Κίκε Ερνάντεθ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κίκε Ερνάντεθ
Προσωπικές πληροφορίες
Πλήρες όνομαEnrique Hernández Martí
Ημερ. γέννησης30  Οκτωβρίου 1958
Τόπος γέννησηςAnna
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
1981–1982Quart de Poblet
1982–1984UD Alzira
1984–1985CD Alcoyano
1985–1986CF Gandía
1986–1987CD Olímpic de Xàtiva
1987Λεβάντε
1988–1991Benidorm CF
1991–1992Καστεγιόν
1992–1994 Έρκουλες
1994–1995Έλτσε
1995–1996Αλμερία
1996–1997 Έρκουλες
1999–2000Καστεγιόν
2001Γέιδα
2002–2003"Εθνική" Βαλένθιας
2003–2004Νουμάνθια
2004–2005Ουέλβα
2005Κόρδοβα
2006"Εθνική" Βαλένθιας
2007Άρης Θεσσαλονίκης
2007–2008Αλμπαθέτε
2008–2009Άρης Θεσσαλονίκης
2009–2010Λεβαδειακός
2011–2012Ουέσκα
2012–2014 Έρκουλες

Ο Ενρίκε "Κίκε" Ερνάντεθ Μαρτί (γεννημένος στις 30 Οκτωβρίου 1958) είναι Ισπανός πρώην ποδοσφαιριστής και προπονητής ποδοσφαίρου.

Ποδοσφαιρική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η προπονητική καριέρα του Ερνάντεθ ξεκίνησε σε ηλικία μόλις 22 ετών στην UE Quart de Poblet, καθώς λίγο νωρίτερα είχε τερματιστεί άδοξα η ποδοσφαιρική του καριέρα λόγω ενός πολύ σοβαρού τραυματισμού. Ο γεννημένος στην Αννά της Βαλένθια τεχνικός κοουτσάρισε για τα επόμενα είκοσι χρόνια αποκλειστικά ομάδες χαμηλών κατηγοριών της ευρύτερης περιοχής της Βαλένθια, με μοναδική εξαίρεση τη σεζόν 1995–96, όταν και ανέλαβε την ΟΝ Αλμερία στην Σεγούντα Ντιβισιόν.

Το ντεμπούτο του στη Σεγούντα Ντιβισιόν, είχε πραγματοποιηθεί ήδη από το 1991, ως επικεφαλής της Καστεγιόν, αλλά παραιτήθηκε πριν από το τέλος της σεζόν, με την ομάδα στη 12η θέση μετά από 32 αγώνες. Λίγο αργότερα, υπέγραψε στην Έρκουλες, την οποία ανέβασε στη Σεγούντα Ντιβισιόν και τον άφησε στην 7η θέση (1992-94). Επόμενος προορισμός του ήταν η Έλτσε (1994-95) και στη συνέχεια (1995), η Αλμερία, όπου και παρέμεινε για ένα τετράμηνο. Τη σεζόν 1996–97, ο Κίκε υπήρξε ένας από τους τρεις προπονητές της Έρκουλες αλλά η ομάδα δεν κατόρθωσε τελικά να αποφύγει τον υποβιβασμό από τη Λα Λίγκα. Επέστρεψε στην Καστεγιόν το 1999, αλλά παραιτήθηκε τον Ιανουάριο του 2000, μετά από ένα κακό σερί μιας νίκης σε 14 αγώνες που άφησε την ομάδα στη μέση του βαθμολογικού πίνακα.

Κατά την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, εργάστηκε επίσης σε τέσσερις άλλες ομάδες στη Σεγούντα Ντιβισιόν, τη Γέιδα (υποβιβασμός τη σεζόν 2000-01), τη Νουμάνθια, τη Ουέλβα (προβιβασμός τη σεζόν 2003-04) και την Αλμπαθέτε. Ενδιάμεσα, και πιο συγκεκριμένα, το 2002 κάθισε στον πάγκο της ποδοσφαιρικού αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της Αυτόνομης Περιφέρειας της Βαλένθια. Με επικεφαλής τον Κίκε, αυτή η άτυπη εθνική ομάδα της Βαλένθια αντιμετώπισε μπροστά σε 15.000 θεατές, στο Στάδιο Μεστάγια στις 27 Δεκεμβρίου την Εθνική Σερβίας και Μαυροβουνίου, με τελικό αποτέλεσμα 1-2 υπέρ των φιλοξενούμενων[1] Το 2005, ανέλαβε την Κόρδοβα, αλλά τα αποτελέσματα δεν ήταν τα προσδοκώμενα και απολύθηκε μετά από 4 μήνες.

Μεταξύ 2007 και 2010 (σε διαφορετικά στάδια), ο Κίκε διετέλεσε προπονητής στην Ελλάδα. Αρχικά, το 2007 ανέλαβε τον Άρη Θεσσαλονίκης, όπου μέσα σε πέντε μήνες οδήγησε την ομάδα στην τέταρτη θέση της βαθμολογίας και στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ[2], καταγράφοντας ρεκόρ 8 νικών, 2 ισοπαλιών και 3 ηττών. Υπήρξε ο πρώτος Ισπανός στον πάγκο των “κιτρινόμαυρων” [3]. Αν και το συμβόλαιο συνεργασίας του με την ομάδα δεν ανανεώθηκε το καλοκαίρι του 2007 [4], ο Κίκε επαναπροσλήφθηκε, μετά από 13 μήνες και 7 ημέρες,[5] και κοουτσάρισε την ομάδα μέχρι τις 21 Ιανουαρίου του 2009 [6]. Ο απρόσμενος αποκλεισμός στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ από τον άσημη κροατική Σλάβεν Μπελούπο [7] δημιούργησε γκρίνια και εσωστρέφεια στην ομάδα. Με 6 νίκες, 6 ισοπαλίες και 6 ήττες, η λύση της συνεργασίας ήταν μονόδρομος [8][9]. Ωστόσο, ο Εντάντεθ δέθηκε συναισθηματικά με την ομάδα, γεγονός που πιστοποίησε κι ίδιος σε συνεντεύξεις του μετά την αναχώρησή του από την Θεσσαλονίκη [10]. Τη επόμενη σεζόν (2009-10) παρέμεινε στην Ελλάδα, και πιο συγκεκριμένα στον Λεβαδειακό[11] χωρίς όμως να αποφύγει η ομάδα, τον υποβιβασμό.


Το καλοκαίρι του 2011, επέστρεψε στη χώρα του και υπέγραψε στην Ουέσκα στη Σεγούντα Ντιβισιόν. Τον Οκτώβριο του 2012, ανακοινώθηκε ως νέος προπονητής της Έρκουλες για το υπόλοιπο της σεζόν 2012-13, κι αυτή ήταν η τρίτη του θητεία με την ομάδα του Αλικάντε. Στις 28 Μαΐου 2014, μετά από δύο ακόμη σεζόν Σεγούντα Ντιβισιόν με την Έρκουλες, έφτασε τους 200 επίσημους αγώνες, στον πάγκο της ομάδας [12] Απολύθηκε στις 5 Μαίου του 2014[13] και επέστρεψε στην Ελλάδα, ως τεχνικός διευθυντής στη Βέροια.[14] [15]

Στις 13 Φεβρουαρίου 2018 εκλέχθηκε πρόεδρος του Έρκουλες, θέση που κράτησε μέχρι την παραίτησή του τον Οκτώβριο του 2018[16]. Αργότερα διορίστηκε ξανά πρόεδρος της Έρκουλες, μεταξύ Ιανουαρίου και τέλη Μαΐου 2020, σε ένα πλαίσιο θεσμικής και αθλητικής κρίσης στον σύλλογο του Αλικάντε[17]. Το καλοκαίρι του 2020, ανέλαβε αθλητικός διευθυντής της ΚΦ Ιντερσίτι και την οδήγησε σε δύο προβιβασμούς μέσα σε δύο σεζόν, φτάνοντας στην Primera Federación προτού παραιτηθεί τον Ιούνιο του 2022 [18].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ http://as.com/futbol/2002/12/27/mas_futbol/1040943627_850215.html
  2. ↑ Κίκε Ερνάντεθ (Kike Hernández) | ΑΡΗΣ, Ομαδα των Φιλάθλων
  3. ↑ http://www.thestival.gr/eidiseis/athlitika/385717-pako-erera-o-tetartos-ispanos-proponitis-stin-istoria-tou-ari/
  4. ↑ http://www.kathimerini.gr/athletics/287247/diazygio-toy-ari-me-ton-kike-ernanteth/
  5. ↑ http://www.athletic.gr/other-news/3420-aris-kai-episimws-ernanteth/
  6. ↑ http://www.transfermarkt.com/quique-hernandez/profil/trainer/5173
  7. ↑ http://www.makthes.gr/aris-fantasma-stin-kroatia-echase-2-0-kai-apokleistike-22195
  8. ↑ http://www.in.gr/2018/06/01/sports/football/ti-den-petyxan-oi-ispanoi-proponites-tou-ari/
  9. ↑ http://www.euro2day.gr/news/highlights/article-news/439927/telos-o-kike-ernanteth-gia-ton-arh.html
  10. ↑ http://www.sport-fm.gr/article/podosfairo/superleague1/351523
  11. ↑ http://www.flash.gr/sports/319873/lebadeiakos-symfwnia-me-kike-ernanteth
  12. ↑ -hernandez- will be-all-201403111855.html «Quique Hernández: "Θα ήμουν στο Hércules όλη μου τη ζωή, αλλά καταλαβαίνω ότι πρέπει να αλλάξουμε"» (στα es). ABC. 11 Μαρτίου 2014. https://www.abc.es/local-alicante/20140311/abci-quique -hernandez- will be-all-201403111855.html. [νεκρός σύνδεσμος]
  13. ↑ http://www.transfermarkt.com/quique-hernandez/profil/trainer/5173
  14. ↑ Έναρξη συνεργασίας με Quique Hernandez (Έναρξη συνεργασίας με τον Quique Hernandez) Αρχειοθετήθηκε 2016-08-10 στο Wayback Machine.; ΠΑΕ Βέροια, 28 Μαΐου 2014 (στα ελληνικά)
  15. ↑ http://www.contra.gr/podosfairo/mazi-efygan-gkranero-kai-ernanteth.7216299.html
  16. ↑ http://as.com/futbol/2018/10/10/mas_futbol/1539159725_015816.html
  17. ↑ http://www.apuntmedia.es/esports/futbol/quique-hernandez-deixa-presidencia-l-hercules_8_1356157.html
  18. ↑ http://www.elespanol.com/alicante/deporte/20220608/quique-hernandez-intercity-puerta-posible-regreso-hercules/678682522_0.html

Εξωτερικές πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

π • σ • ε Άρης Θεσσαλονίκης – Προπονητές ποδοσφαίρου

Βλαχόπουλος (1914–18)  · Κ. Βικελίδης (1922–27)  · Κέσλερ (1927–29)  · Ντε Βαλέρ (1929–32)  · Άνταλ (1932–34)  · Κ. Βικελίδης (1934–40)  · Καλτέκης (1945–49)  · Γιακουμής (1949–50)  · Αγγελάκης (1950–53)  · Κλ. Βικελίδης (1953–55)  · Σιμονόφσκι (1955)  · Νετούκα (1955)  · Πέτροβιτς (1955–56)  · Κάσανιν (1956)  · Στέβοβιτς (1956–57)  · Κλ. Βικελίδης (1957)  · Στέβοβιτς (1957–58)  · Καλτέκης (1958)  · Πανάγκλ (1958–59)  · Κλ. Βικελίδης (1958–59)  · Γκλίσοβιτς (1959–61)  · Κλ. Βικελίδης (1961)  · Βελλιάδης (1961-62)  · Σπάγιτς (1962)  · Γρηγοριάδης (1962)  · Τρεβιζάν (1962)  · Πάλφι (1962–66)  · Γκλίσοβιτς (1966–67)  · Κορέιρα (1967–69)  · Αγγελάκης (1969)  · Τσίριτς (1969–71)  · Μπαλτατζής (1971)  · Άλεν (1971)  · ΜακΓκίνες (1971–73)  · Στάνκοβιτς (1973–75)  · Παναγούλιας (1975)  · Ζέτσεφ (1975–76)  · Παναγούλιας (1976–77)  · Ρουλ (1977)  · Πατσίδης (1977)  · Τσίριτς (1978)  · Τσατσέφσκι (1978–79)  · Σασία (1979–80)  · Μπλάνστοουν (1980)  · Βίτσαν (1980–81)  · Ναλμπάντης (1981)  · Κράμερ (1981–82)  · Γεωργιάδης (1982–84)  · Χατζηκώστας (1984)  · Λίμπρεχτς (1984–86)  · Βένος (1986)  · Ζετς (1986–87)  · Γούναρης (1987)  · Πρόκοπ (1987–88)  · Παναγούλιας (1988–90)  · Τσίλιος (1990)  · Γκμοχ (1990–91)  · Τσίλιος (1991)  · Βούτσοφ (1991–92)  · Φοιρός (1992–95)  · Τζιφόπουλος (1995-96)  · Γιαραμπίνσκι (1996)  · Διαμαντόπουλος (1996)  · Σεμερτζίδης και Παντζιαράς (1997)  · Ρότσα (1996)  · Φοιρός (1997–98)  · Παράσχος (1998)  · Παναγούλιας (1998–99)  · Πέτκοβιτς (1999–00)  · Σεμερτζίδης (1999–00)  · Τεννές (2000–01)  · Μισέλ (2001)  · Ταρντί (2001-02)  · Τζιφόπουλος (2002)  · Κράους (2002)  · Φοιρός (2002–03)  · Μιχαλίτσος (2003)  · Παντζιαράς (2003)  · Σκόμποε (2003-04)  · Μιχαλίτσος (2004)  · Κατσαβάκης (2004)  · Χατζάρας (2004–05)  · Κουούζελα (2005)  · Αναστόπουλος (2005–06)  · Όγιος (2006-07)  · Πασιαλής (2007)  · Ερνάντεθ (2007)  · Ολίβα (2007)  · Μπάγεβιτς (2007–08)  · Ερνάντεθ (2008–09)  · Μαζίνιο (2009)  · Μπουγιουκλής (2009)  · Κούπερ (2009–11)  · Τσιώλης (2011)  · Πρόμπιερζ (2011–12)  · Μασάδο (2012)  · Κατσαβάκης (2012)  · Πασιαλής (2012)  · Αλκαράθ (2012-13)  · Παπαδόπουλος (2013)  · Χατζηνικολάου (2013) · Μιλίνκοβιτς (2013)  · Παπαδόπουλος (2013-14)  · Καλαϊτζίδης (2014)  · Μπουγιουκλής (2014)  · Κάμπος (2014)  · Ντομπρασίνοβιτς (2015)  · Καλαϊτζίδης (2015)  · Αναστόπουλος (2015–17)  · Κωστένογλου (2017)  · Σπανός (2017–18)  · Ερρέρα (2018)  · Παντελίδης (2018–19)  · Ένινγκ (2019–20)  · Μάντζιος (2020–22)  · Μπούργος (2022)  · Πάρντιου (2022–23)  · Τερζής (2023)  ·

Μάντζιος (2023–)  ·
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κίκε_Ερνάντεθ&oldid=10166190"