Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σαρλ Μισέλ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σαρλ Μισέλ
Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου
Εν ενεργεία
Ανέλαβε καθήκοντα
1 Δεκεμβρίου 2019
ΠροκάτοχοςΝτόναλντ Τουσκ
Πρωθυπουργός του Βελγίου
Περίοδος
11 Οκτωβρίου 2014 – 27 Οκτωβρίου 2019
ΜονάρχηςΦίλιππος
ΔιάδοχοςΣόφι Βίλμες
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση21 Δεκεμβρίου 1975 (48 ετών), Ναμύρ
ΕθνότηταΒελγική
ΥπηκοότηταΒελγική
Πολιτικό κόμμαΦιλελεύθερο Κόμμα
ΣύζυγοςAmélie Derbaudrenghien[1]
ΣπουδέςΕλεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών
Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ
ΕπάγγελμαΔικηγόρος Πολιτικός
ΒραβεύσειςΤάγμα του Πρίγκηπα Γιάροσλαβ του Σοφού, 1η τάξη[2]
Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος του Λεοπόλδου (21  Μαΐου 2014)
Minister of State (31  Οκτωβρίου 2019)
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Λεοπόλδου Β΄ (2019)
Τάγμα της Τιμής α΄ βαθμού[3]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Σαρλ Μισέλ (γαλλ. Charles Michel) είναι Βέλγος πολιτικός και Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Διατέλεσε πρωθυπουργός του Βελγίου από τις 11 Οκτωβρίου 2014 έως τις 27 Οκτωβρίου 2019. Είναι γιος του πολιτικού Λουί Μισέλ. Ο Σαρλ Μισέλ είναι, επίσης, ηγέτης του γαλλόφωνου φιλελεύθερου κόμματος Μεταρρυθμιστικό Κίνημα από τις 14 Φεβρουαρίου 2011.

Ο Σαρλ Μισέλ γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1975 στη Ναμύρ. Ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία στα 16 του χρόνια όταν έγινε μέλος των Νέων Φιλελευθέρων της Ζοντόν. Ο πατέρας του, Λουί Μισέλ, ήταν δήμαρχος της πόλης από το 1983. Το 1994 εξελέγη επαρχιακός σύμβουλος για τη Βαλλωνική Βραβάντη.

Σπούδασε νομικά στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών (γαλλικό) και στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ και, μετά την αποφοίτησή του, έγινε δικηγόρος των Βρυξελλών.

Πολιτική σταδιοδρομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μισέλ εξελέγη στη Βελγική Βουλή των Αντιπροσώπων το 1999 εκπροσωπώντας τη Βαλλωνική Βραβάντη, η οποία θεωρείται προπύργιο του φιλελεύθερου Μεταρρυθμιστικού Κινήματος.

Το 2000 ορίστηκε ως υπουργός Εσωτερικών Θεμάτων στη Βαλλωνική κυβέρνηση υπό τον Ζαν-Κλοντ φαν Κάουενμπεργκεν. Έτσι, έγινε ο νεότερος υπουργός στην ιστορία του Βελγίου.[4] Το ίδιο έτος εξελέγη ως δημοτικός σύμβουλος στη Βαβρ, ενώ το 2006 εξελέγη ως δήμαρχος της πόλης.

Τον Δεκέμβριο του 2007 διορίστηκε Υπουργός Συνεργασίας για την Ανάπτυξη στην κυβέρνηση του Γκι Φερχόφσταντ θέση που διατήρησε και στις δύο κυβερνήσεις του Υβ Λετέρμ και στην κυβέρνηση του Χέρμαν βαν Ρομπέι.[5]

Το 2009 άσκησε κριτική σε δήλωση του Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ' ότι τα προφυλακτικά μεταδίδουν το AIDS, χαρακτηρίζοντας τις δηλώσεις του ως «πρωτοφανείς, σοκαριστικές, ακόμα και ανεύθυνες».[6]

Μετά τις περιφερειακές εκλογές του 2009, ο Μισέλ αποτελούσε μέλος μίας ομάδας που ζητούσε την παραίτηση του Ντιντιέ Ρέιντερς από την ηγεσία του Μεταρρυθμιστικού Κινήματος. Ύστερα από το άσχημο αποτέλεσμα του κόμματος στις ομοσπονδιακές εκλογές του 2010, ο Ρέιντερς παραιτήθηκε από την ηγεσία του κόμματος και ο Σαρλ Μισέλ ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την ηγεσία του κόμματος. Τον Ιανουάριο του 2011, ο Μισέλ εξελέγη επικεφαλής του Μεταρρυθμιστικού Κινήματος και αμέσως μετά παραιτήθηκε από τη θέση του υπουργού Συνεργασίας για την Ανάπτυξη. Ο Σαρλ Μισέλ και ο Ντιντιέ Ρέιντερς θεωρούνται ως ανταγωνιστές μέσα στο κόμμα.[7]

Μετά τις ομοσπονδιακές εκλογές του 2014, ανατέθηκε στον Σαρλ Μισέλ ο σχηματισμός κυβέρνησης. Τελικά, στις 7 Οκτωβρίου 2014, το Μεταρρυθμιστικό Κίνημα, η Νέα Φλαμανδική Συμμαχία, το Χριστιανοδημοκρατικό και Φλαμανδικό Κόμμα και οι Ανοιχτοί Φλαμανδοί Φιλελεύθεροι και Δημοκράτες έφτασαν σε συμφωνία για τον σχηματισμό κυβέρνησης, η οποία ορκίστηκε στις 11 Οκτωβρίου 2014.

Παραιτήθηκε από πρωθυπουργός στις 27 Οκτωβρίου 2019, λόγω απονομής της θέσης του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Τον διαδέχθηκε στην πρωθυπουργία η Σόφι Βίλμες.

Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 17 Ιουνίου 2019, προτάθηκε για Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στην θέση του Ντόναλντ Τουσκ, όπου και εκλέχθηκε με ομοφωνία από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, Ανέλαβε καθήκοντά την 1η Δεκεμβρίου 2019.

  1. www.politico.eu/article/meet-the-eu-new-first-lady-amelie-derbaudrenghien-michel-european-council-president/.
  2. www.president.gov.ua/documents/3942021-39793.
  3. www.president.gov.ua/documents/5952022-43765.
  4. «Charles Michel officiellement candidat à la présidence du MR». Le Vif. 13 Δεκεμβρίου 2010. http://www.levif.be/actualite/belgique/charles-michel-officiellement-candidat-a-la-presidence-du-mr/article-normal-150275.html. 
  5. «20 March 2008 – Royal Orders. Government – Dismissals – Appointments» (PDF) (στα Ολλανδικά και Γαλλικά). The Belgian Official Journal. 21 Μαρτίου 2008. σελίδες 3–4. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2008. 
  6. «Les déclarations du pape sur le préservatif sous le feu du parlement». 7sur7.be. 
  7. «Michel vs. Reynders: waarom de MR elke keer wat anders zegt». De Morgen. 27 Ιουνίου 2014. http://www.demorgen.be/dm/nl/5036/Wetstraat/article/detail/1930064/2014/06/27/Michel-vs-Reynders-waarom-de-MR-elke-keer-wat-anders-zegt.dhtml.