Γρίβα Κιλκίς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτή είναι μια παλιά έκδοση της σελίδας, όπως διαμορφώθηκε από τον InternetArchiveBot (συζήτηση | συνεισφορές) στις 02:48, 22 Ιανουαρίου 2022. Μπορεί να διαφέρει σημαντικά από την τρέχουσα έκδοση.

Συντεταγμένες: 40°57′16″N 22°24′37″E / 40.95444°N 22.41028°E / 40.95444; 22.41028

Γρίβα Κιλκίς
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Γρίβα Κιλκίς
40°57′16″N 22°24′37″E
ΧώραΕλλάδα
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Παιονίας
Πληθυσμός587 (2021)
Ταχ. κωδ.613 00
Τηλ. κωδ.23430
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Γρίβα (πρώην Κρίβα και Γρίβας[1][2]) είναι χωριό του δήμου Παιονίας στον νομό Κιλκίς. Είναι κτισμένη στους πρόποδες της ανατολικής πλαγιάς του όρους Πάικο, σε υψόμετρο 460 μέτρων[1]. Έχει 770 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Αποτελεί δημοτικό διαμέρισμα της Δημοτικής ενότητας Γουμένισσας, του Δήμου Παιονίας στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας.

Το χωριό βρίσκεται στην αρχή του ορεινού όγκου του Πάικου, 70 χιλιόμετρα βορειοδυτικά από την πρωτεύουσα της Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη, 50 χιλιόμετρα ανατολικά από την πρωτεύουσα του Νομού Κιλκίς, και 20 χιλιόμετρα βορειοανατολικά από τα Γιαννιτσά.

Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία, τη δενδροκομία και την υλοτομία. Το χωριό ανήκει στην αμπελουργική ζώνη παραγωγής του οίνου Ονομασίας Προέλευσης Ανωτέρας Ποιότητος «Γουμένισσα» και «Πάικο».

Στη Γρίβα υπάρχει νηπιαγωγείο. Από το 1874 έως και το 2011 λειτουργούσε Δημοτικό σχολείο[3].

Ονομασία

Οι τοπικές προφορικές μαρτυρίες αποδίδουν το όνομα του οικισμού σε παραφθορά της βυζαντινής λέξης «οκρίβας» η οποία συσχετίζεται με τη «μακρινή θέα», ιδιαίτερο εξάλλου φυσικό χαρακτηριστικό του οικισμού[4].

Ιστορία

Από το 1525 και μετέπειτα καταγράφεται στη γύρω περιοχή ύπαρξη αρματολών και κλεφτών[5].

Τον 15ο αιώνα, με διαταγή του Οθωμανού σουλτάνου, φυτεύτηκαν στην ευρύτερη περιοχή μουριές, με σκοπό την παραγωγή μεταξιού, και συστηματοποιήθηκε η καλλιέργεια. Αυτή η εξέλιξη φέρνει στην περιοχή, κατά τους επόμενους δύο αιώνες, πολλούς αγροτοεργάτες (κυρίως Βουλγάρους) προκειμένου να εργαστούν στα οθωμανικά τσιφλίκια, καθώς οι Έλληνες είναι πλέον λιγοστοί και απρόθυμοι να εργάζονται σ’ αυτά. Πολλοί κάτοικοι αναγκάστηκαν πλέον να χρησιμοποιούν τη σλαβική γλώσσα για την επικοινωνία στις δημόσιες εκδηλώσεις.[6]

Τον 17o και 18ο αιώνα φτάνουν στην περιοχή πολλοί Βλάχοι, εκδιωγμένοι από τη Βόρειο Ήπειρο και Δυτική Μακεδονία, από τις λεηλασίες των Τουρκαλβανών[εκκρεμεί παραπομπή]. Στο χωριό, μετά τα μέσα του 18ου αιώνα, ομιλούνταν η αποκαλούμενη και «εντόπια» σλαβική διάλεκτος.

Η Γρίβα, ως οικισμός του όρους Πάικο, από το 1696 απολάμβανε φορολογικές απαλλαγές και ήταν δεσμευμένη να προσφέρει υπηρεσίες στην Υψηλή Πύλη επεξεργαζόμενη μάλλινα υφάσματα από τα οποία κατασκευάζονταν οι στολές του τουρκικού στρατού, του σώματος Θεσσαλονίκης[7].

Με την επανάσταση του 1821, στις 21/8/1823 σε κατάλογο που στάλθηκε στο Σουλτάνο περιγράφεται «... κατάσχεση 489 τουφεκίων από τα χωριά γναφέων Γουμένιτσας, Γρίβας Κάρπης». Η περιοχή βρέθηκε σε ασφυκτικό κλοιό από τους Οθωμανούς. Με εντολές του Πασά της Θεσσαλονίκης Αβδούλ Αμπούδ, εντάθηκαν οι έρευνες σε σπίτια και έγινε συστηματικός εκφοβισμός των κατοίκων, προσπαθώντας έτσι να αποτραπεί κάθε εξέγερση γιατί η Γρίβα θεωρούνταν χωριό στρατηγικής σημασίας με επίκαιρη θέση [8]. Από τη Γρίβα καταγόταν ο κλέφτης του Ολύμπου Δημήτριος Τσώρας, που το 1821 συγκέντρωσε άντρες από το Πάικο και την περιοχή Έδεσσας προκειμένου να συνδράμει στην επανάσταση[9]. Στα χρόνια αυτά, οι κάτοικοι συχνά πρόβαιναν σε διάφορες μορφές αντίστασης με αποτέλεσμα ο Πασάς Αβδούλ Αμπούδ να δώσει διαταγή βίαιου εξισλαμισμού από το 1824 έως το 1832.[10]

Το 1874 η άτυπη Φιλεκπαιδευτική Αδελφότητα της Γρίβας ζήτησε το ίδιο έτος, από τη Φιλεκπαιδευτική Αδελφότητα Βοδενών (Έδεσσα) την επίσημη σύσταση και εκτύπωση της Φιλεκπαιδευτικής Αδελφότητας Γρίβας. Ζητούσε δε τη σύνταξη και εκτύπωση σχετικού κανονισμού και την κατακύρωση σφραγίδας. Το αίτημα αυτό των ικανοποιήθηκε. Κατά τη Μακεδονική επανάσταση του 1878, κάτοικοι του Γρίβα συμμετείχαν ενεργά[11], αρκετοί από αυτούς ένοπλα[12].Το 1880 ανεγέρθηκε στη Γρίβα πέτρινο σχολείο όμοιας αρχιτεκτονικής με εκείνου της Γουμένισσας. Ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο σχολείο της περιοχής. Στην αρχική του μορφή το Δημοτικό Σχολείο Γρίβας είχε 4 αίθουσες διδασκαλίας, ένα γραφείο στον επάνω όροφο και δυο διαδρόμους.[13].

Στις 15 Οκτωβρίου 1912, η Γρίβα υπέστη σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή από πυρκαϊά που έβαλαν οι Οθωμανοί. Διασώθηκε το σχολείο και η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου. Πολλοί κάτοικοι φονεύθηκαν. Απελευθερώθηκε και ενσωματώθηκε στο Ελληνικό Βασίλειο. Εφημερίδα της εποχής[εκκρεμεί παραπομπή] αναφέρει τα εξής:

«Προ τινός αι αρχαι Γουμέντζης (Γουμένισσας) επληροφορήθησαν οτι εν τω χωρίω Κρίβας (Γρίβα), του Διαμερίσματος Θεσσαλονίκης ευρίσκετο δεκαεξαμελής συμμορία υπο τον Έλληνα αρχηγόν Βάγκον. Το χωρίον περιεκυκλώθη υπο 2.000 (Οθωμανών) στρατιωτών και ήρξατο συμπλοκή καθ' ην εφονεύθησαν 6 στρατιώται. Η συμμορία δε έσπασε την γραμμήν και διέφυγεν άθικτος. Την επομένην διετάχθη ο βομβαρδισμός και η πυρπόλησις του χωριού. Οι εκ του πυρός αναγκαζόμενοι να εξέλθουν τών οικιών των εφονεύοντο υπό του στρατού, τα δε πτώματα ερρίπτοντο είς το πύρ, ίνα εξαφανίζωνται. Πολλά γυναικόπαιδα κατωρθώθη να σωθώσι υπό του Έλληνος ιερέως Γουμέντζας (Γουμένισσας) Παπαδημητρίου, επι τούτω αποσταλέντος. Έκ των κατοίκων εφονεύθησαν περί τους 80, άπασαι δε αι οικίαι κατεστράφησαν εντελώς πλην των δύο σχολείων και των δύο εκλησσιών, της ελληνικής και της βουλγαρικής. Κατά το διάστημα τής σφαγής εγένετο διαρπαγή υπό στρατιωτών και τών προσδραμόντων βασιβουζούκων[14].»

Με το βασιλικό διάταγμα της 28ης Ιουνίου 1918 (Φ.Ε.Κ. 152/1918), δημιουργείται στον Νομό Πέλλης και την υποδιοίκηση Γιαννιτσών, η «Κοινότητα Κρίβας» με έδρα τον ομώνυμο συνοικισμό, στην οποία ενώνεται και ο οικισμός της Μπαροβίτσας (Καστανερή).[15] Το χωριό μετονομάστηκε σε Γρίβα την 1/11/1926 με το ΦΕΚ:401/1926.[16]

Κατά τη δεκαετία του 1960 ακολούθησε μαζική μετανάστευση στη Δυτική Γερμανία, Ελβετία, καθώς και εσωτερική μετανάστευση κυρίως στη Θεσσαλονίκη και Αθήνα[εκκρεμεί παραπομπή].

Οικονομία

 Η ενότητα αυτή δεν τεκμηριώνεται επαρκώς με παραπομπές. Παρακαλούμε βοηθήστε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Ατεκμηρίωτο υλικό μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. (Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 21/12/2019)

Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη δενδροκομία, την υλοτομία και την κτηνοτροφία. Ο κύκλος ανάπτυξης και κοπής των δέντρων στο Πάικο είναι 10ετής.


Σημαντική για την τοπική οικονομία είναι η περισυλλογή του κάστανου στο Πάικο, όπου υπάρχουν χιλιάδες στρέμματα με καστανιές[17]. Ακόμη δεν λείπουν και άλλες καλλιέργειες όπως της μηλιάς, της καρυδιάς, της κερασιάς κλπ. Η Γρίβα ανήκει, αμπελο-οινικά, στην περιοχή της Γουμένισσας.

Μικρή μερίδα του πληθυσμού ασχολείται με την κτηνοτροφία (εκτρέφοντας τη βουνίσια κατσίκα του Πάικου), παράγοντας γαλακτοκομικά προϊόντα και τροφοδοτώντας την τοπική βιομηχανία με κρέας, καθώς και φρέσκο γάλα για την παραγωγή της φέτας[εκκρεμεί παραπομπή].

Πολιτισμικά

Σύλλογοι

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Γρίβας ιδρύθηκε το 1982. Σκοπός του συλλόγου ήταν η προβολή της μουσικοχορευτικής παράδοσης των χορών του χωριού. Ο Σύλλογος έχει χορευτική παρουσία στην ευρύτερη περιοχή και στο εξωτερικό. Η αρχική μουσική των χορών δημιουργήθηκε από γηγενείς Γριβιώτες όπως οι γκαϊνταζήδες Κωνσταντίνος Τζιάντσης και Μυσίρκος Πέτρος. Το παραδοσιακό χορευτικό συγκρότημα του συλλόγου συμμετέχει στις εκδηλώσεις του Δήμου Παιονίας, με κέντρο τη Γουμένισσα, για τους εορτασμούς στο Μοναστήρι της Παναγίας της Γουμένισσας, στις 15 Αυγούστου. Επίσης διατηρεί Λαογραφική Συλλογή (έτος ίδρυσης το 1993).[18]

Ο Σύλλογος Γυναικών Γρίβας[19] ιδρύθηκε στις 2 Μαΐου 2009, από γυναίκες της Γρίβας. Τα ιδρυτικά μέλη του συλλόγου αγγίζουν τις 100 γυναίκες και έχει ως σκοπούς την καλλιέργεια πολιτιστικών ιδεών και αξιών την ανεύρεση, συγκέντρωση και επεξεργασία λαογραφικών, ιστορικών, πολιτιστικών στοιχείων, με πνευματικές καλλιτεχνικές και ψυχαγωγικές εκδηλώσεις, τη διατήρηση και προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και συντονισμό ενεργειών για την εκτέλεση έργων κοινής ωφέλειας.

Κινηματογράφος

  • Στη Γρίβα έχουν γυριστεί μεγάλα τμήματα της ταινίας Εργοστάσιο (1981), του Τάσου Ψαρρά.
  • Ποιός θα βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά (ντοκιμαντέρ για τη Γρίβα) (2015), σε σενάριο Τσαρτσάνη Βασίλη και σκηνοθεσία Τσαρτσάνη Βασίλη και Βουρβαχάκη Νίκου[20]

Σπίτι του Παιδιού

Σπίτι του Παιδιού Γρίβας

Στη Γρίβα υπάρχει «Σπίτι του Παιδιού», ένα από τα 260 που είχε ιδρύσει το Βασιλικό Ίδρυμα Πρόνοιας, κάτω από την προσωπική φροντίδα της Βασίλισσας Φρειδερίκης, μετά το 1950.

Εκκλησιαστικά

 Η ενότητα αυτή δεν τεκμηριώνεται επαρκώς με παραπομπές. Παρακαλούμε βοηθήστε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Ατεκμηρίωτο υλικό μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. (Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 21/12/2019)


Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου

Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου Γρίβας
Αρχείο:Peripteros naos.png
Ιερό (1), Είσοδος Ανδρών (2), Είσοδος Γυναικών (3), Γυναικονίτης (4), Πλευρά Ανδρών (5), Πλευρά Γυναικών (6), Εξωτερικό καμπαναριό (7), Δεξιό Ψαλτήρι (8 α), Αριστερό Ψαλτήρι (8 β), Δεσποτικός Θρόνος (σήμερα Μητροπολιτικός) (9).
Άγιος Αθανάσιος επιτοίχια πλάκα κτήσης κι επεκτάσεων του Ναού (1857).

Ο Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου Γρίβας χτίστηκε το 1801[21], σύμφωνα με την επιγραφή που είναι χαραγμένη σε εντοιχισμένη πλάκα, στη νότια όψη της εκκλησίας. Το 1983 χαρακτηρίστηκε ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο "διότι είναι τρίκλιτη βασιλική των αρχών του 19ου αιώνα με σημαντικό ξυλόγλυπτο τέμπλο και τοιχογραφίες"[22]. Η εκκλησία σώθηκε όταν το χωριό κάηκε από τους Οθωμανούς, τη Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 1912.

Πρόκειται για τρίκλιτη ξυλόστεγη βασιλική μεγάλων διαστάσεων εκκλησία (25,85 χ 15 μ). Επεκτάθηκε αρχικώς το 1857 με την προσθήκη του νάρθηκα και των στοών. Οι επεκτάσεις και προσθήκες συνεχίζονται μέχρι και σήμερα, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Τα δάπεδα ήταν αρχικά κατασκευασμένα με πέτρα δολομίτη, που αφθονεί στο Πάικο και, με την πάροδο των ετών, με μαρμάρινες πλάκες κατά περίσταση. Ο χώρος του ναού φωτίζεται από τα πλαϊνά παράθυρα και από σειρά πολύλοβων παραθύρων πάνω από το Ιερό. Το κεντρικό κλίτος καλύπτεται από αμφίκλινη (σαμαρωτή) ξύλινη στέγη με κεντρική υπερύψωση, ενώ τα πλάγια κλίτη με μονόρριχτη (επικλινή) ξύλινη στέγη.

Η εκκλησία ήταν περιμετρικά αγιογραφημένη τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά αλλά, λόγω κακής συντήρησης, διατηρήθηκε μόνο η αγιογράφηση της γυναικείας πλευράς του ναού. Στον κυρίως ναό, η αγιογράφηση της αριστερής πλευράς αναπαριστά χρονικά την ιστορία από την σύλληψη και γέννηση του Ιησού μέχρι τον γάμο εν Κανά, ενώ η δεξιά πλευρά τη ζωή του Χριστού μέχρι την ανάστασή του.

Η εκκλησία ανήκε διοικητικά στις Ιερές Μητροπόλεις ως ακολούθως :

  • Θεσσαλονίκης, μέχρι το 1922
  • Βοδενών (Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας)
  • Πολυανής και Κιλκισίου , από το 1924 μέχρι το 1991
  • Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου, από το 1991 μέχρι σήμερα

Εξωκλήσι Αγίων Αντωνίου και Θεοδώρου

Αρχείο:01 Agios Antonios.JPG
Εξωκλήσι Αγίου Αντωνίου Γρίβας
Αρχείο:04 Άγιος Αντώνιος Εσωτερικά.JPG
Κάτοψη εξωκλησιού Αγίων Αντωνίου και Θεοδώρου Γρίβας: Ιερό (1), Θέση Δεσπότη (2), Ψαλτήρι (3), Κεροστάτης (4), Τρούλος (5)

Έξω από το χωριό και σε απόσταση 1,5 χλμ περίπου, μέσα σε κατάφυτο δάσος βελανιδιάς, βρίσκεται το εξωκλήσι του Αγίου Αντωνίου, μονόχωρη εκκλησία με τρούλο, η οποία χρονολογείται από το 1901. Η εκκλησία ανακατασκευάστηκε το 1993.

Ιερά Μονή των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης

Ιερά Μονή των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης Γρίβας

Η Ιερά Μονή των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης βρίσκεται σε κατάφυτη πλαγιά του όρους Πάικου στον νομό Κιλκίς, σε υψόμετρο 600 μ. με θέα την κοιλάδα του Αξιού, στην περιοχή της Γρίβας και σε απόσταση 7 χμ. από τη Γουμένισσα.

Πρόκειται για ανδρική μονή, η οποία ιδρύθηκε το 1992 από τον Μητροπολίτη Γουμενίσσης Δημήτριο και είναι αφιερωμένη στους μάρτυρες Άγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη, οι οποίοι, μετά από μια περιπετειώδη ζωή, στα έσχατα χρόνια της Βυζαντινή αυτοκρατορίας, κατέληξαν στη Λέσβο όπου και μαρτύρησαν, τη Λαμπροτρίτη του 1403. Η Μονή πανηγυρίζει την Τρίτη της Διακαινησίμου (Τρίτη του Πάσχα), ημέρα κατά την οποία πέθαναν μαρτυρικά οι Άγιοι στη Θερμή της Λέσβου το 1463. Επίσης ιδιαίτερα τιμώνται και οι εορτές των Αγίων Μυροφόρων και του Μεγάλου Βασιλείου, στους οποίους είναι αφιερωμένα ομώνυμα παρεκκλήσια του αρχικού κτιριακού συγκροτήματος της Μονής.

Ο κύριος Ναός του Μοναστηριού («καθολικόν», κατά τη μοναστική ορολογία) είναι αφιερωμένος στους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη. Οι απόστολοι Πέτρος και Παύλος έχουν τιμηθεί με παρεκκλήσιο, όπως και ο Απόστολος Ανδρέας.

Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στην αρχιτεκτονική του ναού η οποία συνδυάζει τον αθωνικό τύπο με στοιχεία της Κωνσταντινούπολης (πτυχωτός εσωτερικά κεντρικός τρούλος, 4 δορυφόροι τρούλοι, τρούλος πάνω από την Αγία Τράπεζα, χοροί, παρεκκλήσια, τρούλος λιτής, εξωτερικό αίθριο). Το χειροποίητο ξυλόγλυπτο τέμπλο του παρεκκλησίου των Μυροφόρων είναι έργο πατέρων της ιστορικής σερβικής Μονής Ντέτσανι (14ος αιώνας). Στο μοναστήρι φυλάσσονται, σε λειψανοθήκη, τμήματα ιερών λειψάνων των τριών νεοφανών μαρτύρων Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης.

Συνεταιρισμοί

Ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Καστανοπαραγωγών Παΐκου (Α.Σ. ΚΑ.ΠΑ.) είναι νεοσύστατος συνεταιρισμός (23 Απριλίου 2019), ο οποίος απαρτίζεται από παραγωγούς καστάνου του όρους Πάικο στην επαρχία Παιονίας του νομού Κιλκίς, στη Μακεδονία, και πιο συγκεκριμένα από τα καστανοχώρια: Γρίβα, Καστανερή, Κάρπη και Πεντάλοφο. Τα ιδρυτικά μέλη του αριθμούν 24 παραγωγούς. Σκοπός του ΑΣΚΑΠΑ είναι αφενός η καλύτερη προώθηση, προβολή και αξιοποίηση του κάστανου κι αφετέρου η ενδυνάμωση της συνεργασίας μεταξύ των παραγωγών με αντίστοιχη ενημέρωσή τους στα σχετικά θέματα του καστάνου και της καλλιέργειας αυτού.[23][24]

Ο Δασικός Συνεταιρισμός Γρίβας δραστηριοποιείται στις υλοτομικές περιοχές του όρους Πάικο και ανήκει διοικητικά στο Δασαρχείο Γουμένισσας. Σκοπός του είναι η υλοτομία, η μεταφορά της ξυλείας σε κεντρικούς χώρους συγκέντρωσης και η διοχέτευσή τους με φορτηγά στην εγχώρια αγορά.[25]

Πολιτισμός

Τον Οκτώβριο του 1997, η Γρίβα συμπεριελήφθη στα πλαίσια των εορταστικών εκδηλώσεων «ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ», με τη διοργάνωση της εκδήλωσης «Οι δρόμοι του κρασιού στη Γρίβα του Κιλκίς»[26].

Από την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου το 1997 και κάθε χρόνο την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου πραγματοποιείται η ετήσια γιορτή κάστανου «Κάστανο, Κρασί, Τυρί»[27]. Στη γιορτή της Αναλήψεως, τελείται το το έθιμο κουρμπάνι.

Κλίμα

Μετεωρολογικά στοιχεία για τη Γρίβα[28]:

Μήνας Ιαν Φεβ Μαρ Απρ Μαι Ιουν Ιουλ Αυγ Σεπ Οκτ Νοε Δεκ
Μέση Ελαχ. θερμ.[°C] 1 2 5 7 12 16 18 18 15 11 6 2
Μέση Ανωτ. θερμ.[°C] 9 10 13 18 23 28 31 30 26 21 14 10
Ύψος Βροχόπτωσης (mm) 40 41 40 39 38 34 22 20 27 45 58 50
Ανώτατες Θερμοκρασίες[°C] 20 22 25 31 36 39 42 39 36 32 27 26
Σχετική Υγρασία (%) 40 39 41 38 36 28 20 19 25 43 56 48

Γ.Σ. Μακεδονικός Γρίβας

Γ.Σ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΓΡΙΒΑΣ
Έμβλημα Ομάδας
Σύντομο όνομαΜακεδονικός Γρίβας
Ίδρυση1978
ΈδραΕλλάδα
ΣτάδιοΓήπ. Γρίβας,
Χλοοτάπητας,
Προβολείς
ΠρόεδροςΓώγος Γρηγόριος
ΠροπονητήςΒαλκάνης Νέστορας
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Πρώτη εμφάνιση
Commons page Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα
wikidata (π • σ • ε )

Ο Γ.Σ. Μακεδονικός Γρίβας ιδρύθηκε το 1978 και τη σεζόν 2018/19 αγωνιζόταν στη Β΄ Κατηγορία της Ε.Π.Σ. Κιλκίς[29]. Με τα χρώματα της ομάδας έχουν αγωνιστεί οι ποδοσφαιριστές Δημήτρης Γιάντσης (διεθνής με την Εθνική Ελπίδων που αγωνίστηκε στη Σούπερ Λίγκα[30] με τους Ηρακλή, Κέρκυρα και Λεβαδειακό) και Γιώργος Μήτκος (αγωνίστηκε στην Α΄ Εθνική με τον Πανηλειακό[31]).

Διακρίσεις

Τίτλος - Κύπελλο Χρονιά
Πρωτάθλημα ΕΠΣ Κιλκίς 1980, 1999
Κύπελλο Ήθους 1986, 1987, 1989
Κύπελλο Τουρνουά - Dusseldorf Δυτικής Γερμανίας 1995, 1997
Κύπελλο Τουρνουά - Στη μνήμη Γεωργίας Τιλκερίδου ( Δήμος Πολυκάστρου) 2009

Προσωπικότητες

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 Φ.Ε.Κ. 401 / 12.11.1926
  2. ↑ Μιχαήλ Σταματελάτος, Φωτεινή Βάμβα - Σταματελάτου, Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας, ΤΑ ΝΕΑ, 2012, Α΄ τόμος, σελ. 176.
  3. ↑ Πλαταρίδης, Δημήτρης (1874). ΕΚΘΕΣΙΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑΝ ΒΟΔΕΝΩΝ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΕΩΣ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ: ΤΥΠΟΙΟ ΒΟΥΤΥΡΑ ΚΑΙ Σ/ΑΣ. σελ. 35. 
  4. ↑ Ο.Ιακωβίδου, Α. Βαλαβανίδου, Γ.Κατσάγγελος (1995). Πάϊκο : το βουνό και οι άνθρωποι. Θεσσαλονίκη: Θεσσαλονίκη, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ομάδα έρευνας αγροτικού τουρισμού 
  5. ↑ Αρματολοί και Κλέφτες. Οι ένοπλοι του υπόδουλου γένους. Περιοδικό Στρατιωτική Ιστρία. Τεύχος 89, Ιανουάριος 2004
  6. ↑ Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Νεότερη Ιστορία της Μακεδονίας (1830-1912), Από τη γένεση του Νεοελληνικού κράτους ως την απελευθέρωση, ΗΡΟΔΟΤΟΣ, Θεσσαλονίκη, 1999, σελ. 227
  7. ↑ Ι. Κ. Βασδραβέλλης, Ἱστορικὰ Ἀρχεῖα Μακεδονίας, Α΄ Ἀρχεῖον Θεσσαλονίκης 1695–1912, Θεσσαλονίκη 1952, σσ. 27-28, 79, 75. Με δύο κυρίως έγγραφα που έχουν ημερομηνίες 12 Μαΐου 1696 και 13 Ιουνίου 1707 ..."παρέχονταν η δυνατότητα στους κατοίκους της Γουμένισσας και των παρακείμενων οικισμών Γρίβας και Κάρπης να ασχολούνται και με την κναφή μάλλινων υφασμάτων από τα οποία κατασκευάζονταν οι στολές του τουρκικού στρατού. Για την υπηρεσία τους αυτή οι κάτοικοι των προαναφερθέντων οικισμών απαλλάσσονταν από φορολογίες..."
  8. ↑ Σχοινάς, Νικόλαος (1896). «Οδοιπορικαί σημειώσεις Μακεδονίας και Ηπείρου». anemi.lib.uoc.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2019. 
  9. ↑ Ο νέος ελληνισμός στην Έδεσσα (Βοδενά), tου πρώτου μισού του ΙΘ΄ αιώνα, Γεώργιος Ρουμελιώτης, Έδεσσα, 2000, σελ. 65
  10. ↑ Θανάσης Βαφειάδης, Άννα Τζάκου (2002). Λεύκωμα "Πολεοδομική εξέλιξη- Αξιόλογα Κτίρια της Περιοχής Γουμένισσας". Δήμος Γουμένισσας. σελ. 38. 
  11. ↑ Βακαλόπουλος, Κ. Α. (1981). «Η εθνική δράση του Γεωργίου και Ιωάννου Ξανθού (Γευγελή) και του Αλεξ. Ζουμετίκου (μοναστήρι) κατά το Μακεδονικό Αγώνα». Μακεδονικά (Θεσσαλονίκη: ΙΜΧΑ) 21: 396. https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/makedonika/article/view/6003/5741. 
  12. ↑ Κωνσταντίνος Α. Βακαλόπουλος, Ο βόρειος ελληνισμός κατά την πρώιμη φάση του μακεδονικού αγώνα 1878-1894, Εκδόσεις Σταμούλη, 2004, σελ. 23
  13. ↑ Χρήστος Π. Ίντος , Η εκπαίδευση στη Γουμένισσα, ό.π., σσ. 60-61.
  14. ↑ σ.σ βασιβουζούκος = πρβλ. τουρκ. bazıbozuk = άτακτος στρατιώτης
  15. ↑ «Αναζήτηση ΦΕΚ». www.et.gr. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2019. 
  16. ↑ http://pandektis.ekt.gr/dspace/handle/10442/170413 Μετονομασία της Γρίβας
  17. ↑ Κουγιουμτζόπουλος, Δημήτρης (13 Οκτωβρίου 2017). «Γρίβα και Καστανερή: Τα καστανοχώρια του Κιλκίς». webtv.ert.gr. ΕΡΤ. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2020. 
  18. ↑ «Πολιτιστικός Σύλλογος Γρίβας». Τόποι και Τρόποι. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2020. 
  19. ↑ «Γυναικών Γρίβας». goumenissa.eu. Γουμένισσα. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2020. 
  20. ↑ «Ποιός θα βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά (Ντοκυμαντέρ) !». ...η εφημερίδα της Γρίβας... Χρηστος Αθ. Κόϊος. 11 Μαΐου 2016. 
  21. ↑ Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του Σχεδίου «Επικαιροποίηση Ρυθμιστικού Σχεδίου Θεσσαλονίκης», Οργανισμός Ρυθμιστικού Σχεδίου και Προστασίας Περιβάλλοντος Θεσσαλονίκης, σ.112.
  22. ↑ «ΔΙΑΡΚΗΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΗΡΥΓΜΕΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΩΝ». listedmonuments.culture.gr. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2020. 
  23. ↑ «eChamber - Επιμελητήριο Κιλκίς». echamber.ccikilkis.gr. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2020. [νεκρός σύνδεσμος]
  24. ↑ «Αγροτικός Συνεταιρισμός Καστανοπαραγωγών Παΐκου-Α.Σ. ΚΑΠΑ». www.facebook.com. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2020. 
  25. ↑ «, - - [DOC Document]». fdocument.org. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2020. 
  26. ↑ «Χάρτης των Δρόμων του Κρασιού της Βορείου Ελλάδος». www.wineroads.gr. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2020. 
  27. ↑ ypaithros.gr (26 Οκτωβρίου 2017). «21η γιορτή «Κάστανο, κρασί και τυρί» στη Γρίβα Κιλκίς, στο όρος Πάικο!». ypaithros.gr. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2020. 
  28. ↑ Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία
  29. ↑ «Β ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ 2018-2019». epskilkis.gr. ΕΠΣ Κιλκίς. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2020. 
  30. ↑ «Δημήτρης Γιάντσης». slgr.gr. Super League. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2020. 
  31. ↑ «Greece 1996/97». rsssf.com (στα Αγγλικά). RSSSF. 21 Μαρτίου 2004. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2020. 
  32. ↑ «Δημήτρης Γιάντσης». aokerkyra.com. ΑΟ Κέρκυρα. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2020. 
  33. ↑ 33,0 33,1 Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος (επιστημονική επιμέλεια), Αφανείς γηγενείς Μακεδονομάχοι, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2008, σελ. 92.

Εικόνες

  • Δριστέλλα - Υδροτριβείο - Μπατάνι
    Δριστέλλα - Υδροτριβείο - Μπατάνι
  • Λαογραφική Συλλογή Γρίβας
    Λαογραφική Συλλογή Γρίβας
  • Ηρώο πεσόντων Γριβιωτών
    Ηρώο πεσόντων Γριβιωτών
  • Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου
    Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου
  • Εσωτερικό του Ι.Ν.Αγίου Αθανασίου
    Εσωτερικό του Ι.Ν.Αγίου Αθανασίου
  • Παλιά αγιογράφηση Ι.Ν.Αγίου Αθανασίου
    Παλιά αγιογράφηση Ι.Ν.Αγίου Αθανασίου
  • Λόφος εξωκλησιού Αγίων Αντωνίου και Θεοδώρου Γρίβας
    Λόφος εξωκλησιού Αγίων Αντωνίου και Θεοδώρου Γρίβας
  • Εσωτερικό εξωκλησιού Αγίων Αντωνίου και Θεοδώρου Γρίβας
    Εσωτερικό εξωκλησιού Αγίων Αντωνίου και Θεοδώρου Γρίβας
  • Μονή των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης Γρίβας
    Μονή των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης Γρίβας
  • Μακεδονικός Γρίβας 2012-2013
    Μακεδονικός Γρίβας 2012-2013

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γρίβα_Κιλκίς&oldid=9268607"