Αίγυπτος (μυθολογία)

Αίγυπτος
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Σύζυγος	Καλιάδνη Γοργώ Αργυφίη Τυρία Ηφαιστίνη Ισαία Ευρυρρόη
Τέκνα	Αγανίππη Βούσιρις Χθόνιος Πολύκτορας Δρύας Φάντης Ποταμών Λυγκέας Βρομίος Ευρύλοχος Έρμος Λίξος Περισθένης Ιπόθοος Ιπποκορυστής Υπέρβιος Πανδίων Πρωτεύς Δαΐφρων Λύκος Κισσεύς Ίμβρος Χρύσιππος Σθένελος Κλείτος Λάμπος Οινεύς Μενάλκης Αίγυπτος Περίφας Ίδμων Χαΐτος Ίστρος Ευχήνωρ Ευρυδάμας Αγαπτόλεμος Άλκης Διοκορυστής Αλκμήνωρ Χαλκώδων Ιππόλυτος Μενέμαχος Αίγιος Άργιος Κερκέτιδα Εγκέλαδος Άρβηλος Κάνθος Αρχέλαος Αγήνωρ Ανδρόμαχoς Αντίμαχος Αντίοχος Αμύντωρ Αντίπαφος Αριστόνους Αστέριος Ατλίτης Cassus Clytus Δαΐφρων Δήμαρχος Δόλιχος Echomius Ευδαίμων Ευρυσθένης Μετάλκης Hyperantus Midamos Ξάνθος Idas Obrimus Perius Asterides Plexippus Panthius Podasimus Polydector Protheon Pugnon
Γονείς	Βήλος και Ἀγχινόη και Αερία
Αδέλφια	Δαναός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μυθικός βασιλιάς της Αιγύπτου

Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία ο Αίγυπτος ήταν ο ομώνυμος μυθικός βασιλιάς της Αρχαίας Αιγύπτου. Ο πατέρας του ήταν ο Βήλος γιος του Ποσειδώνα και δισέγγονος της Αργείας Ιούς. Η μητέρα του ήταν η Αγχινόη του Νείλου, μία από τις Ναϊάδες και κόρη του ποτάμιου θεού Νείλου ή της Σίδης επωνύμου της Σιδώνας. Ο δίδυμος αδελφός του ήταν ο Δαναός βασιλιάς της Λιβύης, ο Ευριπίδης προσθέτει τον Κηφέα βασιλιά της Αιθιοπίας και τον Φινέα που αρραβωνιάστηκε την Ανδρομέδα. Υπάρχουν πολλές πιθανότητες να είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Αίγυπτο που καταγράφεται σαν γιος του Διός και της Θήβης. Ο Αίγυπτος απέκτησε 50 γιους από διαφορετικές γυναίκες, τους 6 από μια γυναίκα με βασιλικό αίμα την Αργυφίη, τους 10 από μιά γυναίκα από την Προϊσλαμική Αραβία, τους 7 από μιά γυναίκα από την Φοινίκη, τους 3 από μια γυναίκα από την Τυρία, τους 12 από την Ναϊάδα Καλιάδνη, τους 6 από την Γόργονο και άλλους 6 από την Ηφαιστίνη. Ο Ιππόστρατος της Ινδίας γράφει ότι όλους τους γιους τους απέκτησε με μιά απλή γυναίκα την Ευρυρρόη κόρη του Νείλου. Σε μερικές πηγές τέλος ο Αίγυπτος παντρεύτηκε την Ισαία και ο Δαναός την Μελία που ήταν κόρες του θείου τους Αγήνορα βασιλιά της Τύρου και της πιθανής αδελφής τους Δαμνώς που καταγράφεται σαν κόρη του Βήλου.

Ο Αίγυπτος κληρονόμησε από τον πατέρα του την Αραβία και κατέκτησε την γειτονική χώρα στην βορειοανατολική Αφρική που την κατοικούσαν οι Μελάμποδες ("αυτών που έχουν μαύρα πόδια") και τις έδωσε το όνομα του (Αίγυπτος). Οι 49 από τους 50 γιους του θανατώθηκαν από τις Δαναΐδες κόρες του δίδυμου αδελφού του Δαναού, ο μόνος που διασώθηκε ήταν ο Λυγκεύς του Άργους επειδή του χάρισε την ζωή η σύζυγος του Υπερμνήστρα. Ένα σχόλιο που έγραψε ο Ευριπίδης στο έργο του "Εκάβη 886" αναφέρει ότι τα δύο αδέλφια ζούσαν αρχικά στην Αργολίδα, κατόπιν ο Αίγυπτος εκδιώχθηκε και κατέφυγε νότια στην γη που πήρε το όνομα του. Με τις υπόλοιπες πηγές ο Δαναός με τις 50 κόρες του δραπέτευσε στο Άργος που πήρε τον θρόνο από τον προηγούμενο βασιλιά, τον Πελασγό ή τον Γελάνωρ. Ο Αίγυπτος με τους γιους του ήρθαν να τον πολιορκήσουν, ο Δαναός υποχώρησε και δέχτηκε να πάρουν οι κόρες του συζύγους τους γιους του για να μην αιματοκυλήσει με πόλεμο τους κατοίκους της πόλης, έδωσε ωστόσο εντολή στις κόρες του να σκοτώσουν τους συζύγους τους την πρώτη νύχτα του γάμου. Η Υπερμνήστρα ήταν η μόνη που δεν υπάκουσε επειδή ο σύζυγος της Λυγκεύς δέχτηκε να παραμείνει παρθένα, ο πατέρας της την έδιωξε από την αυλή του αλλά σώθηκε με επέμβαση της Αφροδίτης. Ο Λυγκεύς και η Υπερμνήστρα έγιναν οι γενάρχες της βασιλικής δυναστείας των Δαναών στο Άργος. Σε μερικές εκδόσεις ο Λυγκεύς δολοφόνησε τον Δαναό για να εκδικηθεί τον θάνατο των αδελφών του και οι Δαναΐδες τιμωρήθηκαν για τα εγκλήματα τους στον Άδη να μεταφέρουν συνέχεια πιθάρια με νερό που έβγαινε από τις τρύπες. Την ιστορία του Δαναού και των θυγατέρων του παρουσιάζει ο Αισχύλος στο έργο του Ικέτιδες. Συντετριμμένος από την απώλεια των υιών του και φοβούμενος τον αδερφό του, ο Αίγυπτος αποσύρθηκε στην Αρόη, όπου και πέθανε.

Γενεαλογία

Γενεαλογία των Αργείων σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία

Ίναχος   Μελία                                                                                 Δίας   Ιώ   Φορωνέας                                                         Έπαφος   Μέμφις                                                         Ποσειδώνας   Λιβύη                                                                                                                     Βήλος   Αγχινόη                             Αγήνωρ   Τηλέφασσα                                                                                                                                                                                             Δαναός   Ελεφαντίδα   Αίγυπτος               Κάδμος   Αρμονία   Κίλικας   Φοίνιξ           Δίας   Ευρώπη                                                                                                                                                                                                 Υπερμνήστρα       Λυγκέας   Πολύδωρος   Αγαύη   Αυτονόη   Ινώ   Σεμέλη   Δίας   Σαρπηδόνας   Ραδάμανθυς   Μίνωας                                                                                             Άβαντας   Ωκάλεια                                     Διόνυσος                                         Ακρίσιος   Ευρυδίκη                                         Δίας   Δανάη                                         Περσέας

Πηγές

• Pierre Grimal, Λεξικό της Ελληνικής και Ρωμαϊκής Μυθολογίας, University Studio Press, Θεσσαλονίκη 1991
• Apollodorus, The Library with an English Translation by Sir James George Frazer, F.B.A., F.R.S. in 2 Volumes, Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1921.
• Fowler, Robert. L. (2000), Early Greek Mythography: Volume 1: Text and Introduction, Oxford University Press, 2000.
• Gantz, Timothy, Early Greek Myth: A Guide to Literary and Artistic Sources, Johns Hopkins University Press, 1996, Two volumes:
• Stewart, M. People, Places & Things: Aegyptus (1), Greek Mythology: From the Iliad to the Fall of the Last Tyrant.
• Vertemont, Jean , Dictionnaire des mythologies indo-europeenes, 1997.