Ντίτμαρ Κράμερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ντίτμαρ Κράμερ
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης4 Απριλίου 1925
Τόπος γέννησηςΝτόρτμουντ, Δημοκρατία της Βαϊμάρης
Ημερ. θανάτου17 Σεπτεμβρίου 2015
Τόπος θανάτουReit im Winkl, Γερμανία
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
ÖSG Viktoria 08 Dortmund
Germania Wiesbaden
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
1960–1963Εθνική Ιαπωνίας (τεχνικός σύμβουλος)
1964–1966Εθνική Δυτικής Γερμανίας (βοηθός)
1971–1974Εθνική Αιγύπτου
1974Εθνική ΗΠΑ
1974Χέρτα Βερολίνου
1975–1977Μπάγερν Μονάχου
1977–1978Άιντραχτ Φραγκφούρτης
1978–1981Αλ Ιτιχάντ Τζέντα
1981–1982Άρη Θεσσαλονίκης
1982–1985Μπάγερ Λεβερκούζεν
1984–1985Εθνικής Μαλαισίας
1991–1992Εθνική Νότιας Κορέας Κ-23 (τεχνικός σύμβουλος)
1997Εθνικής Ταϊλάνδης
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.

Ο Ντίτμαρ Κράμερ {γερμανικά: Dettmar Cramer} (4 Απριλίου 1925 – 17 Σεπτεμβρίου 2015) ήταν Γερμανός ποδοσφαιριστής και προπονητής ποδοσφαίρου που οδήγησε την Μπάγερν Μονάχου στην κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης το 1975 και το 1976. Επίσης θεωρείται ο πατέρας του σύγχρονου ποδοσφαίρου στην Ιαπωνία και όσο ζούσε είχε τιμηθεί ως μέλος του Τάγματος του Ιερού Θησαυρού, Τρίτης Τάξης.

Ποδοσφαιρική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ryuichi Sugiyama και ο Κράμερ (στα δεξιά) στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1964

Ο Κράμερ γεννήθηκε στις 4 Απριλίου του 1925 στο Ντόρτμουντ κι έμεινε στην ιστορία με τα προσωνύμια «Καθηγητής ποδοσφαίρου»,[1] (λόγω της προσοχής που έδινε στην παραμικρή λεπτομέρεια) και «Ναπολέων» (λόγω του μικρού ύψους του 1,61 μ). Μάλιστα, η Diana Sandmann, η τότε κοπέλα του Φραντς Μπεκενμπάουερ, τον φωτογράφισε στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου με τη στολή του Γάλλου Αυτοκράτορα και ο Κράμερ έβαλε ακόμη και τα δάχτυλά του στο κόκκινο γιλέκο, σύμφωνα με το στυλ.[2] Ξεκίνησε και ολοκλήρωσε την ποδοσφαιρική του καριέρα αγωνιζόμενος στη Viktoria Dortmund και τη Germania Wiesbaden, χωρίς όμως να επιδείξει σημαντικές διακρίσεις.

Προπονητική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αρχή της προπονητικής του καριέρας τον οδήγησε διαδοχικά σε μικρομεσαίας δυναμικής συλλόγους όπως η Teutonia Lippstadt, η VfL Geseke, η FC Paderborn και η TuS Eving-Lindenhorst. [3] Το 1949 εως το 1963, ο Κράμερ βρέθηκε να εργάζεται σε διάφορα προπονητικά πόστας της Γερμανικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (DFB), στο Ντούισμπουργκ. Εκείνη την περίοδο ήταν ελάχιστα γνωστός στο ευρύ κοινό και προσπάθησε να κάνει ένα μεγάλο επαγγελματικό άλμα από την προπονητική προς τη δημοσιογραφία. Έγινε αρχισυντάκτης αθλητικών για τον γερμανικό τηλεοπτικό σταθμό ZDF (Zweiten Deutschen Fernsehen) αλλά παραιτήθηκε μετά από μόλις τρεις μήνες στη δουλειά καθώς θεώρησε ότι έχανε την αμεσότητα της επαφής με το ποδοσφαιρικό γήπεδο.

Ιαπωνία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1960 στάλθηκε από την Γερμανική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία στην Ιαπωνία, ως ειδήμονας ποδοσφαίρου με στόχο να ενισχύσει την εθνική ομάδα της χώρας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες που θα διεξάγονταν τέσσερα χρόνια αργότερα στο Τόκιο. Μέσω της προπονητικής καθοδήγησης του Κράμερ και των προσπαθειών των παικτών του, η εθνική ομάδα της Ιαπωνίας παρουσίασε ένα αξιοζήλευτο σύνολο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Οι προσπάθειες του Κράμερ δεν περιορίστηκαν μόνο στην εθνική ομάδα, καθώς διαμόρφωσε και εφάρμοσε πολιτικές γενικής ανάπτυξης του αθλήματος στη χώρα. Η ίδρυση του πρώτου εθνικού πρωταθλήματος, η εκπαίδευση άλλων προπονητών και η ενίσχυση της εθνικής ομάδας συνέβαλαν αποφασιστικά στην επιτυχία της Ιαπωνίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Πόλης του Μεξικού του 1968, όπου η Ιαπωνία κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο. [4]

Εθνική Δυτ. Γερμανίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την 1η Ιανουαρίου 1964 ο Κράμερ επέστρεψε στη Γερμανία για να αναλάβει θέση βοηθού προπονητή της εθνικής Δυτικής Γερμανίας, δίπλα στον Χέλμουτ Σον.[5] Με την ιδιότητα του μέλους του προπονητικού επιτελείου, συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966, όπου η Δυτική Γερμανία έχασε στον τελικό από την Αγγλία. Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966, οι διαφωνίες με τον Σον υπήρξαν η αιτίας για την αποχώρηση του Κράμερ από το προπονητικό επιτελείο της εθνικής ομάδας.

Ωστόσο, παρέμεινε στο δυναμικό της Γερμανικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας μέχρι τις 30 Ιουνίου 1974, η οποία, όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή, τον έθεσε στη διάθεση της FIFA ως αναπτυξιακό προπονητή. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Κράμερ εργάστηκε σε περίπου 70 χώρες.

Το 1969, ο Κράμερ διηύθυνε την πρώτη σχολή προπονητών της FIFA στην Ιαπωνία και έσπειρε τους σπόρους για την οργανωμένη εκπαίδευση μελλοντικών προπονητών στην Ιαπωνία.

Εθνική Αιγύπτου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το 1971 έως το 1974 διετέλεσε προπονητής της Εθνικής Αιγύπτου. Αν και δεν πέτυχε να προκριθεί η ομάδα ούτε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972 αλλά ούτε και στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής του 1972, στη συνέχεια ήρθαν οι επιτυχίες. Στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής που διεξήχθη στην Αίγυπτο τον Μάρτιο του 1974, ηττήθηκε στον ημιτελικό απέναντι στην Εθνική Ζαΐρ, (σημερινή Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό), αλλά νίκησε την Εθνική Κονγκό με 4-0 στον αγώνα για την κατάκτηση της τρίτης θέσης.

Χέρτα Βερολίνου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για τη σεζόν 1974/75 συμφώνησε να εργαστεί στη Χέρτα Βερολίνου. Ειδικότερα, στις αρχές του Ιανουαρίου 1974 υπέγραψε ένα τριετές συμβόλαιο που επρόκειτο να ξεκινήσει το καλοκαίρι του 1974. Ωστόσο, έμεινε στην ιστορία της Μπουντεσλίγκα ως ο προπονητής με τη μικρότερη θητεία καθώς ακύρωσε το συμβόλαιό του μετά την πρώτη προπόνηση, μόλις στις 9 Ιουλίου. Επισήμως, ανακοινώθηκε ότι παραιτήθηκε για «επιτακτικούς προσωπικούς λόγους».[6]

Εθνική ΗΠΑ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την 1η Αυγούστου 1974, ο Κράμερ επιλέχθηκε από την Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου των Ηνωμένων Πολιτειών για να γίνει ο προπονητής της Εθνικής ΗΠΑ. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στις ΗΠΑ, ο Κράμερ δέχθηκε και απέρριψε πολλές προτάσεις από γερμανικούς συλλόγους για να επιστρέψει ως προπονητής στην Μπουντεσλίγκα. Κράμερ κάθισε μόνο σε δύο αγώνες στον πάγκο της αμερικανικής εθνικής ομάδας, στις αρχές Σεπτεμβρίου, όταν οι ΗΠΑ έχασαν δύο παιχνίδια από το Μεξικό στο Μοντερέι και το Ντάλας, με 3-1 και 1-0 αντίστοιχα.[7]

Μπάγερν Μονάχου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τελικά, στις 16 Ιανουαρίου 1975, ανέλαβε τα προπονητικά ηνία της Μπάγερν Μονάχου. Στην αρχή, ο Κράμερ έγινε αντικείμενο σκληρής κριτικής στο Μόναχο, κυρίως λόγω της νηφάλιας συμπεριφοράς στα ανεπιτυχή αποτελέσματα, κάτι που εκνεύρισε τόσο το διοικητικό συμβούλιο όσο και τους οπαδούς. Ωστόσο, ο Κράμερ υποστηρίχθηκε σθεναρά από τον αρχηγό της ομάδας, Φραντς Μπεκενμπάουερ, ο οποίος ένιωθε υπόχρεος απέναντί στον Κράμερ, λόγω της επιμονής του τελευταίου για να επιτραπεί στον Μπεκενμπάουερ να επιστρέψει στην εθνική ομάδα της Γερμανίας, αφού αρχικά είχε αποκλειστεί επειδή είχε αποκτήσει ένα παιδί εκτός γάμου. [8]

Με την Μπάγερν, ο Κράμερ κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης το 1975 αλλά και το 1976 νικώντας τη Λιντς Γιουνάιτεντ και τη Σαιντ-Ετιέν αντίστοιχα στον τελικό.Επίσης κατέκτησε και το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων (1976). Εντούτοις, η απώλεια του εγχώριου πρωταθλήματος Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ του Ούντο Λάτεκ, οδήγησε στο τέλος της συνεργασίας του Κράμερ με τους Βαυαρούς. [9] Τον Δεκέμβριο του 1977, η Μπάγερν αποδέχθηκε μια συμφωνία ανταλλαγής προπονητών με την Άιντραχτ Φρανκφούρτης κι ο Κράμερ μετακόμισε στη Φραγκφούρτη, ενώ ο Γκιούλα Λόραντ πήγε στο Μόναχο. Ωστόσο, κανένας σύλλογος δεν έμεινε ευχαριστημένος από αυτή την τράμπα καθώς η μεν Μπάγερν τερμάτισε μόλις 12η, τη σεζόν 1977/78 (η χειρότερη θέση του συλλόγου στην Μπουντεσλίγκα μέχρι σήμερα), και η Άιντραχτ 7η. [10] Νομοτελειακά, η θητεία του Κράμερ στην Άιντραχτ έληξε στις 30 Ιουνίου 1978.

Σαουδική Αραβία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το φθινόπωρο του 1978 έως τον Δεκέμβριο του 1981 εργάστηκε στη Σαουδική Αραβία ως εθνικός προπονητής αλλά παράλληλα και στην Αλ Ιτιχάντ Τζέντα[11] με την οποία το 1979 υπήρξε φιναλίστ στο King's Cup of Champions, χάνοντας με 4-0 από την Αλ-Αχλί Σαουντί). Διετέλεσε συνολικά προπονητής της Αλ-Ιτιχάντ τις σεζόν 1978-1979 και 1979-1980, τερματίζοντας δύο φορές 3ος στο πρωτάθλημα.

Άρης Θεσσαλονίκης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τον Δεκέμβριο του 1981 έως τον Μάιο του 1982 διετέλεσε προπονητής στον Άρη Θεσσαλονίκης. O τότε πρόεδρος της ομάδας, ο Χρήστος Κάλεν, ο οποίος είχε επιχειρηματική δράση στην Γερμανία, κατάφερε να πείσει τον Κράμμερ να έρθει στη Θεσσαλονίκη. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι ο Γερμανός προπονητής επιζητούσε να δουλέψει σε μια μεσογειακή χώρα με το κατάλληλο κλίμα για την γυναίκα του που την ταλαιπωρούσαν μυοσκελετικά προβλήματα. Ανέλαβε την ομάδα μετά την 9η αγωνιστική αντικαθιστώντας τον Μίχαλ Βίτσαν. Ο Κράμερ κοουτσάρισε για πρώτη φορά τον Άρη στο ντέρμπι με την ΑΕΚ (6 Δεκεμβρίου 1981) όπου ο Άρης θριάμβευσε με 3-0, στο ματς που λόγω τιμωρίας είχε διεξαχθεί στην Κατερίνη. [12][13] Συνολικά η ομάδα θα παρουσιάσει ένα καλό πρόσωπο κυρίως εντός έδρας (αήττητος επί 12 αγωνιστικές και χωρίς εντός έδρας ήττα). Την χρονιά εκείνη η ομάδα μας θα τερματίσει 5η στο πρωτάθλημα. [14] Ο απολογισμός του Κράμερ στον πάγκο των "κίτρινων" ήταν 10 νίκες, 9 ισοπαλίες και 7 ήττες.

Μπάγερ Λεβερκούζεν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τη σεζόν 1982-1983, ο Κράμερ επέστρεψε στην Μπουντεσλίγκα, αναλαμβάνοντας αυτή τη φορά τη Μπάγερ Λεβερκούζεν και η ομάδα κατετάγη 11η. [15]. Την επόμενη χρονιά στο Λεβερκούζεν, ο Κράμερ βελτίωσε αγωνιστικά την ομάδα και κατέλαβε την 7η θέση. [16] Η αποτυχία να πετύχει κάτι ανάλογο στη συνέχεια (η Λεβερκούζεν τερμάτισε 13η [17]) οδήγησε στην απόλυσή του μετά την τρίτη σεζόν της θητείας του.[18]

Ασιατικές εθνικές ομαδες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κράμερ δεν προπόνησε ποτέ ξανά ομάδα στην Μπουντεσλίγκα, αλλά ανέλαβε προπονητικές θέσεις σε διάφορους διεθνείς συλλόγους και ενώσεις σε όλο τον κόσμο. Την περίοδο 1942-85 υπήρξε ομοσπονδιακός τεχνικός της Εθνικής Μαλαισίας, τη σεζόν 1991-92 ανέλαβε τεχνικός σύμβουλος της Εθνικής Νότιας Κορέας Κ-23 και το 1997, ομοσπονδιακός τεχνικός της Εθνικής Ταϊλάνδης. Το 2002 ο Κράμερ ανακοίνωσε επίσημα την απόσυρσή του από το ποδόσφαιρο.

Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2005, εισήχθη στο Hall of Fame ποδοσφαίρου της Ιαπωνίας. [19]

Για τα διεθνή του επιτεύγματα, ο Κράμερ τιμήθηκε δύο φορές ως επίτιμος διδάκτορας, ενώ του απονεμήθηκε κι ο Bundesverdienstkreuz (Ομοσπονδιακός Σταυρός της Τιμής) στη Γερμανία.

Το 1971, ο αυτοκράτορας Χιροχίτο παρέστη προσωπικά στην εκδήλωση ένταξης του Κράμερ στο Τάγμα του Ιερού Θησαυρού, για τις υπηρεσίες που προσέφερε στην Ιαπωνία. [20]

Το 1976, το περιοδικό "Kicker" τον ψήφισε ως Προπονητή της Χρονιάς. Επιπλέον, ο Κράμερ τιμήθηκε ως επίτιμος αρχηγός στις φυλές των Ιθαγενών Αμερικανών Σιού και Μοϊκανών. [21]

Το 2011, έγινε ο πρώτος προπονητής που έλαβε ειδικό βραβείο από την Γερμανική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία για το έργο του. [22]

Το 2013, τιμήθηκε με το ειδικό βραβείο για το έργο της ζωής του από την πρωτοβουλία "German Football Ambassador". [23]

Το γνωστό γαλλικό περιοδικό France κατέταξε τον Κράμερ στην 40η θέση, στη λίστα με τους 50 πιο σημαντικούς προπονητές στην ιστορία του ποδοσφαίρου![24]

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κράμερ ζούσε με την οικογένειά του στο Reit im Winkl της Βαυαρίας. Πέθανε εκεί στις 17 Σεπτεμβρίου 2015 σε ηλικία 90 ετών. [25] [26] Σύμφωνα με πληροφορίες από την Ιαπωνία, πρόσφατα έπασχε από καρκίνο. [27] Ο τάφος του βρίσκεται στο δασικό νεκροταφείο του Ντούισμπουργκ. [28]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ http://www.the-aiff.com/article/federation-declares-pk-banerjees-birthday-as-aiff-grassroots-day
  2. ↑ Νεκρολoγία για τον Dettmar Cramer: Πολλές επιτυχίες και μια μέρα στη Χέρτα
  3. ↑ TuS Rot-Weiss Peckelsheim, Bericht auf nw.de vom 24. Mai 2012, abgerufen am 21. August 2020
  4. ↑ Αρχειοθετήθηκε [Date missing], at www.das-japanische-gedaechtnis.de, Deutsch-japanische Erinnerungskultur.
  5. ↑ Germany and Bayern mourn coach Cramer
  6. ↑ Alles für Hertha, Der Spiegel, 10. Februar 1975
  7. ↑ The brief Dettmar Cramer
  8. ↑ Uwe Jean Heuser, Marc Brost: [https ://www.zeit.de/2006/23/Beckenbauer_xml/komplettsicht[νεκρός σύνδεσμος] Soccer: The Gentle Godfather], Die Zeit, 1 Ιουνίου 2006
  9. ↑ http://fcbayern.com/en/club/history/coaches
  10. ↑ http://www.dfb.de/bundesliga/spieltagtabelle/?spieledb_path=%2Fdatencenter%2Fbundesliga%2F1977-1978%2Fcurrent
  11. ↑ Dietrich Schulze-Marmeling: Strategen des Spiels , Verlag Die Werkstatt, 2005, σελίδα 360, ISBN 3-89533-475-8.
  12. ↑ 1981: Θρίαμβος του Κράμμερ στην Κατερίνη
  13. ↑ Ο δάσκαλος νίκησε τον μαθητή
  14. ↑ Ντίτμαρ Κράμμερ:Ένας καθηγητής για τον πάγκο του Άρη…
  15. ↑ http://www.dfb.de/bundesliga/spieltagtabelle/?spieledb_path=%2Fdatencenter%2Fbundesliga%2F1982-1983%2Fcurrent
  16. ↑ http://www.dfb.de/bundesliga/spieltagtabelle/?spieledb_path=%2Fdatencenter%2Fbundesliga%2F1983-1984%2Fcurrent
  17. ↑ http://www.dfb.de/bundesliga/spieltagtabelle/?spieledb_path=%2Fdatencenter%2Fbundesliga%2F1984-1985%2Fcurrent
  18. ↑ Dettmar Cramer, στο: www.transfermarkt.de.
  19. ↑ http://www.jfa.jp/eng/about_jfa/hall_of_fame/member/Dettmar_CRAMER.html
  20. ↑ Dettmar Cramer: Coach who helped West Germany to World Cup glory and established football in Japan
  21. ↑ Boris Hermann: Trainerfuchs Dettmar Cramer – Ein Napoleon auf Weltreise. In: spiegel.de, 8. Juli 2005.
  22. ↑ Άρης: Απεβίωσε ο Κράμερ
  23. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2023. 
  24. ↑ Ο αείμνηστος Ντίτμαρ Κράμερ στην κορυφαία όλων των εποχών 50άδα προπονητών του France Football!
  25. ↑ DFB trauert um Dettmar Cramer dfb.de, abgerufen am 19. September 2015.
  26. ↑ Bayern Munich lead tributes after coach Dettmar Cramer dies aged 90
  27. ↑ 'Father of Japanese soccer' Cramer dies at 90 Αρχειοθετήθηκε 2016-08-30 στο Wayback Machine., The Japan Times, 18. September 2015.
  28. ↑ http://www.knerger.de/html/cramerdesportler_21.html


Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ντίτμαρ_Κράμερ&oldid=10367379"