Αλέκος Σπανουδάκης
Αλέκος Σπανουδάκης | |
---|---|
![]() | |
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Αλέκος Σπανουδάκης (Ελληνικά) |
Γέννηση | 8 Ιουλίου 1928 Χανιά |
Θάνατος | 9 Μαρτίου 2019 Πειραιάς |
Παρατσούκλι | Alekos[1] |
Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
Εκπαίδευση | L'école Européenne des entraîneurs de Basketball |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | καλαθοσφαιριστής[2] |
Περίοδος ακμής | 1947 - 1964 |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Νανού Σπανουδάκη |
Τέκνα | Σοφία Σπανουδάκη & Ρόζα Σπανουδάκη |
Αδέλφια | Αριστοφάνης Σπανουδάκης και Γιάννης Σπανουδάκης |
Ο Αλέκος Σπανουδάκης (Αλέξανδρος Σπανουδάκης, 1928-2019) ήταν αθλητής καλαθοσφαίρισης, γεννημένος στα Χανιά της Κρήτης.
Είχε ύψος 1.80 και βάρος 78 κιλά υψηλόσωμος για την εποχή παίκτης που θα μπορούσε να παίξει σε οποιαδήποτε θέση αν και το ταλέντο του ήταν σαν σούτιγκ γκαρντ.
Πολυαθλητής στην εφηβεία του έλαβε μέρος στους πανελλήνιους κολυμβητικούς αγώνες με τα χρώματα του Εθνικού όπου ανεδείχθη πανελληνιονίκης στην σκυταλοδρομία 4 x 100.
Ξεκίνησε την ενασχόλησή του με τον Ολυμπίακό το 1946 και τρία χρόνια αργότερα έγινε διεθνής.
Το 1948 ξεκίνησε να παίζει μαζί με τον αδελφό του Γιάννη Σπανουδάκη γεννημένο το 1931 καταπληκτικό αθλητή με περισσότερο αμυντικές ικανότητες.
Ο Αλέκος Σπανουδάκης είχε χαρακτηριστικό τον μεγάλο δυναμισμό, το θάρρος την ευστοχία και το πείσμα. Επίσης ήταν ακούραστα εργατικός και δεν εγκατέλειψε ποτέ την εκγύμνασή του καθώς και την ομάδα του τον Ολυμπιακό.
Αγωνιζόμενος για τον Ολυμπιακό είχε την τύχη να διεκδικήσει τίτλους και πρωταθλήματα.
Το 1949 με την βοήθεια των «Διόσκουρων» αδελφών Σπανουδάκη Αλέκου και Γιάννη, ο Ολυμπιακός, κατάφερε με τεράστια διαφορά 22 πόντων να κερδίσει τον επί τρία χρόνια Πρωταθλητή Παναθηναϊκό με σκορ 67- 45. Σε αυτό τον αγώνα ο Αλέκος κατάφερε 29 πόντους και έτσι ήρθε η ανατροπή στο πανελλήνιο πρωτάθλημα.
Το πρώτο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα του Ολυμπιακού κερδήθηκε χάρη στην επιμονή και ευστοχία του Αλέκου Σπανουδάκη που διακρίθηκε ιδιαίτερα. Κάπως έτσι καθιερώθηκε σαν απόλυτα χρήσιμος παίκτης στην συνείδηση των φιλάθλων αλλά και της ομάδος του.
Την εποχή εκείνη ήταν σύνηθες να καταπλέουν τα Αεροπλανοφόρα του 6ου στόλου στον Πειραιά και την Θεσσαλονίκη προκειμένου να βοηθήσουν τους πληγέντες του πολέμου. Πάνω στα τεράστια πλοία όπως το θρυλικό “Coral Sea” υπήρχαν γήπεδα του μπάσκετ που οι Αμερικανοί χρησιμοποιούσαν για εκπαίδευση και διασκέδαση. Πολλές φορές λοιπόν οι έλληνες παίκτες του μπάσκετ με την ομάδα τους, όπως ο Αλέκος Σπανουδάκης, επισκεπτόντουσαν και προπονούντο μαζί τους γνωρίζοντας έτσι το Αμερικανικό μπάσκετ από τον θρυλικό παίκτη-δάσκαλο των Σέλτικς Μπόμπ Κούζι μεγάλο αστέρι του ΝΒΑ και όχι μόνον.
Τα φιλικά παιχνίδια που παίζαν ήταν πραγματικό σχολείο για τους Έλληνες και ειδικά για τον Αλέκο που ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος καλαθοσφαιριστής που χρησιμοποίησε το τζαμπ σουτ.[3]
Βεβαίως αργότερα όλος ο κόσμος του μπάσκετ έπαιζε με αυτό τον διαφορετικό τρόπο. Απογείωσε τα ταλέντα του και έπαψαν τα σταθερά στο τερέν πόδια να είναι η βάση του σουτ. Μεγάλη προσφορά στον τρόπο που οι παίκτες επιτυγχάνουν μεγάλα και θεαματικά καλάθια.
Σε ένα από αυτά τα συγκλονιστικά φιλικά παιχνίδια είχε και ένα ατύχημα με το πρόσωπό του σε μια δυνατή διεκδίκηση της μπάλας από ένα αντίπαλο παίκτη προσγειώθηκε με το πρόσωπο στο έδαφος και έσπασε την μύτη του. Πιστός στην ομάδα του τον Ολυμπιακό δεν δέχτηκε να τον θεραπεύσουν οι Αμερικανοί και έτσι μέχρι τέλους είχε χαρακτηριστικό γνώρισμα την όχι ολόισια μύτη «παράσημο» εκείνης της εποχής.
Εμβληματικός αρχηγός της ομάδας αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό και κατέκτησε 2 πρωταθλήματα Ελλάδος (1949, 1960), τα οποία ήταν και τα 2 πρώτα του Ολυμπιακού.[4]
Εκείνη την χρονιά (1960) ο Ολυμπιακός έπαιξε, για πρώτη φορά στην Ευρώπη εναντίον της τουρκικής Γαλατασαράι .
Για πρώτη φορά φόρεσε την φανέλα της Εθνικής Ομάδος στους Πανευρωπαϊκούς αγώνες του Καΐρου το 1949 στο παιχνίδι με την Ολλανδία (46-28).
Το 1956 στο «Τουρνουά Ανεξαρτησίας», κατάφερε την καλύτερή του επίδοση σε διεθνή αγώνα 13 πόντους απέναντι στην εθνική του Λιβάνου (71-54).
Με την Εθνική Ελλάδος αγωνίστηκε σε 28 αγώνες και σημείωσε 109 πόντους (3,9 μ.ο.). Στο Ευρωμπάσκετ 1949 στο Κάιρο κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο.[5] Αγωνίστηκε ακόμα στο Ευρωμπάσκετ 1951, στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1952 και στους Μεσογειακούς Αγώνες το 1955.
Στις 14 Ιουλίου του 1952, η Εθνική Ελλάδας πήρε μέρος για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες.Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας μας, συμπεριλαμβανομένου του Αλέκου Σπανουδάκη, ήταν ανάμεσα στις 23 εθνικές ομάδες που ταξίδεψαν στο Ελσίνκι. Συμμετείχε η ομάδα σε προολυμπιακό τουρνουά, που τότε ήταν μέρος του Ολυμπιακού προγράμματος. Έχασε με 75-38 από την Ουγγαρία και ακολούθως νίκησε με 54-52 το Ισραήλ. Τελικά ηττήθηκε με 47-44 από την Ουγγαρία και αυτό προκάλεσε τον αποκλεισμό της Ελλάδας. Η ομάδα αποτελείτο από 12 παίκτες: Αλέκος Σπανουδάκης (Ολυμπιακός), Γιάννης Σπανουδάκης (Ολυμπιακός), Φαίδων Ματθαίου (Παναθηναϊκός), Στέλιος Αρβανίτης (Παναθηναϊκός), Γιάννης Λάμπρου (Παναθηναϊκός), Νίκος Μήλας (Παναθηναϊκός), Μίμης Στεφανίδης (Πανελλήνιος), Αριστείδης Ρουμπάνης (Πανελλήνιος), Θέμης Χολέβας (Πανελλήνιος), Παναγιώτης Μανιάς (Πανελλήνιος), Κώστας Παπαδήμας (Πανελλήνιος) Τάκης Ταλιαδώρος (ΧΑΝΘ).
Προς το τέλος της καριέρας του ως παίκτης, το 1960, κέρδισε ένα ακόμα πανελλήνιο πρωτάθλημα, με τον Ολυμπιακό αήττητο, μέσα στην Θεσσαλονίκη. Βεβαίως όλα τα χρόνια η ομάδα πρωταγωνιστούσε σε τοπικό και πανελλήνιο επίπεδο.
Έπαιζε πάντα με την φανέλα με το Νούμερο 11 που βρίσκεται αυτή την στιγμή μέσα στο ΣΕΦ στο Φάληρο.
Αργότερα, αρωγός και πιστός υποστηρικτής του Ολυμπιακού σε προπονητικό πλέον σχήμα, δημιούργησε τις Ακαδημίες με μεγάλο κόπο και αφοσίωση, δημιουργώντας και εξελίσσοντας σπουδαίους παίκτες που αργότερα βοήθησαν την ομάδα. Στην τότε λέσχη του Ολυμπιακού στο Πασαλιμάνι που δημιούργησε με τους συναθλητές του τα δυο γηπεδάκια και πλημμύριζαν από μικρά παιδάκια και αργότερα σπουδαίους παίκτες όπως μεγάλη του επιτυχία ήταν η ανακάλυψη του Γιώργου Σιγάλα.[6]
Απέκτησε δίπλωμα προπονητού Καλαθόσφαιρας από την Διεθνή Ολυμπιακή Ακαδημία L'école Européenne des entraîneurs de Basketball.
Μέχρι το τέλος της ζωής του υπηρετησε την ομάδα του Ολυμπιακού με όποιον τρόπο ήταν εφικτό.
Δημιούργησε μιαν υπέροχη οικογένεια με την σύντροφό-σύζυγό του Νανού Σπανουδάκη πιστό υποστηρικτή από το 1954 και δυο περήφανες για τον πατέρα τους κόρες Σοφία Σπανουδάκη και Ρόζα Σπανουδάκη.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
1946: Απόφοιτος Πρώτ. Σχ. Μέσης Εκπ. Πειραιά Νυν Ιωνίδειος Σχολή
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑTIΚΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ
1948-1952: Υπάλληλος Ο.Λ.Π.
1955-1983: Υπάλληλος Δ.Ε.Η.
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ
Προπονητής Ολυμπιακού
Προπονητής Εθνικής Γυμν. Συλλογ. Αθηνών
Προπονητής Εθνική Νέων
Προπονητής Ιωνικού Νίκαιας
Προπονητής Εθνικός Πειραιώς
Προπονητής Πανιώνιος Γ.Σ.
Προπονητής Μιλων Ν.Σ.
Προπονητής Φοίνικας Πειραιά
Προπονητής Πορφύρας Πειραιά
Προπονητής Έσπερου Καλλιθέας.
Ιδρυτής Ακαδ. Μπάσκετ Ολυμπιακού
ΑΘΛΗΤΙΚΑ
1949: Καθιέρωσε πρώτος το Τζαμπ. Σουτ. στην Ευρώπη
Αποκτά Δίπλωμα Προπονητή Καλαθόσφαιρας από την Διεθνή Ολυμπιακή Ακαδημία
Δίπλωμα από L'école Européenne des entraîneurs de Basketball
Απεβίωσε στις 9 Μαρτίου 2019 μια ημέρα πριν τα γενέθλια του Ολυμπιακού 10 Μαρτίου 2019.[7]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Olympedia» (Αγγλικά) 2006.
- ↑ (Αγγλικά) Basketball Reference. alexandros-spanoudakis-1. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2022.
- ↑ «Ολυμπιακός». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2008.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Απριλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2008.
- ↑ «6ο ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΑΝΔΡΩΝ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Οκτωβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2008.
- ↑ SPORT 24
- ↑ «Πέθανε ο εμβληματικός Αλέκος Σπανουδάκης». in.gr. 2019-03-10. https://www.in.gr/2019/03/10/sports/basketball/pethane-o-emvlimatikos-alekos-spanoudakis/. Ανακτήθηκε στις 2019-03-10.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αλέκος Σπανουδάκης, στατιστικά στοιχεία αθλητή στον επίσημο ιστότοπο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης (Ελληνικά).
- ΣΕΓΑΣ
![]() |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη βιογραφία μιας προσωπικότητας από το χώρο της ελληνικής καλαθοσφαίρισης χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |