Αλιβέρι
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Συντεταγμένες: 38°24′37″N 24°02′19″E / 38.4103°N 24.0386°E
| Αλιβέρι Εύβοιας | |
|---|---|
  Αλιβέρι Εύβοιας | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Κύμης - Αλιβερίου |
| Γεωγραφική υπαγωγή | Εύβοια |
| Πληθυσμός | 4 827 (2011) |
| Ταχ. κωδ. | 34500 |
| Τηλ. κωδ. | 22230 |
| Ζώνη ώρας | UTC+02:00 (επίσημη ώρα) UTC+03:00 (θερινή ώρα) |
Το Αλιβέρι είναι κωμόπολη του Νομού Ευβοίας και υπάγεται στον Δήμο Κύμης - Αλιβερίου, του οποίου αποτελεί έδρα. Έχει πληθυσμό 4.827 κατοίκους.
Η Δημοτική Κοινότητα Αλιβερίου αποτελείται από τους οικισμούς Αλιβέρι, Ανθούπολη, Κατακαλός, Κάραβος, Λάτα και Μηλάκι και έχει συνολικό πληθυσμό 5.249 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011.
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Αλιβέρι είναι σύγχρονη κωμόπολη, η οποία παρουσιάζει σημαντική οικονομική και εμπορική δραστηριότητα. Βρίσκεται 52 χλμ. νοτιοανατολικά από την έδρα του Νομού Εύβοιας, Χαλκίδα. Είναι χτισμένο αμφιθεατρικά πάνω σε λόφους και βρίσκεται σε απόσταση 2 χλμ. από τις ακτές του Ευβοϊκού Κόλπου. Επίνειο και λιμάνι του Αλιβερίου είναι ο Κάραβος, που αποτελεί και το τουριστικό κέντρο της περιοχής καθώς είναι γεμάτος καφετέριες, γραφικά ταβερνάκια και όμορφες αμμουδερές παραλίες. Η βιομηχανική ανάπτυξη του Αλιβερίου εμπόδισε την τουριστική ανάπτυξη, η οποία ωστόσο, κάνει τα τελευταία χρόνια τα πρώτα δειλά της βήματα, χάρη στα ξενοδοχειακά καταλύματα που δημιουργήθηκαν και την προσπάθεια από τοπικούς φορείς ανάδειξης των αξιοθέατων της περιοχής.
Στη νοτιοανατολική πλευρά του Καράβου βρίσκονται τα δύο μεγαλύτερα εργοστάσια της περιοχής, της ΔΕΗ και της ΑΓΕΤ.
Ήθη - Έθιμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Καμάρα: Τη δεύτερη μέρα του Πάσχα στο Αλιβέρι αναβιώνει το έθιμο της Καμάρας. Μετά τον εσπερινό της αγάπης που γίνεται στην εκκλησία Παναγίτσα, οι κάτοικοι του Αλιβερίου φορώντας ένα κόκκινο γαρύφαλλο στο πέτο συγκεντρώνονται στο προαύλιο του ναού του Αγίου Γεωργίου. Εκεί αρχίζει ένας εύθυμος λαμπριάτικος χορός που τον σύρει ο πρωτομάστορας, ο πιο καλλίφωνος της παρέας. Ο πρωτομάστορας τραγουδά κάθε δίστιχο και εν συνεχεία επαναλαμβάνουν εν χορώ οι υπόλοιποι. Το έθιμο της Καμάρας, που χρονολογείται από το 1850 περίπου, σχετίζεται με τον θρύλο του γεφυριού της Άρτας, καθώς το τραγούδι που λέει ο πρωτοχορευτής - πρωτομάστορας συνοδευόμενος από την αυτοσχέδια χορωδία δεν είναι άλλο από το δημοτικό «Της Άρτας το γεφύρι». Το έθιμο έχει τις ρίζες του στην περίοδο της ανέγερσης του ναού του Αγίου Γεωργίου από Ηπειρώτες κτίστες, οι οποίοι χόρεψαν το εν λόγω τραγούδι την ημέρα της αποπεράτωσης του ναού ή σύμφωνα με άλλες πηγές το τραγουδούσαν συχνά κατά την διάρκεια της εργασίας τους.
Οικονομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Αλιβέρι αποτελεί το οικονομικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής. Οι δραστηριότητες, στις οποίες στηρίζεται η τοπική οικονομία είναι οι παρακάτω:
- Βιομηχανία - Βιοτεχνία: Στην περιοχή του Αλιβερίου λειτουργεί ατμοηλεκτρική μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της ΔΕΗ καθώς και η νεότερη μονάδα παραγωγής της τσιμεντοβιομηχανίας ΑΓΕΤ-Ηρακλής. Παράλληλα, αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις και επικουρικά προς τις παραπάνω βιομηχανίες, στην περιοχή δραστηριοποιείται σημαντικός αριθμός βιοτεχνιών και μικρότερης κλίμακας βιομηχανικών εγκαταστάσεων.
- Εμπόριο - Υπηρεσίες: Το Αλιβέρι συγκεντρώνει το μεγαλύτερο μέρος της εμπορικής δραστηριότητας της ευρύτερης περιοχής και αποτελεί κέντρο παροχής υπηρεσιών. Στην κωμόπολη λειτουργεί αριθμός εμπορικών καταστημάτων, σουπερμάρκετ, υποκαταστήματα τραπεζών και καταστήματα εταιρειών τηλεπικοινωνιών.
- Γεωργία - Κτηνοτροφία - Αλιεία: Το Αλιβέρι δεν φημίζεται για κάποιο συγκεκριμένο αγροτικό προϊόν. Στην περιοχή καλλιεργούνται κυρίως ελιές και αμπέλια. Επίσης λειτουργούν μικρές κτηνοτροφικές μονάδες, οι οποίες εκτρέφουν βοοειδή, χοίρους και πουλερικά. Στο λιμάνι του Αλιβερίου ελλιμενίζεται μικρός αριθμός αλιευτικών σκαφών, αλλά η αλιευτική παραγωγή τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί σημαντικά και συνεχίζει να αυξάνεται καθώς στην περιοχή λειτουργούν αρκετές μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας, οι οποίες αναπτύσσονται με ταχείς ρυθμούς.
- Ενέργεια - ΑΠΕ: Στην Νότια Εύβοια τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ραγδαία ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, με νέα αιολικά πάρκα που εγκαθίστανται στην περιοχή λόγω του αυξημένου αιολικού δυναμικού. Το Αλιβέρι δεν αποτελεί εξαίρεση καθώς σε όλη τη Νότια Εύβοια λειτουργεί σημαντικός αριθμός ανεμογεννητριών.
- Εξόρυξη: Κατά το παρελθόν στην ευρύτερη περιοχή του Αλιβερίου λάμβανε χώρα έντονη μεταλλευτική δραστηριότητα. Συγκεκριμένα, η πρώτη αξιόλογη προσπάθεια στην Ελλάδα για την εκμετάλλευση λιγνιτικών κοιτασμάτων ξεκίνησε στο Αλιβέρι το 1897 και διατηρήθηκε με μικρές διακοπές λόγω έκτακτων συνθηκών έως τις αρχές της δεκαετίας του 1980, οπότε το λιγνιτωρυχείο του Αλιβερίου έπαψε να λειτουργεί οριστικά λόγω εξάντλησης των αποθεμάτων. Τα τελευταία χρόνια η μεταλλευτική δραστηριότητα περιορίζεται στην εξόρυξη ασβεστόλιθου για την τοπική βιομηχανία τσιμέντου, καθώς και στην εξόρυξη του μαύρου και γκρι μαρμάρου Αλιβερίου.
Δημογραφική εξέλιξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος Απογραφής | 2011 | 2001 | 1991 | 1981 | 1971 | 1961 | 1951 | 1940 | 1928 | 1920 | 1907 | 1896 | 1889 | 1879 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός | 4.827 | 5.686 | 5.263 | 5.103 | 4.715 | 4.184 | 3.258 | 3.364 | 2.878 | 2.340 | 2.040 | 1.945 | 1.528 | 1.230 |
| Μεταβολή | -15,10% | 8,04% | 3,14% | 8,23% | 12,69% | 28,42% | -3,15% | 16,89% | 22,99% | 14,71% | 4,88% | 27,29% | 24,23% | - |
Διοικητική ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κοινότητα Αλιβερίου συστάθηκε στις 16 Αυγούστου 1912 με την απόσπαση του οικισμού από τον δήμο Ταμινέων και τον ορισμό του ως έδρα της κοινότητας. Αναγνωρίστηκε σε δήμο στις 28 Μαΐου 1985 και λειτούργησε ως δήμος ως την κατάργησή του το 1997 και την προσάρτησή του στον δήμο Ταμιναίων.[1]
Κοινοτάρχες και δήμαρχοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Διάρκεια θητείας | Κάτοχος (γέννηση-θάνατος) | Σημειώσεις |
| Κοινότητα Αλιβερίου (1912-1985) | ||
|---|---|---|
| 1912-1978 | Πρόεδροι της Κοινότητας Αλιβερίου | |
| 1974-1975 | Διορισμένος από την κυβέρνηση εθνικής ενότητας | |
| 1975-1978 | Νικητής των εκλογών του 1975. Πρώτος αιρετός πρόεδρος μεταπολιτευτικά. | |
| 1979-1990 | Λάζαρος Χρυσοστάλης (19??-2011) | Εκλεγείς το 1978 με ποσοστό 50,43%.[2] Επανεξελέγη το 1982 με 55,9% και επανεξελέγη το 1986 με ποσοστό 51,5%. |
| 1991-1994 | Νικόλαος Μπαλάφας | Νικητής των εκλογών του 1990 με 50,09%. |
| 1995-1998 | Γεώργιος Γκίκας (1952-2015) | Εξελέγη το 1994 με ποσοστό 50,3%. Μετέπειτα δήμαρχος Ταμιναίων. |
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αλιβέρι, λιγνιτωρυχεία (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΔΗΜΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ, ΕΕΤΑΑ». eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «Δημοτικές εκλογές- ΕΕΤΑΑ, αποτελέσματα εκλογών». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2020.
| ||||||||||||||||||||