Αλιβέρι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 38°24′37″N 24°02′19″E / 38.4103°N 24.0386°E / 38.4103; 24.0386

Αλιβέρι Εύβοιας
Aliveri-church.jpg
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Αλιβέρι Εύβοιας
38°24′30″N 24°2′30″E
ΧώραΕλλάδα
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Κύμης - Αλιβερίου
Γεωγραφική υπαγωγήΕύβοια
Πληθυσμός4.827 (2011)
Ταχ. κωδ.34500
Τηλ. κωδ.22230
Ζώνη ώραςUTC+02:00 (επίσημη ώρα)
UTC+03:00 (θερινή ώρα)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Αλιβέρι είναι κωμόπολη της Εύβοιας[1] και του Δήμου Κύμης - Αλιβερίου, του οποίου από το 2010 αποτελεί έδρα[2]. Με βάση την απογραφή 2011 ως οικισμός έχει πληθυσμό 4.827 κατοίκους.[3]

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Αλιβέρι είναι σύγχρονη κωμόπολη, η οποία παρουσιάζει σημαντική οικονομική και εμπορική δραστηριότητα. Βρίσκεται 52 χλμ. νοτιοανατολικά από την έδρα του Νομού Εύβοιας, Χαλκίδα. Είναι χτισμένο αμφιθεατρικά πάνω σε λόφους και βρίσκεται σε απόσταση 2 χλμ. από τις ακτές του Ευβοϊκού Κόλπου. Επίνειο και λιμάνι του Αλιβερίου είναι ο Κάραβος[1], ο οποίος το 1940 καταργήθηκε και ενσωματώθηκε στο Αλιβέρι[4] και σήμερα αποτελεί και το τουριστικό κέντρο της περιοχής καθώς είναι γεμάτος καφετέριες, γραφικά ταβερνάκια και όμορφες αμμουδερές παραλίες. Η βιομηχανική ανάπτυξη του Αλιβερίου εμπόδισε την τουριστική ανάπτυξη, η οποία ωστόσο, κάνει τα τελευταία χρόνια τα πρώτα δειλά της βήματα, χάρη στα ξενοδοχειακά καταλύματα που δημιουργήθηκαν και την προσπάθεια από τοπικούς φορείς ανάδειξης των αξιοθέατων της περιοχής. Στη νοτιοανατολική πλευρά του Καράβου και στο Μηλάκι βρίσκονται τα δύο μεγαλύτερα εργοστάσια της περιοχής, της ΔΕΗ και της ΑΓΕΤ Ηρακλής.[5][6] Από το 2019 το Λιμενικό Τμήμα Αλιβερίου αναβαθμίστηκε σε Λιμεναρχείο.[7]

Αξιοθέατα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο ύψωμα "Πλάτωμα" που βρίσκεται αριστερά του αμαξωτού δρόμου Χαλκίδας- Αλιβερίου έχουν εντοπιστεί λείψανα προϊστορικής κατοίκησης ενώ στην τοποθεσία "Κάμπος" στο ύψος του 45ου χιλιομέτρου της Εθνικής οδού Χαλκίδας- Αλιβερίου, τμήμα οικοδομήματος κτισμένου από ογκόλιθους. Και οι δύο θέσεις έχουν κηρυχθεί από το 2000 αρχαιολογικοί χώροι.[8] Το διώροφο κτίριο, ιδιοκτησίας Ν. Χαλδούπη, στον Κάραβο έχει χαρακτηριστεί ως έργο τέχνης, "διότι οι προσόψεις είναι διαμορφωμένες με νεοκλασική νοοτροπία, με όλα τα χαρακτηριστικά του νεοκλασικισμού όπως αυτός εφαρμόστηκε σε μικρό επαρχιακό οικισμό και όπως εκτελέστηκε από ντόπιους τεχνίτες ".[9]

Παραλία Κάμπος Αλιβερίου

Ήθη - Έθιμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καμάρα: Τη δεύτερη μέρα του Πάσχα στο Αλιβέρι αναβιώνει το έθιμο της Καμάρας.[10] Μετά τον εσπερινό της αγάπης που γίνεται στην εκκλησία Παναγίτσα, οι κάτοικοι του Αλιβερίου φορώντας ένα κόκκινο γαρύφαλλο στο πέτο συγκεντρώνονται στο προαύλιο του ναού του Αγίου Γεωργίου. Εκεί αρχίζει ένας εύθυμος λαμπριάτικος χορός που τον σύρει ο πρωτομάστορας, ο πιο καλλίφωνος της παρέας. Ο πρωτομάστορας τραγουδά κάθε δίστιχο και εν συνεχεία επαναλαμβάνουν εν χορώ οι υπόλοιποι. Το έθιμο της Καμάρας, που χρονολογείται από το 1850 περίπου, σχετίζεται με τον θρύλο του γεφυριού της Άρτας, καθώς το τραγούδι που λέει ο πρωτοχορευτής - πρωτομάστορας συνοδευόμενος από την αυτοσχέδια χορωδία δεν είναι άλλο από το δημοτικό «Της Άρτας το γεφύρι». Το έθιμο έχει τις ρίζες του στην περίοδο της ανέγερσης του ναού του Αγίου Γεωργίου από Ηπειρώτες κτίστες, οι οποίοι χόρεψαν το εν λόγω τραγούδι την ημέρα της αποπεράτωσης του ναού ή σύμφωνα με άλλες πηγές το τραγουδούσαν συχνά κατά την διάρκεια της εργασίας τους.

Οικονομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Αλιβέρι αποτελεί το οικονομικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής. Οι δραστηριότητες, στις οποίες στηρίζεται η τοπική οικονομία είναι οι παρακάτω:

  • Βιομηχανία - Βιοτεχνία: Στην περιοχή του Αλιβερίου λειτουργεί ατμοηλεκτρική μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της ΔΕΗ συνδυασμένου κύκλου καθαρής ισχύος 420 ΜW, με καύσιμο φυσικό αέριο, καθώς και των βοηθητικών εγκαταστάσεων.[5] Λειτουργεί επίσης η νεότερη μονάδα παραγωγής της τσιμεντοβιομηχανίας ΑΓΕΤ-Ηρακλής.[6] Παράλληλα, αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις και επικουρικά προς τις παραπάνω βιομηχανίες, στην περιοχή δραστηριοποιείται σημαντικός αριθμός βιοτεχνιών και μικρότερης κλίμακας βιομηχανικών εγκαταστάσεων.
  • Εμπόριο - Υπηρεσίες: Το Αλιβέρι συγκεντρώνει το μεγαλύτερο μέρος της εμπορικής δραστηριότητας της ευρύτερης περιοχής και αποτελεί κέντρο παροχής υπηρεσιών. Στην κωμόπολη λειτουργεί αριθμός εμπορικών καταστημάτων, σουπερμάρκετ, υποκαταστήματα τραπεζών και καταστήματα εταιρειών τηλεπικοινωνιών.
  • Γεωργία - Κτηνοτροφία - Αλιεία: Το Αλιβέρι δεν φημίζεται για κάποιο συγκεκριμένο αγροτικό προϊόν. Στην περιοχή καλλιεργούνται κυρίως ελιές και αμπέλια. Επίσης λειτουργούν μικρές κτηνοτροφικές μονάδες, οι οποίες εκτρέφουν βοοειδή, χοίρους και πουλερικά. Στο λιμάνι του Αλιβερίου ελλιμενίζεται μικρός αριθμός αλιευτικών σκαφών, αλλά η αλιευτική παραγωγή τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί σημαντικά και συνεχίζει να αυξάνεται καθώς στην περιοχή λειτουργούν αρκετές μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας, οι οποίες αναπτύσσονται με ταχείς ρυθμούς. Ο λιμενοβραχίονας Καράβου, χωρίς τις μεταγενέστερες προσθήκες του χαρακτηρίστηκε ως μνημείο "διότι αποτελεί συνέχεια του οικιστικού συνόλου της περιοχής, άμεσα συνδεδεμένου με την ιστορία και τις μνήμες των κατοίκων της. Η κατασκευή του έχει ιδιαίτερη τεχνική και βιομηχανική σημασία ως μέσο διακίνησης λιγνίτου, που εξορυσσόταν από την ευρύτερη περιοχή, μαρτυρώντας την οικονομική ανάπτυξη του οικισμού του Καράβου".[11]
  • Ενέργεια - ΑΠΕ: Στην Νότια Εύβοια τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ραγδαία ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, με νέα αιολικά πάρκα που εγκαθίστανται στην περιοχή λόγω του αυξημένου αιολικού δυναμικού. Το Αλιβέρι δεν αποτελεί εξαίρεση καθώς σε όλη τη Νότια Εύβοια λειτουργεί σημαντικός αριθμός ανεμογεννητριών.
  • Εξόρυξη: Κατά το παρελθόν στην ευρύτερη περιοχή του Αλιβερίου λάμβανε χώρα έντονη μεταλλευτική δραστηριότητα. Συγκεκριμένα, η πρώτη αξιόλογη προσπάθεια στην Ελλάδα για την εκμετάλλευση λιγνιτικών κοιτασμάτων ξεκίνησε στο Αλιβέρι το 1897 και διατηρήθηκε με μικρές διακοπές λόγω έκτακτων συνθηκών έως τις αρχές της δεκαετίας του 1980, οπότε το λιγνιτωρυχείο Αλιβερίου έπαψε να λειτουργεί οριστικά λόγω εξάντλησης των αποθεμάτων.[12][1] Τα τελευταία χρόνια η μεταλλευτική δραστηριότητα περιορίζεται στην εξόρυξη ασβεστόλιθου για την τοπική βιομηχανία τσιμέντου, καθώς και στην εξόρυξη του μαύρου και γκρι μαρμάρου Αλιβερίου.

Δημογραφική εξέλιξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έτος Απογραφής 2011 2001 1991 1981 1971 1961 1951 1940 1928 1920 1907 1896 1889 1879
Πληθυσμός 4.827 5.686 5.263 5.103 4.715 4.184 3.258 3.364 2.878 2.340 2.040 1.945 1.528 1.230
Μεταβολή -15,10% 8,04% 3,14% 8,23% 12,69% 28,42% -3,15% 16,89% 22,99% 14,71% 4,88% 27,29% 24,23% -

Διοικητική ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η κοινότητα Αλιβερίου συστάθηκε στις 16 Αυγούστου 1912 με την απόσπαση του οικισμού από τον δήμο Ταμινέων και τον ορισμό του ως έδρα της κοινότητας. Αναγνωρίστηκε σε δήμο στις 28 Μαΐου 1985 και λειτούργησε ως δήμος ως την κατάργησή του το 1997 και την προσάρτησή του στον δήμο Ταμιναίων.[13] Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης μαζί με την Ανθούπολη, τον Κατακαλό, τον Λάτα και το Μηλάκι αποτελούν τη δημοτική κοινότητα Αλιβερίου που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Ταμυνέων του Δήμου Κύμης - Αλιβερίου και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 76 κατοίκους[14].

Κοινοτάρχες και δήμαρχοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διάρκεια θητείας Κάτοχος (γέννηση-θάνατος) Σημειώσεις
Κοινότητα Αλιβερίου (1912-1985)
1912-1978 Πρόεδροι της Κοινότητας Αλιβερίου
1974-1975 Διορισμένος από την κυβέρνηση εθνικής ενότητας
1975-1978 Νικητής των εκλογών του 1975. Πρώτος αιρετός πρόεδρος μεταπολιτευτικά.
1979-1990 Λάζαρος Χρυσοστάλης (19??-2011) Εκλεγείς το 1978 με ποσοστό 50,43%. Επανεξελέγη το 1982 με 55,9% και επανεξελέγη το 1986 με ποσοστό 51,5%.[15]
1991-1994 Νικόλαος Μπαλάφας Νικητής των εκλογών του 1990 με 50,09%.[15]
1995-1998 Γεώργιος Γκίκας (1952-2015) Εξελέγη το 1994 με ποσοστό 50,3%. Μετέπειτα δήμαρχος Ταμιναίων.[15]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 64-65, τομ. 3. 
  2. ↑ «ΕΕΤΑΑ-Διοικητικές Μεταβολές των ΟΤΑ - Δήμος Κύμης - Αλιβερίου». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2021. 
  3. ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011», σελ. 10657 (σελ. 183 του pdf)
  4. ↑ «ΕΕΤΑΑ-Διοικητικές Μεταβολές των Οικισμών - Κάραβος». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2021. 
  5. ↑ 5,0 5,1 «ΑΗΣ Αλιβερίου Μονάδα V, Συνδυασμένου Κύκλου, 420 MW - METKA». www.metka.com. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2021. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «Εγκαταστάσεις». Όμιλος ΗΡΑΚΛΗΣ, τσιμέντο, σκυρόδεμα και αδρανή. 27 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2021. 
  7. ↑ «Ιδρυση λιμεναρχείου στο Αλιβέρι Ευβοίας». Η Εφημερίδα των Συντακτών. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2021. 
  8. ↑ «ΔΙΑΡΚΗΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΗΡΥΓΜΕΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΩΝ». listedmonuments.culture.gr. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2021. 
  9. ↑ «ΔΙΑΡΚΗΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΗΡΥΓΜΕΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΩΝ». listedmonuments.culture.gr. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2021. 
  10. ↑ «Δευτέρα της Λαμπρής στο Αλιβέρι Εύβοιας - Το Τραγούδι της Καμάρας». ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2021. 
  11. ↑ «ΔΙΑΡΚΗΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΗΡΥΓΜΕΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΩΝ». listedmonuments.culture.gr. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2021. 
  12. ↑ «Ιστορική Ανασκόπηση | ΔΕΗ Α.Ε.». www.dei.gr. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2021. 
  13. ↑ «ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΔΗΜΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ, ΕΕΤΑΑ». eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2020. 
  14. ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011», σελ. 10657 (σελ. 183 του pdf)
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 «ΕΕΤΑΑ-Δημοτικές Εκλογές». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αλιβέρι&oldid=9680361"