Γιώργος Σιγάλας

Γεώργιος Σιγάλας
Γιώργος Σιγάλας
No. – Άρης Θεσσαλονίκης
Θέση	Βοηθός προπονητή
Πρωτάθλημα	Α1 Εθνική (Basket League) ; Κύπελλο Ελλάδας
Προσωπικά στοιχεία
Πλ. Όνομα	Γεώργιος Σιγάλας
Προσωνύμιο	Ράμπο
Εθνικότητα	Ελληνική
Γέννηση	31 Ιουλίου 1971 (51 ετών); Αθήνα, Ελλάδα
Ύψος	2,01 μ.
Νεανικοί σύλλογοι
1981 - 1988	0 Ολυμπιακός
Αθλ. καριέρα	1988 - 2007
Θέση	Σούτινγκ γκαρντ / Σμολ φόργουορντ
Καριέρα σε συλλόγους
Ως παίκτης:	0
1988 - 1989	0 Ολυμπιακός
1989 - 1990	0 Α.Σ. Παπάγου
1990 - 1997	0 Ολυμπιακός
1997 - 1998	0 Στεφανέλ Μιλάνο
1998 - 2000	0 Άρης
2000 - 2002	0 ΠΑΟΚ
2002 - 2003	0 Κ.Μ. Γρανάδα
2003 - 2003	0 Βιόλα Ρέτζο Καλάμπρια
2003 - 2004	0 Μακεδονικός
2004 - 2005	0 Πανιώνιος
2005 - 2007	0 Άρης
Ως προπονητής:	0
- 2008	0 Εθνική Ελλάδος Νέων
2008 - 2009	0 Μ.Α.Σ. Ερμής Λαγκαδά
2014 - 2014	0 Αιγάλεω
2020 - 2020	0 Ηρακλής Θεσσαλονίκης (βοηθός)
2020 - 2022	0 Κολοσσός Ρόδου (βοηθός)
2022 -	0 Άρης (βοηθός)
Εθνικές ομάδες
Ως παίκτης:	0
1989 - 1990	0 Εθνική Ελλάδας U18
- 1992	0 Εθνική Ελλάδας U20
1993 - 2003	0 Εθνική Ελλάδας

Ο Γιώργος Σιγάλας (Αθήνα, 31 Ιουλίου 1971) είναι Έλληνας πρώην διεθνής καλαθοσφαιριστής και νυν προπονητής καλαθοσφαίρισης. Έχει ύψος 2,01 μέτρα και αγωνιζόταν στις θέσεις του σούτινγκ γκαρντ και του σμολ φόργουορντ. Έγινε γνωστός με το ψευδώνυμο «Ράμπο» και αποτέλεσε έναν από τους γνωστότερους Έλληνες παίκτες της εποχής του, έχοντας διατελέσει αρχηγός της Εθνικής Ελλάδος και του Ολυμπιακού. Σήμερα είναι βοηθός προπονητή στην ομάδα του Άρη Θεσσαλονίκης.

Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ξεκίνησε την καριέρα του σε ηλικία 10 ετών και βρέθηκε στους κόλπους του Ολυμπιακού. Αργότερα παραχωρήθηκε δανεικός στην ομάδα του Παπάγου. Γύρισε στον Πειραιά και με τον Ολυμπιακό κατέκτησε πέντε συνεχόμενα Πρωταθλήματα από το 1993 έως το 1997, δύο Κύπελλα (1993, 1997) και το 1997 το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Την περίοδο 1996 ήταν πολυτιμότερος παίκτης στην Α1.

Το 1997 έπαιξε για λίγο με τη Στεφανέλ του Μιλάνου. Έπειτα ήταν παίκτης του Άρη και του ΠΑΟΚ.Πέρασε πάλι από το εξωτερικό και πιο συγκεκριμένα από Ισπανία και Ιταλία και μετά ήρθε στο Μακεδονικό. Φόρεσε τη φανέλα του Πανιωνίου και τελευταία ξανά του Άρη τη διετία 2005-07. Συνολικά είχε 483 συμμετοχές στο πρωτάθλημα της Α1.

Στις 1 Οκτωβρίου 2007 ανακοίνωσε ο ίδιος την απόσυρσή του από την καλαθοσφαίριση, χωρίς να αποκρύψει την πρόθεσή του να υπηρετήσει τον αθλητισμό από κάποια άλλη θέση^[1]. Η δήλωσή του έγινε ενώπιον δημοσιογράφων αλλά και του μέντορά του, του Γιάννη Ιωαννίδη, του ανθρώπου που τον ξεχώρισε και τον έκανε να αναδειχθεί στον Ολυμπιακό.

Εθνική Ελλάδας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με την Εθνική Ομάδα των ανδρών είχε 185 συμμετοχές (4ος σε συμμετοχές στην ιστορία της Εθνικής Ελλάδας) και πέτυχε συνολικά 1.487 πόντους (μ.ό. 8,04). Φορώντας τη φανέλα με το εθνόσημο πέρασε από έξι Ευρωμπάσκετ (1993, 1995, 1997, 1999, 2001, 2003), δύο Παγκόσμια Πρωταθλήματα (1994, 1998) και στην Ολυμπιάδα της Ατλάντα το 1996.

Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του με την Εθνική Ελλάδας ήταν οι δύο τέταρτες θέσεις στα Μουντομπάσκετ του Τορόντο (1994) και της Αθήνας (1998) αλλά και η 5η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες που έγιναν το 1996 στην Ατλάντα. Επίσης, το 1992 κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο με την Εθνική Νέων Ανδρών (κάτω των 22).

Με την Εθνική πήρε μέρος σε δέκα Τουρνουά Ακρόπολις (1993, 1994, 1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2003) κατακτώντας την πρώτη θέση σε έξι από αυτά ενώ βγήκε και MVP το 1999.

Προπονητής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 10 Ιουνίου του 2008 ανέλαβε προπονητής της Εθνικής Νέων.^[2] Στη συνέχεια, το 2009 ανέλαβε προπονητής του Ερμή Λαγκαδά για μία αγωνιστική περίοδο.^[3] Το 2014 ανέλαβε προπονητής του Αιγάλεω.^[4]

Στα μέσα της σεζόν 2019-20 κάθισε στον πάγκο του Ηρακλή ως συνεργάτης του Ηλία Καντζούρη,^[5] ενώ από το 2020 έως το 2022 συνεργάστηκε εκ νέου με τον Έλληνα κόουτς, στον Κολοσσό Ρόδου.^[6]

Το 2022, συμφώνησε να επιστρέψει στον Άρη Θεσσαλονίκης ως ασίσταντ του Γιάννη Καστρίτη.^[7]

Τίτλοι-Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ομαδικοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ολυμπιακός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

5x Πρωτάθλημα Ελλάδας: (1993 ,1994, 1995, 1996, 1997)
2x Κύπελλο Ελλάδας: (1994, 1997)
Ευρωλίγκα: (1997)
Τριπλ Κράουν: (1997)

Ατομικοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολυτιμότερος Παίκτης (MVP) στο Ελληνικό Πρωτάθλημα: (1996)
5x Πολυτιμότερος Παίκτης (MVP) στους Ελληνικούς τελικούς: (1993 ,1994, 1995, 1996, 1997)
Καλύτερη ομάδα του Final 4 της Ευρωλίγκα: (1994)
Ευρωπαϊκό Αστέρι FIBA: (1996)
All Star FIBA: (1995)
7x Ελληνικό All-Star Game: (1994, 1996, 1997, 1998, 1999, 2001, 2002)
Πολυτιμότερος παίχτης στο Τουρνουά Ακρόπολις: (1999)

Άλλες δραστηριότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σήμερα ο Γιώργος Σιγάλας είναι Πρόεδρος του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού & Νεολαίας του Δήμου Πειραιά.^[8]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ «Το αντίο του Σιγάλα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2007.
↑ Καθημερινή Αρχειοθετήθηκε 2012-02-15 στο Wayback Machine., Ο... νέος Σιγάλας ανέλαβε προπονητής της Εθνικής Νέων, 11 Ιουνίου 2008
↑ ««Tέλος ο Σιγάλας από τον Ερμή»». Ιστότοπος Contra.gr. 13 Φεβρουαρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-03-24. https://web.archive.org/web/20100324072556/http://www.contra.gr/Basketball/Hellas/A2Basket/ErmisLagada/263587.html. Ανακτήθηκε στις 2010-08-04.
↑ Εποχή… Σιγάλα στο Αιγάλεω!, gazzetta.gr, 17/07/2014
↑ «Ηρακλής: Με Καντζούρη και Σιγάλα στον πάγκο». Eurohoops. 28 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2022.
↑ «Κολοσσός Ρόδου: Σιγάλας και Γεωργαλλής οι συνεργάτες του Καντζούρη | Gazzetta». www.gazzetta.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2022.
↑ «Άρης: Επιστροφή Σιγάλα ως ασίσταντ του Καστρίτη». Eurohoops. 19 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2022.
↑ «Διοικητικό Συμβούλιο»^{[νεκρός σύνδεσμος]}, πληροφορίες στον ιστότοπο του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού & Νεολαίας του Δήμου Πειραιά.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γιώργος Σιγάλας, στατιστικά στοιχεία αθλητή στον επίσημο ιστότοπο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης (Ελληνικά).
Giorgos Sigalas, στατιστικά στοιχεία αθλητή στον επίσημο ιστότοπο της Euroleague Basketball (Αγγλικά).
Γιώργος Σιγάλας, στατιστικά προπονητή στην επίσημη ιστοσελίδα της Εθνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης.
Μιχαλακάκος, Δημήτρης (1 Οκτωβρίου 2007). ««Το who is who του "Ράμπο"»». Ιστότοπος Contra.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-05-12. https://web.archive.org/web/20080512150101/http://www.contra.gr/Basketball/Hellas/169968.html. Ανακτήθηκε στις 2007-10-01.
(Αγγλικά) Γιώργος Σιγάλας, στοιχεία του αθλητή στον ιστότοπο Olympionikes.gr
Φιλέρης, Γιάννης (1 Οκτωβρίου 2007). ««Ο κύριος Γιώργος Σιγάλας»», σελ. Ιστότοπος Sport24.gr. http://beta.sport24.gr/Basket/article296870.ece. ^{[νεκρός σύνδεσμος]}
«Ο Γιώργος Σιγάλας δεν παίζει καθόλου άμυνα πια», συνέντευξη στον ιστότοπο OneMan.gr, 7 Μαρτίου 2017.

[1] «Το αντίο του Σιγάλα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2007.

[2] Καθημερινή Αρχειοθετήθηκε 2012-02-15 στο Wayback Machine., Ο... νέος Σιγάλας ανέλαβε προπονητής της Εθνικής Νέων, 11 Ιουνίου 2008

[3] ««Tέλος ο Σιγάλας από τον Ερμή»». Ιστότοπος Contra.gr. 13 Φεβρουαρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-03-24. https://web.archive.org/web/20100324072556/http://www.contra.gr/Basketball/Hellas/A2Basket/ErmisLagada/263587.html. Ανακτήθηκε στις 2010-08-04.

[4] Εποχή… Σιγάλα στο Αιγάλεω!, gazzetta.gr, 17/07/2014

[5] «Ηρακλής: Με Καντζούρη και Σιγάλα στον πάγκο». Eurohoops. 28 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2022.

[6] «Κολοσσός Ρόδου: Σιγάλας και Γεωργαλλής οι συνεργάτες του Καντζούρη | Gazzetta». www.gazzetta.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2022.

[7] «Άρης: Επιστροφή Σιγάλα ως ασίσταντ του Καστρίτη». Eurohoops. 19 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2022.

[8] «Διοικητικό Συμβούλιο»^{[νεκρός σύνδεσμος]}, πληροφορίες στον ιστότοπο του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού & Νεολαίας του Δήμου Πειραιά.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]