Πέτρος Βούλγαρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Πέτρος Βούλγαρης
Πέτρος Βούλγαρης
Πρωθυπουργός της Ελλάδας
	Περίοδος; 8 Απριλίου 1945 – 17 Οκτωβρίου 1945
Προκάτοχος	Νικόλαος Πλαστήρας
Διάδοχος	Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	13 Ιουλίου 1883, Ύδρα
Θάνατος	26 Νοεμβρίου 1957 (74 ετών); Αθήνα
Εθνότητα	Ελληνική
Υπηκοότητα	Ελλάδα
Επάγγελμα	Ναύαρχος
Βραβεύσεις	Αριστείο Ανδρείας
	δεδομένα

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 19:47, 9 Αυγούστου 2015

Ο Πέτρος Βούλγαρης (Ύδρα, 13 Σεπτεμβρίου 1883 — Αθήνα, 26 Νοεμβρίου 1957) ήταν αντιναύαρχος του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού που διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου.

Βιογραφικά στοιχεία

Τα πρώτα χρόνια

Ο Πέτρος Βούλγαρης γεννήθηκε στην Ύδρα το 1883 και ήταν γιος του Γεωργίου Βούλγαρη και της Αρχόντως Ι. Βατσαξή. Η οικογένειά του ήταν από τις πιο ιστορικές του νησιού: ο προπάππος του, Νικόλαος Βούλγαρης ήταν αδελφός του Γεωργίου Βούλγαρη, κοτζάμπαση της Ύδρας στην τελευταία φάση της τουρκοκρατίας, και θείος του Δημητρίου Βούλγαρη, πρωθυπουργού της Ελλάδας. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα.

Αποφοίτησε από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων με το βαθμό του σημαιοφόρου. Ξεκίνησε τη ναυτική του καριέρα υπηρετώντας σε πλοία του ελληνικού στόλου, ενώ αργότερα μετεκπαιδεύτηκε στο γαλλικό στόλο και επιστρέφοντας στην Ελλάδα ανέλαβε επιτελικές θέσεις. Πολιτικά ήταν υποστηρικτής του Ελευθερίου Βενιζέλου, επηρεασμένος από την «ομάδα των Υδραίων» του Ναυτικού, ηγέτες της οποίας ήταν ο Αντώνιος Σαχτούρης και ο Παύλος Κουντουριώτης. Διετέλεσε διευθυντής του γραφείου του υπουργού Ναυτικών και αργότερα διευθυντής της αεροπορικής βάσης Παλαιού Φαλήρου.

Το 1935 αποστρατεύτηκε για πολιτικούς λόγους με το βαθμό του υποναυάρχου ΠΝ. Στη συνέχεια εργάστηκε ως γενικός διευθυντής στις επιχειρήσεις του Μποδοσάκη μέχρι το 1941, όταν με την κατάρρευση του μετώπου διέφυγε με την οικογένειά του στη Μέση Ανατολή και συγκεκριμένα στο Κάιρο.

Συμμετοχή στην κυβέρνηση

Το Μάρτιο του 1943 ο πρωθυπουργός Εμμανουήλ Τσουδερός του ανέθεσε το υπουργείο Αεροπορίας και τον Απρίλιο του 1944 ο πρωθυπουργός Σοφοκλής Βενιζέλος τον επανέφερε στις τάξεις των εν ενεργεία αξιωματικών με το βαθμό του αντιναυάρχου ΠΝ. Μετά την απελευθέρωση επιστρέφει στην Ελλάδα ως αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και αρχηγός Στόλου.

Πρωθυπουργία

Στις 8 Απριλίου του 1945 αναλαμβάνει την πρωθυπουργία της χώρας (Κυβέρνηση Πέτρου Βούλγαρη Απριλίου 1945 και Κυβέρνηση Πέτρου Βούλγαρη Αυγούστου 1945) και υπηρετεί στη θέση αυτή επί έξι μήνες και εννέα ημέρες, προσπαθώντας να φέρει σε συνεννόηση τα πολιτικά κόμματα. Η βραχύβια περίοδος πρωθυπουργίας του χαρακτηρίζεται από μετριοπαθή στάση, σύνεση, αποφασιστικότητα και ικανότητα, αρετές που δε στάθηκαν αρκετές να ξεπεράσει τα οξυμένα πολιτικά πάθη και να οδηγήσει τη χώρα σε δημοψήφισμα για την επάνοδο ή όχι του βασιλέα Γεωργίου του Β΄ και σε εκλογές για την ανάδειξη μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης. Η απογοήτευση και το πολιτικό αδιέξοδο τον οδήγησαν σε παραίτηση από το αξίωμά του στις 8 Οκτωβρίου 1945. Επέστρεψε αθόρυβα στον ιδιωτικό βίο και την παλιά του θέση ως γενικός διευθυντής των επιχειρήσεων Μποδοσάκη.

Το τέλος

Πέθανε στις 26 Νοεμβρίου του 1957 στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών από καρδιακή ανεπάρκεια σε ηλικία 74 ετών. Η κηδεία του έγινε στη Μητρόπολη Αθηνών, του αποδόθηκαν δε τιμές εν ενεργεία πρωθυπουργού. Η ταφή του έγινε δημοσία δαπάνη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. Από το γάμο του με την ιταλικής καταγωγής Ερώ ντε Πιαν απέκτησε δύο παιδιά, την Αρχόντω - Τατιανή και τον Γεώργιο.

@@ Γραμμή 31: / Γραμμή 31: @@
 |ιστοσελίδα      =
 }}
-Ο '''Πέτρος Βούλγαρης''' ([[13 Σεπτεμβρίου]] [[1883]], [[Ύδρα]] - [[Αθήνα]], [[26 Νοεμβρίου]] [[1957]]) ήταν Έλληνας ναύαρχος που διετέλεσε πρωθυπουργός κατά την περίοδο του Εμφυλίου.
+Ο '''Πέτρος Βούλγαρης''' ([[Ύδρα]], [[13 Σεπτεμβρίου]] [[1883]] — [[Αθήνα]], [[26 Νοεμβρίου]] [[1957]]) ήταν αντιναύαρχος του ελληνικού [[Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό|Πολεμικού Ναυτικού]] που διετέλεσε πρωθυπουργός της [[Ελλάδα]]ς κατά την περίοδο του [[Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949|εμφυλίου πολέμου]].
-==Βιογραφία==
+==Βιογραφικά στοιχεία==
 ==Τα πρώτα χρόνια==
-Γεννήθηκε στην [[Ύδρα]] και ήταν γιος του Γεωργίου Βούλγαρη και της Αρχόντως Ι. Βατσαξή. Από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από την σπουδαία οικογένεια Βούλγαρη, ο προπάππους του δε, Νικόλαος Βούλγαρης ήταν αδερφός του [[Γεώργιος Βούλγαρης|Γεώργιου Βούλγαρη]] και θείος του [[Δημήτριος Βούλγαρης|Δημήτριου Βούλγαρη]].Μετά τον θάνατο του πατέρα του, εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην [[Αθήνα]], στο σπίτι της οικογένειας Βατσαξή στην οδό Σωνιέρου 16 στην περιοχή της Πλατείας Βάθη.
+Ο Πέτρος Βούλγαρης γεννήθηκε στην [[Ύδρα]] το 1883 και ήταν γιος του Γεωργίου Βούλγαρη και της Αρχόντως Ι. Βατσαξή. Η οικογένειά του ήταν από τις πιο ιστορικές του νησιού: ο προπάππος του, Νικόλαος Βούλγαρης ήταν αδελφός του [[Γεώργιος Βούλγαρης|Γεωργίου Βούλγαρη]], κοτζάμπαση της Ύδρας στην τελευταία φάση της τουρκοκρατίας, και θείος του [[Δημήτριος Βούλγαρης|Δημητρίου Βούλγαρη]], πρωθυπουργού της Ελλάδας. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην [[Αθήνα]].
+Αποφοίτησε από τη [[Σχολή Ναυτικών Δοκίμων]] με το βαθμό του σημαιοφόρου. Ξεκίνησε τη ναυτική του καριέρα υπηρετώντας σε πλοία του ελληνικού στόλου, ενώ αργότερα μετεκπαιδεύτηκε στο γαλλικό στόλο και επιστρέφοντας στην Ελλάδα ανέλαβε επιτελικές θέσεις. Πολιτικά ήταν υποστηρικτής του [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθερίου Βενιζέλου]], επηρεασμένος από την «ομάδα των Υδραίων» του Ναυτικού, ηγέτες της οποίας ήταν ο [[Αντώνιος Σαχτούρης]] και ο [[Παύλος Κουντουριώτης]]. Διετέλεσε διευθυντής του γραφείου του υπουργού Ναυτικών και αργότερα διευθυντής της αεροπορικής βάσης Παλαιού Φαλήρου.
+Το [[1935]] αποστρατεύτηκε για πολιτικούς λόγους με το βαθμό του υποναυάρχου ΠΝ. Στη συνέχεια εργάστηκε ως γενικός διευθυντής στις επιχειρήσεις του Μποδοσάκη μέχρι το 1941, όταν με την κατάρρευση του μετώπου διέφυγε με την οικογένειά του στη Μέση Ανατολή και συγκεκριμένα στο [[Κάιρο]].
+==Συμμετοχή στην κυβέρνηση==
+Το Μάρτιο του [[1943]] ο πρωθυπουργός [[Εμμανουήλ Τσουδερός]] του ανέθεσε το υπουργείο Αεροπορίας και τον Απρίλιο του [[1944]] ο πρωθυπουργός [[Σοφοκλής Βενιζέλος]] τον επανέφερε στις τάξεις των εν ενεργεία αξιωματικών με το βαθμό του αντιναυάρχου ΠΝ. Μετά την απελευθέρωση επιστρέφει στην [[Ελλάδα]] ως αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και αρχηγός Στόλου.
-Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο, στο σχολαρχείο, στο Γυμνάσιο και στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων απ' όπου αποφοίτησε με το βαθμό του Σημαιοφόρου. Ξεκίνησε τη ναυτική του καριέρα υπηρετώντας σε πλοία του Ελληνικού Στόλου. Μετεκπαιδεύτηκε στο Γαλλικό στόλο και επιστρέφοντας στην Ελλάδα συνέχισε να υπηρετεί σε πολεμικά πλοία του στόλου. Πολιτικά υπήρξε υποστηρικτής του [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθερίου Βενιζέλου]], επηρεασμένος προφανώς από τους συμπατριώτες του [[Αντώνιος Σταχτούρης|Αντώνιο Σαχτούρη]] και [[Παύλος Κουντουριώτης|Παύλο Κουντουριώτη]]. Τοποθετήθηκε Διευθυντής του Γραφείου Υπουργού Ναυτικών και αργότερα ως Διευθυντής της Αεροπορικής Βάσης Παλαιού Φαλήρου. Στα [[1924]] και [[1935]] αποστρατεύτηκε για πολιτικούς λόγους με το βαθμό του Υποναυάρχου ΠΝ και έκτοτε ιδιώτευσε εργαζόμενος μέχρι του 1941, όταν με την κατάρρευση του Ελληνο - γερμανικού μετώπου διέφυγε με την οικογένειά του στη Μέση Ανατολή και συγκεκριμένα στο [[Κάιρο]].
-==Συμμετοχή σε κυβέρνηση==
-Το Μάρτιο του [[1943]] ο Πρωθυπουργός [[Εμμανουήλ Τσουδερός]] του ανέθεσε το Υπουργείο Αεροπορίας και τον Απρίλιο του [[1944]] ο Πρωθυπουργός [[Σοφοκλής Βενιζέλος]] τον επανέφερε στην ενέργεια με το βαθμό του Αντιναυάρχου ΠΝ. Μετά την απελευθέρωση επιστρέφει στην [[Ελλάδα]] ως Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και Αρχηγός Στόλου.
 ==Πρωθυπουργία==
-Στις [[8 Απριλίου]] του [[1945]] αναλαμβάνει την πρωθυπουργία της χώρας ([[Κυβέρνηση Πέτρου Βούλγαρη Απριλίου 1945]] και [[Κυβέρνηση Πέτρου Βούλγαρη Αυγούστου 1945]]) και υπηρετεί στη θέση αυτή επί έξι μήνες και εννέα ημέρες, προσπαθώντας να ενώσει τα διεστώτα στον πολιτικό χώρο και να φέρει σε συνεννόηση τα πολιτικά κόμματα. Η βραχύβια περίοδος πρωθυπουργίας του χαρακτηρίζεται από μετριοπαθή στάση, σύνεση, αποφασιστικότητα και ικανότητα, αρετές που δε στάθηκαν αρκετές να ξεπεράσει τα οξυμένα πολιτικά πάθη και να οδηγήσει τη χώρα σε δημοψήφισμα για την επάνοδο ή όχι του Βασιλέα [[Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας|Γεωργίου του Β΄]] και σε εκλογές για την ανάδειξη μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης. Η απογοήτευση και το πολιτικό αδιέξοδο τον οδήγησαν σε παραίτηση από το αξίωμά του στις [[8 Οκτωβρίου]] [[1945]]. Επέστρεψε αθόρυβα στον ιδιωτικό βίο και εργάστηκε μέχρι το θάνατό του στις επιχειρήσεις Μποδοσάκη.
+Στις [[8 Απριλίου]] του [[1945]] αναλαμβάνει την πρωθυπουργία της χώρας ([[Κυβέρνηση Πέτρου Βούλγαρη Απριλίου 1945]] και [[Κυβέρνηση Πέτρου Βούλγαρη Αυγούστου 1945]]) και υπηρετεί στη θέση αυτή επί έξι μήνες και εννέα ημέρες, προσπαθώντας να φέρει σε συνεννόηση τα πολιτικά κόμματα. Η βραχύβια περίοδος πρωθυπουργίας του χαρακτηρίζεται από μετριοπαθή στάση, σύνεση, αποφασιστικότητα και ικανότητα, αρετές που δε στάθηκαν αρκετές να ξεπεράσει τα οξυμένα πολιτικά πάθη και να οδηγήσει τη χώρα σε δημοψήφισμα για την επάνοδο ή όχι του βασιλέα [[Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας|Γεωργίου του Β΄]] και σε εκλογές για την ανάδειξη μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης. Η απογοήτευση και το πολιτικό αδιέξοδο τον οδήγησαν σε παραίτηση από το αξίωμά του στις [[8 Οκτωβρίου]] [[1945]]. Επέστρεψε αθόρυβα στον ιδιωτικό βίο και την παλιά του θέση ως γενικός διευθυντής των επιχειρήσεων Μποδοσάκη.
 ==Το τέλος==
 Πέθανε στις [[26 Νοεμβρίου]] του [[1957]] στο [[Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών]] από καρδιακή ανεπάρκεια σε ηλικία 74 ετών. Η κηδεία του έγινε στη [[Μητρόπολη Αθηνών]], του αποδόθηκαν δε τιμές εν ενεργεία πρωθυπουργού. Η ταφή του έγινε δημοσία δαπάνη στο [[Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών]]. Από το γάμο του με την ιταλικής καταγωγής Ερώ ντε Πιαν απέκτησε δύο παιδιά, την Αρχόντω - Τατιανή και τον Γεώργιο.