Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|7|11|2025}}
Η 7η διοργάνωση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος καλαθοσφαίρισης ανδρών του 1951 (γνωστό και ως Ευρωμπάσκετ 1951) οργανώθηκε από τη FIBA Europe. Το τουρνουά διοργάνωσε η Γαλλία, ως δευτεραθλήτρια Ευρώπης, καθώς η προηγούμενη νικήτρια, η Αίγυπτος, είχε διοργανώσει και το προηγούμενο τουρνουά. Οι αγώνες έλαβαν χώρα στο Παρίσι, σε ένα ποδηλατοδρόμιο χωρητικότητας 12.000 θέσεων, κατά το διάστημα από τις 3 Μαΐου ως τις 12 Μαΐου. Από εδώ ξεκινά ο εικοσαετής θρύλος της Σοβιετικής Ένωσης στο χώρο του Ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Στον τελικό της διοργάνωσης όμως με τους Τσεχοσλοβάκους, του μεγάλου Μράζεκ που ανακηρύχθηκε MVP του τουρνουά, και ενώ το σκορ είναι ισόπαλο 44-44, ο Στίπας Μπουτάουτας –που ήταν πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης- ευστοχεί σε ελεύθερη βολή, η οποία στην αρχή ακυρώνεται χωρίς λόγο και στη συνέχεια καταμετριέται και έτσι κέρδισαν οι Σοβιετικοί στον τελικό με 45-44. Οι Γάλλοι θεατές άρχισαν τις αποδοκιμασίες, με συνέπεια η ανάκρουση του εθνικού ύμνου της Ε.Σ.Σ.Δ. να γίνει μέσα σε έντονα γιουχαρίσματα.
Αξιοπρεπέστατη εμφάνιση της Ελληνικής ομάδας, η οποία κάτω από τις οδηγίες του Βλαδίμηρου Βάλλα και με πρώτο σκόρερ τον Αριστείδη Ρουμπάνη με 56 πόντους (μ.ο. 8), κατέλαβε την 8η θέση. Στο δυσκολότερο ματς, η εθνικής εναντίον των Σοβιετικών έχασε με 64-42, ενώ ηττήθηκε από τους επίσης πανίσχυρους Τσεχοσλοβάκους στην παράταση με σκορ 54-40.
Οι δύο ομάδες που κατετάγησαν τελευταίες στους ομίλους Α' και Β' των πέντε ομάδων, Λουξεμβούργο και Δανία αντίστοιχα, έδωσαν ένα αγώνα, έτσι ώστε η νικήτρια να μπει στους αγώνες κατάταξης για τις θέσεις 9-16 (μιας και η Ρουμανία αποσύρθηκε από τους αγώνες). Νικήτρια ήταν η ομάδα της Δανίας με 46-45, σε έναν συναρπαστικό αγώνα.
Οι δύο καλύτερες ομάδες των τεσσάρων ομίλων δημιούργησαν δύο νέους ομίλους στη φάση των οχτώ. Οι πρώτες δύο ομάδες κάθε ομίλου οδηγούνταν στη συνέχεια στην ημιτελική φάση και οι υπόλοιπες ομάδες στους αγώνες κατάταξης για τις θέσεις 5-8.
Σοβιετική Ένωση: Anatoli Below, Stepas Butautas, Wassili Kolpakow, Anatoli Konjew, Otar Korkia, Heino Kruus, Ilmar Kullam, Justinas Lagunavičius, Juri Larionow, Joann Lõssov, Alexander Moisejew, Jewgeni Nikitin, Wiktor Wlassow.
Τσεχοσλοβακία: Jiri Baumruk, Miroslav Baumruk, Karel Belohradsky, Zdenek Bobrovsky, Miroslav Dostal, Jindrich Kinsky, Jan Kozak, Zoltan Kreniczky, Jiri Matousek, Ivan Mrázek, Milos Nebuchla, Arnost Novak, Jaroslav Sip, Miroslav Skerik, Karel Sobota.
Γαλλία: André Buffiere, René Chocat, Jacques Desseme, Louis Devoti, Jacques Freimuller, Robert Guillin, Robert Monclar, Marc Peronne, Marc Quiblier, Jean-Pierre Salignon, Pierre Thiolon, André Vacheresse.
Σοβιετική Ένωση
Τσεχοσλοβακία
Γαλλία
Βουλγαρία
Ιταλία
Τουρκία
Βέλγιο.svg){kind=small}
Ελλάδα
Φινλανδία
Ολλανδία
Αυστρία
Δυτική Γερμανία
Ελβετία
Δανία
Πορτογαλία
Σκωτία
Λουξεμβούργο
Ρουμανία