Σι Τζινπίνγκ
Σι Τζινπίνγκ 习近平 | |
---|---|
![]() Σι Τζινπίνγκ το 2022 | |
Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας | |
Εν ενεργεία Ανέλαβε καθήκοντα 15 Νοεμβρίου 2012 | |
Προκάτοχος | Χου Τζιντάο |
Πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας | |
Εν ενεργεία Ανέλαβε καθήκοντα 14 Μαρτίου 2013 | |
Αντιπρόεδρος | Λι Γιουαντσάο (2013 - 2018) Γουάνγκ Κισάν (2018 - 2023) Χαν Ζενγκ (2023 - σήμερα) |
Πρωθυπουργός | Λι Κετσιάνγκ (2013 - 2023) Λι Τσιάνγκ (2023 - σήμερα) |
Προκάτοχος | Χου Τζιντάο |
Αντιπρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας | |
Περίοδος 15 Μαρτίου 2008 – 14 Μαρτίου 2013 | |
Πρόεδρος | Χου Τζιντάο |
Προκάτοχος | Ζενγκ Κινγκχόνγκ |
Διάδοχος | Λι Γιουαντσάο |
Πρώτος Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας | |
Περίοδος 22 Οκτωβρίου 2007 – 15 Νοεμβρίου 2012 | |
Πρόεδρος | Χου Τζιντάο |
Προκάτοχος | Ζενγκ Κινγκχόνγκ |
Διάδοχος | Λιου Γιουνσάν |
Προσωπικά στοιχεία | |
Γέννηση | 15 Ιουνίου 1953Πεκίνο, Κίνα | ,
Εθνότητα | Κινέζοι Χαν |
Υπηκοότητα | Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας |
Πολιτικό κόμμα | Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας |
Σύζυγος | Πενγκ Λιγιουάν |
Παιδιά | 1 |
Κατοικία | Πεκίνο, Ζονγκνανχάι |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο Τσινγκχουά |
Επάγγελμα | Πολιτικός |
Θρήσκευμα | Αθεϊσμός |
Υπογραφή | ![]() |
![]() | |
Ο Σι Τζινπίνγκ (习近平, πινγίν: Xi Jinping, 15 Ιουνίου 1953) είναι ο Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, έβδομος πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.
Κατείχε τη θέση του Αντιπροέδρου της Κίνας, του Γενικού Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, του Προέδρου της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής του Κόμματος, του Προέδρου της Κεντρικής Κομματικής Σχολής, και του πρώτου μέλους της Μόνιμης Επιτροπής του Πολιτικού Γραφείου (CPC), του ντε φάκτο κορυφαίου οργάνου εξουσίας στην Κίνα. Έχει υπηρετήσει ως το κορυφαίο στην κατάταξη μέλος στην Κεντρική Γραμματεία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας,[1] και ως Αντιπρόεδρος της Κρατικής Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής.
Γιος του βετεράνου κομμουνιστή Σι Τζονγκσούν (1913-2002) και της γυναίκας του Τσι Σιν, ο Σι Τζινπίνγκ υπηρέτησε ως επί το πλείστον στην επαρχία Φουτζιέν στην αρχή της καριέρας του. Αργότερα διορίστηκε επικεφαλής του κόμματος στη γειτονική επαρχία Τζετζιάνγκ, και στη συνέχεια επικεφαλής του κόμματος στη Σανγκάη μετά την απόλυση του Τσεν Λιανγκγιού. Έπειτα εξελέγη αντιπρόεδρος της χώρας. Γνωστός για τη σκληρή στάση του σχετικά με τη διαφθορά και ειλικρινά ανοιχτός για πολιτικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις,[2] ο Σι ηγείται τώρα της έβδομης γενιάς ηγεσίας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας.[3]
Πρώτα χρόνια
Ο Σι Τσινπίνγκ είναι ο τρίτος γιος του κινέζου πολιτικού Σι Τσονγκτσούν και της Τσι Σιν.[4] Ο Τσονγκσούν, από το Φουπίνγκ του Σαανσί, ήταν μέλος του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (CCP) από το 1928, Ο Τσονγκσούν ήταν σημαντικός αξιωματούχος. Ήταν μεταξύ άλλων αντιπρόεδρος της μόνιμης επιτροπής του Λαϊκού Εθνικού Κογκρέσου, πρώτος γενικός γραμματέας του Κρατικού Συμβουλίου, και μετά την πλήρη αποκατάσταση του στο κόμμα, κυβερνήτης της επαρχίας Γκουανγκντόνγκ (1979-1981), όπου επέβλεψε την οικονομική της άνοδο σε κεντρική περιοχή της Κίνας.[5]
Στην πρώιμη παιδική του ηλικία, ο Σι Τσινπίνγκ είχε μια σχετικά άνετη ζωή έχοντας για πατέρα έναν υψηλόβαθμό αξιωματικό. Αυτό άλλαξε με την Πολιτιστική Επανάσταση της δεκαετίας του 1960, όταν οι Κόκκινοι Φρουροί του Μάο Τσε Τουνγκ συνέλαβαν τον πατέρα του και ταπείνωσαν και απείλησαν την οικογένεια.[6] Ως αποτέλεσμα, μια αδερφή του αυτοκτόνησε.[7] Για να ξεφύγει από τις δυσμενείς συνθήκες, ο Xi Jinping κατέφυγε στην ύπαιθρο σε ηλικία δεκαπέντε ετών στο χωριό Λιανγκτσιαχέ (梁家河), όπου έζησε για επτά χρόνια ως εργάτης σε φάρμα και έζησε σε ένα σπίτι-σπηλιά.[8] Σύμφωνα με άτομα που τον ήξεραν, αυτή η εμπειρία τον έκανε να αποκτήσει γνώση των δυσκολιών που αντιμετώπιζαν οι αγρότες.[9] Μετά από λίγους μήνες το έσκασε για το Πεκίνο. Συνελήφθη όμως σε μια εκστρατεία που στόχο είχε τον εντοπισμό των λιποτακτών, και αφού μεταφέρθηκε αρχικά σε στρατόπεδο, επέστρεψε στο Λιανγκτσιαχέ.[10][11]Από το 1975 έως το 1979, ο Σι σπούδασε χημικός μηχανικός στο Πανεπιστήμιο Τσινγκχουά του Πεκίνου. Θεωρείται ότι η σχέση του με την κινεζική αγροτιά, συνέβαλε στην άνοδο του.[12]
Αφού απορρίφθηκε εφτά φορές, ο Σι κατάφερε να ενταχθεί στη κομμουνιστική νεολαία της Κίνας το 1971 αφού γνώρισε έναν τοπικό αξιωματούχο.[13] Το 1972 επανενώθηκε με τον πατέρα του σε μια επανένωση που διετάχθη από τον Τσόου Ενλάι.[14] Επίσης έπρεπε να κάνει δέκα φορές αίτηση προκειμένου να καταφέρει να γίνει μέλος του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος από το 1973 και έπειτα, για να γίνει μέλος το 1974.[15][16]
Από το 1998 έως το 2002, συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη μαρξιστική φιλοσοφία και την ιδεολογική εκπαίδευση παράλληλα με τη δουλειά του στο Πανεπιστήμιο Τσινγκχουά, λαμβάνοντας πτυχίο που καλύπτει τους τομείς του δικαίου, της πολιτικής, της διαχείρισης και της «επαναστατικής ιστορίας».[17]
Πολιτική σταδιοδρομία
Αφού υπηρέτησε αρχικά ως αντιδήμαρχος του Σιαμέν στο Φουτσιάν, ο Σι έγινε μέλος της επαρχιακής κυβέρνησης του Φουτσιάν και πρόεδρος του Λαϊκού Κογκρέσου του Φουτσόου το 1993. Μετά από πεντέμισι χρόνια (1995 έως 2000) όπου υπηρέτησε ως αναπληρωτής γραμματέας του κόμματος στο Φουτζιάν, έγινε και κυβερνήτης της επαρχίας. Το 2002 διορίστηκε κυβερνήτης στη γειτονική επαρχία Τσετσιάνγκ, επαρχίες δίπλα στην Ταϊβάν. Εκεί, ο Σι έγινε κυβερνήτης το 2002, τον επόμενο χρόνο γραμματέας της επαρχιακής επιτροπής και πρόεδρος του λαϊκού συνεδρίου. Στο Τσετσιάνγκ η θητεία του Τσινπίνγκ χαρακτηρίστηκε από προσπάθεια αναδόμησης της βιομηχανίας της περιοχής με στόχο την προώθηση της ανάπτυξης της. Παράλληλα η εκστρατεία κατά της διαφθοράς τον έκανε δημοφιλέστερο στην Κίνα.
Ήταν επίσης μέλος της 15ης Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας (1997–2002) χωρίς δικαίωμα ψήφου και τακτικό μέλος από την επόμενη Κεντρική Επιτροπή (2002–2007).
Το 2007 ένα σκάνδαλο διαφθοράς και η εκδίωξη του Τσεν Λιανγκιού που επηρέασε πολλούς υψηλόβαθμους αξιωματικούς στη Σανγκάη αποτέλεσε ένα περιστατικό που ενίσχυσε πολύ την πολιτική σταδιοδρομία του Σι. Σε αντίθεση με τον πατέρα του, ο οποίος είχε μεταρρυθμιστικές ιδέες, ο Τσινπίνγκ διακρίθηκε για την επιμονή του στην κομματική γραμμή και την ιδεολογία του. Στη Σαγκάη επικεντρώθηκε στην προώθηση της σταθερότητας και την αποκατάσταση της οικονομίας της πόλης, θέση που κατείχε για λίγους μήνες πριν την επόμενη προώθηση του στην εννιαμελή Μόνιμη Επιτροπή του ΚΚ Κίνας που είναι το υψηλότερο κομματικό όργανο. Το 2008 προβιβάστηκε σε αντιπρόεδρος της Κίνας.[18] Ο Σι εξελέγη μέλος στη Μόνιμη Επιτροπή του Πολιτικού Γραφείου του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος τον Οκτώβριο του 2007 για να επιβλέπει τις υποθέσεις του Χονγκ Κονγκ και του Μακάο. Μετά την εκλογή του ως Αντιπροέδρου της Λαϊκής Δημοκρατίας στο 11ο Εθνικό Λαϊκό Κογκρέσο στις 15 Μαρτίου 2008, ο Σι θεωρούνταν διάδοχος του Χου Τσιντάο.
Στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2012, ο Σι Τζινπίνγκ απείχε από τις δημόσιες εμφανίσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα και ακύρωσε όλα τα ραντεβού με ξένους πολιτικούς, συμπεριλαμβανομένου αυτού με τη Χίλαρι Κλίντον.[19] Η κινεζική λογοκρισία στο Διαδίκτυο προσπάθησε να περιορίσει τις εικασίες σχετικά με το πού βρίσκεται, για ποιο λόγο απέχει από τις δημόσιες εμφανίσεις, μπλοκάροντας σε μεγάλο βαθμό ακόμη και τις αναζητήσεις στο κινεζικό διαδίκτυο με το όνομα του. Κινέζοι χρήστες του Διαδικτύου προσπάθησαν να παρακάμψουν τη λογοκρισία χρησιμοποιώντας εναλλακτικές ορθογραφίες του ονόματος του, για να μπλοκαριστούν γρήγορα και αυτές.[20] Μετά από δύο εβδομάδες αργότερα ο Σι εμφανίστηκε ξανά δημόσια, αν και ούτε ο ίδιος ούτε οι επίσημοι φορείς σχολίασαν τις εικασίες για την υγεία του. [21]
Στο 18ο Συνέδριο του Κόμματος ο Σι Τζινπίνγκ εξελέγη Γενικός Γραμματέας του ΚΚΚ την 15η Νοεμβρίου 2012 και έκτοτε θεωρείται ο κατεξοχήν ηγέτης της χώρας.[22] Έτσι ήρθε στην εξουσία η πέμπτη γενιά ηγετών της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.[23] Στην πέμπτη γενιά ανήκουν και μια πεντάδα με εξάδα άλλων υψηλόβαθμων πολιτικών του κόμματος.[24] Στις 14 Μαρτίου 2013, το Εθνικό Λαϊκό Κογκρέσο διόρισε τον Σι νέο Πρόεδρο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.[25] Από τον Νοέμβριο του 2012 έως τον Μάρτιο του 2013, ήταν πρόεδρος των Κεντρικών Στρατιωτικών Επιτροπών.[26]
Το Εθνικό Λαϊκό Κογκρέσο αποφάσισε στις 11 Μαρτίου 2018 για να αρθεί το όριο της προεδρικής θητείας που θεσπίστηκε τη δεκαετία του 1980, επιτρέποντας στον Σι Τζινπίνγκ να κυβερνήσει και μετά το 2023.[27] Στις 17 Μαρτίου 2018, ο Σι Τζινπίνγκ επανεξελέγη πρόεδρος και στρατιωτικός ηγέτης της Κίνας.[28] Την ίδια χρονιά, ψηφίστηκε ως το πιο ισχυρό πρόσωπο στον κόσμο από το περιοδικό Φορμπς.[29] Η Κεντρική Επιτροπή σε ψήφισμα που εξέδωσε τον Νοέμβριο του 2021 προετοίμασε το έδαφος για να επιτραπεί τρίτη θητεία στον Τζινπίνγκ. Έτσι, η Κεντρική Επιτροπή κάνει τον Τσινπίνγκ ισάξιο του Μάο και του Ντενγκ Σιαοπίνγκ.[30]
Πολιτικές θέσεις και επισκόπηση της πολιτικής του
Ο Σι Τζινπίνγκ είναι ο πρόεδρος μιας μεγάλης οικονομικής δύναμης που έχει υψηλό ρυθμό ανάπτυξης, αλλά και ένα αρκετά οργανωμένο και εξοπλισμένο στρατό. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, το όριο των δύο προεδρικών θητειών καταργήθηκε, επιτρέποντάς του να επανεκλεγεί το 2023.[εκκρεμεί παραπομπή]
Τον Οκτώβριο του 2017 ο Σι Τσινπίνγκ εξελέγη πρόεδρος της χώρας για μια δεύτερη θητεία.[31] Στην πανδημία του κορονοϊού, ο Τζινπίνγκ και η κυβέρνηση του έχουν ακολουθήσει μια πολύ αυστηρή στάση, επιβάλλοντας απαγορευτικά κυκλοφορίας σε όποιες περιοχές εμφανίζονται κρούσματα, επιτυγχάνοντας όμως τη μείωση της διασποράς του κορονοϊού, όμως έχει επικριθεί μεταξύ άλλων για τις επιπτώσεις στην ψυχολογία των κατοίκων και στην οικονομία της χώρας.[32][33]
Ο Τσινπίνγκ αποτελεί επίσης ένας πολιτικός που στόχος του είναι η ισχυροποίηση της διεθνούς εικόνας της Κίνας. Μεταξύ άλλων, από το 2013 υπάρχει η πρωτοβουλία μιας ζώνης και ενός δρόμου, που χρηματοδοτεί την κατασκευή υποδομών σε όλο το κόσμο[34], αν και έχει επικριθεί από Δυτικούς αναλυτές και πολιτικούς για το γεγονός ότι η Κίνα ωφελείται μέσω της "διπλωματίας της παγίδας του χρέους",[35] κάτι που η Κίνα αρνείται.[36] Στην Ελλάδα, ως μέρος του νέου κινεζικού δρόμου του μεταξιού, το λιμάνι του Πειραιά έχει υποστεί μεγάλη αναβάθμιση.[37]
Ο Σι Τσινπίνγκ είναι ένας πολιτικός ο οποίος έχει ηγηθεί της ισχυροποίησης της Κίνας σε ισχυρή οικονομική δύναμη, με την Κίνα να καταγράφει ισχυρό ρυθμό ανάπτυξης στη θητεία του[38], αν και λόγω της ωρίμανσης της κινεζικής οικονομίας, αλλά και της πανδημίας του κορονοϊού η Κίνα έχει αυξημένη ανεργία των νέων, προβλήματα στον τομέα των ακινήτων και υποχώρηση του ρυθμού ανάπτυξης. Επί Τσινπίνγκ, ο τομέας των ακινήτων, κινητήριος δύναμη της κινεζικής ανάπτυξης, έχει αρχίσει να παρουσιάζει προβλήματα λόγω άδειων κατοικιών και αυξανόμενου χρέους, με αποτέλεσμα ακόμη και κατεδαφίσεις ολόκληρων κτιρίων, λόγω των εξόδων αγοράς μιας κατοικίας. Η Κίνα έχει αρχίσει, από τις αρχές της δεκαετίας του 2020, να δίνει αυξημένη έμφαση στη προστασία του περιβάλλοντος και τη βιώσιμη ανάπτυξη.[39] Επί Σι πάντως, ο τομέας της τεχνολογίας στη Κίνα έχει σημειώσει τεράστια ανάπτυξη. Επί θητείας Τσινπίνγκ έχει δημιουργηθεί το πρώτο επιβατικό αεροπλάνο της Κίνας, ενώ η Κίνα έχει προσπαθήσει να αυτονομηθεί στη παραγωγή ημιαγωγών, ενώ μεταξύ των κεντρικών στόχων της για το 2049 (τα 100 έτη της ΛΔ Κίνας) είναι η παγκόσμια ηγεσία στους τομείς της πληροφορικής, της ρομποτικής, της αεροναυπηγικής και άλλους τομείς, ενώ από τα τέλη της δεκαετίας του 2010 παρατηρείται μια στροφή προς την ποιότητα. Πάντως, η Κίνα βρίσκεται ακόμα σε αρκετή απόσταση από τη Δύση στο τομέα της τεχνολογικής ανάπτυξης.[40]
Η ιδεολογία του Σι αποτελεί υποχρεωτικό μάθημα στα σχολεία της Κίνας, αποτελώντας έτσι ένα ακόμη δείγμα της σταθερής προσπάθειας εξίσωσης του Σι με τον Μάο.[41]
Στο εσωτερικό
Ο Σι υποστηρίζει τη βελτίωση του καθεστώτος του Κομφουκιανισμού στη Κίνα (με το κινεζικό κράτος να προωθεί μια αναβίωση του κομφουκιανισμού, βασισμένη και στις πολιτικές ανάγκες του κόμματος)[42], ενώ είναι και θιασώτης της ιδεολογίας του κινεζικού νομικισμού. Η καταστολή της κινεζικής αντιπολίτευσης έχει αυξηθεί επί Σι Τσινπίνγκ, με άρθρο του 2016 να τονίζει ότι η κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει επιδεινωθεί επί Τζινπίνγκ.[43] Υπό την ηγεσία του, η Κίνα άρχισε να εγκλείει Ουιγούρους στα στρατόπεδα αναμόρφωσης του Σιντζιάνγκ από το 2017, με το πρόσχημα της καταστολής της τρομοκρατίας, αυξάνοντας την επιτήρηση και την αστυνόμευση της περιοχής, την καταναγκαστική εργασία και τη μαζική κράτηση των κατοίκων.[44] Παράλληλα, η κυβέρνησή του ανέβαλε δράση για να καταστείλει τις μαζικές φιλοδημοκρατικές διαδηλώσεις στο Χονγκ Κονγκ, εφαρμόζοντας τον λεγόμενο «Νόμο Εθνικής Ασφαλείας του Χονγκ Κονγκ». Ο νόμος όντως τερμάτισε τις διαδηλώσεις, ταυτόχρονα όμως επιδείνωσε σημαντικά την ελευθερία του τύπου και της έκφρασης, καθώς και την ακαδημαϊκή ελευθερία[45], τη λογοκρισία του διαδικτύου και την επιτήρηση των κατοίκων τύπου ηπειρωτικής Κίνας, αν και σε αυτό απέχει αρκετά.[εκκρεμεί παραπομπή]
Η κυβέρνηση της Κίνας έχει επικριθεί για το σύστημα κοινωνικής πίστωσης.[46]
Ο «αγώνας κατά της διαφθοράς», τον οποίο είχε ξεκινήσει κατά τη διάρκεια της θητείας του στην ηγεσία του Τσετσιάνγκ, έγινε βασικό σημείο της πολιτικής του από τότε που ανέλαβε την ηγεσία της χώρας το 2012. Τα πρώτα χρόνια της εκστρατείας κατά της διαφθοράς, και μέχρι τον Αύγουστο του 2016, είχαν ήδη διερευνηθεί περισσότερα από ένα εκατομμύριο μέλη του κόμματος, καταλήγοντας στον σχηματισμό 187.000 υποθέσεων έρευνας για διαφθορά που αφορούσαν στελέχη του κόμματος, απ'όπου προέκυψαν 91.900 υποθέσεις οι οποίες οδήγησαν στην απόδοση ποινικών ευθυνών.[47][48] Πάντως, η εκστρατεία έχει επικριθεί για το γεγονός ότι αποτελεί και έναν εύκολο τρόπο για την απαλλαγή του Τσινπίνγκ από πολιτικούς αντιπάλους, ενώ ακόμη και υψηλόβαθμα στελέχη έχουν λάβει σοβαρές ποινές.[49]
Η έκτη ολομέλεια της 18ης Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΚ ενέκρινε ένα έγγραφο τον Οκτώβριο του 2016 που προσδιόριζε τον Σι «κεντρικό ηγέτη» του κόμματος. [50] Αυτός ο τίτλος πέρασε σε όλους τους κινέζους ηγέτες εκτός του Χου Τζιντάο. Αυτή η αλλαγή γίνεται κατανοητή σαν την έκφραση μιας νέας αυστηρής κομματικής πειθαρχίας υπό την αναμφισβήτητη ηγεσία του Σι. Η νέα θέση του Σι παρουσιάζεται σαν «επιθυμητή από το κοινό» και θεωρείται «απαραίτητη σε μια περίοδο μεγάλων αλλαγών» από την ηγεσία του ΚΚΚ.[51][52][53]
Λογοκρισία και παρακολουθήσεις
Υπό την εξουσία του Σι Τσινπίνγκ η Κίνα έχει επικριθεί για το σύστημα μαζικής επιτήρησης και το σύστημα κοινωνικής πίστωσης που έχει επεκταθεί σημαντικά στα 10 χρόνια της εξουσίας. Πρώτον, οι ανάγκες της δημόσιας ασφάλειας, κατά το κινεζικό κράτος, αποτέλεσαν τον σκοπό της παρακολούθησης με κάμερα σε δημόσιους χώρους. Με τη συνεχή βελτίωση της τεχνολογίας αναγνώρισης προσώπων, η τεχνολογία αναγνώρισης προσώπων χρησιμοποιείται ολοένα και περισσότερο από τη κυβέρνηση. Το σύστημα κοινωνικής πίστωσης, το οποίο σχεδιάστηκε από την τρίτη ολομέλεια της 18ης Κεντρικής Επιτροπής, επιδιώκει την παρακολούθηση και τον έλεγχο μεμονωμένων πολιτών σε ένα σύστημα ανταμοιβών και τιμωριών με βάση τη συμπεριφορά τους και την υπακοή τους στο κόμμα. Πάντως, στο τέλος του 2019, η εφαρμογή του απείχε αρκετά από το να είναι καθολική,[54] αν και η πανδημία του κορονοϊού έχει επιτείνει τη χρήση του.[46]
Εξωτερική πολιτική
Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως κυβερνήτης του Φουτσιάν, ο Σι εργάστηκε ώστε να δώσει κίνητρα στους επιχειρηματίες από την Ταϊβάν να επενδύσουν στην Κίνα. Ο Σι είναι γενικά ανοιχτός στο άνοιγμα των αγορών. Επίσης, η Κίνα υπό τον Σι είχε αρχικά υιοθετήσει μια πιο επικριτική στάση απέναντι στη Βόρεια Κορέα, βελτιώνοντας τις σχέσεις με τη Νότια Κορέα.[55] Πάντως, η Κίνα συνεχίζει να τη στηρίζει, καθώς βλέπει τη Βόρεια Κορέα σαν αντίβαρο στη φιλοαμερικανική Νότια Κορέα.
Οι σχέσεις της Ρωσίας και της Κίνας επί Τσινπίνγκ είναι αρκετά καλές. Από την έναρξη της κρίσης στην Ουκρανία το 2014 και εντεύθεν, οι σχέσεις της Ρωσίας με τη Ρωσία έχουν ισχυροποιηθεί, χωρίς πάντως η Κίνα να στηρίξει τη Ρωσία στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία το 2022 και τηρώντας μια ουδέτερη στάση.[56] Από πολλές απόψεις, ο Σι Τζινπίνγκ και ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν μοιράζονται κοινές θέσεις απέναντι στον δυτικό κόσμο, και γι'αυτό συμμαχούν πολιτικά.[57][58] Τον Ιούλιο του 2017, ο Πούτιν απένειμε στον Σι το τάγμα του Αγίου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου - το υψηλότερο πολιτικό παράσημο της Ρωσίας.[59] Τον Φεβρουάριο του 2022, λίγες μέρες πριν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η Κίνα και η Ρωσία υπέγραψαν νέες συμφωνίες και δήλωσαν ότι η φιλία τους δεν είχε όρια ή απαγορευμένους τομείς συνεργασίας. Αναλυτές υποστηρίζουν ότι η επιθυμία της Κίνας για φυσικό αέριο κάνει την Κίνα να διατηρεί καλές σχέσεις με τη Ρωσία, όπως και ο στόχος δημιουργίας μιας συμμαχίας αυταρχικών κρατών απέναντι στη Δύση και τις Ηνωμένες Πολιτείες, παρόλο που η Κίνα διατηρεί λειτουργικές σχέσεις με τον δυτικό κόσμο, δεδομένων και των αμοιβαίων εμπορικών συμφερόντων και του καθεστώτος μεγάλης δύναμης της Κίνας.[60]
Οι σχέσεις της χώρας με την Ιαπωνία συνεχίζουν να επισκιάζονται από τη σύγκρουση για τα νησιά Σενκάκου και το γεγονός ότι κατά τους Κινέζους, τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε η Ιαπωνία κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν έχουν διερευνηθεί επαρκώς από τη διεθνή κοινότητα. Η Κίνα δεν έχει τις καλύτερες σχέσεις με τις ΗΠΑ, όμως οι δύο χώρες προσπαθούν να έχουν τουλάχιστον λειτουργικές σχέσεις. Μάλιστα, ο Σι έχει υποστηρίξει ότι «Εάν η Κίνα και οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται σε αντιπαράθεση, θα ήταν σίγουρα καταστροφή και για τις δύο χώρες».[61] Πάντως, οι σχέσεις των δύο χωρών έχουν επιδεινωθεί από το 2018 και μετά όχι μόνο από τις συνέπειες της ανόδου της Κίνας, αλλά και από τον αμερικανικό ισχυρισμό ότι η πανδημία του κορονοϊού προήλθε από εργαστήριο στη Κίνα[62], το ουιγουρικό ζήτημα και τη σύσφιγξη των σχέσεων Ταϊβάν-Ηνωμένων Πολιτειών, με αποκορύφωμα την επίσκεψη της Νάνσι Πελόζι στην Ταϊβάν, που η Κίνα θεωρεί δικό της έδαφος.[63] Η Κίνα έχει αποτελέσει ολοένα και πιο επικριτική φωνή απέναντι στην Αμερική, αποκαλώντας την αμερικανική δημοκρατία «όπλο μαζικής καταστροφής» και την κατηγορεί για προσπάθεια αποσταθεροποίησης της.[64]
Στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός το 2017, ο Τσινπίνγκ δήλωσε «ένθερμος υποστηρικτής» της παγκοσμιοποίησης και του ελεύθερου εμπορίου, δέχοντας επαίνους από τον θεμελιωτή του φόρουμ Κλάους Σβαμπ.[65] Στην ομιλία του, ο Σι υποστήριξε τη θεωρία του πολυπολικού κόσμου και την «οικοδόμηση μιας πιο ανοιχτής και χωρίς αποκλεισμούς παγκόσμιας οικονομίας».[66] Το 2021, ο Σι παρουσίασε το δικό του σύστημα αξιών, τις αποκαλούμενες «Κοινές αξίες της ανθρωπότητας». Λίγες μέρες νωρίτερα, επιβεβαίωσε για ακόμη μια φορά αυτή τη θεωρία στο επίσημο περιοδικό του κόμματος. Το σύστημα αξιών του Τσινπίνγκ περιφέρεται γύρω από έξι έννοιες: την «ειρήνη», την «ανάπτυξη», την «ισότητα», τη «δικαιοσύνη», τη «δημοκρατία» και την «ελευθερία».[67]
Παραπομπές
- ↑ «Xi Jinping - First Secretary of the Secretariat of the Communist Party, People's Republic of China». Forbes. 18 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2012.
- ↑ Ansfield, Jonathan (22 Δεκεμβρίου 2007). «Xi Jinping: China's New Boss And The 'L' Word». Newsweek. Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2010.
- ↑ «"Chinese Data Supplement", Journal of Current Chinese Affairs, May 2009» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 17 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2010.
- ↑ Willy Wo-Lap Lam: Chinese Politics in the Era of Xi Jinping. Renaissance, Reform, or Retrogression? Routledge, New York 2015, ISBN 978-0-7656-4208-0, S. 37.
- ↑ Succession in China: Next in line. In: The Economist. vom 18. Oktober 2010.
- ↑ (S+) Geschichtspolitik in China: »Die Partei inszeniert Xi als Philosophenkönig«.
- ↑ Friederike Böge: Der Irrsinn aus der Vergangenheit. In: Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung. vom 4. Juli 2021.
- ↑ «How China guards the Xi creation myth» (στα αγγλικά). BBC News. 2015-10-17. https://www.bbc.com/news/magazine-34549744. Ανακτήθηκε στις 2022-09-17.
- ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο
<ref>
. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα:29
. - ↑ Demick, Barbara; Pierson, David (14 February 2012). «China's political star Xi Jinping is a study in contrasts». Toronto Star. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 October 2017. https://web.archive.org/web/20171013225355/https://www.thestar.com/news/world/2012/02/14/chinas_political_star_xi_jinping_is_a_study_in_contrasts.html. Ανακτήθηκε στις 24 October 2017.
- ↑ Matt Rivers (19 March 2018). «This entire Chinese village is a shrine to Xi Jinping». CNN. https://www.cnn.com/2018/03/19/asia/china-xi-jinping-village-intl/index.html. Ανακτήθηκε στις 11 February 2021.
- ↑ «Xi Jinping | Biography, Education, Age, Wife, Peng Liyuan, & Facts | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ Osnos, Evan (30 March 2015). «Born Red». The New Yorker. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 October 2019. https://web.archive.org/web/20191004153259/https://www.newyorker.com/magazine/2015/04/06/born-red. Ανακτήθηκε στις 11 September 2019.
- ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο
<ref>
. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα:10
. - ↑ «"The Current" – Wednesday February 28, 2018 Full Text Transcript». CBC Radio. 28 February 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 March 2018. https://web.archive.org/web/20180324194159/http://www.cbc.ca/radio/thecurrent/the-current-for-february-28-2018-1.4555132/wednesday-february-28-2018-full-text-transcript-1.4556381#segment3. Ανακτήθηκε στις 28 October 2018.
- ↑ Ranade, Jayadva (25 October 2010). «China's Next Chairman – Xi Jinping». Centre for Air Power Studies. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 July 2013. https://web.archive.org/web/20130724125447/https://docs.google.com/viewer?a=v&q=cache%3AZy479_jx11YJ%3Awww.aerospaceindia.org%2FIssue%2520Briefs%2F2010%2F25%2520October%25202010%2520-%2520CHINA%25E2%2580%2599S%2520NEXT%2520CHAIRMAN%25E2%2580%2594XI%2520JINPING.pdf+&hl=en&pid=bl&srcid=ADGEESjpQjUAtfkdEgw0cxv3UMunFfoLBcy0_po2aPN4xvPoQ-K9lFpIdgtf7PAw5ebYoTd8NwaRSswzfWmws278UPehKckL3Zb0TXlci2R0HsZGceCYRpBiD6EfBrspdjUh8CZzwcMg&sig=AHIEtbRjgFp8BCiHybWUtaP2uVF8BVuVZA. Ανακτήθηκε στις 27 May 2012.
- ↑ Xi Jinping. Αρχειοθετήθηκε 2022-01-11 στο Wayback Machine. Auf: en.people.cn
- ↑ https://plus.google.com/+rodiaki (4 Ιουλίου 2014). «Στις 13 Ιουλίου στη Ρόδο ο πρόεδρος της Κίνας | Η ΡΟΔΙΑΚΗ». Rodiaki.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ magazin, manager. «Xi Jinping: Designierter Staatschef Chinas vermisst». www.manager-magazin.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ «Language Log » Where's Xi?». Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ Lee, Felix (2012-09-15). «Künftiger Staatspräsident ist zurück: Xi ist wieder da» (στα γερμανικά). Die Tageszeitung: taz. ISSN 0931-9085. https://taz.de/!5083960/. Ανακτήθηκε στις 2022-09-17.
- ↑ Chinas Kommunisten läuten Machtwechsel ein. Auf: NZZ.ch vom 14. November 2012.
- ↑ Xi Jinping ist neuer Chef der chinesischen KP. In: welt.de vom 15. November 2012, abgerufen am 24. Oktober 2017.
- ↑ Nach dem Parteitag – Wer hat die Macht in China. Αρχειοθετήθηκε 2012-11-15 στο Wayback Machine. In: faz.net, 15. November 2012, abgerufen am selben Tag
- ↑ Volkskongress: Xi Jinping ist neuer Präsident Chinas. In: Spiegel Online.vom 14. März 2013, abgerufen am 14. März 2013.
- ↑ Xi Jinping neuer Parteichef Chinas[νεκρός σύνδεσμος]. SF Tagesschau, 15. November 2012.
- ↑ Jiang, Steven (11 Μαρτίου 2018). «China clears way for Xi Jinping to rule for life». CNN (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ Chinesischer Präsident Xi im Amt bestätigt – ohne Gegenstimme. In: Spiegel Online. vom 17. März 2018, abgerufen am 17. März 2018.
- ↑ David M. Ewalt,Igor Bosilkovski (23 Μαρτίου 2019). «The World's Most Powerful People 2018» (στα Αγγλικά).
- ↑ China warnt vor Gräben wie im Kalten Krieg. Auf: n-tv.de vom 11. November 2021, abgerufen am 19. Februar 2022. Chris Buckley, Steven Lee Myers, Liu Yi, Claire Fu: Eyeing his future, Xi Jinping rewrites the past. Auf: nytimes.com vom 11. November 2021, abgerufen am 19. Februar 2022.
- ↑ Parteitag in China: Xi – auf einer Stufe mit Mao. Auf: tagesschau.de vom 24. Oktober 2017, abgerufen am 24. Oktober 2017.
- ↑ «Σι Τζινπίνγκ: Αυστηρή τήρηση της πολιτικής zero Covid - Νέα τεστ για τους κατοίκους της Σαγκάης». Insider. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ «Ο Σι Τζινπίνγκ επεκτείνει συνεχώς τη στρατιωτική ισχύ της Κίνας: Το αφελές δόγμα της "οικονομικής αποσύνδεσης" από το Πεκίνο». Hellasjournal.com (στα Αγγλικά). 17 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ «Σι Τζινπίνγκ: Από την «επανεκπαίδευση», πρόεδρος εφ'όρου ζωής». www.naftemporiki.gr. 3 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ «China's Massive Belt and Road Initiative». Council on Foreign Relations (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ «Belt And Road Initiative Not A Debt Trap: China». NDTV.com. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ newmoney, Ειδήσεις για την Οικονομία | (18 Ιουλίου 2021). «Οι κινεζικές επενδύσεις σε λιμάνια της Μεσογείου και της Ευρώπης». Ειδήσεις για την Οικονομία | newmoney (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ IEFIMERIDA.GR, NEWSROOM (12 Σεπτεμβρίου 2022). «Η κινεζική οικονομία βρίσκεται αντιμέτωπη με πολύ σοβαρά προβλήματα». iefimerida.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ ΤΟΝΤΣΕΦ, ΠΛΑΜΕΝ. «Μικρογραφία της κινεζικής οικονομίας η Evergrande; | Moneyreview.gr». www.moneyreview.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ «Η δύσκολη μάχη της Κίνας για την τεχνολογική πρωτοπορία». in.gr. 6 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ «China schools: 'Xi Jinping Thought' introduced into curriculum» (στα αγγλικά). BBC News. 2021-08-25. https://www.bbc.com/news/world-asia-58301575. Ανακτήθηκε στις 2022-09-13.
- ↑ Introvigne, Massimo (10 Μαΐου 2022). «Confucianism: "Atheism" or Religion? 5. How Confucianism Became a Religion—Unless It Didn't» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ «5 Ways China Is More Repressive Under President Xi Jinping». Time (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ «The Targeting of Uighur Muslims in China | Facing History and Ourselves». www.facinghistory.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ «Hong Kong Is Unrecognizable After 2 Years Under the National Security Law». thediplomat.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ 46,0 46,1 «Ηλεκτρονικά βραχιολάκια, το νέο αξεσουάρ στο Οργουελικό σύστημα της Κίνας | LiberalGr». www.liberal.gr. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ Fei Fei: 1 mln officials punished for corruption. Αρχειοθετήθηκε 2016-10-27 στο Wayback Machine. In: China Radio International. vom 21. Oktober 2016, abgerufen am 28. Oktober 2016.
- ↑ Strict new Party discipline rules on way. Αρχειοθετήθηκε 2016-10-27 στο Wayback Machine. In: China Radion International. vom 25. Oktober 2016, abgerufen am 26. Oktober 2016.
- ↑ «Σι Τζινπίνγκ: Από την «επανεκπαίδευση», πρόεδρος εφ'όρου ζωής». www.naftemporiki.gr. 3 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ Chen Heying: 6th plenum hails Xi as core leader. Αρχειοθετήθηκε 2016-10-27 στο Wayback Machine. In: Global Times. vom 28. October 2016, abgerufen am 28. Oktober 2016.
- ↑ Xi's core status is consensus of CPC: official. Αρχειοθετήθηκε 2016-10-28 στο Wayback Machine. In: China Radio International. vom 28. Oktober 2016, abgerufen am 28. Oktober 2016.
- ↑ Xi as core long affirmed by public opinion. Αρχειοθετήθηκε 2022-01-11 στο Wayback Machine. In: Global Times. vom 28. Oktober 2016, abgerufen am 28. Oktober 2016.
- ↑ Shan Jie: Officials resolve to follow Xi as ‘core’. Αρχειοθετήθηκε 2021-12-02 στο Wayback Machine. In: Global Times. vom 31. Oktober 2016, S. 1–2, abgerufen am 4. November 2016.
- ↑ Michael Dillon: China in the Age of Xi Jinping. Routledge, Oxon 2021, ISBN 978-0-367-34301-9, S. 232f. (auf google-books) Elizabeth C. Economy: China’s New Revolution: The Reign of Xi Jinping. In: Foreign Affairs.Band 97, Nr. 3, Mai/ Juni 2018, S. 60–74; hier: S. 64.
- ↑ Li, Cheng (2014): A New Type of Major Power Relationship? The Brookings Institution (Interview) 2014.
- ↑ «WSJ: Πώς το «made in China» στηρίζει την πολεμική μηχανή της Ρωσίας». m.naftemporiki.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ Teddy Ng, Man-ki Kwong: President Xi Jinping warns of disaster if Sino-US relations sour. 9. Juli 2014.
- ↑ Peter Baker (2014): As Russia Draws Closer to China, U.S. Faces a New Challenge. In: The New York Times. 2014.
- ↑ Überreichung des Ordens des Heiligen Andreas des Erstberufenen an den Präsidenten der Volksrepublik China Xi Jinping. In: kremlin.ru (russisch)
- ↑ «Η στάση της Κίνας στον πόλεμο στην Ουκρανία θα καθορίσει τη σχέση της με τη Ρωσία». HuffPost Greece. 28 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ Teddy Ng, Man-ki Kwong (2014): President Xi Jinping warns of disaster if Sino-US relations sour. Auf: scmp.com von 2014.
- ↑ «Ψάξτε στις ΗΠΑ για την προέλευση του κορονοϊού λέει η Κίνα». HuffPost Greece. 17 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ Αϊβαλιώτης, Γιώργος (5 Αυγούστου 2022). «Στα άκρα οι σχέσεις Κίνας - Ηνωμένων Πολιτειών». euronews. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ Capital.gr. «Κίνα: Η αμερικανική δημοκρατία είναι 'όπλο μαζικής καταστροφής'». Capital.gr. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ «Xi Jinping in Davos: Der Anti-Trump» (στα Γερμανικά). 29 Αυγούστου 2021.
- ↑ tagesschau.de (29 Αυγούστου 2021). (στα Γερμανικά) https://www.tagesschau.de/wirtschaft/weltwirtschaft/weltwirtschaftsforum-rede-xi-101.html. Unknown parameter
|titel=
ignored (|title=
suggested) (βοήθεια); Missing or empty|title=
(βοήθεια) - ↑ «Hundert Jahre Einsamkeit: Die KP Chinas probt ihren globalen Führungsanspruch». 12 Σεπτεμβρίου 2021.
|
|