκης,[15] επιστρέφοντας έπειτα από 9 χρόνια, καθώς την περίοδο 2005-06 είχε συνεργαστεί με το σύλλογο για πρώτη φορά.
Σημειώσεις
- ↑ εσφαλμένα κάποιες πηγές αντιγράφουν 75 από τον κατάλογο Ελλήνων διεθνών που τηρεί η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ΕΠΟ).[3] Το ορθό 74 επιβεβαιώνουν άλλες,[4] [5] [6] βασικά δε η απλή καταμέτρηση των συμμετοχών του Αναστόπουλου στο αρχείο της ίδιας της ΕΠΟ.[7]
- ↑ 2,0 2,1 περιλαμβάνεται ο αγώνας κατάταξης (μπαράζ) για την κατάκτηση του πρωταθλήματος 1981-82 Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 2-1 και το ένα τέρμα που σημείωσε
- ↑ αρκετές πηγές αναφέρουν 17, προσμετρώντας εσφαλμένα το τέρμα του στον αγώνα Ολυμπιακός-Αθηναϊκός 2-2 που διακόπηκε εξαιτίας εισβολής των γηπεδούχων οπαδών και κατακυρώθηκε υπέρ των φιλοξενούμενων με 0-2
Παραπομπές
- ↑ Ο «golden coach» του ΟΦΗ και του Κολωνακίου!, Κώστας Πλιάτσικας, onsports.gr
- ↑ Γιώργος Αλεξανδρής-Ηλίας Λέκκας, H ιστορία του Ολυμπιακού, Εκδόσεις Γ.Χ Αλεξανδρή, Αθήνα 1996, τόμ. Β, σελ. 673-680
- ↑ Αρχείο > Εθνικές Ομάδες > Συμμετοχές-γκολ, ιστότοπος ΕΠΟ
- ↑ Νίκος Aναστόπουλος, βάση δεδομένων ευρωπαϊκών εθνικών ομάδων eu-football.info (Αγγλικά)
- ↑ Anastópoulos, Níkos > Country-statistics, βάση δεδομένων national-football-teams.com (Αγγλικά)
- ↑ Greece - International Matches 1981-1990, Αλέξανδρος Μαστρογιαννόπουλος, Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (RSSSF)
- ↑ Αρχείο > Εθνικές Ομάδες > Αγώνες Εθνικής Ανδρών, ιστότοπος ΕΠΟ
- ↑ 8,0 8,1 Νικόλαος Αναστόπουλος (player) > Performance data > Detailed performance data > 87/88, βάση δεδομένων transfermarkt.gr (Αγγλικά)
- ↑ 9,0 9,1 Storia della Coppa Italia > 1987/88, βάση δεδομένων xoomer.virgilio.it (Ιταλικά)
- ↑ 10,0 10,1 Στάθης Αρβανίτης, Η ιστορία του Ολυμπιακού, με πλήρη στοιχεία 1925-2000 • 75 χρόνια θρύλου, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2000, ISBN 960-0329-45-1, σελ. 24
- ↑ ΠΑΣ Γιάννινα, ξανά Αναστόπουλος, εφημ. Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 13.06.2008
- ↑ Νικόλαος Αναστόπουλος (trainer) > Performance data > All performance data > 12/13 • Atromitos Athen, βάση δεδομένων transfermarkt.gr (Αγγλικά)
- ↑ Συμφωνία με Αναστόπουλο sport-fm.gr
- ↑ «Αναστό» και επίσημα, sport-fm.gr
- ↑ Ανακοίνωσε Αναστόπουλο ο Άρης, sport-fm.gr
Πηγές
- Γιώργος Αλεξανδρής-Ηλίας Λέκκας, H ιστορία του Ολυμπιακού • 71 χρόνια Ολυμπιακός, Εκδόσεις Γ.Χ Αλεξανδρή, Αθήνα 1996
- Γιώργος Παγιωτέλης, Το Έπος της Α΄ Εθνικής, σειρά αφιερωμάτων αθλητικού περιοδ. Οι ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ τχ. 26-46 (Ιαν 1996-Οκτ 1997)
- Greece - Final Tables 1959-1999, Dinant Abbink-Αλέξανδρος Μαστρογιαννόπουλος, Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (RSSSF) (Αγγλικά)
- Στάθης Αρβανίτης, Η ιστορία του Ολυμπιακού, με πλήρη στοιχεία 1925-2000 • 75 χρόνια θρύλου, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2000, ISBN 960-0329-45-1.
|
|
- Γεννήσεις το 1958
- Έλληνες ποδοσφαιριστές
- Επιθετικοί ποδοσφαιριστές
- Έλληνες προπονητές ποδοσφαίρου
- Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ελλάδος
- Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ελλάδας U21
- Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ελλάδας U19
- Ποδοσφαιριστές ευρωπαϊκού πρωταθλήματος 1980
- Ποδοσφαιριστές Σούπερ Λιγκ
- Ποδοσφαιριστές Σέριε Α
- Ποδοσφαιριστές Πανιωνίου
- Ποδοσφαιριστές Ολυμπιακού Πειραιώς
- Ποδοσφαιριστές ΑΣ Αβελλίνο 1912
- Προπονητές ποδοσφαίρου Πανελευσινιακού
- Προπονητές ποδοσφαίρου Πανσερραϊκού
- Προπονητές ποδοσφαίρου Παναιτωλικού
- Προπονητές ποδοσφαίρου Π.Α.Σ. Γιάννινα
- Προπονητές ποδοσφαίρου Παναχαϊκής
- Προπονητές ποδοσφαίρου Γ.Σ. Καλλιθέας
- Προπονητές ποδοσφαίρου Α.Ο. Κέρκυρας
- Προπονητές ποδοσφαίρου Άρη Θεσσαλονίκης
- Ποδοσφαιριστές Ιωνικού Νίκαιας
- Προπονητές ποδοσφαίρου ΑΟ Νέα Καβάλα
- Προπονητές ποδοσφαίρου ΟΦΗ
- Προπονητές ποδοσφαίρου Ατρόμητου Αθηνών
- Προπονητές ποδοσφαίρου Α.Ο. Πλατανιά
- Προπονητές ποδοσφαίρου Πανιωνίου