Μετάβαση στο περιεχόμενο

Δαΐφρονας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Δαΐφρονας (αρχ. ελλ. Δαΐφρων, που σημαίνει «σκεπτόμενος τον πόλεμο») αναφέρονται δύο από τους 50 γιους του Αιγύπτου, τους «Αιγυπτιάδες». Ο μεγαλύτερος στην ηλικία Δαΐφρονας είχε μητέρα την Αργυφίη και 5 ομοθαλείς αδελφούς, ενώ ο νεότερος είχε μητέρα την Ηφαιστίνη και είχε επίσης 5 ομοθαλείς αδελφούς.

Οι δύο Δαΐφρονες πήραν ως συζύγους δύο από τις 50 Δαναΐδες (κόρες του Δαναού, δίδυμου αδελφού τού Αιγύπτου), επίσης ετεροθαλείς αδελφές: Ο μεν πρώτος Δαΐφρων τη Σκαιή (κόρη της Ευρώπης)[1], ο δε δεύτερος την Αδιάντη (κόρη της Έρσης)[1]. Αμφότεροι οι Δαΐφρονες δολοφονήθηκαν από τις συζύγους τους την πρώτη νύχτα του γάμου τους, όπως και οι άλλοι 47 από τους αδελφούς τους (διασώθηκε μόνο ο Λυγκέας).

Η παραπάνω είναι η κυρίαρχη παράδοση. Σύμφωνα ωστόσο με άλλες παραδόσεις, όλοι οι γιοι του Αιγύπτου, συνεπώς και οι δύο Δαΐφρονες, είχαν μητέρα την Ευρυρρόη, θυγατέρα του ποτάμιου θεού Νείλου[2], ή την Ισαία, θυγατέρα του Αγήνορα.


  • Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969, σελίδα 293