Αλβέρτος Βίκτωρ του Κλάρενς & Έιβονντεϊλ
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
.jpg)
Ο Αλβέρτος Βίκτωρ (αγγλ. Albert Victor, 8 Ιανουαρίου 1864 - 14 Ιανουαρίου 1892) από τον Οίκο της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα ήταν πρίγκηπας του Ηνωμένου Βασιλείου και δούκας του Κλάρενς & Έιβονντεϊλ.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Αλβέρτος Βίκτωρ Χριστιανός Εδουάρδος ήταν το πρώτο παιδί και ο πρωτότοκος γιος του Αλβέρτου Εδουάρδου, Πρίγκηπα της Ουαλίας (μετέπειτα Εδουάρδου Ζ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου) και της Αλεξάνδρας, κόρης του Χριστιανού Θ΄ της Δανίας. Γεννήθηκε στην Οικία Φρόγκομορ δύο μήνες νωρίτερα από το αναμενόμενο, αν και θεωρείται ότι επειδή και τα υπόλοιπα αδέλφια του γεννήθηκαν πρόωρα, η μητέρα του πιθανώς έδινε ψευδή ημερομηνία γέννας στην πεθερά της, βασίλισσα Βικτωρία, ώστε να μην παρευρίσκεται στον τοκετό.
Βαπτίστηκε σε ηλικία 2 μηνών στο Ανάκτορο του Μπάκιγχαμ από τον αρχιεπίσκοπο του Κάντερμπερυ. Στη οικογένειά του ήταν γνωστός ως Έντυ.
Εκπαίδευση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Έλαβε ιδιωτική εκπαίδευση μαζί με τον αδελφό του, Γεώργιο, από τον κληρικό Τζον Νηλ Ντάλτον, ο οποίος θεωρούσε το μυαλό του Αλβέρτου Βίκτωρα "αφύσικα ανενεργό", καθώς δυσκολευόταν σε όλα τα μαθήματα. Ίσως είχε κληρονομήσει την κώφωση της μητέρας του. Το 1877 εστάλη στο HMS Britannia για να ακολουθήσει ναυτική εκπαίδευση, αλλά άργησαν να ξεκινήσουν λόγω της μόλυνσης του Αλβέρτου Βίκτωρος από τυφοειδή πυρετό. Το 1879 οι δύο πρίγκηπες ξεκίνησαν τριετή θητεία στο HMS Bacchante που ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο.
Το 1883 ο Αλβέρτος Βίκτωρ συνέχισε στο ναυτικό, ενώ ο αδελφός του έφυγε για σπουδές στο πανεπιστήμιο. Σύντομα, ο Αλβέρτος Βίκτωρ μαζί με τον ιδιωτικό καθηγητή του μετακόμισε στο Κολλέγιο Τρίνιτυ στο Κέιμπριτζ, όπου περνούσε το χρόνο του με άλλους φοιτητές της αριστοκρατίας χωρίς να παρακολουθεί μαθήματα και να συμμετέχει σε εξετάσεις. Μετά από σύντομη επίσκεψη στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, επέστρεψε στο Κέιμπριτζ και έλαβε τιμητικό πτυχίο πριν καταταχθεί στο σώμα των Ουσσάρων. Το 1887 τελείωσε τις ναυτικές του σπουδές και ορίστηκε καπετάνιος, ξεκινώντας ταξίδι στην Ιρλανδία και το Γιβραλτάρ.
Σκάνδαλα και φήμες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1889 ξέσπασε το σκάνδαλο της οδού Κλήβελαντ, όπου ανακαλύφθηκε πορνείο με άνδρες στο οποίο σύχναζαν μέλη της αριστοκρατίας που συνδέονταν με τον Αλβέρτο Βίκτωρα, ενώ κυκλοφόρησαν φήμες ότι και ο ίδιος πήγαινε εκεί. Η ομοφυλοφιλία ήταν τότε παράνομη στο Ηνωμένο Βασίλειο και όποιος κατηγορείτο και κρινόταν ένοχος αντιμετώπιζε τον κοινωνικό εξοστρακισμό, φυλάκιση ή και σκληρή σωματική εργασία. Θεωρείται ότι ο δικηγόρος ενός από τους κατηγορούμενους του σκανδάλου ενέπλεξε τον Πρίγκηπα για να απομακρύνει τα φώτα της δημοσιότητας από τον πελάτη του. Τους επόμενους μήνες, ο Πρίγκηπας και η Πριγκίπισσα της Ουαλίας λάμβαναν ανώνυμα γράμματα με απειλές για το σκάνδαλο. Δεν είναι σίγουρο εάν ο Αλβέρτος Βίκτωρ ήταν επισκέπτης της οδού Κλήβελαντ, ούτε ότι ήταν ομοφυλόφιλος ή αμφιφυλόφιλος.
Για να αποφύγει τα κουτσομπολιά και τον αντίκτυπο του σκανδάλου, ο Πρίγκηπας έφυγε για περιοδεία στη Βρετανική Ινδία, πραγματοποιώντας επίσημες επισκέψεις. Εκεί, σχετίστηκε με την Μάρτζερυ Χάντον, σύζυγο ενός πολιτικού μηχανικού, η οποία ισχυρίστηκε ότι ο Αλβέρτος Βίκτωρ ήταν πατέρας του γιου της και απαίτησε από την οικογένειά του οικονομική αποζημίωση μετά το θάνατο του Πρίγκηπα, κάτι που συνέχισε και αργότερα ο γιος της, Κλάρενς Χάντον[7]. Το 1890 επέστρεψε στη Βρετανία και χρίστηκε από τη Βασίλισσα δούκας του Κλάρεν και του Έιβοντεηλ και κόμης του Άθλοουν.
Τη δεκαετία του 1960 κυκλοφόρησαν φήμες ότι ο πρίγκηπας Αλβέρτος Βίκτωρ ήταν ο πραγματικός Τζακ ο Αντεροβγάλτης, του οποίου οι φρικιαστικοί φόνοι τρομοκρατούσαν τη λονδρέζικη κοινωνία και τροφοδοτούσαν τον Τύπο. Δεν βρέθηκαν αποδείξεις για αυτές τις φήμες, αντιθέτως βρισκόταν πολύ μακριά όταν οι φόνοι συνέβησαν.
Πιθανές σχέσεις και αρραβώνες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η βασίλισσα Βικτωρία συνέχισε την παράδοση της οργάνωσης των μελλοντικών γάμων των απογόνων της και θέλησε να ενώσει τον εγγονό της, Αλβέρτο Βίκτωρα, με την εγγονή της, Αλίκη της Έσσης και παρά τω Ρήνω, που θεωρούσε ιδανική μελλοντική βασίλισσα. Ο Αλβέρτος Βίκτωρ της έκανε πρόταση γάμου δύο φορές, αλλά η Αλίκη αρνήθηκε. Αργότερα, η Βασίλισσα πρότεινε τη Μαργαρίτα της Πρωσίας, την οποία ενέκρινε και ο πατέρας του Αλβέρτου Βίκτωρα, αλλά όχι η μητέρα του.
Εκείνο το διάστημα, ο Αλβέρτος Βίκτωρ ήταν ερωτευμένος με την Ελένη της Ορλεάνης, την οποία η βασίλισσα Βικτωρία απέρριψε, διότι ήταν Καθολική. Τελικά, όταν το ζεύγος της μίλησε, δέχτηκε το γάμο, η Ελένη πρότεινε να ασπαστεί το αγγλικανικό δόγμα και ο Αλβέρτος Βίκτωρ δήλωσε ότι θα αποποιείτο το δικαίωμα στη διαδοχή. Όμως, ο πατέρας της Ελένης αρνήθηκε να συγκατατεθεί στην μεταστροφή της κόρης του και η ένωση διαλύθηκε και ο Αλβέρτος Βίκτωρ έμεινε απαρηγόρητος.
Άλλες σχέσεις του Αλβέρτου Βίκτωρος ήταν η λαίδη Σύμπιλ Σαιντ Κλαιρ Έρσκιν και, πιθανώς, χορεύτριες του θεάτρου, μια εκ των οποίων αυτοκτόνησε με φαινόλη.
Αρραβώνας και αιφνίδιος θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η υγεία του Πρίγκηπα δεν ήταν ποτέ καλή. Από το 1885 λάμβανε φάρμακα για ασθένεια με συμπτώματα που θύμιζαν τη γονόρροια. Το 1890 πήρε θεραπεία για "πυρετό" ή "ουρική αρθρίτιδα" σύμφωνα με τις τότε εκτιμήσεις των γιατρών.
Το 1892 αρραβωνιάστηκε την Μαρία του Τεκ και επρόκειτο να παντρευτούν στις 27 Φεβρουαρίου 1892. Όμως, αρρώστησε σοβαρά με πνευμονία και τελικά απεβίωσε από την επιδημία γρίπης του 1889-92 στις 14 Ιανουαρίου 1892 στην Οικία Σάντριγχαμ στο Νόρφοκ σε ηλικία 28 ετών.
Ο θάνατός του σόκαρε το έθνος και βύθισε την οικογένειά του σε πένθος. Η μητέρα του δεν συνήλθε ποτέ και διατήρησε το δωμάτιό του σαν είδος μαυσωλείου. Η σορός του ενταφιάστηκε στην Κρύπτη του Αλβέρτου στο Παρεκκλήσιο του Αγίου Γεωργίου στο Κάστρο του Ουίνδσορ. Η Μαρία του Τεκ δέθηκε με τον αδελφό του Αλβέρτου Βίκτωρος, πλέον διάδοχο Γεώργιο, λόγω της κοινής τους θλίψης και παντρεύτηκαν το 1893.
Πρόγονοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Aronson, Theo (1994). Prince Eddy and the Homosexual Underworld. London: John Murray. ISBN 0-7195-5278-8.
- Bradford, Sarah (1989). King George VI. London: Weidenfeld & Nicolson. ISBN 0-297-79667-4.
- Cook, Andrew (2006). Prince Eddy: The King Britain Never Had. Stroud, Gloucestershire: Tempus Publishing Ltd. ISBN 0-7524-3410-1.
- Cornwell, Patricia (2003). Portrait of a Killer: Jack the Ripper Case Closed. London: * Time Warner Paperbacks. ISBN 0-7515-3359-9.
- Duff, David (1980). Alexandra: Princess and Queen. London: Collins. ISBN 0-00-216667-4.
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) SNAC. w6tb2cdd. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 7462. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10066.htm#i100660. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Αγγλικά) Hansard 1803–2005.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 «Kindred Britain»
- ↑ hdl
.handle .net /10648 /173dadae-d2d8-11e8-828a-00505693001d. - ↑ Τελικά, ο Χάντον δικάστηκε και πέθανε άπορος.
  | Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Prince Albert Victor, Duke of Clarence and Avondale της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |