Καρλ Μπριουλόφ

Καρλ Μπριουλόφ
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Карл Павлович Брюллов (Ρωσικά)
Γέννηση	12  Δεκεμβρίου 1799 Αγία Πετρούπολη
Θάνατος	11  Ιουνίου 1852 Μαρτσιάνο
Τόπος ταφής	Προτεσταντικό Κοιμητήριο και Grave of Karl Briullov
Χώρα πολιτογράφησης	Ρωσική Αυτοκρατορία
Σπουδές	Αυτοκρατορική Ακαδημία Τεχνών (1821)
Ιδιότητα	ζωγράφος, αρχιτέκτονας και καλλιτέχνης γραφικών τεχνών
Σύζυγος	Εμιλί Τιμ
Γονείς	Πάβελ Μπριουλό
Κίνημα	ρομαντισμός
Είδος τέχνης	προσωπογραφία και έργο ιστορικής θεματολογίας
Καλλιτεχνικά ρεύματα	ρομαντισμός
Σημαντικά έργα	The Last Day of Pompeii
Βραβεύσεις	Τάγμα της Αγίας Άννης, Γ΄ Τάξη, Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, Γ΄ Τάξη, Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Δ΄ Τάξη, Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, Β΄ Τάξη και Large gold medal of the Imperial Academy of Arts (1821)
Σχετικά πολυμέσα

Ο Καρλ Πάβλοβιτς Μπριουλόφ (ρωσικά: Карл Па́влович Брюлло́в‎‎, 12 /23 Δεκεμβρίου 1799 – 11 Ιουνίου 1852) ήταν Ρώσος ζωγράφος, θεωρούμενος ως η ηγετική μορφή της μετάβασης της ρωσικής ζωγραφικής από το νεοκλασικισμό προς τον ρομαντισμό.

Βιογραφία

Ο Καρλ Μπριουλόφ γεννήθηκε στις στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας και ήταν γιος του ακαδημαϊκού, ξυλογλύπτη και χαράκτη Πάβελ Ιβάνοβιτς Μπριουλό (Pavel Ivanovich Briullo (Brulleau, 1760—1833). Από τα νεανικά του χρόνια, ένιωθε να τον προσελκύει η Ιταλία. Παρά τις επιμελείς και μακροχρόνιες σπουδές του στην Αυτοκρατορική Ακαδημία Τεχνών της Αγίας Πετρούπολης (1809 – 1821), ο Μπριουλόφ ποτέ δεν ενστερνίστηκε τις κλασικές διδαχές των καθηγητών του. Τελειώνοντας τις σπουδές του, αναχώρησε για τη Ρώμη, όπου εργάστηκε μέχρι το 1835 ως πορτρετίστας και ζωγράφος σκηνών της καθημερινής ζωής (genre), αν και η φήμη του ήρθε αργότερα, όταν άρχισε να φιλοτεχνεί τις μεγάλες ιστορικές συνθέσεις του. Το 1835 ταξίδεψε στην Ελλάδα κι Τουρκία κι φιλοτέχνησε μερικούς πίνακες.

Ο Μπριουλόφ, ενώ φιλοτεχνούσε την οροφή του Καθεδρικού ναού του Αγίου Ισαάκ στην Αγία Πετρούπολη, οι δυνάμεις του ξαφνικά τον εγκατέλειψαν. Ακολουθώντας τις συμβουλές των γιατρών του, αναχώρησε το 1849 για τη Μαδέρα (Madeira) και πέρασε τα τρία τελευταία χρόνια της ζωής του στην Ιταλία. Πέθανε στο χωριό Μαρτσιάνο (Marciano), κοντά στη Ρώμη και ενταφιάστηκε στο εκεί Κοιμητήριο των Εγγλέζων (Cimitero degli Inglesi).

Καλλιτεχνική δημιουργία

Ως το αριστούργημα της καλλιτεχνικής πορείας του Μπριουλόφ θεωρείται το έργο του «Η τελευταία ημέρα της Πομπηίας» (1830 -1833), μια πελώρια σύνθεση, που ο Πούσκιν και ο Γκόγκολ την συνέκριναν με τα καλύτερα έργα του Ρούμπενς και του Βαν Ντάικ. Το έργο προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση στην Ιταλία και καθιέρωσε τον Μπριουλόφ ως έναν από τους μεγαλύτερους Ευρωπαίους ζωγράφους της εποχής του. Μετά την περάτωση του έργου του, επέστρεψε θριαμβευτικά στη Ρωσία, όπου απέκτησε πολλούς φίλους στους κύκλους της ρωσικής αριστοκρατίας και της πνευματικής διανόησης και κατέλαβε μια θέση στην Αυτοκρατορική Ακαδημία Τεχνών της Αγίας Πετρούπολης. Κατά το διάστημα που δίδασκε στην Ακαδημία της Αγίας Πετρούπολης, ανέπτυξε ένα προσωπικό ύφος στις προσωπογραφίες του, συνδυάζοντας μια νεοκλασική απλοϊκότητα με μια ρομαντική τάση και ψυχολογική διείσδυση.

Ο Καρλ Μπριουλόφ επικεντρώθηκε στα έργα του σε σκηνές με ιστορικά θέματα, τοπία και προσωπογραφίες. Αριστουργηματική θεωρείται από τις προσωπογραφίες του το «Πορτρέτο των αδελφών Σισμάρεφ» (1839). Μια επιλογή από τα πιο σημαντικά έργα του Καρλ Μπριουλόφ περιλαμβάνει:

• «Νάρκισσος» (1819, Ρωσικό Μουσείο, Αγία Πετρούπολη, Ρωσία)
• «Ιταλικό μεσημέρι» (1827, Ρωσικό Μουσείο, Αγία Πετρούπολη)
• «Πορτρέτο της μεγάλης δούκισσας Έλενας Πάβλοβνα με την κόρη της Μαρία» (1830, Ρωσικό Μουσείο, Αγία Πετρούπολη)
• «Όνειρο της καλόγριας» (1831, Ρωσικό Μουσείο, Αγία Πετρούπολη)
• «Βηθσαβεέ» (1832, Πινακοθήκη Τρετιακόφ, Μόσχα)
• «Όνειρο ενός κοριτσιού πριν από την ανατολή του ήλιου» (1830 – 1833, Μουσείο Πούσκιν, Μόσχα)
• «Πορτρέτο της πριγκίπισσας Όλγας Ιβάνοβα Ορλόβα – Νταβίντοβα με την κόρη της Ναταλία Βλαντιμίροβνα» (1833 -1835, Πινακοθήκη Τρετιακόφ, Μόσχα)
• «Ο ναός του Απόλλωνα στη Φιγάλεια» (1835, ακουαρέλα, Μουσείο Πούσκιν, Μόσχα)
• «Η κοιλάδα των Δελφών» (1835, ακουαρέλα, Μουσείο Πούσκιν, Μόσχα)
• «Η λεηλασία της Ρώμης, το έτος 455 μ. Χ.» (1833 -1836, Πινακοθήκη Τρετιακόφ, Μόσχα)
• «Πορτρέτο του ποιητή και θεατρικού συγγραφέα Αλεξέι Τολστόι» (1836, Ρωσικό Μουσείο, Αγία Πετρούπολη)
• «Μια τουρκοπούλα» (1837 – 1838, Πινακοθήκη Τρετιακόφ, Μόσχα)
• «Πορτρέτο της Μαρίγια Αρκάντιεβνα Μπεκ με την κόρη της» (1839, Πινακοθήκη Τρετιακόφ, Μόσχα)
• «Πορτρέτο των αδελφών Σισμάρεφ» (1839, Ρωσικό Μουσείο, Αγία Πετρούπολη)
• «Πορτρέτο της Κόμισσας Σαλτίκοβα» (1841, Ρωσικό Μουσείο, Αγία Πετρούπολη)
• «Πορτρέτο της Κόμισσας Γιούλια Σαμοϊλοβα, αποχωρώντας από ένα χορό μαζί με την υιοθετημένη κόρη της Αματσίγια Πατσίνι» (1842, Ρωσικό Μουσείο, Αγία Πετρούπολη)
• «Η πολιορκία του Πσκοφ από τον Πολωνό βασιλιά Στέφανο Μπάτορυ» (1843)
• «Πορτρέτο της Σ. Α. Μπομπρίνσκυ» (1849, Ρωσικό Μουσείο, Αγία Πετρούπολη)
• «Η βρύση του Μπαχτσί-Σεράι» (1849, Μουσείο Πούσκιν, Μόσχα)
• «Πορτρέτο της Σοφίας Σουβάλοβα» (1849, Μουσείο Ερμιτάζ, Αγία Πετρούπολη)
• «Στο χαρέμι. «με εντολή του Αλλάχ, εσώρουχα πρέπει να αλλάζονται μια φορά το χρόνο» (1850 – 52, Πινακοθήκη Νέας Τέχνης, Μιλάνο, Ιταλία).

• 
  "Η τελευταία ημέρα της Πομπηίας" (1827 - 1833, Ρωσικό Μουσείο, Αγία Πετρούπολη)
• 
  "Βηθσαβεέ" (1832, Πινακοθήκη Τρετιακόφ, Μόσχα).
• 
  "Ιταλικό μεσημέρι" (1827).
• 
  "Πορτρέτο των αδελφών Σισμάρεφ" (1839, Ρωσικό Μουσείο, Αγία Πετρούπολη)
• 
  "Τραυματισμένος Έλληνας, που έχει πέσει από το άλογο του" (1835, Πινακοθήκη Τρετιακόφ, Μόσχα).
• 
  "Έλληνας, ξαπλωμένος σε βράχο" (1835, Πινακοθήκη Τρετιακόφ, Μόσχα).
• 
  "Πορτρέτο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη" (1835, Πινακοθήκη Τρετιακόφ, Μόσχα).

Πηγές

• «The Russian Museum (A pictorial Guide)», pp. 56 -59 & 64, Palace Editions, Αγία Πετρούπολη, 2005