Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μελία (Ωκεανίδα)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Μελία είναι γνωστή μία από τις Ωκεανίδες, (τις θυγατέρες του Ωκεανού και της Τηθύος). Η Μελία ως Νάυδ-νύμφη ισμηνικής πηγής εμφανίζεται σε δύο εναλλακτικές παραδόσεις ως Μελία και Ισμήνη.

Λεπτομέρεια της νύμφης Μελίας Ισμήνης από έναν πίνακα που απεικονίζει την ιστορία του Κάδμου και του Δράκου. Η νύμφη στέκεται πίσω από την Ισμήνια πηγή, η οποία αντιπροσωπεύεται από ένα ανάχωμα από πέτρες και έναν μικρό θάμνο. Κρατάει ένα φύλλο φτέρης στο ένα χέρι και φοράει ένα κολιέ, βραχιόλια, σκουλαρίκια και κοσμήματα. Ο φύλακας δράκος-ερπετό στέκεται κουλουριασμένος μπροστά της.
  1. Η Μελία ή Μελίη Αργεία ήταν ο προκάτοχος των Ωκεανίδων-νύμφων των βασιλικών σπιτιών του Άργους, της Σικυώνας και της Θήβας. Ήταν η σύζυγος του θεού του ποταμού Ίναχου (Ίναχος) και η μητέρα του Φορώνου, (πρώτου βασιλιά του Άργους), του Αιγιαλέα (πρώτου βασιλιά της Σικυώνας) και της νύμφης Ιώ. Οι απόγονοί τους, επανεγκατέστησαν την Ελλάδα μετά το Μεγάλο Κατακλυσμό - με τον γιο της Ιώς από το Δία, Δανάο να ιδρύει την πόλη του Άργους στην Πελοπόννησο και τον Κάδμο την πόλη της Θήβας στη Βοιωτία.[1] Λέγεται ότι η Μελία πλάγιασε και με τον Απόλλωνα, από τον οποίο απέκτησε το μάντη Τήνερο και τον Ισμηνό[2], ενώ αλλού λέγεται αναφέρεται ο Ισμηνός ως αδελφός της.[3] Την Μελία την τιμούσαν ιδιαίτερα στο ναό του Ισμηνίου Απόλλωνα στην αρχαία Θήβα και το όνομά της έφερε πηγή κοντά στον Ισμηνό ποταμό. Ακόμη, αναφέρεται και ως μητέρα του Κέως από τον Απόλλωνα.[4]
  2. Μία από τις κόρες της Νιόβης.[5]
  3. Κόρη της Δαμνώς και του Αγήνορα, μία από τις συζύγους του Δαναού.[6]
  4. Νύμφη από τη Βιθυνία, που πήρε το όνομά της από τη Μελία (1) ή από τις Μέλιες νύμφες. Ήταν η μητέρα του Δολίωνα, τον οποίο είχε αποκτήσει από το Σειληνό.[7] Γιός της από τον Ποσειδώνα ήταν ο Άμυκος, βασιλιάς των Βεβρύκων, και ίσως ο Μύγδονας.[8] Σε ορισμένες εκδόσεις του Υγίνου[9] η Μελία αναφέρεται ως κόρη του Βούσιρη.

[10]

Γενεαλογικό δένδρο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γενεαλογία των Αργείων σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ίναχος
 
Μελία
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Δίας
 
Ιώ
 
Φορωνέας
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Έπαφος
 
Μέμφις
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ποσειδώνας
 
Λιβύη
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Βήλος
 
Αγχινόη
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Αγήνωρ
 
Τηλέφασσα
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Δαναός
 
Ελεφαντίδα
 
Αίγυπτος
 
 
 
 
 
 
 
Κάδμος
 
Αρμονία
 
Κίλικας
 
Φοίνιξ
 
 
 
 
 
Δίας
 
Ευρώπη
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Υπερμνήστρα
 
 
 
Λυγκέας
 
Πολύδωρος
 
Αγαύη
 
Αυτονόη
 
Ινώ
 
Σεμέλη
 
Δίας
 
Σαρπηδόνας
 
Ραδάμανθυς
 
Μίνωας
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Άβαντας
 
Ωκάλεια
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Διόνυσος
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ακρίσιος
 
Ευρυδίκη
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Δίας
 
Δανάη
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Περσέας
  1. Απολλόδωρος 2/1.1, Σχόλ.Εύρ.Ορ.932, Σχόλ.Οδ. β'120, Τζέτζ.Σχόλ.Λυκόφρ.Άλεξ.177
  2. Στράβων 9/2.34, Σχόλ. Πίνδ. Π. 11.5-6, Παυσ. 9/10.6
  3. Τζέτζ. Σχόλ. Λυκόφρ. Άλεξ. 177
  4. Καλλίμαχος, Αίτια 3/75.63
  5. Σχόλ. Εύριπίδης Φοίνισσαι 159
  6. Σχόλ. Απόλ. Ρ. σελ.252 [3.1186]
  7. Στράβ. 12/4.8, 14/5.29
  8. Απολ. Ρ. 2.1-4 & Σχόλ.σελ.124 [2.4]
  9. Μύθος 157.4
  10. ΜΕΓΑΠΑΝΟΥ, ΑΜΑΛΙΑ (2006). Πρόσωπα και άλλα κύρια ονόματα. ΑΘΗΝΑ: ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ. σελ. 643-644. ISBN 9789608347342.