Χοσέ Φρανθίσκο Σασία

Χοσέ Σασία
	; Ο Σασία το 1965
Προσωπικές πληροφορίες
Πλήρες όνομα	José Francisco Sasía Lugo
Ημερ. γέννησης	27 Δεκεμβρίου 1933
Τόπος γέννησης	Treinta y Tres, Ουρουγουάη
Ημερ. θανάτου	30 Αυγούστου 1996
Τόπος θανάτου	Μοντεβιδέο, Ουρουγουάη
Ύψος	1,81 μ.
Θέση	Επιθετικός
Επαγγελματική καριέρα*
Εθνική ομάδα
Προπονητική καριέρα
1971	Ράμπλα Τζούνιορς
1972	Ρασίνγκ Μοντεβιδέο
1972-1975	Deportivo Galicia
	C.A. Cerro
	Σοσιεδάδ Ντεπορτίβα Άουκας
1976-1978	Λίβερπουλ Μοντεβιδέο
	C.A. Progreso
	Ολίμπια
	Εθνική Παραγουάης
1979–1980	Άρης Θεσσαλονίκης
1980	Εθνικός Πειραιώς
	* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ).;

Ο Χοσέ Φρανσίσκο Σασία Λούγο (ισπανικά: José Francisco Sasía Lugo), γνωστός ως Pepe Sasía (Treinta y Tres, 27 Δεκεμβρίου 1933 – Μοντεβιδέο, 30 Αυγούστου 1996^[1] ), ήταν Ουρουγουανός ποδοσφαιριστής και προπονητής ποδοσφαίρου.

Ποδοσφαιρική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σασία γεννήθηκε στην κωμόπολη Treinta y Tres της βορειοανατολικής Ουρουγουάης σε μια ταπεινή οικογένεια βασκικής καταγωγής που έφτασε στην Ουρουγουάη στις αρχές του 20ου αιώνα. Ως μεγαλύτερος γιος, βαπτίστηκε με τα ονόματα, Francisco (από τον παππού του Francisco Servando Sasías) και José (από τον θείο του Hipólito José Sasías). Διακρίνονταν για τη σωματική του δύναμη και την εκτελεστική του δεινότητα.

Ως πιτσιρικάς αγωνίστηκε στις ερασιτεχνικές Aires Puros, Olimpia και την Ipiranga. Μέχρι που έφτασε στο τμήματα υποδομών της Ντεφενσόρ, με προπονητές τους Don Pedro Gil και Enrique Duhagón. Σε ηλικία 15 ετών, πραγματοποίησε το ντεμπούτο του, για να αναδειχθεί αήττητος Πρωταθλητής στο σχετικό πρωτάθλημα Νέων, το 1949. Έμεινε εκτός γηπέδων για δυο χρόνια λόγω τραυματισμών και επέστρεψε δριμύτερος, αγωνιζόμενος στη Ντεφενσόρ μέχρι το 1959.

Το 1960 μεταγράφηκε στη αργεντίνικη Μπόκα Τζούνιορς αλλά επέστρεψε την επόμενη χρονιά στην Ουρουγουάη και στην Πενιαρόλ, με τα χρώματα της οποίας μεγαλούργησε κατακτώντας τρεις φορές το Πρωτάθλημα Ουρουγουάης (1961, 1962 και 1964) και το Κόπα Λιμπερταδόρες του 1961 (αυτό ήταν το 2ο συνεχόμενο που κατέκτησε η Πενιαρόλ από την έναρξη του θεσμού το 1960). Μάλιστα στον επαναληπτικό τελικό σκόραρε το καθοριστικό γκολ στο Σάο Πάολο, για το 1-1 με την Παλμέιρας, που χρησίμευσε για την κατάκτηση του τίτλου στις 11 Αυγούστου 1961 ^[2]. Παράλληλα κατέκτησε και το πρώτο Διηπειρωτικό Κύπελλο με την Πενιαρόλ, το 1961, στους τριπλούς αγώνες εναντίον της Μπενφίκα (νίκη με 1-0 υπέρ των Πορτογάλων στο 1ο ματς, τελικό σκορ 5-0 υπέρ των Ουρουγουανών στο 2o ματς, με τον "Πέπε" να σημειώνει ένα τέρμα ^[3] και 2-1 ξανά υπέρ της Πενιαρόλ στο 3o και καθοριστικό ματς, με το Σασία να πετυχαίνει και τα δυο τέρματα των νικητών . ^[4]

Το 1965 μετακόμισε ξανά στην Αργεντινή, για λογαριασμό της Ροσάριο Σεντράλ και επέστρεψε στη χώρα του ένα χρόνο αργότερα, για να υπερασπιστεί ξανά τον σύλλογο που τον έκανε γνωστό στον κόσμο του ποδοσφαίρου, την Ντεφενσόρ, στη οποία παρέμεινε μέχρι το 1967.

Το 1968, πήρε μεταγραφή για την Νασιονάλ, κι από κει, το 1969, στη Ρασίνγκ Μοντεβιδέο, και στη συνέχεια στην Παραγουανή Ολίμπια, τερματίζοντας τελικά την καριέρα του στο σύλλογο όπου ξεκίνησε, στη Ντεφενσόρ, το 1970.

Εθνική ομάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπήρξε διεθνής με την εθνική ομάδα της Ουρουγουάης και κατέγραψε 44 συμμετοχές και 12 γκολ. Με την Εθνική Ουρουγουάης κατέκτησε τον τίτλο του Κόπα Αμέρικα το 1959 στο Εκουαδόρ και μετείχε στα παγκόσμια Κύπελλα ποδοσφαίρου του 1962 και 1966. Πραγματοποίησε το διεθνές ντεμπούτο του στις 24 Ιουνίου 1956, για το θεσμό του Taça do Atlântico, στο Στάδιο Μαρακανά του Ρίο ντε Τζανέιρο εναντίον της Βραζιλίας^[5]. Το τελευταίο του παιχνίδι με την "σελέστε" ήταν στις 19 Ιουλίου 1966 εναντίον της μεξικανικής ομάδας για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1966, στο Στάδιο Γουέμπλεϊ της Αγγλίας.

Προπονητική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας ασχολήθηκε με την προπονητική (αν και χωρίς να κατέχει πτυχίο προπονητού) και κάθισε στους πάγκους της Ράμπλα Τζούνιορς, της Ρασίνγκ Μοντεβιδέο, της βενεζουελανή Deportivo Galicia (1972-75), της C.A. Cerro, της Σοσιεδάδ Ντεπορτίβα Άουκας του Εκουαδόρ.

Στη Βενεζουέλα, παρακολούθησε σπουδές προπονητών ποδοσφαίρου που οργανώθηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο Αθλητισμού, αποφοιτώντας ως πτυχιούχος προπονητής στις 19 Δεκεμβρίου 1975.

Το 1976 ανέλαβε την Λίβερπουλ του Μοντεβιδέο τερματίζει τρίτος στο πρωτάθλημα εκείνης της χρονιάς και τέταρτος την επόμενη.

Συνέχισε στην Estudiantes de Mérida F.C., στην C.A. Progreso και στην Ολίμπια. Παράλληλα διετέλεσε για ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα προπονητής της Εθνικής Παραγουάης και της Τιμπουρόνες Ρόχος ντε Βερακρούς (1979) στο Μεξικό.

Το καλοκαίρι του 1979, πέρασε τον Ατλαντικό και υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με τον Άρη Θεσσαλονίκης. Η ομάδα πραγματοποίησε μια ονειρική χρονιά ^[6], αποκλείοντας στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ την ιταλική Περούτζια και την πορτογαλική Μπενφίκα, προτού αποκλειστεί τελικά από την γαλλική Σαιντ-Ετιέν του Μισέλ Πλατινί. Ταυτόχρονα πρωταγωνίστησε στο πρωτάθλημα αλλά μετά από μια ανέλπιστη ισοπαλία σε ένα κρίσιμο τοπικό ντέρμπυ με τον Ηρακλή ο Σασία απολύθηκε στις 24 Μαρτίου 1980. Ο Σασία δέχτηκε ψύχραιμα την απόλυσή του λέγοντας: «Όταν κάτι δεν πάει καλά σε μια ομάδα, αυτός που φεύγει είναι ο προπονητής. Δεν γίνεται να φύγουν οι 22 αλλά ο ένας». ^[7] Συνέχισε τη σεζόν 1979-80 στο ελληνικό πρωτάθλημα, στον πάγκο του Εθνικού Πειραιώς με απολογισμό 1 νίκη, 1 ισοπαλία και 5 ήττες. ^[8]

Απεβίωσε στις 30 Αυγούστου 1996 στο Μοντεβιδέο, από καρδιακή ανακοπή. Σήμερα οι εγγονοί του Rodrigo Cabrera Sasia και Leandro Cabrera Sasia, είναι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές.