Προσοτσάνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 47: Γραμμή 47:
Υπήρξαν τρεις βουλγαρικές κατοχές: α) 8 μήνες τον χειμώνα του [[1912]]-[[1913]] ως την απελευθέρωση, β) από τον Αύγουστο του [[1916]] ως τον Οκτώβριο του [[1918]] και γ) η μεγαλύτερη από τον Απρίλιο του [[1941]] ως τον Οκτώβριο του [[1944]]. Στις [[29 Σεπτεμβρίου]] του [[1941]] για 2 μέρες η Προσοτσάνη θα είναι ελεύθερη από τους Βουλγάρους. Θα ακολουθήσουν τα μαρτυρικά γεγονότα του Σεπτέμβρη του [[1941]] όπου 128 Προσοτσανιώτες εκτελέστηκαν από τα φασιστικά [[Βουλγαρία|Βουλγαρικά]] στρατεύματα κατοχής. Τα λέιψανα των εθνομαρτύρων φυλάσσονται σε κοινοτάφιο εντός των κοιμητηρίων, που ανεγέρθηκε αργότερα.<ref>[http://www.proinos-typos.gr/istoriko-simioma-gia-tis-sfages-sti-drama-ti-d-k-choristis-ke-tis-ke-tis-t-k-monastirakiou-koudounion-kalou-agrou-mylopotamou-ke-nikotsaras/ ''Iστορικό σημείωμα για της Σφαγές στη Δράμα, τη Δ.Κ. Χωριστής και τις και τις Τ.Κ. Μοναστηρακίου, Κουδουνίων, Καλού Αγρού, Μυλοποτάμου και Νικοτσάρας'', 29 Σεπτεμβρίου 2018, ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΡΩΙΝΟΣ ΤΥΠΟΣ]</ref>
Υπήρξαν τρεις βουλγαρικές κατοχές: α) 8 μήνες τον χειμώνα του [[1912]]-[[1913]] ως την απελευθέρωση, β) από τον Αύγουστο του [[1916]] ως τον Οκτώβριο του [[1918]] και γ) η μεγαλύτερη από τον Απρίλιο του [[1941]] ως τον Οκτώβριο του [[1944]]. Στις [[29 Σεπτεμβρίου]] του [[1941]] για 2 μέρες η Προσοτσάνη θα είναι ελεύθερη από τους Βουλγάρους. Θα ακολουθήσουν τα μαρτυρικά γεγονότα του Σεπτέμβρη του [[1941]] όπου 128 Προσοτσανιώτες εκτελέστηκαν από τα φασιστικά [[Βουλγαρία|Βουλγαρικά]] στρατεύματα κατοχής. Τα λέιψανα των εθνομαρτύρων φυλάσσονται σε κοινοτάφιο εντός των κοιμητηρίων, που ανεγέρθηκε αργότερα.<ref>[http://www.proinos-typos.gr/istoriko-simioma-gia-tis-sfages-sti-drama-ti-d-k-choristis-ke-tis-ke-tis-t-k-monastirakiou-koudounion-kalou-agrou-mylopotamou-ke-nikotsaras/ ''Iστορικό σημείωμα για της Σφαγές στη Δράμα, τη Δ.Κ. Χωριστής και τις και τις Τ.Κ. Μοναστηρακίου, Κουδουνίων, Καλού Αγρού, Μυλοποτάμου και Νικοτσάρας'', 29 Σεπτεμβρίου 2018, ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΡΩΙΝΟΣ ΤΥΠΟΣ]</ref>


Στην κεντρική πλατεία της Προσοτσάνης τον Σεπτέμβριο του [[1944]] και ενώ η περιοχή της Δράμας και της ευρύτερης Ανατολικής Μακεδονίας βρισκόταν υπό την κατοχή των [[Βουλγαρία|Βουλγάρων]], ο δημοδιδάσκαλος Κωνσταντίνος Καζάνας μαζί με τον Αστέριο Αστεριάδη υπέστειλαν τη βουλγαρική σημαία και ύψωσαν την ελληνική, παρά την τρομοκρατία και τις απειλές των κατακτητών<ref>«Η Προσοτσάνη μέσα από την Ιστορία» Γ.Βουλτσιάδη, σ.319, Θεσσαλονίκη 1995</ref>. Το γεγονός αυτό καταδίκασε τον Κωνσταντίνο Καζάνα σε εξορία στις φυλακές στη [[Σόφια]] αλλά αποτέλεσε ισχυρό πλήγμα προς τις φασιστικές βουλγαρικές δυνάμεις κατοχής και ταυτόχρονα αναπτέρωσε το ηθικό των Ελλήνων αγωνιστών και του τοπικού πληθυσμού. Είναι μάλιστα η μοναδική υποστολή σημαίας [[Άξονας Βερολίνου - Ρώμης|Δύναμης του Άξονα]] που συνέβη υπό το φως της ημέρας και υπό το βλέμμα των Στρατιωτικών Δυνάμεων Κατοχής, σε ολόκληρη την κατακτημένη [[Ευρώπη]].<ref>[https://ergasia-press.gr/o-mikrasiatis-dimodidaskalos-kai-antistasiakos-kostas-kazanas/ Ο Μικρασιάτης δημοδιδάσκαλος και αντιστασιακός Κώστας Καζάνας, ergasia-press.gr, 27/12/2020]</ref><ref>Πρωινός Τύπος, σελ. 4, 31/07/2020</ref>
Στην κεντρική πλατεία της Προσοτσάνης τον Σεπτέμβριο του [[1944]] και ενώ η περιοχή της Δράμας και της ευρύτερης Ανατολικής Μακεδονίας βρισκόταν υπό την κατοχή των [[Βουλγαρία|Βουλγάρων]], ο δημοδιδάσκαλος Κωνσταντίνος Καζάνας μαζί με τον Αστέριο Αστεριάδη υπέστειλαν τη βουλγαρική σημαία και ύψωσαν την ελληνική, παρά την τρομοκρατία και τις απειλές των κατακτητών.<ref>{{cite book|last=Βουλτσιάδης|first=Γεώργιος|title=Η Προσοτσάνη μέσα από την Ιστορία|year=1995|location=Θεσσαλονίκη|isbn=9780007814404|pages=319}}</ref> Το γεγονός αυτό καταδίκασε τον Κωνσταντίνο Καζάνα σε εξορία στις φυλακές στη [[Σόφια]] αλλά αποτέλεσε ισχυρό πλήγμα προς τις φασιστικές βουλγαρικές δυνάμεις κατοχής και ταυτόχρονα αναπτέρωσε το ηθικό των Ελλήνων αγωνιστών και του τοπικού πληθυσμού. Είναι μάλιστα η μοναδική υποστολή σημαίας [[Άξονας Βερολίνου - Ρώμης|Δύναμης του Άξονα]] που συνέβη υπό το φως της ημέρας και υπό το βλέμμα των Στρατιωτικών Δυνάμεων Κατοχής, σε ολόκληρη την κατακτημένη [[Ευρώπη]].<ref>[https://ergasia-press.gr/o-mikrasiatis-dimodidaskalos-kai-antistasiakos-kostas-kazanas/ Ο Μικρασιάτης δημοδιδάσκαλος και αντιστασιακός Κώστας Καζάνας, ergasia-press.gr, 27/12/2020]</ref><ref>Πρωινός Τύπος, σελ. 4, 31/07/2020</ref>


===Σύγχρονη ιστορία===
===Σύγχρονη ιστορία===

Έκδοση από την 10:54, 10 Φεβρουαρίου 2021

Συντεταγμένες: 41°10′43.0″N 23°58′19.9″E / 41.178611°N 23.972194°E / 41.178611; 23.972194

Προσοτσάνη
Το Δημαρχείο Προσοτσάνης
Προσοτσάνη is located in Greece
Προσοτσάνη
Προσοτσάνη
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΑνατολική Μακεδονία και Θράκη
ΔήμοςΠροσοτσάνης
Γεωγραφία
Γεωγραφικό διαμέρισμαΜακεδονία
ΝομόςΔράμας
Υψόμετρο130
Πληροφορίες
Ταχ. κώδικας66 200
Τηλ. κωδικός2522
Δήμος Προσοτσάνης
δεδομένα

Η Προσοτσάνη αποτελεί τη μεγαλύτερη κωμόπολη της Περιφερειακής Ενότητας Δράμας και έδρα του ομώνυμου δήμου. Έχει πληθυσμό 3.553 κατοίκους (2011) και βρίσκεται 17 χλμ βορειοδυτικά της Δράμας, στους νότιους πρόποδες του Φαλακρού όρους, και ανατολικά του ποταμού Αγγίτη.

Ιστορία

Αρχαία και ρωμαϊκά χρόνια

Ο αρχαίος ναός του θεού Διόνυσου στην Καλή Βρύση Προσoτσάνης Δράμας.

Οι επί αιώνες δεσμοί της περιοχής με την τέχνη του οίνου και τη λατρεία θεού Διόνυσου επιβεβαιώνονται με την ανακάλυψη του ερυθρόμορφου κρατήρα της Προσοτσάνης, που διασώθηκε σχεδόν ανέπαφος στην ανασκαφή του 2014 ανατολικά της Προσοτσάνης και αποτελούσε κτέρισμα κιβωτιόσχημου τάφου. Στον διάκοσμό του έχει ως κεντρικό πρόσωπο τον θεό Διόνυσο. Ο κρατήρας χρονολογείται από το 380- 370 π.Χ. και αποτελεί σημαντικό δείγμα ενός σπουδαίου αττικού εργαστηρίου, που για πρώτη φορά εμφανίζεται στην ενδοχώρα της Δράμας, γεγονός που φανερώνει την επέκταση της κεραμικής τέχνης αλλά και τη χρήση της από πρόσωπα της εποχής, που ανήκαν σε ανώτερη αστική τάξη. Στη μια πλευρά του αγγείου, στο κέντρο, φαίνεται όρθιος ο θεός με θύρσο (μακρό ευθύγραμμο ραβδί) και στα αριστερά του η Αριάδνη σε σκηνή θεϊκού γάμου. Οι δυο μορφές πλαισιώνονται από σάτυρους. Στην άλλη πλευρά, πάλι στο κέντρο, στέκεται ο θεός Διόνυσος σε κίνηση με στραμμένο το πρόσωπό του προς τον ερωτιδέα που τον πλησιάζει κρατώντας τύμπανο. Αριστερά και δεξιά του θεού βρίσκονται σάτυροι, ενώ όλες οι μορφές φέρουν στο κεφάλι στεφάνια που αποδίδονται με λευκό επίθετο χρώμα.[1][2][3] Κατά τη Ρωμαϊκή εποχή, στο βόρειο ανατολικό άκρο της σύγχρονης κωμόπολης βρισκόταν ήταν η Σκαπόρα (λατινικά: Scapora), [4] ρωμαϊκό όνομα της κώμης όπου σήμερα οριοθετείται η Προσοτσάνη.

Βυζαντινά χρόνια

Νότια της κωμόπολης σε απόσταση 2 χλμ. ανακαλύφθηκε παλαιοχριστιανική βασιλική του 5ου με 6ου αιώνα μ.Χ.

Νοτιοδυτικά του οικισμού βρίσκεται ο βυζαντινός ναός του Αγίου Παντελεήμονος από την εποχή των Παλαιολόγων και συγκεκριμένα στο β' μισό του 13ου αι., σταυροειδούς εγγεγραμμένου τύπου, που αποτελούσε καθολικό μονής και ταυτίζεται με το βυζαντινό μετόχι του Αγίου Παντελεήμονος, πλησίον του Πάνακος (σημερινός Αγγίτης).[5]

Τα κατάστιχα της Μονής Ιβήρων του Αγίου Όρους αναφέρονται στην περιοχή της Προσοτσάνης από το έτος 1316, με το σημερινό της όνομα "Πρισιότζιανη".

Στα τέλη του 15ου αι. σε Οθωμανικά φοροαπογραφικά αρχεία οι περισσότεροι κάτοικοί της είναι χριστιανοί και αποτελεί σημαντικό οικονομικό και παραγωγικό κέντρο.

Πνευματική άνθηση και Μακεδονικός Αγώνας

O Άγιος Χρυσόστομος Σμύρνης, ως μητροπολίτης Δράμας, Φιλίππων και Ζιχνών την περίοδο 1902-1910.

Η Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα Προσοτσάνης διέθετε ήδη τον 19ο αι. Αστική Σχολή Αρρένων και Παρθεναγωγείο. Το έτος 1861 ιδρύεται η Μουσική Μπάντα Ελληνορθόδοξων και το 1873 η "Φιλόμουσος Αδελφότητα Ηώς" με σκοπό να διατηρήσει ζωντανό το φρόνημα των Ελλήνων κατοίκων της Προσοτσάνης, να καλλιεργήσει την Ελληνική παιδεία και έτσι ουσιαστικά να συμβάλλει στην απελευθέρωση από τον οθωμανικό και τον εξαρχικό-βουλγαρικό ζυγό [6][7]. Κατά τον Μακεδονικό Αγώνα, σπουδαία ήταν η συνεισφορά των Προσοτσανιωτών με σημαντικότερους Μακεδονομάχους τους Χρήστο Βογιατζή, Φίλιππο Βλάχο, Δ. Βογιατζή, Π. Βεργίδη, Θ. Βλαχτάτση και Π. Αγωγιάτη. Το 1909 ολοκληρώνεται η ανέγερση των Εκπαιδευτηρίων, μετά από πρωτοβουλία και προσπάθειες του Μητροπολίτη Δράμας Χρυσοστόμου (μετέπειτα Μητροπολίτη Σμύρνης και ιερομάρτυρα της Μικρασιατικής Καταστροφής), της Οικογένειας Μελά και των εισφορών των κατοίκων. Στα Εκπαιδευτήρια συστεγάστηκαν η Αστική Σχολή Αρρένων και το Παρθεναγωγείο.[8]

Απελευθέρωση 1913 και εγκατάσταση Ελλήνων προσφύγων

Τον Ιούλιο του 1913 απελευθερώθηκε από τους κατακτητές. Το 1913 και τη δεκαετία του '20 εγκαταστάθηκαν οι Γραμμουστιάνοι πρώτα, και οι πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη, τον Πόντο και τη Μικρά Ασία, αντίστοιχα, μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και την Ανταλλαγή πληθυσμών. Ειδικότερα, σχεδόν σύσσωμος ο πληθυσμός από το χωριό Δεμιρδέσι Προύσας της Μικράς Ασίας εγκαταστάθηκε στην Προσοτσάνη με την Ανταλλαγή πληθυσμών. Επίσης, κάτοικοι από τον Σκοπό Ανατολικής Θράκης ήρθαν ως πρόφυγες και εμπλούτισαν τον τοπικό πληθυσμό.

Το 1920 μετονομάζεται από Πρωσοτσάνη σε Πυρσούπολη (αρχαία ονομασία της περιοχής), αλλά το 1925 ξαναλλάζει όνομα και έτσι διατηρείται το Προσοτσάνη. Ο λόγος είναι πως ήταν παγκοσμίως γνωστό το όνομα "Προσοτσάνη Μπασή Μπαγλή" μία περιζήτητη ποικιλία καπνού. Από τα μέσα του 19ου αι. το χωριό γνώρισε τεράστια άνθηση από την καπνοκαλλιέργεια.

Κατοχές και Εθνική Αντίσταση

Υπήρξαν τρεις βουλγαρικές κατοχές: α) 8 μήνες τον χειμώνα του 1912-1913 ως την απελευθέρωση, β) από τον Αύγουστο του 1916 ως τον Οκτώβριο του 1918 και γ) η μεγαλύτερη από τον Απρίλιο του 1941 ως τον Οκτώβριο του 1944. Στις 29 Σεπτεμβρίου του 1941 για 2 μέρες η Προσοτσάνη θα είναι ελεύθερη από τους Βουλγάρους. Θα ακολουθήσουν τα μαρτυρικά γεγονότα του Σεπτέμβρη του 1941 όπου 128 Προσοτσανιώτες εκτελέστηκαν από τα φασιστικά Βουλγαρικά στρατεύματα κατοχής. Τα λέιψανα των εθνομαρτύρων φυλάσσονται σε κοινοτάφιο εντός των κοιμητηρίων, που ανεγέρθηκε αργότερα.[9]

Στην κεντρική πλατεία της Προσοτσάνης τον Σεπτέμβριο του 1944 και ενώ η περιοχή της Δράμας και της ευρύτερης Ανατολικής Μακεδονίας βρισκόταν υπό την κατοχή των Βουλγάρων, ο δημοδιδάσκαλος Κωνσταντίνος Καζάνας μαζί με τον Αστέριο Αστεριάδη υπέστειλαν τη βουλγαρική σημαία και ύψωσαν την ελληνική, παρά την τρομοκρατία και τις απειλές των κατακτητών.[10] Το γεγονός αυτό καταδίκασε τον Κωνσταντίνο Καζάνα σε εξορία στις φυλακές στη Σόφια αλλά αποτέλεσε ισχυρό πλήγμα προς τις φασιστικές βουλγαρικές δυνάμεις κατοχής και ταυτόχρονα αναπτέρωσε το ηθικό των Ελλήνων αγωνιστών και του τοπικού πληθυσμού. Είναι μάλιστα η μοναδική υποστολή σημαίας Δύναμης του Άξονα που συνέβη υπό το φως της ημέρας και υπό το βλέμμα των Στρατιωτικών Δυνάμεων Κατοχής, σε ολόκληρη την κατακτημένη Ευρώπη.[11][12]

Σύγχρονη ιστορία

Από το 1945 ως το 1949 η κωμόπολη υπέστη τις καταστροφές εξαιτίας του εμφυλίου πολέμου. Μετά το 1950 ξεκινά η μετανάστευση ιδίως στην τότε Δυτική Γερμανία αλλά και η αστικοποίηση εσωτερικά της χώρας με αποτέλεσμα ο πληθυσμός να μειωθεί (ενδεικτικά το 1940 ο πληθυσμός της Προσοτσάνης ανερχόταν σε 7.011 κατοίκους). Μετά το 1995 σταδιακά σταματά η παραγωγή του καπνού. "Ο δρόμος του καπνού" έφτασε στο τέλος του και η ποικιλία "Προσοτσάνη Μπασή Μπαγλή" πέρασε στην ιστορία. Το 1982 εγκαινιάστηκε το νέο Δημαρχείο Προσοτσάνης, ένα χαρακτηριστικό κτίριο της πόλης, παραδοσιακής μακεδονικής αρχιτεκτονικής.

Μαρτυρική πόλη

Με Προεδρικό Διάταγμα της 1ης Ιουνίου 2017, η Προσοτσάνη χαρακτηρίστηκε ως Μαρτυρική Πόλη, σε αναγνώριση των αγώνων και των ανθρώπινων απωλειών που υπέστησαν οι κάτοικοι κατά την περίοδο της βουλγαρικής κατοχής στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.[13][14]

Παιδεία

Από το 1820 λειτουργούσε στην Προσοτσάνη επτατάξιο Αστικό Σχολείο του οποίου η λειτουργία κατέστη δυνατή χάρη στις προσπάθειες της τότε Ορθόδοξης Χριστιανικής Κοινότητας, της Εκκλησιαστικής Επιτροπής υπό την επίβλεψη του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την συγκέντρωση των οικονομικών πόρων. Το Σχολείο αυτό βρισκόταν στη θέση του σημερινού Α' Δημοτικού Σχολείου. Μετά το 1882 η Ελληνική Κοινότητα ίδρυσε και δεύτερο σχολείο, το Παρθεναγωγείο, ώστε να καταστεί εφικτή και η εκπαίδευση των κοριτσιών.

Σήμερα στην Προσοτσάνη λειτουργούν 2 παιδικοί σταθμοί, 2 Νηπιαγωγεία και 3 Δημοτικά Σχολεία. Τα σχολεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης είναι τα εξής:

  • Γυμνάσιο Προσοτσάνης
  • Ενιαίο Λύκειο Προσοτσάνης
  • ΕΠΑ.Λ. Προσοτσάνης

Αθλητισμός

  • Α.Σ. Τάε Κβον Ντο Προσοτσάνης "Άτλαντας"
  • Αθλητικός Όμιλος Προσοτσάνης
  • Αθλητικός Ορειβατικός Σύλλογος Προσοτσάνης
  • Ακαδημία ελληνορωμαϊκής πάλης "Οι Διόσκουροι"
  • Ακαδημία Ποδοσφαίρου Προσοτσάνης
  • Γυμναστικός Σύλλογος "Η Προσοτσάνη"
  • Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Προσοτσάνης
  • Σύλλογος Αρσης Βαρών Προσοτσάνης "Ο ΠΥΡΣΟΣ"

Πολιτισμός

Αξιοθέατα

  • Παλαιοχριστιανική βασιλική, σε απόσταση 2 χλμ. νότια της κωμόπολης, με ημικυκλική αψίδα ανατολικά και νάρθηκα δυτικά.
  • Βυζαντινός ναΐσκος του Αγίου Παντελεήμονος, της εποχής Παλαιολόγων (β' μισό του 13ου αι.) που βρίσκεται 2,5 χλμ. δυτικά της Προσοτσάνης,
  • Εκπαιδευτήρια Προσοτσάνης (σημερινό Α' Δημοτικό Σχολείο «Άγιος Χρυσόστομος»). Το κτίριο κατασκευάσθηκε το 1909 και με την οικονομική στήριξη των κατοίκων της Προσοτσάνης, των επιτροπών του Μακεδονικού Αγώνα και πρωτίστως με την ηθική και υλική συνδρομή του Μητροπολίτη Δράμας Χρυσοστόμου (του μετέπειτα Μητροπολίτη Σμύρνης). Η μαρμάρινη επιγραφή της θεμελίωσης του κτιρίου αναγράφει: Αρχιερατεύοντος Χρυσοστόμου, χορηγούντος Μελά, συνεπιχορηγούντων Ορθοδόξων Ελλήνων Προσωτσάνης, το περικαλλές ωκοδομήθη των Μουσών τόδε Μέγαρον, ένθα εισιόντες παίδες Ελλήνων προγονικής της έσω και της θύραθεν σοφίας αρύεσθε νάματα - 1909. Το κτίριο που έχει ανακηρυχθεί ως ιστορικό και διατηρητέο μνημείο μαζί με τον αύλειο χώρο.[15]
  • Μνημείο Μακεδονομάχων Προσοτσάνης.
  • Μνημείο 128 Εθνομαρτύρων Προσοτσάνης 1941.
  • Πάρκο αναψυχής - περιοχή Εργοστάσιο στο 3ο χλμ. Προσοτσάνης – Καλής Βρύσης, στις όχθες του ποταμού Αγγίτη. Στην περιοχή υπάρχει πυκνή βλάστηση, τρεχούμενα νερά και γήπεδα Beach volley και beach Handball, υπαίθριο χώρο συναυλιών, κιόσκια πικνίκ κ.ά.

Εκδηλώσεις

  • Αγίου Πνεύματος: Εορτή Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος Προσοτσάνης.
  • 24 Ιουνίου: Αναβίωση του εθίμου του Κλήδονα από τον Θρακομικρασιατικό Σύλλογο Προσοτσάνης.
  • 14-20 Ιουλίου: Πανηγύρι Προφήτη Ηλία στο ομώνυμο εξωκκλήσι της Προσοτσάνης.
  • Αύγουστος: Φεστιβάλ Ποταμού Αγγίτη ERGOSTASIO, στο ομώνυμο πάρκο αναψυχής.
  • 21 Νοεμβρίου: Εορτή Ιερού Ναού Εισοδίων της Θεοτόκου Προσοτσάνης.

Λαογραφικό Μουσείο

Η παλία οικία όπου στεγάζεται σήμερα το Λαογραφικό Μουσείο αποτελεί σημαντικό κτίριο αντιπροσωπευτικό της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής του τόπου. Για τον λόγο αυτό 50 έτη μετά την τελευταία κατοίκησή του, ο Δήμος προέβη στην αποκατάστασή του. Το κυρίως κτίσμα είναι διώροφο, πλατυμέτωπο, με χαγιάτι και στέγη ενώ μαζί με τα βοηθητικά κτίσματα βρίσκονται όλα εντός μιας μεγάλης αυλής.

Παραδοσιακή φορεσιά

Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται από τα διάφορα λαογραφικά έργα στην ανδρική[16] και κυρίως στη γυναικεία παραδοσιακή ενδυμασία της Προσοτσάνης.[17] Συγκεκριμένα η γυναικεία γιορτινή φορεσιά χαρακτηρίζεται ως αστικού τύπου[18] και διακρίνεται για την ποικιλία χρωμάτων των υλικών. Αποτελείται από πουκάμισο, βελούδινο φόρεμα στολισμένο στην περιοχή του στήθους, αμάνικη σιγκούνα, μάλλινη ποδιά και χαμηλά μαύρα μποτάκια (γνωστά και ως κουντούρια). Για το στολισμό του κεφαλόδεσμου χρησιμοποιούσαν την κατσούλα (μαύρο σκουφί με κορδόνια από μεταξωτές χρυσές κλωστές) και ένα μάλλινο μαντήλι.[17]

Σπήλαιο Αγγίτη

Το Σπήλαιο πηγών Αγγίτη. Το μεγαλύτερο ποτάμιο σπήλαιο του κόσμου και το μεγαλύτερο σπήλαιο της Ελλάδας.
Σπήλαιο Αγγίτη, το μεγαλύτερο ποτάμιο σπήλαιο του κόσμου.

Το Σπήλαιο Αγγίτη είναι το μεγαλύτερο ποτάμιο σπήλαιο του κόσμου με μήκος 11 χιλιόμετρα, είναι επισκέψιμο και βρίσκεται στην Προσοτσάνη. Επίσης, αποτελεί το μεγαλύτερο σπήλαιο στην Ελλάδα.[19]

Η ιδιαιτερότητα του έγκειται στο γεγονός ότι στο δάπεδό του κυλάει ο ποταμός Αγγίτης. Ο πλούσιος διάκοσμός του περιλαμβάνει τεράστιους σταλακτίτες. Το σπήλαιο είναι επισκέψιμο σε μήκος 500 μέτρων. Εντυπωσιακή είναι η έξοδος του ποταμού μέσα από το βουνό.

Είναι γνωστό και με το όνομα σπήλαιο Μααρά, η ετυμολογία του οποίου είναι είτε από τα αραβικά και σημαίνει μικρό σπήλαιο είτε από τα εβραϊκά που σημαίνει νερό από το βουνό[20]. Στο σπήλαιο έχουν βρεθεί μοναδικά είδη όπως ένα είδος ημιδιαφανούς πετροκαραβίδας σε βάθος 7.100 μέτρων που δεν συναντάται αλλού στη Γη.[21]

Τοπικά προϊόντα

Ανάμεσα στα τοπικά προϊόντα ξεχωρίζουν τα καραμανλίδικα αλλαντικά, μια παράδοση την οποία έφεραν οι Μικρασιάτες Καραμανλήδες της Καππαδοκίας που εγκαταστάσθηκαν στην περιοχή. Επίσης υψηλής ποιότητας είναι τα γαλακτοκομικά προϊόντα της Προσοτσάνης όπως η φέτα, το λευκό αιγοπρόβειο τυρί, το κατσικίσιο τυρί, το βιολογικό πρόβειο γιαούρτι, το ανθότυρο και η μυζήθρα.

Παραπομπές

  1. ↑ Οι δεσμοί του Παγγαίου με τον οίνο μέσα από έναν κρατήρα, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ- ΠΑΙΔΕΙΑ /Τετάρτη 24 Μαΐου 2017, 12:07:45 / Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
  2. ↑ Παρουσίαση για πρώτη φορά του ερυθρόμορφου κρατήρα που βρέθηκε στην Προσοτσάνη, 24 Μαΐου 2017, Πρωινός Τύπος
  3. ↑ Η Προσοτσάνη και η Ιστορία της από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα,
  4. ↑ [1] Αρχειοθετήθηκε 2017-04-24 στο Wayback Machine. Δ. Κ. Σαμσάρης, Ιστορική γεωγραφία της Ανατολικής Μακεδονίας κατά την αρχαιότητα, Θεσσαλονίκη 1976 (Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών), σ. 170. ISBN 960-7265-16-5
  5. ↑ Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας & Θράκης, Π.Ε. Δράμας - Βυζαντινοί χρόνοι
  6. ↑ Φιλεκπαιδευτική Αδελφότητα Ηώς - Ιστορικό
  7. ↑ Φιλόμουσος Αδελφότητα Ηώς - Καταστατικό 1873
  8. ↑ Παλιά Εκπαιδευτήρια, Προσοτσάνη Δράμας - ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
  9. ↑ Iστορικό σημείωμα για της Σφαγές στη Δράμα, τη Δ.Κ. Χωριστής και τις και τις Τ.Κ. Μοναστηρακίου, Κουδουνίων, Καλού Αγρού, Μυλοποτάμου και Νικοτσάρας, 29 Σεπτεμβρίου 2018, ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΡΩΙΝΟΣ ΤΥΠΟΣ
  10. ↑ Βουλτσιάδης, Γεώργιος (1995). Η Προσοτσάνη μέσα από την Ιστορία. Θεσσαλονίκη. σελ. 319. ISBN 9780007814404. 
  11. ↑ Ο Μικρασιάτης δημοδιδάσκαλος και αντιστασιακός Κώστας Καζάνας, ergasia-press.gr, 27/12/2020
  12. ↑ Πρωινός Τύπος, σελ. 4, 31/07/2020
  13. ↑ Προεδρικό Διάταγμα 49/2017 - ΦΕΚ 79/Α/1-6-2017 «Χαρακτηρισμός μαρτυρικών πόλεων και μαρτυρικών χωριών»
  14. ↑ Μια δικαίωση στη μνήμη των θυμάτων Μαρτυρική πόλη ανακηρύχθηκε η Προσοτσάνη και Μαρτυρικό χωριό τα Κύργια Δοξάτου
  15. ↑ Υπουργική Απόφαση ΔΙΑΛΑΠ/Γ/280/39548/1-08-2000 ΦΕΚ 1036/Β/23-08-2000
  16. ↑ Παπαντωνίου, Ιωάννα (2000). Η Ελληνική ενδυμασία. Από την αρχαιότητα ως τις αρχές του 20ου αιώνα. Αθήνα: Εμπορική Τράπεζα της Ελλάδος. σελ. 225. ISBN 960-7059-10-7. 
  17. ↑ 17,0 17,1 Συλλογικό (2005). Ελληνικές Φορεσιές. Συλλογή Εθνικού Ιστορικού Μουσείου. Αθήνα: Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος. σελ. 186. 
  18. ↑ «Παραδοσιακή φορεσιά Προσοτσάνης». Μουσικοχορευτικός Σύλλογος Προσοτσάνης ο Μέγας Αλέξανδρος. Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2015. 
  19. ↑ «Υδρόβια μακροπανίδα του Σπηλαίου Πηγές Αγγίτη, Δρ Μάνος Κοντράκης, Ινστιτούτο Αλιεντικής Έρεννας». searchculture.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2020. 
  20. ↑ «MakThes - Θέματα - Στη Δράμα το μεγαλύτερο ποτάμιο σπήλαιο του κόσμου». www.hyper.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2018. 
  21. ↑ «Υδρόβια μακροπανίδα του Σπηλαίου Πηγές Αγγίτη, Δρ Μάνος Κοντράκης, Ινστιτούτο Αλιεντικής Έρεννας». searchculture.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2020. 

Πηγές

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Προσοτσάνη&oldid=8676527"